Sûrede iki insan tipinden bahsedilir. Biri hesap ve cezaya inanmayan, bu sebeple yetim ve yoksul gibi toplumun muhtaç insanlarına gereken yardım ve ihtimamı göstermeyen kimsedir. Diğeri gösteriş için ibâdet eden, her türlü hayra mâni olan münafık tipidir. Her ikisinde de âhirete iman yoktur. Bundan hareketle sağlam bir müslüman şahsiyetinin oluşması için dünyada yapılan işlerin âhirette mutlaka karşılığının alınacağına inanmanın esas olduğu ve düzenli bir İslâm toplumunun teşkili için de yardımlaşma ve dayanışmanın şart olduğu vurgulanır.
1. E raeytellezi yükezzibü bid din
Gördün mü, o hesap ve ceza gününü yalanlayanı!
2. Fe zalikellezi yedu’ul yetim
İşte o yetîmi şiddetle iter kakar.
3. Ve la yehuddu ala taamil miskin
Yoksulu doyurmaya önayak olmaz.
4. Fe veylün lil müsallin
Yazıklar olsun şöyle namaz kılanlara ki,
5. Ellezine hüm an salatihim sahun
Onlar namazlarını gafletle kılar, ona gereken önemi vermezler.
6. Ellezine hüm yüraun
Yaptıkları ibâdetleri gösteriş için yaparlar.
7. Ve yemneunel maun
Her türlü yardım ve iyiliğe de engel olurlar.
Kur’an-ı Kerim: Kevser Suresi Meali