Sûrede özetle şu mevzular ele alınmaktadır: Müslümanların dinî, içtimaî, iktisadî ve siyasî hayatlarını tanzim eden düzenlemelere yer verilir. Bu bağlamda akitlerin yerine getirilmesi, Allah’ın hacla ve bunun dışındaki hususlarla ilgili koymuş olduğu dinî nişânelere saygı duyulması, Kâbe’ye gelen hacılara karşı girişilecek her türlü müdahalenin yasaklanması sözkonusu edilir. Haram ve helâl olan yiyeceklerle alakalı kesin hükümler konur. Bu hususta İslâm’dan önce mevcut olan yanlış telakki ve uygulamalar kaldırılır. Ehl-i kitabın kestiklerini yeme ve iffetli hür kadınlarıyla evlenme izni verilir. Abdest, gusül ve teyemmümle ilgili hükümler; isyan, toplumun huzurunu bozma, hırsızlık ve kısası gerektiren hususlarla ilgili cezalar bildirilir. İçki içmek, kumar oynamak, putlara tapmak, fal oklarıyla iş yapmak tamamen yasaklanır. Yemin kefareti açıklanır ve şâhitlikle alakalı yeni hükümlere yer verilir.
Hâkim duruma geçen müslümanlar, iktidarın kendilerini bozması tehlikesine karşı ikaz edilip, adâlete bağlı kalmaları, kendilerinden önce geçen kitap ehlinin hatalarına düşmemeleri, onları dost ve sırdaş edinmemeleri konusunda tekrar tekrar uyarılır. Bunu başarabilmek için de Allah ve Rasûlü’nün öğrettiklerini, emir ve yasaklarını titizlikle gözetmeleri emredilir. Yahudiler, ısrarla sürdürdükleri yanlış tavırlarına karşı ikaz edilir ve sırat-ı müstakim olan İslâm yoluna tabi olmaya çağrılır. Hz. Âdem’in iki oğlunun kıssası bağlamında Hz. Peygamber Efendimiz ve ashâbı hakkında öldürme planlarından vazgeçilmesi ve Allah katında insanın hayatının ehemmiyeti hususuna özel bir vurgu yapılır. Aynı şekilde Hıristiyanların da içine düştükleri yanlış inançlar açıkça belirtilerek, onlara da Allah Resûlü (s.a.s.)’in rehberliğini kabul etmeleri konusunda uyarıda bulunulur. İşin ciddiyetini göstermek üzere de kıyamet gününde peygamberlerin bile zor anlar yaşayacağı ilâhî hesaptan bir tablo arzedilir. Netice olarak bütün insanlar göklerin, yerin ve her şeyin sahibi olan Allah’a kulluğa davet edilir.
بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّح۪يمِ
Bismillahir rahmanir rahim: Rahmeti Bol ve Kesintisiz Olan Allah’ın Adıyla
1. Ya eyyuhellezine amenu evfu bil ukud uhıllet lekum behimetul en’ami illa ma yutla aleykum gayre muhillis saydi ve entum hurum innallahe yahkumu ma yurid: Ey iman edenler! Sözlerinizi yerine getirin. İhramlı iken helal saymamanız şartı ile okunacak olanların dışında kalan en’am size helal kılındı Kuşkusuz, Allah, dilediği hükmü verir.
2. Ya eyyuhellezine amenu la tuhıllu şe’airallahi veleş şehral harame ve lal hedye ve lal kalaide ve la amminel beytel harame yebtegune fadlan min rabbihim ve rıdvana ve iza haleltum fastadu ve la yecrimennekum şeneanu kavmin en saddukum anil mescidil harami en ta’tedu, ve teavenu alel birri vet takva ve la teavenu alel ismi vel udvani vettekullah innallahe şedidul ıkab: Ey iman edenler! Allah’ın işaretlerine, haram aya, kurbana, gerdanlıklara; Rabb’lerinin lütuf ve rızasını dileyerek Beyt-i Haram’a gelenlere saygısızlık etmeyin. İhramdan çıktığınız zaman avlanabilirsiniz. Sizi, Mescid-i Haram’dan alıkoymalarından dolayı bir halka olan kızgınlığınız, aşırı gitmenize neden olmasın. Günah ve düşmanlık üzerinde değil, iyilik ve takva üzerinde yardımlaşın. Allah’a karşı takvalı olun. Kuşkusuz Allah’ın azabı çok şiddetlidir.
3. Hurrimet aleykumul meytetu veddemu ve lahmul hınziri ve ma uhılle li gayrillahi bihi vel munhanikatu vel mevkuzetu vel mutereddiyetu ven natihatu ve ma ekeles sebuu illa ma zekkeytum ve ma zubiha alen nusubi ve en testaksimu bil ezlam, zalikum fisk, elyevme yeisellezine keferu min dinikum fe la tahşevhum vahşevn el yevme ekmeltu lekum dinekum ve etmemtu aleykum ni’meti ve raditu lekumul islame dina fe menidturra fi mahmasatin gayra mutecanifin li ismin fe innallahe gafurun rahim: Ölü, kan, domuz eti, Allah’tan başkasının adı anılarak kesilen ve boğularak ölmüş, vurularak ölmüş, yüksekten düşerek ölmüş, boynuzlanarak ölmüş; yırtıcı hayvan tarafından yenmiş -canı çıkmadan kesilmiş olanlar hariç- ve putlar adına kesilenler haram kılındı. Fal okları ile kısmet aramanız size haram kılındı. Bunlar fısktır. Artık, Kafirler, dininize bir şey yapmaktan umutlarını kesmişlerdir. Öyleyse, onlara huşu duymayın. Bana huşu duyun. Bugün, sizin için dininizi kemale erdirdim/ikmal ettim ve sizin üzerinize nimetimi tamamladım. Sizin için din olarak İslam’ı seçtim/ beğendim. Kim açlıktan dolayı mecbur kalırsa, istekli olmaksızın bunlardan yiyebilir. Kuşkusuz Allah, Çok Bağışlayıcı’dır, Rahmeti Kesintisiz’dir.
4. Yes’eluneke ma za uhılle lehum kul uhılle lekumut tayyibatu ve ma allemtum minel cevarihi mukellibine tuallimunehunne mimma allemekumullahu fe kulu mimma emsekne aleykum vezkurusmellahi aleyhi vettekullah innallahe seriul hısab: Sana, kendilerine neyin helal olduğunu soruyorlar. De ki: “Temiz ve iyi olanlar, size helal kılındı. Ve Allah’ın size verdiği bilgi ile eğittiğiniz eğitimli av hayvanlarının yakaladıklarını yiyin. Ve Allah’ın adını onun üzerine anın. Allah’a karşı takvalı olun. Kuşkusuz, Allah, hesabı çok çabuk görendir.”
5. El yevme uhılle lekumut tayyibat ve taamullezine utul kitabe hıllun lekum ve taamukum hıllun lehum vel muhsanatu minel mu’minati vel muhsanatu min ellezine utul kitabe min kablikum iza ateytumuhunne ucurehunne muhsınine gayra musafihine ve la muttehızi ehdan ve men yekfur bil imani fe kad habita ameluhu ve huve fil ahıreti minel hasirin: Bugün size, temiz şeyler helal kılındı. Ve Kitap verilenlerin yiyecekleri size, sizin yiyecekleriniz de onlara helaldir. İnanan muhsenat kadınlar ve sizden önce kendilerine kitap verilenlerin muhsenat kadınları; karşılıklarını vermeniz, iffetli olmanız, iffetsiz olmamanız ve gizli dost tutmamanız koşuluyla size helaldir. Kim imanı küfrederse yaptığı işler boşa gider ve o, ahirette hüsrana uğrayanlardan olur.
6. Ya eyyuhellezine amenu iza kumtum iles salati fagsilu vucuhekum ve eydiyekum ilel merafikı vemsehu bi ruusikum ve erculekum ilal ka’beyn ve in kuntum cunuben fattahheru ve in kuntum marda ev ala seferin ev cae ehadun minkum minel gaitı ev lamestumun nisae fe lem tecidu maen fe teyemmemu saiden tayyiben femsehu bi vucuhikum ve eydikum minh ma yuridullahu li yec’ale aleykum min haracin ve lakin yuridu li yutahhirekum ve li yutimme ni’metehu aleykum leallekum teşkurun: Ey iman edenler! Salata durduğunuz zaman, yüzlerinizi ve ellerinizi -dirseklerinizle beraber- yıkayın. Başlarınızı ve -aşık kemiklerinizle beraber- ayaklarınızı mesh edin. Eğer cünüpseniz; tam olarak temizlenin. Eğer hasta veya yolcukta iseniz veya tuvaletten gelmişseniz veya kadınlarınızla ilişkiye girdiyseniz ve o anda su bulamadıysanız, temiz kumla teyemmüm edin; onunla ellerinizi ve yüzlerinizi mesh edin. Allah size herhangi bir zorluk dilemiyor. Ancak sizi tertemiz etmek ve üzerinize nimetini tamamlamak istiyor. Umulur ki şükredersiniz.
7. Vezkuru ni’metellahi aleykum ve misakahullezi vasekakum bihi iz kultum semi’na ve ata’na vettekullah innallahe alimun bizatis sudur: Allah’ın, size olan nimetini ve “İşittik ve itaat ettik.” dediğinizde, onunla sizi bağladığı sözünüzü hatırlayın. Allah’a karşı takvalı olun. Kuşkusuz, Allah göğüslerde olanı gerçeğiyle bilendir.
8. Ya eyyuhellezine amenu kunu kavvamine lillahi şuhedae bil kıstı ve la yecrimennekum şeneanu kavmin ala ella ta’dilu. I’dilu, huve akrabu lit takva vettekullah innallahe habirun bima ta’melun: Ey iman edenler! Allah için gerçeğe bağlı kalmada kararlı olun! Hakkaniyetli tanıklar olun! Bir halka olan düşmanlığınız sizi adaletsizliğe yöneltmesin. Adil olun, bu, takvalı olmaya en uygun olandır. Allah’a karşı takvalı olun. Allah, yaptığınız her şeyden haberdardır.
9. Veadellahullezine amenu ve amilus salihati lehum magfiretun ve ecrun azim: Allah, iman edip salihatı yapanlara söz verdi, onlar için bağışlanma ve büyük bir karşılık vardır.
10. Vellezine keferu ve kezzebu bi ayatina ulaike ashabul cehim: Küfreden ve ayetlerimizi yalanlayan kimselere gelince, işte onlar Cehennemlik kimselerdir.
11. Ya eyyuhellezine amenuzkuru ni’metallahi aleykum iz hemme kavmun en yebsutu ileykum eydiyehum fe keffe eydiyehum ankum, vettekullah ve alallahi fel yetevekkelil mu’minun: Ey iman edenler! Allah’ın üzerinizdeki nimetini hatırlayın. Hani bir topluluk size saldırmayı tasarlamıştı da Allah, onları, size saldırmaktan vazgeçirmişti. Allah’a karşı takvalı olun. Mü’minler, yalnızca Allah’a güvenip yönelsinler.
12. Ve lekad ehazallahu misaka beni israil, ve beasna minhumusney aşera nakiba ve kalellahu inni meakum lein ekamtumus salate ve ateytumuz zekate ve amentum bi rusuli ve azzertumuhum ve akradtumullahe kardan hasenen le ukeffirenne ankum seyyiatikum ve le udhılennekum cennatin tecri min tahtıhel enhar, fe men kefere ba’de zalike minkum fe kad dalle sevaes sebil: Doğrusu Allah İsrailoğulları’ndan kesin söz aldı. Onlardan on iki temsilci gönderdik. Ve Allah, “Sizinle beraberim.” dedi. Ant olsun eğer salatı ikame eder, zekatı yapar, resullerime iman eder ve onlara yardımcı olur, böylece Allah’a iyi bir ödünç verirseniz, o zaman elbette kötülüklerinizi örterim, muhakkak içinden ırmaklar akan Cennetlere koyarım. Bundan sonra, sizden kim küfrederse düz yoldan sapmış olur.
13. Fe bima nakdihim misakahum leannahum ve cealna kulubehum kasiyet, yuharrifunel kelime an mevadııhi ve nesu hazzan mimma zukkiru bih, ve la tezalu tettaliu ala haınetin minhum illa kalilen minhum fa’fu anhum vasfah innallahe yuhıbbul muhsinin: Anlaşmalarını bozmalarından dolayı onlara lanet ettik ve kalplerini katılaştırdık. Kelimeleri bağlamlarından kopararak çarpıtıyorlar, öğütlendikleri şeyden nasiplenmeyi unuturlar, içlerinden çok azı hariç, daima onların hainlik ettiklerini görürsün. Yine de vazgeç ve yaptıklarına aldırma. Kuşkusuz Allah, iyi davrananları sever.
14. Ve minellezine kalu inna nasara ehazna misakahum fe nesu hazzan mimma zukkiru bihi fe agrayna beynehumul adavete vel bagdae ila yevmil kıyameh ve sevfe yunebbiuhumullahu bima kanu yasnaun: Ve “Biz Nasarayız.” diyenlerden de söz aldık. Öğütlendikleri şeyden nasiplenmeyi unuttular. Biz de kıyamet gününe kadar aralarına düşmanlık ve kin yerleştirdik. Ve Allah, ne iş yaptıklarını yakında haber verecektir.
15. Ya ehlel kitabi kad caekum resuluna yubeyyinu lekum kesiran mimma kuntum tuhfune minel kitabi ve ya’fu an kesir kad caekum minallahi nurun ve kitabun mubin: Ey kitap Ehli! Doğrusu, Kitap’tan gizlediğiniz birçok şeyi size açıklayan ve bir kısmından da söz etmeyen resulümüz geldi. Doğrusu size Allah’tan bir nur ve apaçık bir kitap geldi.
16. Yehdi bihillahu menittebea rıdvanehu subules selami ve yuhricuhum minez zulumati ilen nuri bi iznihi ve yehdihim ila sıratın mustakim: Allah, onunla, rızasına bilerek tabi olanları esenlik yollarına iletir. Onları, izniyle karanlıklardan aydınlığa çıkartır. Ve onları dosdoğru olan yola iletir.
17. Lekad keferellezine kalu innallahe huvel mesihubnu meryem kul fe men yemliku minallahi şey’en in erade en yuhlikel mesihabne meryeme ve ummehu ve men fil ardı cemia ve lillahi mulkus semavati vel ardı ve ma beynehuma. Yahluku ma yeşa vallahu ala kulli şey’in kadir: Ant olsun ki, Meryem oğlu Mesih için, “O Allah’tır.” diyenler kuşkusuz Kafir oldu. De ki: “Allah, Meryem oğlu Mesih’i, annesini ve yeryüzündekilerin tamamını yok etmek isterse, O’na kim engel olabilir?” Göklerin, yeryüzünün ve ikisinin arasındakilerin tamamı, Allah’a aittir. Dilediğini yaratır. Ve Allah, Her Şeye Gücü Yeten’dir.
18. Ve kaletil yahudu ven nasara nahnu ebnaullahi ve ehıbbauh kul fe lime yuazzibukum bi zunubikul bel entum beşerun mimmen halak yagfiru limen yeşau ve yuazzibu men yeşa ve lillahi mulkus semavati vel ardı ve ma beynehuma ve ileyhil masir: Yahudiler ve Hristiyanlar, “Bizler Allah’ın oğulları ve O’nun sevgilileriyiz.” dediler. De ki: “O halde suçlarınızdan dolayı, size niçin azap ediyor? Doğrusu, siz de yarattıklarından bir beşersiniz. Dilediğini bağışlar, dilediğine azap eder. Göklerin, yerin ve ikisi arasındakilerin mülkü Allah’a aittir. Son varış O’nadır.
19. Ya ehlel kitabi kad caekum resuluna yubeyyinu lekum ala fetretin min er rusuli en tekulu ma caena min beşirin ve la nezirin fe kad caekum beşirun ve nezir vallahu ala kulli şey’in kadir: Ey Kitap Ehli! Resullerin arasının kesildiği bir dönemde size gerçekleri açıklayan resulümüz geldi. “Bize herhangi bir müjdeleyici ve uyarıcı gelmedi.” demeyesiniz diye, müjdeleyici ve uyarıcı olarak. Allah, Her Şeye Gücü Yeten’dir.
20. Ve iz kale musa li kavmihi ya kavmizkuru ni’metallahi aleykum iz ceale fikum enbiyae ve cealekum muluk, ve atakum ma lem yu’ti ehaden minel alemin: Hani Musa, halkına: “Ey halkım! Allah’ın size verdiği nimetleri hatırlayın. Hani O, içinizden nebiler seçti; sizi melikler yaptı ve alemlerden hiç kimseye vermediği birçok şeyi size verdi.” dedi.
21. Ya kavmidhulul ardal mukaddesetelleti keteballahu lekum ve la terteddu ala edbarikum fe tenkalibu hasirin: Ey kavmim! Allah’ın, sizin için yazdığı, kutsal topraklara girin. Gerisin geri dönmeyin. Yoksa ters yüz olarak hüsrana uğrarsınız.
22. Kalu ya musa inne fiha kavmen cebbarin, ve inna len nedhuleha hatta yahrucu minha, fe in yahrucu minha fe inna dahılun: “Ey Musa! Kuşkusuz, orada çok zorlu bir halk var. Onlar, oradan çıkmadıkça, biz oraya asla girmeyiz. Eğer çıkarlarsa, o zaman gireriz.” dediler.
23. Kale raculani minellezine yehafune en’amallahu aleyhim edhulu aleyhimul bab, fe iza dehaltumuhu fe innekum galibune ve alallahi fe tevekkelu in kuntum mu’minin: Korkanların içinden, Allah’ın kendilerine nimet verdiği iki kişi, şöyle dedi: “Onların üzerine bildik kapıdan girin. Eğer oraya girerseniz, o zaman galip gelirsiniz. Eğer iman edenlerseniz, Allah’a tevekkül edin.”
24. Kalu ya musa inna len nedhuleha ebeden ma damu fiha fezheb ente ve rabbuke fe katila inna hahuna kaıdun: Ey Musa! “Onlar, orada oldukları sürece biz oraya asla girmeyiz; haydi sen git, sen ve Rabb’in birlikte savaşın. Kuşkusuz, işte biz buradan öteye gitmeyiz.” dediler.
25. Kale rabbi inni la emliku illa nefsi ve ahi fefruk beynena ve beynel kavmil fasikin: Dedi: “Ey Rabb’im! Kendimden ve kardeşimden başkasına söz geçiremiyorum. O halde bizimle fasık halkın arasını ayır.”
26. Kale fe inneha muharremetun aleyhim erbaine senet, yetihune fil ardı fe la te’se alel kavmil fasikin: “Onlar, oradan kırk yıl yoksun kalacaklar.” dedi. Onlar, o yerde şaşkınlık içinde dolaşacaklar. Artık fasık olan halkın durumuna üzülme.
27. Vetlu aleyhim nebeebney ademe bil hakkı iz karreba kurbanen fe tukubbile min ehadihima ve lem yutekabbel minel ahar kale le aktulennek kale innema yetekabbelullahu minel muttekin: Onlara, iki adem oğlunun gerçek öyküsünü anlat: İkisi de birer sunu sundular. Birisininki kabul olundu, diğerininki ise kabul olunmadı. Dedi ki: “Yemin olsun seni öldüreceğim.” Dedi ki: “Allah, yalnız takva sahiplerinden kabul eder.”
28. Lein besadte ileyye yedeke li taktuleni ma ene bi basitın yediye ileyke li aktulek, inni ehafullahe rabbel alemin: “Yemin olsun ki! Beni öldürmek istesen de ben sana elimi kaldırmayacağım. Ben alemlerin Rabb’i olan Allah’a karşı gelmekten korkarım.”
29. İnni uridu en tebue bi ismi ve ismike fe tekune min ashabin nar, ve zalike cezauz zalimin: “Dilerim ki, benim günahımla birlikte kendi günahını da yüklenerek Ateş’e gidenlerden olursun. Çünkü zalimlerin cezası budur.”
30. Fe tavveat lehu nefsuhu katle ahihi fe katelehu fe asbaha minel hasirin: Nefsi kardeşini isteyerek öldürmesini kolaylaştırdı. O da onu öldürdü. Böylece hüsrana uğrayanlardan oldu.
31. Fe beasallahu guraben yebhasu fil ardı li yuriyehu keyfe yuvari sev’ete ahih kale ya veyleta e aceztu en ekune misle hazel gurabi fe uvariye sev’ete ahi, fe asbaha minen nadimin: Allah, bir karga gönderdi. Kardeşinin cesedini nasıl örteceğini ona göstermek için yeri eşeliyordu. “Eyvah! Bana yazıklar olsun, kardeşimin cesedini örtmekte karga kadar bile olamayacak kadar aciz miyim!” dedi. Pişman olanlardan oldu.
32. Min ecli zalik, ketebna ala beni israile ennehu men katele nefsen bi gayri nefsin ev fesadin fil ardı fe ke ennema katelen nase cemia ve men ahyaha fe ke ennema ahyen nase cemia ve lekad caethum rusuluna bil beyyinati summe inne kesiran minhum ba’de zalike fil ardı le musrifun: Bundan dolayı İsrailoğulları’na yazdık: “Kim, bir cana karşılık olmaksızın veya yeryüzünde bozgunculuk yapmamış birini öldürürse, sanki bütün insanları öldürmüş gibidir. Kim de onu yaşatırsa, sanki bütün insanları yaşatmış gibi olur.” Resullerimiz onlara kanıtlayıcı açık bilgilerle geldiği halde onların çoğu bundan sonra da yeryüzünde israf etmektedirler.
33. İnnema cezaullezine yuharibunallahe ve resulehu ve yes’avne fil ardı fesaden en yukattelu ev yusallebu ev tukattaa eydihim ve erculuhum min hılafin ev yunfev minel ard, zalike lehum hızyun fid dunya ve lehum fil ahırati azabun azim: Allah ve Resul’üyle savaşanların ve yeryüzünde bozgunculuk yapmaya çalışanların cezası öldürülmeleri veya asılmaları veya ellerinin ve ayaklarının çapraz kesilmesi veya yerlerinden sürgün edilmeleridir. İşte bu durum, onlar için dünyada bir rezilliktir. Ahirette ise onlar için büyük bir azap vardır.
34. İllellezine tabu min kabli en takdiru aleyhim, fa’lemu ennallahe gafurun rahim: Ancak onlar üzerinde bir karara varmanızdan önce tevbe edenler hariç. İyi bilin ki Allah, Çok Bağışlayıcı’dır, Rahmeti Kesintisiz’dir.
35. Ya eyyuhellezine amenuttekullahe vebtegu ileyhil vesilete ve cahidu fi sebilihi leallekum tuflihun: Ey iman edenler! Allah’a karşı takva sahibi olun ve O’na yakınlaşmak için vesile arayın. O’nun yolunda gayret gösterin ki Kurtuluşa eresiniz.
36. İnnellezine keferu lev enne lehum ma fil ardı cemian ve mislehu meahu li yeftedu bihi min azabi yevmil kıyameti ma tukubbile minhum, ve lehum azabun elim: Yeryüzünde olanların tamamı ve bir o kadarı daha, Kafirlerin olsa ve Kıyamet Günü’nün azabından kurtulmak için bunları karşılık olarak verseler, bu onlardan asla kabul edilmeyecektir. Onlar için elem verici bir azap vardır.
37. Yuridune en yahrucu minen nari ve ma hum bi haricine minha, ve lehum azabun mukim: Ateşten çıkmak isterler. Onlar, o ateşten asla çıkamayacaklar. Onlar için kalıcı bir azap vardır.
38. Ves sariku ves sarikatu faktau eydiyehuma cezaen bima keseba nekalen minallah vallahu azizun hakim: Hırsızlık yapan erkeğin ve kadının, her ikisinin de ellerini, Allah’tan caydırıcı bir karşılık olarak kesin. Allah, Mutlak Üstün Olan’dır, En İyi Hüküm Veren’dir.
39. Fe men tabe min ba’di zulmihi ve aslaha fe innallahe yetubu aleyh innallahe gafurun rahim: Kim yaptığı haksızlıktan sonra tevbe eder ve uslanırsa, kuşkusuz Allah onun tevbesini kabul eder. Kuşkusuz Allah, Çok Bağışlayıcı’dır, Rahmeti Kesintisiz’dir.
40. E lem ta’lem ennallahe lehu mulkus semavati vel ardı yuazzibu men yeşau ve yagfiru limen yeşa vallahu ala kulli şey’in kadir: Bilmez misin? Kuşkusuz ki göklerin ve yerin mülkü Allah’a aittir. Hak edene azap eder, Hak edeni bağışlar. Allah Her Şeye Güç Yetiren’dir.
41. Ya eyyuher resulu la yahzunkellezine yusariune fil kufri minellezine kalu amenna bi efvahihim ve lem tu’min kulubuhum, ve minellezine hadu semmaune lil kezibi semmaune li kavmin aharine lem ye’tuk yuharrifunel kelime min ba’di mevadııh, yekulune in utitum haza fe huzuhu ve in lem tu’tevhu fahzeru ve men yuridillahu fitnetehu fe len temlike lehu minallahi şey’a ulaikellezine lem yuridillahu en yutahhire kulubehum lehum fid dunya hızyun ve lehum fil ahıreti azabun azim: Ey Resul! Küfre koşuşanlar seni üzmesin. O kimseler ki ağızlarıyla inandık dedikleri halde, kalben inanmadılar. Ve bir de yalan uydurmak amacıyla kasıtlı dinleyen Yahudiler, sana gelmeyen başka bir halk adına casusluk yapmak için dinlerler. Sözleri bağlamlarından kopararak değiştiriyorlar: “Eğer bu size verilirse onu alın, eğer bu verilmezse sakının!” diyorlar. Allah, kimin fitneye düşmesini isterse, onun için Allah’a karşı elinden hiçbir şey gelmez. İşte onlar, Allah’ın kalplerini arındırmak istemediği kimselerdir. Onlar için dünyada aşağılanma, ahirette de büyük bir azap vardır.
42. Semmaune lil kezibi ekkalune lis suht fe in cauke fahkum beynehum ev a’rıd anhum, ve in tu’rıd anhum fe len yedurruke şey’a ve in hakemte fahkum beynehum bil kıst innallahe yuhıbbul muksıtin: Yalan uydurmak için can kulağı ile dinlerler ve sürekli suhtla geçinirler. Eğer hüküm vermen için sana gelirlerse, aralarında hüküm ver veya onlardan yüz çevir. Eğer onlardan yüz çevirirsen sana hiçbir zarar veremezler. Ve eğer hüküm verirsen, aralarında hakkaniyetle hüküm ver. Kuşkusuz, Allah, hakkaniyetli olanları sever.
43. Ve keyfe yuhakkimuneke ve indehumut tevratu fiha hukmullahi summe yetevellevne min ba’di zalik ve ma ulaike bil mu’minin: İçinde, Allah’ın hükmünün bulunduğu Tevrat yanlarında olduğu halde, nasıl olur da sana hüküm verdiriyorlar? Sonra da o hükümden döneklik ediyorlar. Onlar, aslında inanmış değiller.
44. İnna enzelnet tevrate fiha huden ve nur, yahkumu bihen nebiyyunellezine eslemu lillezine hadu ver rabbaniyyune vel ahbaru bimestuhfizu min kitabillahi ve kanu aleyhi şuhedae, fe la tahşevun nase vahşevni ve la teşteru bi ayati semenen kalila ve men lem yahkum bima enzelallahu fe ulaike humul kafirun: Kuşkusuz, Biz, doğru yola iletici ve aydınlatıcı olan Tevrat’ı indirdik. Nebiler, onunla teslim olan Yahudiler için hüküm veriyorlardı. Rabbaniler ve ahbar olanlar da Allah’ın kitabından ezberletilmiş olmasından dolayı, ona tanıklık ediyorlardı. Öyleyse siz insanlardan değil, Bana karşı gelmekten sakının. Benim ayetlerimi az bir bedele değişmeyin! Allah’ın indirdiği ile hükmetmeyenler, Kafirlerin ta kendileridir.
45. Ve ketebna aleyhim fiha ennen nefse bin nefsi vel ayne bil ayni vel enfe bil enfi vel uzune bil uzuni ves sinne bis sinni vel curuha kısas fe men tesaddeka bihi fe huve keffaretun leh ve men lem yahkum bima enzelallahu fe ulaike humuz zalimun: Ve Biz, onda, onların üzerine yazdık: “Cana can, göze göz, buruna burun, kulağa kulak, dişe diş ve yaralamalarda kısas vardır.” Artık kim onunla tasadduk ederse o, onun için bir kefarettir. Allah’ın indirdiği ile hükmetmeyenler, zalimlerin ta kendileridirler.
46. Ve kaffeyna ala asarihim bi isebni meryeme musaddıkan lima beyne yedeyhi minet tevrati ve ateynahul incile fihi huden ve nurun ve musaddıkan lima beyne yedeyhi minet tevrati ve huden ve mev’ızeten muttekin: Onların ardından, Tevrat’ı tasdik edici olarak, Meryem oğlu İsa’yı gönderdik. Biz ona, içinde hidayet ve nur bulunan, Tevrat’ı tasdik eden, takva sahipleri için hidayet ve öğüt olan İncil’i verdik.
47. Vel yahkum ehlul incili bima enzelallahu fih ve men lem yahkum bima enzelallahu fe ulaike humul fasıkun: İncil ehli, Allah’ın onda indirdiği ile hükmetsinler. Ve kim Allah’ın indirdiği ile hükmetmezse işte onlar fasıklardır.
48. Ve enzelna ileykel kitabe bil hakkı musaddıkan lima beyne yedeyhi minel kitabi ve muheyminen aleyhi fahkum beynehum bima enzelallahu ve la tettebi’ ehvaehum amma caeke minel hakk li kullin cealna minkum şir’aten ve minhaca ve lev şaallahu le cealekum ummeten vahıdeten ve lakin li yebluvekum fi ma atakum festebikul hayrat ilallahi merciukum cemian fe yunebbiukum bima kuntum fihi tahtelifun: Biz sana, kendinden önceki Kitap’ı tasdik eden, onu düzenleyen bu Kitap’ı hakk olarak indirdik. O halde, aralarında Allah’ın indirdiği ile hükmet. Ve sakın sana gelen hakkı bırakıp onların hevalarına uyma. Ve Biz, sizin her biriniz için, bir şeriat ve yöntem belirledik. Allah dileseydi, sizi tek tip bir topluluk yapardı. Ancak sizlere verdiği ile sizi sınıyor. O halde hayırlarda yarışın. Hepinizin dönüşü Allah’adır. Allah, üzerinde ayrılığa düştüğünüz şeyleri bildirecektir.
49. Ve enıhkum beynehum bima enzelallahu ve la tettebi’ ehvaehum vahzerhum en yeftinuke an ba’dı ma enzelallahu ileyk fe in tevellev fa’lem ennema yuridullahu en yusibehum bi ba’dı zunubihim ve inne kesiran minen nasi le fasıkun: Ve aralarında, Allah’ın sana indirdiğiyle hükmet. Onların hevalarına uyma. Allah’ın sana indirdiğinin bir kısmından seni şaşırtmalarından ve onlardan sakın. Eğer verdiğin kararlara uymazlarsa, bilesin ki Allah, bazı günahları nedeniyle onlara musibet isabet ettirmeyi istiyor. İnsanların pek çoğu elbette fasıktır.
50. E fe hukmel cahiliyyeti yebgun ve men ahsenu minallahi hukmen li kavmin yukınun: Cahiliye hükmünü mü istiyorlar? Gerçeği kavramış bir toplum için, Allah’tan daha iyi hüküm veren kim olabilir?
51. Ya eyyuhellezine amenu la tettehızul yehude ven nasara evliyae ba’duhum evliyau ba’d ve men yetevellehum minkum fe innehu minhum innallahe la yehdil kavmez zalimin: Ey iman edenler! Yahudileri ve Hıristiyanları veliler edinmeyin. Onlar, birbirlerinin velileridir. Sizden kim onları mütevelli edinirse, kuşkusuz o, onlardandır. Kuşkusuz, Allah, zalim topluma hidayet etmez.
52. Fe terallezine fi kulubihim maradun yusariune fihim yekulune nahşa en tusibena daireh fe asallahu en ye’tiye bil fethi ev emrin min indihi fe yusbihu ala ma eserru fi enfusihim nadimin: Kalplerinde hastalık bulunanların, “Başımıza bir bela gelmesinden korkuyoruz.” diyerek, onların aralarında koşuştuklarını görürsün. Olur ki, Allah bir fetih veya kendi katından bir emir getirir ve böylece onlar içlerinde gizledikleri şeyden pişman olurlar!
53. Ve yekulullezine amenu e haulaillezine aksemu billahi cehde eymanihim innehum le meakum habitat a’maluhum fe asbahu hasirin: İman edenler şöyle derler: “Bütün yeminleri ile senin yanında olacaklarına dair Allah’a yemin edenler bunlar mı?” İşte onların yaptığı bütün işler boşa gitti. Ve hüsrana uğrayanlar oldular.
54. Ya eyyuhellezine amenu men yertedde minkum an dinihi fe sevfe ye’tillahu bi kavmin yuhıbbuhum ve yuhıbbunehu ezilletin alal mu’minine eizzetin alal kafirin, yucahidune fi sebilillahi ve la yehafune levmete laim zalike fadlullahi yu’tihi men yeşa vallahu vasiun alim: Ey iman edenler! Sizden kim dininden dönerse bilsin ki Allah, Kendisinin onları sevdiği ve onların da O’nu sevdiği; Müminlere karşı alçak gönüllü, Kafirlere karşı izzetli, Allah yolunda cihad eden, kınayıcının kınamasından korkmayan bir halk getirir. İşte bu Allah’ın fazlıdır ki o fazlı dilediğine verir. Ve Allah, Yardımı Çok Kapsamlı Olan’dır, Her Şeyi Bilen’dir.
55. İnnema veliyyukumullahu ve resuluhu vellezine amenullezine yukimunes salate ve yu’tunez zekate ve hum rakıun: Sizin veliniz; ancak Allah, O’nun Resulü ve “salatı ikame edip ruku halinde zekat yapan” mü’minlerdir.
56. Ve men yetevellallahe ve resulehu vellezine amenu fe inne hızbellahi humul galibun: Ve kim Allah’ı ve O’nun Resul’ünü ve mü’minleri veli edinirse, Allah’ın taraftarları onlardır. Galip gelecek olanlar da onlardır.
57. Ya eyyuhellezine amenu la tettehızullezinettehazu dinekum huzuven ve leiben min ellezine utul kitabe min kablikum vel kuffara evliya, vettekullahe in kuntum mu’minin: Ey iman edenler! Sizden önce kendilerine kitap verilenlerden ve Kafirlerden, dininizi alay ve eğlenceye alan kimseleri veliler edinmeyin. Eğer iman etmiş kimselerseniz, Allah’a karşı takvalı olun.
58. Ve iza nadeytum iles salatittehazuha huzuven ve leıba zalike bi ennehum kavmun la ya’kılun: Salata çağrıldığınız zaman, onu alay ve eğlence konusu yaparlar. Bu, onların kesinlikle aklını kullanmayan bir topluluk olmalarındandır.
59. Kul ya ehlel kitabi hel tenkımune minna illa en amenna billahi ve ma unzile ileyna ve ma unzile min kablu ve enne ekserekum fasıkun: De ki: “Ey Kitap Ehli! Allah’a, bize indirilene ve bizden önce indirilene inandığımız için mi bizden nefret ediyorsunuz? Kuşkusuz, çoğunuz fasıksınız.”
60. Kul hel unebbiukum bi şerrin min zalike mesubeten ındallah men leanehullahu ve gadıbe aleyhi ve ceale min humul kıredete vel hanazire ve abedet tagut ulaike şerrun mekanen ve edallu an sevais sebil: De ki: Allah’ın katında ceza olarak bunlardan daha kötüsünü size haber vereyim mi? Allah’ın lanet ettiği, gazabına uğrattığı ve onlardan maymunlar, domuzlar ve tağuta kulluk eden kimseler yapmışsa, işte bunlar, durumları bakımından en kötü olan ve doğru yoldan sapmış olanlardır.
61. Ve iza caukum kalu amenna ve kad dehalu bil kufri ve hum kad haracu bih vallahu a’lemu bima kanu yektumun: Onlar, size geldiklerinde, “İman ettik.” dediler. Oysaki onlar, yanınıza küfürle girdiler, küfürle çıktılar. Allah, gizledikleri şeyi en iyi bilendir.
62. Ve tera kesiran minhum yusariune fil ismi vel udvani ve eklihimus suht lebi’se ma kanu ya’melun: Ve onlardan pek çoğunun, günah işlemede, düşmanlık yapmada ve suht yemede birbirleriyle yarıştıklarını görürsün. Yapmakta oldukları şey ne kadar kötüdür!
63. Lev la yenhahumur rabbaniyyune vel ahbaru an kavlihimul isme ve eklihimus suht lebi’se ma kanu yasneun: Rabbanilerin ve ahbarın; günah söz söylemekten ve suht yemekten sakındırmaları gerekmez miydi? Yaltaklanmaları ne kötüdür.
64. Ve kaletil yehudu yedullahi magluleh gullet eydihim ve luınu bima kalu bel yedahu mebsutatani yunfıku keyfe yeşa ve leyezidenne kesiran minhum ma unzile ileyke min rabbike tugyanen ve kufra ve elkayna beynehumul adavete vel bagdae ila yevmil kıyameh kullema evkadu naran lil harbi etfeehallahu ve yes’avne fil ardı fesada vallahu la yuhıbbul mufsidin: O Yahudiler, “Allah’ın eli bağlıdır.” dediler. Böyle söylemelerinden dolayı elleri bağlandı ve söyledikleri yüzünden lanetlendiler. Oysaki O’nun iki eli de açıktır. Nasıl dilerse öyle infak eder. Yemin olsun ki sana Rabb’inden indirilen şey onların çoğunun azgınlığını ve küfrünü arttıracaktır. Biz de aralarına Kıyamet Günü’ne kadar düşmanlık ve nefret yerleştirdik. Savaş için ateş yaktıkları her seferinde Allah onu söndürdü. Yeryüzünde bozgunculuk için koşuşuyorlar. Ve Allah bozguncuları sevmez.
65. Ve lev enne ehlel kitabi amenu vettekav le kefferna anhum seyyiatihim ve le edhalnahum cennatin naim: Eğer Kitap Ehli de inanıp takva sahibi olsaydı, kötülüklerini örter, nimet dolu Cennetlere koyardık.
66. Ve lev ennehum ekamut tevrate vel incile ve ma unzile ileyhim min rabbihim le ekelu min fevkıhim ve min tahti erculihim. Minhum ummetun muktesıdeh ve kesirun minhum sae ma ya’melun: Eğer onlar, Tevrat’ı, İncil’i ve Rabb’lerinden kendilerine indirileni gereğince uygulasalardı hem üstlerinden hem de ayaklarının altından yiyeceklerdi. İçlerinde muktesid bir topluluk var. Ve onlardan çoğu da kötü işler yapıyorlar.
67. Ya eyyuherresulu bellıg ma unzile ileyke min rabbik ve in lem tef’al fema bellagte risaleteh vallahu ya’sımuke minen nas innallahe la yehdil kavmel kafirin: Ey Resul! Rabb’inden sana her indirileni tebliğ et. Eğer yapmazsan, O’nun mesajını tebliğ etmemiş sayılırsın. Allah, seni insanlardan koruyor. Kuşkusuz, Allah, Kafirleri doğru yola iletmez.
68. Kul ya ehlel kitabi! lestum ala şey’in hatta tukimut Tevrate vel İncile ve ma unzile ileykum min rabbikum ve le yezidenne kesiren minhum ma unzile ileyke min rabbike tugyanen ve kufr, fe la te’se alal kavmil kafirin: De ki: “Ey Kitap ehli! Tevrat’ı ve İncil’i ve Rabb’inizden size indirileni gereğince uygulamadığınız sürece inancınızı sağlam bir temele oturtmuş olmazsınız.” Elbette Rabb’inden sana indirilmekte olan şey, onlardan çoğunun azgınlığını ve küfrünü artırır. O halde gerçeği yalanlayan nankör halka üzülme.
69. İnnellezine amenu vellezine hadu ves sabiune ven nasara men amene billahi vel yevmil ahıri ve amile salihan fe la havfun aleyhim ve la hum yahzenun: İman edenler, Yahudiler, Sabiiler ve Nasraniler; kim Allah’a ve Âhiret Günü’ne iman etti ve salihatı yaptı ise onlara korku yoktur ve üzülmeyeceklerdir de.
70. Lekad ehazna misaka beni israile ve erselna ileyhim rusula kullema caehum resulun bima la tehva enfusuhum ferikan kezzebu ve ferikan yaktulun: Elbette İsrailoğulları’ndan söz aldık ve onlara resuller gönderdik. Ne zaman kendi hevalarına uymayan bir resul geldiyse, bir kısmını yalanlıyor ve bir kısmını da öldürüyorlardı.
71. Ve hasibu ella tekune fitnetun fe amu ve sammu summe taballahu aleyhim summe amu ve sammu kesirun minhum vallahu basirun bima ya’melun: Bir fitne olmayacağını sandılar da kör ve sağır kesildiler. Sonra Allah, onların üzerine tevbe etti. Daha sonra onlardan birçoğu yine kör ve sağır kesildiler. Allah ne yaptıklarını gerçeğiyle görmektedir.
72. Lekad keferallezine kalu innallahe huvel mesihubnu meryem ve kalel mesihu ya beni israila’budullahe rabbi ve rabbekum innehu men yuşrik billahi fekad harremallahu aleyhil cennete ve me’vahun nar ve ma liz zalimine min ensar: Ant olsun Meryem oğlu Mesih’e, “O Allah’tır.” diyenler Kafir oldular. Oysaki Mesih: “Ey İsrailoğulları! Benim de sizin de Rabb’iniz olan Allah’a kulluk edin. Kim Allah’a şirk koşarsa, Allah ona Cenneti haram etmiştir. Ve onun varacağı yer ateştir. Zalimler için hiçbir yardımcı yoktur.” dedi.
73. Lekad keferellezine kalu innallahe salisu selasetin ve ma min ilahin illa ilahun vahid ve in lem yentehu amma yekulune le yemessennellezine keferu minhum azabun elim: Ant olsun “Allah, üçün üçüncüsüdür.” diyenler Kafir oldular. Oysaki bir tek ilahtan başka ilah yoktur. Ve eğer bu söylediklerinden vazgeçmezlerse, onlardan gerçeği yalanlayarak nankörlük edenlere elbette elem verici bir azap dokunacaktır.
74. E fe la yetubune ilallahi ve yestagfiruneh vallahu gafurun rahim: Hala Allah’a tevbe edip mağfiret dilemiyorlar mı? Oysaki Allah, Çok Bağışlayıcı’dır, Rahmeti Kesintisiz’dir.
75. Melmesihubnu meryeme illa resul, kad halet min kablihir rusul ve ummuhu sıddikah kana ye’kulanit taam unzur keyfe nubeyyinu lehumul ayati summenzur enna yu’fekun: İyi bilin ki, Meryem oğlu Mesih, yalnızca bir resuldür. Ondan önce de resuller gelip geçti. O’nun annesi çok dürüsttür. İkisi de diğer insanlar gibi yer, içerlerdi. Onlar için ayetleri nasıl açıkladığımıza bak ve sonra nasıl döndürüldüklerini gör.
76. Kul e ta’budune min dunillahi ma la yemliku lekum darran ve la nef’a vallahu huves semiul alim: De ki: “Allah’ı bırakıp, size bir yarar sağlamaya da bir zarar vermeye de gücü yetmeyen şeylere mi kulluk yapıyorsunuz? Allah, Her Şeyi Duyan, Her Şeyi Bilen’dir.”
77. Kul ya ehlel kitabi, la taglu fi dinikum gayral hakkı ve la tettebi’u ehvae kavmin kad dallu min kablu ve edallu kesiran ve dallu an sevais sebil: De ki: “Ey Kitap Ehli! Gerçeğin dışına çıkarak, dininizin sınırlarını ihlal etmeyin. Daha önce sapan ve birçoğunu saptıran ve düzgün yoldan sapmış olan bir halkın hevasına uymayın.
78. Luinellezine keferu min beni israile ala lisani davude ve isebni meryem zalike bima asav ve kanu ya’tedun: İsrailoğulları’ndan Kafir olan kimseler, asi olmaları ve haddi aşmaları nedeniyle, Davud’un ve Meryem oğlu İsa’nın diliyle lanetlendiler.
79. Kanu la yetenahevne an munkerin fealuh lebi’se ma kanu yef’alun: Yaptıkları kötü şeylerde, birbirlerini uyarmıyorlardı. Gerçekten yapmakta oldukları şey ne kadar çirkindi.
80. Tera kesiran minhum yetevellevnellezine keferu lebi’se ma kaddemet lehum enfusuhum en sehıtallahu aleyhim ve fil azabi hum halidun: Onlardan çoğunun, Kafirleri veli edindiklerini görürsün. Nefislerinin kendileri için sunduğu şey ne kötüdür. Allah, onlara gazap etmiştir ve onlar sürekli azapta kalacaklardır.
81. Ve lev kanu yu’minune billahi ven nebiyyi ve ma unzile ileyhi mettehazuhum evliyae ve lakinne kesiren minhum fasikun: Eğer onlar, Allah’a, Nebi’ye ve ona indirilene iman etselerdi, onları evliya edinmezlerdi. Fakat onlardan pek çoğu fasıktır.
82. Le tecidenne eşedden nasi adaveten lillezine amenul yehude vellezine eşraku, ve le tecidenne akrabehum meveddeten lillezine amenullezine kalu inna nasara zalike bi enne minhum kıssisine ve ruhbanen ve ennehum la yestekbirun: İman eden kimselere düşmanlık yönünden insanların en çetininin Yahudiler ve müşrikler olduğunu görürsün. Ve yine iman eden kimseler için sevgice daha yakın olanların da biz Nasarayiz diyenler olduğunu göreceksin. Bunun nedeni, kuşkusuz bunların içinde gerçekten büyüklük taslamayan keşişler ve rahipler olmasıdır.
84. Ve ma lena la nu’minu billahi ve ma caena minel hakkı ve natmeu en yudhılena rabbuna meal kavmis salihin: “Ve bize ne oluyor ki, Allah’a ve bize gelen gerçeğe iman etmeyelim: Rabb’imizin bizi iyi kimseler topluluğuna dahil etmesi umut ve beklentisi içinde iken.”
85. Fe esabehumullahu bima kalu cennatin tecri min tahtihel enharu halidine fiha ve zalike cezaul muhsinin: Böyle söylemelerinden dolayı Allah da karşılık olarak içinden ırmaklar akan Cennetlerle ödüllendirdi. Onlar, orada sürekli kalacaklardır. İşte muhsinlere verilen karşılık budur.
87. Ya eyyuhellezine amenu la tuharrimu tayyibati ma ehallallahu lekum ve la ta’tedu innallahe la yuhibbul mu’tedin: Ey iman edenler! Allah’ın size helal kıldığı tayyibat olan şeyleri haram saymayın. Haddi aşmayın. Allah, haddi aşanları sevmez.
89. La yuahizukumullahu bil lagvi fi eymanikum ve lakin yuahizukum bima akkadtumul eyman, fe keffaretuhu it’amu aşereti mesakine min evsatı ma tut’ımune ehlikum ev kisvetuhum ev tahriru rakabeh fe men lem yecid fe sıyamu selaseti eyyam zalike keffaretu eymanikum iza haleftum vahfezu eymanekum kezalike yubeyyinullahu lekum ayatihi leallekum teşkurun: Allah, kasıtsız yeminlerinizden dolayı sizi sorumlu tutmaz, ancak bilinçli olarak ettiğiniz yeminlerden dolayı sorumlu tutar. Bunun bedeli ailenize yedirdiğinizin ortalaması üzerinden on yoksulu yedirmek veya onları giydirmek veya bir rekabeyi özgürlüğüne kavuşturmaktır. Fakat bunlara gücü yetmeyene üç gün siyam vardır. Bozduğunuz yeminlerinizin bedeli budur. Yeminlerinizi bozmayın. Allah, size ayetlerini böyle açıklıyor. Umulur ki şükredersiniz.
90. Ya eyyuhellezine amenu innemel hamru vel meysiru vel ensabu vel ezlamu ricsun min ameliş şeytani fectenibuhu leallekum tuflihun: Ey iman edenler! Hamr, kumar, dikili taşlar ve şans oyunları şeytan işi birer pisliktir. Bunlardan kaçının ki kurtuluşa eresiniz.
91. İnnema yuriduş şeytanu en yukia beynekumul adavete vel bagdae fil hamri vel meysiri ve yasuddekum an zikrillahi ve anis salah, fe hel entum muntehun: Şeytan, hamr ve kumarla aranıza düşmanlık ve kin sokmak; sizi Allah’ın öğütlerini dinlemekten ve salattan uzaklaştırmak ister. O halde bunlardan vazgeçmeyecek misiniz?
92. Ve etiullahe ve etiur resule vahzeru, fe in tevelleytum fa’lemu ennema ala resulinel belagul mubin: Ve Allah’a itaat edin ve Resul’e itaat edin. Sakının. Eğer bu buyrukları dinlemezseniz, bilin ki resulümüze düşen açıkça duyurmaktır.
93. Leyse alellezine amenu ve amilus salihati cunahun fima taimu iza mettekav ve amenu ve amilus salihati summettekav ve amenu summettekav ve ahsenu vallahu yuhibbul muhsinin: İman eden ve salihatı yapan kimselere; İman edip salihatı yaptıkları sürece takva sahipleri değilken yiyip içtiklerinden dolayı bir sorumluluk yoktur. Sonra takvalı olup, iman ettikleri, sonra takvalı olup iyilik yaptıkları takdirde, bilin ki Allah, muhsin olanları sever.
94. Ya eyyuhellezine amenu le yebluvennekumullahu bi şey’in mines saydı tenaluhu eydikum ve rimahukum li ya’lemallahu men yahafuhu bil gayb, fe meni’teda ba’de zalike fe lehu azabun elim: Ey iman edenler! Allah, ellerinizin ve oklarınızın ulaşabildiği bir kısım avla sizi dener. Ki görünmeyen yerde kendisine karşı gelmekten sakınanların kimler olduğunu bilmek için. Bundan sonra kim haddi aşarsa onun için elem verici bir azap vardır.
95. Ya eyyuhellezine amenu la taktulus sayde ve entum hurum ve men katelehu minkum muteammiden fe cezaun mislu ma katele min en neami yahkumu bihi zeva adlin minkum hedyen baligal ka’beti ev keffaratun taamu mesakine ev adlu zalike siyamen li yezuka vebale emrih afallahu amma selef ve men ade fe yentakimullahu minh vallahu azizun zuntikam: Ey iman edenler! İhramlıyken av hayvanı öldürmeyin. Sizden kim bile bile öldürürse, karşılık olarak yapacağı şey, sizden adil iki kişinin kararıyla, avlanılan şeye denk Kabe’ye ulaşacak hediye göndermek veya yoksulları doyurmak veya buna denk siyamdır ki bu yaptığı işin vebalini tatması içindir. Allah geçmiştekini affetti. Kim aynı suçu tekrar ederse, Allah onun hesabını sorar. Ve Allah, Mutlak Üstün Olan’dır, Hesap Sorucu’dur.
96. Uhille lekum saydul bahri ve taamuhu metaan lekum ve lis seyyarah, ve hurrime aleykum saydul berri ma dumtum huruma vettekullahellezi ileyhi tuhşerun: Deniz avı ve onu yemek ve ondan geçim temin etmek size ve yolculukta olanlara helal kılındı. Ve ihramlı olduğunuz süre içinde kara avı size haram kılındı. Huzuruna toplanacağınız Allah’a karşı takva sahibi olun.
97. Cealallahul ka’betel beytel harame kıyamen lin nasi veş şehral harame vel hedye vel kalaid zalike li ta’lemu ennellahe ya’lemu ma fis semavati ve ma fil ardı ve ennellahe bikulli şey’in alim: Allah, Beyt-i Haram olan Kabe’yi ve o haram olan ayı ve hediye kurbanlığı ve gerdanlıkları insanlar için kıyam yaptı. Bilesiniz ki Allah, göklerdekini ve yerdekini bilmektedir. Kuşkusuz, Allah, Her Şeyi Bilen’dir.
98. I’lemu ennellahe şedidul ikabi ve ennellahe gafurun rahim: İyi bilin ki; Allah, Cezası Çok Şiddetli Olan’dır ve kuşkusuz Allah, Çok Bağışlayıcı’dır, Rahmeti Kesintisiz’dir.
99. Ma aler resuli illel belag vallahu ya’lemu ma tubdune ve ma tektumun: Resule düşen, yalnızca çağrıda bulunmaktır. Açığa vurduğunuzu da gizlediğinizi de Allah bilir.
100. Kul la yestevil habisu vet tayyibu ve lev a’cebeke kesretul habis, fettekullahe ya ulil elbabi leallekum tuflihun: “De ki:” Habis olanla tayyib olan bir değildir. Velev ki habis olanın çokluğu hoşuna gitse de. Ey selim akıl sahipleri! Allah’a karşı takvalı olun ki kurtuluşa eresiniz.
101. Ya eyyuhellezine amenu la tes’elu an eşyae in tubde lekum tesu’kum, ve in tes’elu anha hine yunezzelul kur’anu tubde lekum afallahu anha vallahu gafurun halim: Ey iman edenler! Her şeyi sormayın! Açıklandığında sizi zor duruma düşürecek şeyler vardır. Oysaki Kur’an indirildiği anda o şeyleri sorarsanız size açıklanır. Allah, onlardan vazgeçmiştir. Allah, Çok Bağışlayıcı’dır, Çok Hoş Görülü’dür.
102. Kad seeleha kavmun min kablikum summe asbahu biha kafirin: Gerçekten, sizden önce de onları bir halk sormuştu da sonra onları inkar edenler olmuşlardı.
103. Ma cealallahu min bahiretin ve la saibetin ve la vasiletin ve la hamin ve lakinnellezine keferu yefterune alallahi kezib ve ekseruhum la ya’kılun: Allah, ne “Bahire” ne “Saibe” ne “Vasile” ne de “Ham” diye bir şeyi meşru kıldı. Fakat Kafirler yalan söyleyerek Allah’a iftira ediyorlar. Ve onların çoğu akıllarını kullanmıyorlar.
104. Ve iza kile lehum tealev ila ma enzelallahu ve iler resuli kalu hasbuna ma vecedna aleyhi abaena e ve lev kane abauhum la ya’lemune şey’en ve la yehtedun: Onlara, Allah’ın indirdiğine ve resule gelin dendiği zaman, “Atalarımızı üzerinde bulduğumuz şey bize yeter.” dediler. Peki ya ataları bir şey bilmeyen ve doğru yolda olmayan kimselerse?
105. Ya eyyuhellezine amenu aleykum enfusekum, la yadurrukum men dalle izehtedeytum ilallahi merciukum cemian fe yunebbiukum bima kuntum ta’melun: Ey iman edenler! Siz, kendinizden sorumlusunuz. Eğer siz doğru yol üzerindeyseniz, sapan kimseler size zarar veremez. Dönüşünüz Allah’adır. Yaptığınız şeyleri size haber verecektir.
106. Ya eyyuhellezine amenu şehadetu beynikum iza hadara ehadekumul mevtu hinel vasiyyetisnani zeva adlin minkum ev aharani min gayrikum in entum darabtum fil ardı fe esabetkum musibetul mevt tahbisunehuma min ba’dis salati fe yuksimani billahi in irtebtum la neşteri bihi semenen ve lev kane za kurba ve la nektumu şehadetallahi inna izen le minel asimin: Ey iman edenler! Eğer birinizde ölüm belirtileri ortaya çıkarsa, vasiyet anında içinizden adalet sahibi iki kişi aranızda tanıklık etsin. Veya yeryüzünde yolculuk ederken ölüm size isabet ederse, sizden olmayan iki kişi tanıklık etsin. Eğer kuşku duyarsanız o iki kişiyi salattan sonra alıkoyun. “Yakınımız da olsa tanıklığımızı hiçbir bedele satmadık ve Allah’ın tanıklığını gizlemedik. Yoksa öyle yaparsak, günahkarlardan oluruz.” diye Allah’a yemin etsinler.
107. Fe in usire ala ennehumastehakka ismen fe aharani yekumani makamehuma minellezinestehakka aleyhimul evleyani fe yuksimani billahi le şehadetuna ehakku min şehadetihima ve ma’tedeyna, inna izen le minez zalimin: Eğer o ikisinin günah işledikleri anlaşılırsa, onların yerine mirasa hak sahibi olanlardan iki kişi geçer: “Bizim tanıklığımız o ikisinin tanıklığından daha doğrudur ve biz haddi aşmadık, öyle olsaydı kuşkusuz biz elbette zalimlerden oluruz.” diye Allah’a yemin ederler.
108. Zalike edna en ye’tu biş şehadeti ala vechiha ev yehafuen turadde eymanun ba’de eymanihim vettekullahe vesmeu vallahu la yehdil kavmel fasikin: İşte bu, tanıklığın tam anlamıyla yerine getirilmesi; yoksa yeminden sonra yeminlerinin başkalarının yeminleriyle geri çevrilmesinden korkulması bakımından daha uygundur. Allah için takvalı olun ve dinleyin. Allah, fasık olan toplumu doğru yola iletmez.
109. Yevme yecmeullahur rusule fe yekulu maza ucibtum kalu la ilme lena inneke ente allamul guyub: Allah, resulleri topladığı gün, “Nasıl karşılandınız der?” “Bizim bir bilgimiz yok, doğrusu gaybleri bilen ancak Sen’sin.” derler.
110. İz kalellahu ya isebne meryemezkur ni’meti aleyke ve ala validetike iz eyyedtuke bi ruhil kudusi tukellimun nase fil mehdi ve kehl, ve iz allemtukel kitabe vel hikmete vet tevrate vel incil, ve iz tahluku minet tini ke hey’etit tayri bi izni fe tenfuhu fiha fe tekunu tayran bi izni ve tubriul ekmehe vel ebrasa bi izni, ve iz tuhricul mevta bi izni, ve iz kefeftu beni israile anke iz ci’tehum bil beyyinati fe kalellezine keferu minhum in haza illa sihrun mubin: Allah, “Ey Meryem oğlu İsa! Senin ve annenin üzerinde olan nimetimi hatırla.” Hani seni Kudus’un Ruhu ile desteklemiştim, insanlarla beşikte ve yetişkinlikte konuşuyordun. Ve hani sana Kitap’ı, Hikmet’i, Tevrat’ı ve İncil’i öğrettim. Ve hani Ben’im iznimle çamurdan kuş şeklinde bir şey tasarlıyordun ve ona üflüyordun, Ben’im iznimle hemen kuş oluyordu; kör olarak doğanı ve abrası Ben’im iznimle iyileştiriyordun. Hani Ben’im iznimle ölüleri çıkarıyordun. Hani İsrailoğulları’nı senden uzaklaştırdım. Hani onlara apaçık beyyinelerle geldiğinde, onlardan Kafir olanlar, “Bu apaçık bir sihirden başka bir şey değildir.” dediler.
111. Ve iz evhaytu ilel havariyyine en aminu bi ve bi resuli, kalu amenna veşhed bi ennena muslimun: Havarilere, Bana ve Ben’im resulüme iman etmelerini vahyettim. “İman ettik.” dediler. Ve tanık ol ki kuşkusuz, biz muslimleriz.
113. Kalu nuridu en ne’kule minha ve tetmainne kulubuna ve na’leme en kad sadaktena ve nekune aleyha mineş şahidin: “Ondan yemeyi ve kalplerimizin iyice yatışmasını; senin bize doğru söylediğini bilmeyi ve buna doğrudan tanık olmayı istiyoruz.” dediler.
114. Kale isebnu meryemellahumme rabbena enzil aleyna maideten mines semai tekunu lena iden li evvelina ve ahirina ve ayeten mink, verzukna ve ente hayrur razikin: Meryem oğlu İsa: “Ey Allah’ım, Rabb’imiz, gökten üzerimize bir sofra indir. Ki o sofra bizim için; öncemiz ve sonramız için bir bayram olur ve Sen’den de bir ayet. Bizi rızıklandır ve Sen rızıklandıranların en hayırlısısın.” dedi.
115. Kalellahu inni munezziluha aleykum, fe men yekfur ba’du minkum fe inni uazzibuhu azaben la uazzibuhu ehaden minel alemin: Allah: “Ben, üzerinize onu indireceğim. Ama ondan sonra sizden kim Kafirlik ederse, alemlerden hiç kimseyi azaplandırmadığım şekilde ona azap ederim.” dedi.
116. Ve iz kalellahu ya isebne meryeme e ente kulte lin nasittehizuni ve ummiye ilaheyni min dunillah kale subhaneke ma yekunu li en ekule ma leyse li bi hakk in kuntu kultuhu fe kad alimteh ta’lemu ma fi nefsi ve la a’lemu ma fi nefsik inneke ente allemul guyub: Allah: “Ey Meryem oğlu İsa! İnsanlara, Allah’tan başka beni ve annemi iki ilah edinin diye sen mi söyledin?” buyurduğunda, “Sen yücesin.” dedi. “Gerçek olmayan bir şeyi söylemek haddim değil. Ben onu söyleseydim, Sen onu bilirdin. Nefsimde olanı bilirsin, ben ise Sen’in zatında olanı bilmem. Sen, gaipleri eksiksiz bilensin.”
117. Ma kultu lehum illa ma emerteni bihi eni’budullahe rabbi ve rabbekum, ve kuntu aleyhim şehiden ma dumtu fihim, fe lemma teveffeyteni kunte enter rakibe aleyhim ve ente ala kulli şey’in şehid: “Onlara, bana emrettiklerinden başkasını söylemedim. Benim ve sizin Rabb’iniz olan Allah’a kulluk edin dedim. Ben içlerinde olduğum sürece onlara gözetleyiciydim. Fakat beni vefat ettirince onların üzerinde gözetleyici yalnızca Sen oldun. Ve Sen, Her Şeye Tanıksın.”
118. İn tuazzibhum fe innehum ibaduk, ve in tagfir lehum fe inneke entel azizul hakim: “Eğer onlara azap edersen onlar Sen’in kullarındır. Ve eğer onları bağışlarsan, Mutlak Üstün Olan ve En İyi Hüküm Veren Sen’sin.”
119. Kalellahu haza yevmu yenfeus sadikine sıdkuhum, lehum cennatun tecri min tahtihel enharu halidine fiha ebeda radiyallahu anhum ve radu anh zalikel fevzul azim: Allah: “Bugün, doğruluklarının doğrulara fayda sağlayacağı gündür.” dedi. Onlar için, içinden nehirlerin aktığı Cennetler vardır. Orada süresiz kalacaklar. Allah onlardan, onlar da O’ndan razı olmuşlardır. İşte büyük başarı budur.
120. Lillahi mulkus semavati vel ardı ve ma fihin ve huve ala kulli şey’in kadir: Göklerin, yerin ve bunların içindekilerin mülkü Allah’ındır. Ve O, Her Şeye Gücü Yeten’dir.
Mushaftaki sıralamada dördüncü, iniş sırasına göre doksan ikinci sûredir. Mümtehine sûresinden sonra, Zil âl’den önce inmiştir. Bakara, Enfâl, Âl-i İmrân, Ahzâb ve Mümtehine sûreleri Medine’de Nisâ’dan önce nâzil olmuştur. Sûrenin, hicretten sonra 5 veya 6. yılda, Müreysî Gazvesi’nde dinî hükümler ve uygulamalar arasına girdiği bilinen teyemmüm âyetini ihtiva etmesi ağırlıklı olarak bu yıllarda indiğini düşündürmektedir. Buhârî’de yer alan (“Ferâiz”, 14) Nisâ sûresinin 176. âyetinin Kur’an’ın son âyeti olduğu yönündeki rivayet dikkate alındığında, başka bazı sûreler gibi bunun da nüzûlünün geniş bir sürede tamamlandığı söylenebilir. Sûrenin hicret günlerinde veya Mekke’de nâzil olduğunu ifade eden rivayetler zayıf bulunmuştur. “Ey insanlar!” hitabıyla başlayan sûrelerin Mekke’de vahyedildiği yönündeki kabulden hareketle ileri sürülen son iddiaya şöyle karşı çıkılmıştır: Medine’de geldiği bilinen birçok âyette benzer hitaplar bulunmaktadır ve Medine’de “ey insanlar!” denildiğinde bununla yalnızca Medineliler kastedilmez; dolayısıyla bu hitap Mekke’de inişin işareti değildir.
بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّح۪يمِ
Bismillahir rahmanir rahim: Rahmeti Bol ve Kesintisiz Olan Allah’ın Adıyla
1. Ya eyyuhan nasutteku rabbekumullezi halakakum min nefsin vahidetin ve halaka minha zevceha ve besse minhuma ricalen kesiran ve nisaa, vettekullahellezi tesaelune bihi vel erham. İnnallahe kane aleykum rakiba: Ey insanlar! Sizi, tek bir nefisten yaratan, ondan eşini yaratan ve o ikisinden birçok erkek ve kadını üreten Rabb’inize karşı takvalı olun. Birbirinizden yararlanasınız diye akrabalık bağını kuran Allah’a karşı takvalı olun. Kuşkusuz, Allah, sizi gözetmektedir.
2. Ve atul yetama emvalehum ve la tetebeddelul habise bit tayyib, ve la te’kulu emvalehum ila emvalikum. İnnehu kane huben kebira: Yetimlere, mallarını verin; onların iyi mallarını kötü mallarınızla değiştirmeyin. Onların mallarını, kendi mallarınıza karıştırarak yemeyin. Kuşkusuz, bu büyük bir vebaldir!
3. Ve in hıftum ella tuksitu fil yetama fenkihu ma tabe lekum minen nisai mesna ve sulase ve rubaa, fe in hıftum ella ta’dilu fe vahideten ev ma meleket eymanukum. Zalike edna ella teulu: Eğer yetimler konusunda hakkaniyetli olamayacağınızdan korktuysanız, o zaman uygun olan o kadınlardan ikişer, üçer, dörder nikahlayın. Eğer o takdirde de adaleti gözetemeyeceğinizden korktuysanız, o zaman bir tanesini ya da Yeminle hak sahibi olduğunuzu nikahlayın. Haksızlık etmemek için en uygun olan budur.
4. Ve atun nisae sadukatihinne nıhleh. Fe in tıbne lekum an şey’in minhu nefsen fe kuluhu henien meria: O kadınlara, vadettiklerinizi bir hak olarak verin. Eğer gönül rızası ile ondan bir kısmını size verirlerse, o zaman onu dilediğiniz gibi yiyin.
5. Ve la tu’tus sufehae emvalekumulleti cealallahu lekum kıyamen verzukuhum fiha veksuhum ve kulu lehum kavlen ma’rufa: Allah’ın, sizi kaim kıldığı malların idaresini aklı ermezlere bırakmayın. O mallarla onların geçimlerini temin edin ve onları giydirin. Onlara uygun şekilde davranın.
6. Vebtelul yetama hatta iza belagun nikah, fe in anestum minhum ruşden fedfeu ileyhim emvalehum, ve la te’kuluha israfen ve bidaren en yekberu. Ve men kane ganiyyen felyesta’fif, ve men kane fakiran felye’kul bil ma’ruf. Fe iza defa’tum ileyhim emvalehum fe eşhidu aleyhim. Ve kefa billahi hasiba: Yetimlerinizi, nikah çağına erişinceye kadar gözetleyin. Olgunluk yaşına geldiklerinde mallarını kendilerine verin. Büyüyünce onlara kalacak düşüncesiyle, mallarını acelece ve haddi aşarak yemeyin. Durumu iyi olan malı yemeye tenezzül etmesin. Durumu iyi olmayan da maldan uygun bir şekilde yararlansın. Onlara mallarını teslim ettiğinizde, onlar adına tanıklar bulundurun. Hesap görücü olarak Allah yeter.
7. Lir ricali nasibun mimma terakel validani vel akrabune, ve lin nisai nasibun mimma terakel validani vel akrabune mimma kalle minhu ev kesur. Nasiben mefruda: Anne, baba ve yakın akrabanın bıraktıklarından; erkeklere, anne ve baba ile yakın akrabanın bıraktıklarından; kadınlara, az olsun çok olsun farz olarak bir pay vardır.
8. Ve iza hadaral kısmete ulul kurba vel yetama vel mesakinu ferzukuhum minhu ve kulu lehum kavlen ma’rufa: Mirasın paylaşılması esnasında, orada bulunan yakınları, yetimleri ve yoksulları da yararlandırın ve onları incitmeyecek bir üslup kullanın.
9. Velyahşellezine lev teraku min halfihim zurriyeten dıafen hafu aleyhim, felyettekullahe velyekulu kavlen sedida: Arkalarında küçük ve aciz evlat bırakanlar, onlara karşı nasıl endişe duyuyorlarsa, aynı endişeyi onlar hakkında da duysunlar. Allah’a karşı takva ehli olsunlar ve doğru olan şey neyse onu söylesinler.
10. İnnellezine ye’kulune emvalel yetama zulmen innema ye’kulune fi butunihim nara. Ve se yaslevne seira: Haksız şekilde yetimlerin mallarını yiyen kimseler, ancak karınlarına ateş doldurmuş olurlar. İşte onlar, yakında kızgın alevli ateşe atılacaklardır.
11. Yusikumullahu fi evladikum liz zekeri mislu hazzıl unseyeyn, fe in kunne nisaen fevkasneteyni fe lehunne sulusa ma terak, ve in kanet vahideten fe lehan nısf. Ve li ebeveyhi li kulli vahidin min humas sudusu mimma terake in kane lehu veled, fe in lem yekun lehu veledun ve varisehu ebevahu fe li ummihis sulus, fe in kane lehu ıhvetun fe li ummihis sudusu, min ba’di vasiyyetin yusi biha ev deyn. Abaukum ve ebnaukum, la tedrune eyyuhum akrabu lekum nef’a, faridaten minallah. İnnallahe kane alimen hakima: Allah size çocuklarınız hakkında tavsiye eder: Erkek çocuğun payı kız çocuğunun iki katıdır. Eğer ikiden fazla kadın iseler miras üçte iki onlarındır. Eğer bir kadın ise mirasın yarısı onundur. Eğer ölenin çocuğu varsa, anne ve babanın her birine mirastan altıda bir pay vardır. Eğer ölenin çocuğu yok da anne ve baba mirasçı olmuşsa, anneye üçte bir pay vardır. Eğer ölenin kardeşleri varsa, anneye altıda bir pay düşer. Bu paylaşma, ölenin yaptığı vasiyetten ve borçlarının ödenmesinden sonradır. Babalarınız ve oğullarınızdan hangisinin size fayda bakımından daha yakın olduğunu bilemezsiniz. Bu, Allah’ın farz kıldığı hükümdür. Kuşkusuz, Allah, Her Şeyi Bilen’dir, En İyi Hüküm Veren’dir.
12. Ve lekum nısfu ma terake ezvacukum in lem yekun lehunne veled, fe in kane lehunne veledun fe lekumur rubuu mimma terakne min ba’di vasıyyetin yusine biha ev deyn. Ve lehunner rubuu mimma teraktum in lem yekun lekum veled, fe in kane lekum veledun fe lehunnes sumunu mimma teraktum min ba’di vasıyyetin tusune biha ev deyn. Ve in kane raculun yurasu kelaleten ev imraetun ve lehu ahun ev uhtun fe li kulli vahidin min humas sudus, fe in kanu eksera min zalike fe hum şurakau fis sulusi min ba’di vasiyyetin yusa biha ev deynin gayra mudarr, vasıyyeten minallah. Vallahu alimun halim: Eğer, hanımlarınızın çocukları yoksa bıraktıklarının yarısı sizindir. Eğer, çocukları varsa, bıraktıklarının dörtte biri sizindir. Bu, yaptığı vasiyetten ve borçlarının ödenmesinden sonradır. Eğer çocuğunuz yoksa bıraktığınızın dörtte biri hanımlarınızındır. Eğer çocuğunuz varsa bıraktığınızın sekizde biri onlarındır. Bu, yaptığınız vasiyetten ve borçlarınızın ödenmesinden sonradır. Kocanın veya hanımın anne, baba ve çocukları bulunmadığı takdirde miras bırakır ve kendisinin bir erkek veya bir kız kardeşi varsa her birine altıda bir düşer. Bundan daha fazla iseler mirasın üçte birine ortaktırlar. Bu paylaşma, kimse zarara uğratılmaksızın yapılacaktır. Bu, vasiyetten ve borçların ödenmesinden sonradır. Bu, Allah’tan bir tavsiyedir. Allah, Her Şeyi Bilen’dir, Çok Şefkatli’dir.
13. Tilke hududullah. Ve men yutııllahe ve resulehu yudhılhu cennatin tecri min tahtihal enharu halidine fiha. Ve zalikel fevzul azim: İşte bunlar, Allah’ın yasalarıdır. Kim Allah’a ve Resul’üne itaat ederse, onu içinden ırmaklar akan Cennetlere koyacak, orada sürekli olarak kalacaktır. İşte büyük başarı budur.
14. Ve men ya’sıllahe ve resulehu ve yeteadde hududehu yudhılhu naran haliden fiha.Ve lehu azabun muhin: Kim de Allah’a ve Resul’üne karşı asilik edip O’nun yasalarını çiğnerse, sürekli kalmak üzere ateşe konacaktır. Ve onun için alçaltıcı bir azap vardır.
15. Vellati ye’tinel fahişete min nisaikum festeşhidu aleyhinne erbaaten minkum, fe in şehidu fe emsikuhunne fil buyuti hatta yeteveffahunnel mevtu ev yec’alallahu lehunne sebila: Kadınlarınızdan fahişelik yapanlara gelince; onların fahişelik yaptıklarına dair aranızdan dört kişinin tanıklık yapması halinde; onları, ölüm alıp götürünceye veya Allah onlara bir yol gösterinceye kadar evlerinde gözetim altında tutun.
16. Vellezani ye’tiyaniha minkum fe azuhuma, fe in taba ve asleha fe a’rıdu anhuma. İnnallahe kane tevvaben rahima: Sizden onu yapan iki er kişiye de eziyet edin. Eğer tevbe eder, kendilerini düzeltirlerse onları rahat bırakın. Allah, Tevbeleri Kabul Eden’dir ve Rahmeti Kesintisiz Olan’dır.
17. İnnemat tevbetu alallahi lillezine ya’melunes sue bi cehaletin summe yetubune min karibin fe ulaike yetubullahu aleyhim. Ve kanallahu alimen hakima: Allah katında tevbe; cahillikle bir kötülük yapıp hemen ardından o kötülüğü terk edenlerin tevbesidir. Allah, ancak bu gibilerin tevbelerini kabul eder. Zira Allah, Her Şeyi Bilen’dir, En İyi Hüküm Veren’dir.
18. Ve leysetit tevbetu lillezine ya’melunes seyyiat, hatta iza hadara ehadehumul mevtu kale inni tubtul’ane ve lallezine yemutune ve hum kuffar. Ulaike a’tedna lehum azaben elima: Kötülük yapıp da kendilerine ölüm gelip çatınca, “Ben şimdi tevbe ettim.” diyenlerin ve Kafir olarak ölenlerin tevbeleri geçersizdir. İşte onlara can yakıcı bir azap vardır.
19. Ya eyyuhallezine amenu la yahıllu lekum en terisun nisae kerha. Ve la ta’duluhunne li tezhebu bi ba’dı ma ateytumuhunne illa en ye’tine bi fahışetin mubeyyineh, ve aşiruhunne bil ma’ruf, fe in kerihtumuhunne fe asa en tekrahu şey’en ve yec’alallahu fihi hayran kesira: Ey iman edenler! Kadınlara istemedikleri halde mirasçı olmanız, size helal değildir. Apaçık bir fuhuş işlemedikçe, onlara vermiş olduğunuz şeylerin bir kısmını almak için baskı yapmayın. Onlarla iyi geçinin. Şayet onlardan hoşlanmıyorsanız, bilin ki hoşlanmadığınız bir şeyde Allah birçok hayır kılmış olabilir.
20. Ve in eradtumustibdale zevcin mekane zevcin, ve ateytum ihdahunne kıntaren fe la te’huzu minhu şey’a. E te’huzunehu buhtanen ve ismen mubina: Eğer eşinizden boşanıp, başka biriyle evlenecek olursanız, boşadığınız eşinize yığınla mal vermiş olsanız bile, verdiğinizden hiçbir şeyi geri almayın. Ona verdiğinizi, iftira ederek ve apaçık günah işleyerek mi geri alacaksınız?
21. Ve keyfe te’huzunehu ve kad efda ba’dukum ila ba’dın ve ehazne minkum misakan galiza: Hem onu nasıl geri alacaksınız ki? Birbirinizle içli dışlı olmuştunuz ve sizden kesin bir söz almışlardı.
22. Ve la tenkihu ma nekaha abaukum minen nisai, illa ma kad selef. İnnehu kane fahışeten ve makta. Ve sae sebila: Babalarınızın daha önce evlenmiş oldukları kadınlarla evlenmeyin. Ancak geçmişte olanlar istisna. Bu utanç verici, çirkin ve kötü bir yoldur.
23. Hurrimet aleykum ummehatukum ve benatukum ve ehavatukum ve ammatukum ve halatukum ve benatul ahi ve benatul uhti ve ummehatukumullati erda’nekum ve ehavatukum miner radaati ve ummehatu nisaikum ve rabaibukumullati fi hucurikum min nisaikumullati dehaltum bihinn, fe in lem tekunu dehaltum bihinne fe la cunaha aleykum, ve halailu ebnaikumullezine min aslabikum, ve en tecmeu beynel uhteyni illa ma kad selef. İnnallahe kane gafuran rahima: Analarınız, kızlarınız, kız kardeşleriniz, halalarınız, teyzeleriniz, erkek kardeşlerinizin kızları, kız kardeşlerinizin kızları, sizi emziren sütanneleriniz, süt kız kardeşleriniz, hanımlarınızın anneleri, kendileriyle ilişkiye girdiğiniz hanımlarınızın himayeniz altında bulunan kızları, öz oğullarınızın hanımları ve aynı anda iki kız kardeşi birlikte almanız size haram kılındı. Evlenip de ilişkide bulunmadığınız hanımlarınızın kızlarını almanızda bir sakınca yoktur. Geçmişte olan geçmişte kalmıştır. Kuşkusuz, Allah, Çok Bağışlayıcı’dır, Rahmeti Kesintisiz’dir.
24. Vel muhsanatu minen nisai illa ma meleket eymanukum, kitaballahi aleykum, ve uhille lekum ma varae zalikum en tebtegu bi emvalikum muhsinine gayra musafihin. Fe mastemta’tum bihi minhunne fe atuhunne ucurehunne faridah. Ve la cunaha aleykum fima teradaytum bihi min ba’dil faridah. İnnallahe kane alimen hakima: Antlaşma ile sahip olduğunuz kimseler hariç Muhsenat kadınlar Allah’ın üzerinize yasasıdır. Bunların dışında kalanlar ise; muhsin olanlar, musafihin olmayanları, mallarınızla almanız size helal kılındı. O halde, onlardan hangisiyle yararlandıysanız, ücretlerini farz kıldığınız şekilde verin. Anlaşma yaptığınız miktar üzerinde, karşılıklı olarak değişiklik yapmanızda bir sakınca yoktur. Allah, Her Şeyi Bilen’dir ve En İyi Hüküm Veren’dir.
25. Ve men lem yestetı’ minkum tavlen en yenkıhal muhsanatil mu’minati fe min ma meleket eymanukum min feteyatikumul mu’minat. Vallahu a’lemu bi imanikum. Ba’dukum min ba’d, fenkihuhunne bi izni ehlihinne ve atuhunne ucurehunne bil ma’rufi muhsanatin gayra musafihatin ve la muttehızati ahdan, fe iza uhsinne fe in eteyne bi fahışetin fe aleyhinne nısfu ma alal muhsanati minel azab. Zalike li men haşiyel anete minkum. Ve en tasbiru hayrun lekum. Vallahu gafurun rahim: Sizden kim muhsenat mü’min kadınlarla evlenecek güce sahip değilse, yeminle sahip olduğunuz mümin esir kızlarla evlensin. Allah, imanınızı en iyi bilendir. Sizler, birbirinizdensiniz. O halde iffetli, edepli, hayasızlık etmeyen ve gizli dost edinmemiş olanlarla; sorumlularının izni ve ücretlerini meşru bir şekilde vererek evlenin. Evlendikten sonra bir fuhuş yaparlarsa, onlara hür kadınlara verilen cezanın yarısı verilir. Bu içinizden günaha girme korkusu taşıyanlar içindir. Ancak sabretmeniz sizin için daha hayırlıdır. Allah, Çok Bağışlayıcı’dır, Rahmeti Kesintisiz’dir.
26. Yuridullahu li yubeyyine lekum ve yehdiyekum sunenellezine min kablikum ve yetube aleykum. Vallahu alimun hakim: Allah, size açıklamak; sizi, sizden öncekilerin yasalarına iletmek ve tevbenizi kabul etmek ister. Allah, Her Şeyi Bilen’dir, En İyi Hüküm Veren’dir.
27. Vallahu yuridu en yetube aleykum ve yuridullezine yettebiuneş şehevati en temilu meylen azima: Allah, tevbelerinizi kabul etmek ister. Şehvetlerine tabi olanlar ise, sizin derin bir sapkınlığa düşmenizi isterler.
29. Ya eyyuhallezine amenu la te’kulu emvalekum beynekum bil batılı, illa en tekune ticaraten an teradın minkum, ve la taktulu enfusekum. İnnallahe kane bikum rahima: Ey iman edenler! Birbirinizin mallarını karşılıklı rızaya dayanan ticaret yoluyla da olsa, haksız şekilde yemeyin. Ve kendinizi öldürmeyin. Kuşkusuz, Allah, size karşı çok merhametlidir.
30. Ve men yef’al zalike udvanen ve zulmen fe sevfe nuslihi nara. Ve kane zalike alallahi yesira: Kim, düşmanlıkla ve haksızlıkla bunu yaparsa, onu yakında ateşe atacağız. Bu, Allah için pek kolaydır.
31. İn tectenibu kebaira ma tunhevne anhu nukeffir ankum seyyiatikum ve nudhılkum mudhalen kerima: Eğer siz, yasaklananların büyüklerinden sakınırsanız, kötülüklerinizi küfrederiz. Ve sizi şerefli bir meskene yerleştiririz.
32. Ve la tetemennev ma faddalallahu bihi ba’dakum ala ba’d. Lir ricali nasibun mimmaktesebu ve lin nisai nasibun mimmaktesebn, ves’elullahe min fadlih innallahe kane bi kulli şey’in alima: Allah’ın; bazınıza, bazınıza göre verdiği fazla şeyleri arzu etmeyin. Erkeklerin, kendi kazançlarından bir pay; kadınların da kendi kazançlarından bir pay vardır. Allah’tan, O’nun lütfunu isteyin. Kuşkusuz, Allah, Her Şeyi Bilen’dir.
33. Ve li kullin cealna mevaliye mimma terakel validani vel akrabun. Vellezine akadet eymanukum fe atuhum nasibehum. İnnallahe kane ala kulli şey’in şehida: Anne, baba ve akrabaların bıraktıklarına varisler belirledik. Yeminlerinizin bağladığı kimselere paylarını verin. Kuşkusuz, Allah her şeye tanıktır.
34. Er ricalu kavvamune alan nisai bi ma faddalallahu ba’dahum ala ba’dın ve bi ma enfeku min emvalihim. Fes salihatu kanitatun hafizatun lil gaybi bi ma hafizallah. Vellati tehafune nuşuzehunne fe ızuhunne vahcuruhunn fil medacıı vadrıbuhunne, fe in ata’nekum fe la tebgu aleyhinne sebila. İnnallahe kane aliyyen kebira: Erkekler, kadınlar üzerinde kavvamdırlar. Kendi mallarından infak etmelerinden dolayı Allah bazınızı bazınıza göre faddale yapmıştır. İyi düzeltici kadınlar; bağlılık gösteren ve Allah’ın korumasını istediğini, kocalarının bulunmadığı zamanlarda da koruyanlardır. Nuşuzundan endişe ettiğiniz kadınlara önce öğüt verin, sonra yataklarında yalnız bırakın, sonra bir süre ayrılın. Eğer size uyarlarsa onların aleyhine bir yol aramayın. Kuşkusuz Allah Çok Yüce’dir ve Çok Büyük’tür.
35. Ve in hıftum şıkaka beynihima feb’asu hakemen min ehlihi ve hakemen min ehliha, in yurida ıslahan yuveffikıllahu beynehuma. İnnallahe kane alimen habira: Eğer, her ikisinin arasının bozulmasından endişe ederseniz, erkeğin ailesinden bir hakem, kadının ailesinden bir hakem belirleyin, eğer uzlaşmak isterlerse, Allah onların aralarını bulur. Kuşkusuz, Allah, Her Şeyi Bilen’dir, Her Şeyden Haberdar’dır.
36. Va’budullahe ve la tuşriku bihi şeyen ve bil valideyni ihsanen ve bizil kurba vel yetama vel mesakini vel cari zil kurba vel caril cunubi ves sahıbi bil cenbi vebnis sebili, ve ma meleket eymanukum. İnnallahe la yuhıbbu men kane muhtalen fehura: Allah’a kulluk edin. Hiçbir şeyi O’na ortak koşmayın. Anne ve babaya, yakın akrabaya, yetimlere, yoksullara, yakın komşuya, uzak komşuya, yakın arkadaşa, yol oğluna, Yeminle hak sahibi olduğunuz kimselere iyilik edin. Kuşkusuz Allah, kibirli ve kendini övenleri sevmez.
37. Ellezine yebhalune ve ye’murunen nase bil buhli ve yektumune ma atahumullahu min fadlıhi. Ve a’tedna lil kafirine azaben muhina: Cimrilik edenler, insanları da cimri olmaya teşvik ederler; Allah’ın kendi lütfundan verdiklerini gizlerler. Biz, o Kafirler için alçaltıcı bir azap hazırladık.
38. Vellezine yunfıkune emvalehum riaen nasi ve la yu’minune billahi ve la bil yevmil ahir. Ve men yekuniş şeytanu lehu karinen fe sae karina: Bunlar, mallarını insanlara gösteriş olsun diye infak eden, Allah’a ve ahiret gününe de inanmayan kimselerdir. Şeytan, kime arkadaşsa, o çok kötü arkadaş edinmiştir.
39. Ve maza aleyhim lev amenu billahi vel yevmil ahıri ve enfeku mimma razakahumullah. Ve kanallahu bihim alima: Onlara ne olurdu sanki, Allah’a ve ahiret gününe inansalardı; Allah’ın verdiği rızıktan infak etselerdi. Allah, onları en iyi bilendir.
40. İnnallahe la yazlimu miskale zerreh, ve in teku haseneten yudaıfha ve yu’ti min ledunhu ecran azima: Allah, zerre kadar haksızlık yapmaz. Yaptığınız iyiliği kat kat arttırır ve kendinden büyük bir ödül verir.
41. Fe keyfe iza ci’na min kulli ummetin bi şehidin ve ci’na bike ala haulai şehida: Her ümmetten bir tanık getirdiğimiz ve seni de onların üzerine tanık yaptığımız zaman, halleri nice olacak!
42. Yevme izin yeveddullezine keferu ve asavur resule lev tusevva bihimul ard. Ve la yektumunallahe hadisa: Nankörlük edip resule karşı çıkanlar, izin günü yerle bir olmayı isterler ve Allah’tan hiçbir sözü gizleyemezler.
43. Ya eyyuhallezine amenu la takrabus salate ve entum sukara hatta ta’lemu ma tekulune ve la cunuben illa abiri sebilin hatta tagtesilu. Ve in kuntum marda ev ala seferin ev cae ehadun minkum minel gaiti ev lamestumun nisae fe lem tecidu maen fe teyemmemu saiden tayyiben femsehu bi vucuhikum ve eydikum. İnnallahe kane afuvven gafura: Ey iman edenler! Sarhoşken ne dediğinizi bilinceye kadar; cünüpken -yolculukta olmanız hariç- yıkanıncaya kadar salata yaklaşmayın. Eğer hasta veya yolcuyken sizden biriniz tuvaletten geldiyse veya kadınlarınızla ilişkiye girdiyseniz; o anda su bulamadıysanız, temiz kumla teyemmüm edin; onunla ellerinizi ve yüzlerinizi mesh edin. Kuşkusuz Allah, Çok Affedici’dir ve Çok Bağışlayıcı’dır.
44. E lem tera ilallezine utu nasiben minel kitabi yeşteruned dalalete ve yuridune en tedıllus sebil: Kendilerine Kitap’tan bir pay verilenleri görmüyor musun? Sapkınlığı satın alıyorlar. Sizi de saptırmak istiyorlar!
45. Vallahu a’lemu bi a’daikum. Ve kefa billahi veliyyen, ve kefa billahi nasira: Allah, düşmanlarınızı daha iyi bilendir. Veli olarak Allah yeter ve yardımcı olarak Allah yeter.
46. Minellezine hadu yuharrifunel kelime an mevadııhi ve yekulune semi’na ve asayna vesma’ gayra musmeın ve raına leyyen bi elsinetihim ve ta’nan fid din. Ve lev ennehum kalu semi’na ve ata’na vesma’ venzurna le kane hayran lehum ve akvem, ve lakin leanehumullahu bi kufrihim fe la yu’minune illa kalila: Yahudilerin bir kısmı, kelimelerin aslını değiştirerek: “İşittik ve reddettik.”, “Kulak vermeden dinleyin.”, “Bizi güt.” derler; dillerini eğip bükerek dinle alay ederler. Eğer onlar: “İşittik, itaat ettik.”, “Bizi gözet.” deselerdi bu onlar için daha hayırlı ve daha doğru olurdu. Ancak Allah, Kafir oldukları için onları lanetlemiştir. Artık pek azı hariç iman etmezler.
47. Ya eyyuhallezine utul kitabe aminu bi ma nezzelna musaddikan li ma meakum min kabli en natmise vucuhen fe neruddeha ala edbariha ev nel’anehum kema leanna ashabes sebt. Ve kane emrullahi mef’ula: Ey kendilerine kitap verilenler! Bazı yüzlerin azalarını silip, arkaları gibi dümdüz yapmadan veya Cumartesi yasağını çiğneyenleri lanetlediğimiz gibi sizi de lanetlemeden önce yanınızda bulunanı, doğrulayıcı olarak indirdiğimize iman edin. Zira Allah’ın hükmü mutlaka gerçekleşir.
48. İnnallahe la yagfiru en yuşrake bihi ve yagfiru ma dune zalike li men yeşau ve men yuşrik billahi fe kadiftera ismen azima: Allah, kendisine şirk koşanları bağışlamaz. Bunun dışında hak edeni bağışlar. Kim Allah’a ortak koşarsa, büyük bir günahla iftirada bulunmuş olur.
49. E lem tera ilallezine yuzekkune enfusehum. Belillahu yuzekki men yeşau ve la yuzlemune fetila: Kendilerini temize çıkaranları görmüyor musun? Hayır! Allah, hak edeni temize çıkarır. Hiç kimseye hurma çekirdeğinin lifi kadar haksızlık edilmez.
51. E lem tera ilallezine utu nasiben minel kitabi yu’minune bil cibti vet taguti ve yekulune lillezine keferu haulai ehda minellezine amenu sebila: Kendilerine kitaptan bir pay verilenleri görmüyor musun? Cipte ve Tağuta inanıyorlar ve Kafirler için: “Bunlar, iman edenlerden daha doğru yoldadırlar.” diyorlar.
52. Ulaikellezine leanehumullah. Ve men yel’anillahu fe len tecide lehu nasira: Bunlar Allah’ın lanetlediği kimselerdir. Allah’ın lanetine uğramış kimse için hiçbir yardımcı bulamazsın.
53. Em lehum nasibun minel mulki fe izen la yu’tunen nase nakira: Yoksa onların mülkten bir payları mı var? Öyle olsa, insanlara hurma çekirdeğinin bir parçasını bile vermezlerdi.
54. Em yahsudunen nase ala ma atahumullahu min fadlıhi, fe kad ateyna ale ibrahimel kitabe vel hikmete ve ateynahum mulken azima: Yoksa onlar, Allah’ın kendi lütfundan insanlara bağışladığı şeyleri mi kıskanıyor? İbrahim soyuna da Kitap’ı ve Hikmeti bağışladık ve onlara büyük bir mülk verdik.
55. Fe minhum men amene bihi ve minhum men sadde anhu. Ve kefa bi cehenneme saira: Onların bir kısmı O’na inandı, bir kısmı da O’ndan kaçındı. Böylelerine kızgın alevli Cehennem yeter.
56. İnnellezine keferu bi ayatina sevfe nuslihim nara. Kullema nadicet culuduhum beddelnahum culuden gayraha li yezukul azab. İnnallahe kane azizen hakima: Ayetlerimizi küfredenleri, yakında ateşe atacağız. Derileri piştikçe, azabı iyice tatsınlar diye onlara yeni deriler giydireceğiz. Kuşkusuz, Allah, Mutlak Üstün Olan’dır, En İyi Hüküm Veren’dir.
57. Vellezine amenu ve amilus salihati se nudhıluhum cennatin tecri min tahtihal enharu halidine fiha ebeda. Lehum fiha ezvacun mutahharatun, ve nudhıluhum zıllen zalila: İman edip salihatı yapanları da altlarından ırmaklar akan Cennetlere koyacağız. Onlar, orada kesintisiz olarak sürekli kalıcıdırlar. Orada, kendileri için arındırılmış eşler vardır. Ve onları serin bir gölgeye yerleştireceğiz.
58. İnnallahe ye’murukum en tueddul emanati ila ehliha ve iza hakemtum beynen nasi en tahkumu bil adl. İnnallahe niımma yeızukum bihi. İnnallahe kane semian basira: Allah, emanetleri ehline vermenizi ve insanlar arasında hükmettiğiniz zaman adaletle hükmetmenizi buyurmaktadır. Allah, bununla size ne güzel öğüt veriyor. Kuşkusuz, Allah, Her Şeyi Duyan’dır, Her Şeyi Gören’dir.
59. Ya eyyuhallezine amenu atiullahe ve atiur resule ve ulil emri minkum, fe in tenaza’tum fi şey’in fe rudduhu ilallahi ver resuli in kuntum tu’minune billahi vel yevmil ahir. Zalike hayrun ve ahsenu te’vila: Ey iman edenler! Allah’a itaat edin; Resul’e itaat edin ve sizden olan ulu’l-emre itaat edin. Herhangi bir konuda anlaşmazlığa düşerseniz onu Allah’a ve Resule götürün; eğer Allah’a ve Ahiret Günü’ne inanıyorsanız. Hayırlı olan budur. Ve sonuç bakımından iyi olandır.
60. E lem tera ilallezine yez’umune ennehum amenu bima unzile ileyke ve ma unzile min kablike yuridune en yetehakemu ilat taguti ve kad umiru en yekfuru bihi. Ve yuriduş şeytanu en yudıllehum dalalen baida: Görüyor musun? Sana indirilene ve senden önce indirilene inandıklarını ileri sürenleri! Tağuti yasalarla yargılanmak istiyorlar. Oysa onlara, onu küfretmeleri emredilmişti. Zaten şeytan onları derin bir sapkınlıkla saptırmak istiyor.
61. Ve iza kile lehum tealev ila ma enzelallahu ve ilar resuli raeytel munafıkine yesuddune anke sududa: Onlardan, ne zaman Allah’ın indirdiğine ve Resul’üne gelmeleri istense, o münafıkların, senden tam bir uzaklaşma ile uazaklaştıklarını görürsün.
62. Ve keyfe iza esabethum musibetun bima kaddemet eydihim summe cauke yahlıfune billahi in eradna illa ihsanen ve tevfika: Kendi elleriyle yaptıklarından dolayı, onlara bir musibet isabet edince, sana gelerek: “Biz yalnızca iyilik etmek ve arayı bulmaktan başka bir şey istemedik.” diye nasıl da Allah’a yemin ediyorlar.
63. Ulaikellezine ya’lemullahu ma fi kulubihim fe a’rıd anhum vaızhum ve kul lehum fi enfusihim kavlen beliga: Allah, bu kimselerin kalplerinde olanı biliyor. Onlara aldırma, onlara öğüt ver ve onlara kendilerini etkileyici söz söyle.
64. Ve ma erselna min resulin illa li yutaa bi iznillah. Ve lev ennehum iz zalemu enfusehum cauke festagferullahe vestagfera lehumur resulu le vecedullahe tevvaben rahima: Biz, hiçbir resulü Allah’ın izni ile yalnızca kendisine itaat edilmesinden başka bir amaçla göndermedik. Eğer onlar, kendi kendilerine haksızlık yaptıklarında, sana gelip, Allah’tan bağışlanmalarını dileselerdi ve sen de Resul olarak onların bağışlanmasını dileseydin; Allah’ın tevbeleri kabul edici ve çok merhamet edici olduğunu göreceklerdi.
65. Fe la ve rabbike la yu’minune hatta yuhakkimuke fima şecera beynehum, summe la yecidu fi enfusihim haracen mimma kadayte ve yusellimu teslima: Hayır! Rabb’ine ant olsun ki, aralarında anlaşmazlığa düştükleri işlerde seni hakem tayin edip, sonra da verdiğin hükme tam bir teslimiyetle teslim olmadıkça iman etmiş olmazlar.
66. Ve lev enna ketebna aleyhim enıktulu enfusekum evihrucu min diyarikum ma fealuhu illa kalilun minhum. Ve lev ennehum fealu ma yuazune bihi le kane hayran lehum ve eşedde tesbita: Eğer biz onlara: “Kendinizi öldürün veya yurtlarınızdan çıkın” diye yazsaydık, çok azı hariç bunu yapmazlardı. Eğer kendilerine verilen öğüde uysalardı, elbette bu onlar için hem daha hayırlı hem kalıcı olarak daha sağlam olurdu.
69. Ve men yutiıllahe ver resule fe ulaike meallezine en’amellahu aleyhim minen nebiyyine ves sıddikine veş şuhedai ves salihin, ve hasune ulaike rafika: Kim Allah’a ve Resul’e itaat ederse, işte onlar, Allah’ın kendilerine nimet verdiği, nebiler, sıddıklar, şahitler ve salihlerle beraberdirler. Onlar ne iyi arkadaştırlar!
71. Ya eyyuhallezine amenu huzu hızrakum fenfiru subatin evinfiru cemia: Ey iman edenler! Önleminizi alın. Savaşa, küçük birlikler halinde veya topyekun olarak çıkın.
72. Ve inne minkum le men le yubattienn, fe in esabetkum musibetun kale kad en’amallahu aleyye iz lem ekun meahum şehida: İçinizden ağır davranan bazı kimseler, size bir musibet isabet ederse, “Allah bana nimet verdi de onlarla beraber bulunmadım.” der.
73. Ve le in esabekum fadlun minallahi le yekulenne ke en lem tekun beynekum ve beynehu meveddetun ya leyteni kuntu meahum fe efuze fevzen azima: Eğer size Allah’tan bir lütuf erişse, bu sefer de sanki sizinle onun arasında bir bağlılık/yakınlık yokmuş gibi: “Keşke ben de onlarla beraber olsaydım da büyük bir başarı elde etseydim.” der.
74. Felyukatil fi sebilillahillezine yeşrunel hayated dunya bil ahirah. Ve men yukatil fi sebilillahi fe yuktel ev yaglib fe sevfe nu’tihi ecran azima: Öyleyse, ahiret hayatını dünya hayatına tercih edenler, Allah yolunda savaşsınlar. Kim, Allah yolunda savaşır da öldürülür veya galip gelirse, Biz, ona ileride büyük bir karşılık vereceğiz.
75. Ve ma lekum la tukatilune fi sebilillahi vel mustad’afine miner ricali ven nisai vel vildanillezine yekulune rabbena ahricna min hazihil karyetiz zalimi ehluha, vec’al lena min ledunke veliyya, vec’al lena min ledunke nasira: Size ne oluyor da Allah yolunda ve: “Ey Rabb’imiz! Bizi halkı zalim olan bu beldeden çıkar, katından bize bir veli ver, bize katından yardım edecek kimseler ver” diyen mustaz’af erkekler, kadınlar ve çocuklar için savaşmıyorsunuz?
76. Ellezine amenu yukatilune fi sebilillah, vellezine keferu yukatilune fi sebilit taguti fe katilu evliyaeş şeytan, inne keydeş şeytani kane daifa: İman edenler Allah yolunda savaşırlar, Kafirler de tağutun yolunda savaşırlar. O halde şeytanı evliya edinenlerle savaşın. Kuşkusuz, şeytanın hilesi/düzeni zayıftır.
77. E lem tera ilallezine kile lehum kuffu eydiyekum, ve ekimus salate ve atuz zekat, fe lemma kutibe aleyhimul kıtalu iza ferikun minhum yahşevnen nase ke haşyetillahi ev eşedde haşyeh, ve kalu rabbena lime ketebte aleynal kıtal, lev la ahhartena ila ecelin karib. Kul metaud dunya kalil, vel ahıratu hayrun li menitteka ve la tuzlemune fetila: Kendilerine, ellerinizi çekin, salatı ikame edin, zekatı yapın denilen kimseleri görmedin mi? Üzerlerine savaş yazılınca, içlerinden bir kısmı Allah’ın haşyeti gibi, hatta daha fazla insanlara haşyet duyarlar. Ve “Ey Rabb’imiz! Neden üzerimize savaş yazdın, bizi yakın bir zamana kadar erteleseydin ya?” dediler. De ki: “Dünya geçimliği önemsizdir. Ahiret, takva sahibi kimseler için daha hayırlıdır.” Ve hurma çekirdeğinin içindeki lif kadar size haksızlık edilmez.
78. Eyne ma tekunu yudrikkumul mevtu ve lev kuntum fi burucin muşeyyedeh. Ve in tusıbhum hasenetun yekulu hazihi min indillah, ve in tusıbhum seyyietun yekulu hazihi min indike. Kul kullun min indillah. Fe mali haulail kavmi la yekadune yefkahune hadisa: Nerede olursanız olun, sağlam kalelerde de olsanız, ölüm gelir sizi bulur. Onlara, bir iyilik isabet etse, “Bu Allah’tandır.” derler. Onlara, bir kötülük isabet etse, bu “senin yüzündendir.” derler. De ki: “Hepsi Allah’tandır.” Bu halka ne oluyor ki söylenen sözü anlamaya yanaşmıyorlar!
79. Ma esabeke min hasenetin fe minallah, ve ma esabeke min seyyietin fe min nefsike. Ve erselnake lin nasi resula. Ve kefa billahi şehida: Sana isabet eden iyilik Allah’tandır. Sana isabet eden kötülük kendindendir. Biz, seni, insanlara resul olarak gönderdik. Tanık olarak Allah yeter.
80. Men yutiır resule fe kad ataallah, ve men tevella fe ma erselnake aleyhim hafiza: Kim Resul’e itaat ederse, Allah’a itaat etmiş olur. Kim de yüz çevirirse çevirsin; biz seni onlara bekçi olarak göndermedik.
81. Ve yekulune taatun, fe iza berazu min indike beyyete taifetun minhum gayrallezi tekul. Vallahu yektubu ma yubeyyitun, fe a’rıd anhum ve tevekkel alallah. Ve kefa billahi vekila: Sana, “itaat ettiklerini” söylüyorlar. Senin yanından ayrılıp, yalnız kaldıkları zaman, onlardan bir grup, arkandan, senin yanında söylediklerinden farklı şeyler tasarlıyorlar. Allah, onların, arkandan gizlice tasarladıkları şeylerin hepsini kaydediyor. Onlara aldırma, yalnız Allah’a dayan, vekil olarak Allah sana yeter.
82. E fe la yetedebberunel kur’an.Ve lev kane min indi gayrillahi le vecedu fihihtilafen kesira: Onlar, Kur’an üzerinde, gereği gibi düşünmezler mi? Eğer, Allah’tan başkası tarafından gönderilmiş olsaydı, onda birçok çelişki bulurlardı.
83. Ve iza caehum emrun minel emni evil havfi ezau bihi.Ve lev redduhu ilar resuli ve ila ulil emri minhum le alimehullezine yestenbitunehu minhum. Ve lev la fadlullahi aleykum ve rahmetuhu letteba’tumuş şeytane illa kalila: Onlara, güven veya korkuyla ilgili bir haber geldiği zaman, onu hemen yayarlar. Oysaki onu Resul’e ve kendilerinden olan ulu’l-emre bildirselerdi; işin iç yüzünü bilenler, ne olup bittiğini, bilirlerdi. Eğer Allah’ın lütfu ve rahmeti üzerinizde olmasaydı, pek azınız hariç hepiniz şeytana uyardınız.
84. Fe katil fi sebilillah, la tukellefu illa nefseke ve harrıdıl mu’minin, asallahu en yekuffe be’sellezine keferu. Vallahu eşeddu be’sen ve eşeddu tenkila: O halde, sen, Allah yolunda savaş. Çünkü sen, ancak kendinden sorumlusun. İnananları da teşvik et. Umulur ki Allah Kafirlerin baskısını kırar. Çünkü Allah’ın baskısı daha güçlüdür. Cezalandırması daha şiddetlidir
85. Men yeşfa’ şefaaten haseneten yekun lehu nasibun minha, ve men yeşfa’ şefaaten seyyieten yekun lehu kiflun minha. Ve kanallahu ala kulli şey’in mukita: Her kim, iyi bir işte şefaat ederse, ona o işten bir pay vardır. Her kim de kötü bir işte şefaat ederse, ondan da ona bir pay vardır. Allah Her Şeyi Gözeten’dir.
86. Ve iza huyyitum bi tahıyyetin fe hayyu bi ahsene minha ev rudduha. İnnallahe kane ala kulli şey’in hasiba: Size, selam verildiği zaman, ondan daha iyisiyle veya aynısıyla karşılık verin. Kuşkusuz ki Allah, Her Şeyi Hesaplayan’dır.
87. Allahu la ilahe illa huve. Le yecmeannekum ila yevmil kıyameti la raybe fihi. Ve men asdeku minallahi hadisa: Kendisinden başka ilah olmayan Allah, gerçekleşeceği kesin olan Kıyamet Günü’nde, sizi kesin olarak toplayacaktır. Allah’tan daha doğru sözlü kim olabilir?
88. Fe ma lekum fil munafikine fieteyni vallahu erkesehum bi ma kesebu. E turidune en tehdu men edallallah. Ve men yudlilillahu fe len tecide lehu sebila: Size ne oluyor ki; yaptıklarından dolayı, Allah onları ters yüz ettiği halde, münafıklar hakkında iki gruba ayrıldınız! Allah’ın saptırdığı kimseyi, doğru yola erdirmek mi istiyorsunuz? Allah’ın saptırdığı kimse için asla bir çıkış yolu bulamazsın.
89. Veddu lev tekfurune kema keferu fe tekunune sevaen fe la tettehızu minhum evliyae hatta yuhaciru fi sebilillah. Fe in tevellev fe huzuhum vaktuluhum haysu vecedtumuhum, ve la tettehızu minhum veliyyen ve la nasira: Onlar, sizin kendileri gibi küfre dönmenizi isterler, ki onlar gibi olasınız. O halde, Allah yolunda hicret edinceye kadar onları evliya edinmeyin. Eğer yüz çevirirlerse onları yakalayın, bulduğunuz yerde öldürün. Onlardan hiç kimseyi veli de yardımcı da edinmeyin.
90. İllallezine yasılune ila kavmin beynekum ve beynehum misakun ev caukum hasırat suduruhum en yukatilukum ev yukatilu kavmehum. Ve lev şaallahu le selletahum aleykum fe le katelukum, fe inı’tezelukum fe lem yukatilukum ve elkav ileykumus seleme, fe ma cealallahu lekum aleyhim sebila: Ancak, aranızda antlaşma olan halka sığınanlar veya ne sizinle ne de kendi halkıyla savaşmayı içine sindiremeyip size gelenler hariç. Eğer Allah dileseydi, onları başınıza musallat ederdi de sizinle savaşırlardı. Eğer tarafsız kalarak ve sizinle savaşmayıp barış isterlerse, Allah onların aleyhinde size bir yol vermemiştir.
91. Se tecidune aharine yuridune en ye’menukum ve ye’menu kavmehum. Kullema ruddu ilal fitneti urkisu fiha, fe in lem ya’tezilukum ve yulku ileykumus seleme ve yekuffu eydiyehum fe huzuhum vaktuluhum haysu sekıftumuhum. Ve ulaikum cealna lekum aleyhim sultanen mubina: Başkalarını da bulacaksınız hem sizden hem de kendi halklarından güvende olmak isteyen. Fitne ortamı bulduklarında, hemen onun içine baş aşağı dalarlar. Eğer bunlar, sizden uzak durmazlar, sizinle barış yapmaya yanaşmazlarsa, sizden ellerini çekmezlerse onları yakaladığınız yerde, her nerede bulursanız öldürün. İşte bu kimseler hakkında size apaçık bir yetki verdik.
92. Ve ma kane li mu’minin en yaktule mu’minen illa hataa, ve men katele mu’minen hataen fe tahriru rakabetin mu’minetin ve diyetun musellemetun ila ehlihi illa en yessaddaku. Fe in kane min kavmin aduvvin lekum ve huve mu’minun fe tahriru rakabetin mu’mineh. Ve in kane min kavmin beynekum ve beynehum misakun fe diyetun musellemetun ila ehlihi ve tahriru rakabetin mu’mineh, fe men lem yecid fe sıyamu şehreyni mutetabiayni tevbeten minallah. Ve kanallahu alimen hakima: Hata ile olması dışında, bir Mü’min’in bir Mü’min’i öldürmesi olacak şey değildir. Kim, hata ile bir Mü’min’i öldürürse, Mü’min bir rekabeyi özgürlüğüne kavuştursun, ailesi bağışlamadığı takdirde, ölenin ailesine diyet ödesin. Eğer, öldürülen mü’min; düşmanınız olan bir halka mensupsa, Mü’min bir rekabeyi özgürlüğüne kavuştursun. Eğer, aranızda anlaşma bulunan bir halktansa, ailesine diyet vermek ve mü’min bir rekabeyi özgürlüğüne kavuşturmak gerekir. Kim bunları bulamazsa, Allah’tan tevbesini kabul etmesi için ardı ardına iki ay siyam yapmalıdır. Allah, Her Şeyi Bilen’dir, En İyi Hüküm Veren’dir.
93. Ve men yaktul mu’minen muteammiden fe cezauhu cehennemu haliden fiha ve gadıballahu aleyhi ve leanehu ve eadde lehu azaben azima: Kim, bir Mü’min’i isteyerek öldürürse, onun karşılığı, içinde sürekli kalmak üzere Cehennem’dir. Allah ona gazap etmiş, lanetlemiş ve büyük bir azap hazırlamıştır.
94. Ya eyyuhallezine amenu iza darabtum fi sebilillahi fe tebeyyenu ve la tekulu li men elka ileykumus selame leste mu’mina, tebtegune aradal hayatid dunya, fe indallahi meganimu kesirah. Kezalike kuntum min kablu fe mennallahu aleykum fe tebeyyenu. İnnallahe kane bima ta’melune habira: Ey iman edenler! Allah yolunda sefere çıktığınız zaman, iyice araştırın; size selam veren kimseye; dünya hayatının geçici menfaatine göz dikerek: “Sen Mü’min değilsin.” demeyin. Allah’ın yanında sayısız ganimetler vardır. Daha önce siz de öyleydiniz de Allah size iyilik yaptı. Öyleyse, iyice araştırın. Kuşkusuz, Allah, yaptığınız her şeyden haberdardır.
95. La yestevil kaıdune minel mu’minine gayru ulid darari vel mucahidune fi sebilillahi bi emvalihim ve enfusihim. Faddalallahul mucahidine bi emvalihim ve enfusihim alal kaidine dereceh. Ve kullen vaadallahul husna. Ve faddalallahul mucahidine alal kaıdine ecran azima: Mü’minlerden, bir özrü olmaksızın, Allah yolunda cihad etmekten geri kalanlarla; mallarıyla ve canlarıyla Allah yolunda cihad edenler, bir değildir. Allah, malları ve canları ile cihad edenleri, derece bakımından, geri kalanlardan üstün kıldı. Her ne kadar Allah, her ikisine de iyilikle muamele etmeyi söz vermiş ise de cihad edenleri, geri kalanlara karşı çok daha büyük bir ecirle üstün kılmıştır;
96. Deracatin minhu ve magfiraten ve rahmet. Ve kanallahu gafuran rahima: Kendinden derecelerle, bağışlama ve rahmetle. Allah, Çok Bağışlayıcı’dır, Rahmeti Kesintisiz’dir.
97. İnnellezine teveffahumul melaiketu zalimi enfusihim kalu fime kuntum. Kalu kunna mustad’afine fil ard. Kalu e lem tekun ardullahi vasiaten fe tuhaciru fiha. Fe ulaike me’vahum cehennem ve saet masira: Doğrusu, kendilerine haksızlık eden kimselere, melekler canlarını alırken: “Neden bu durumdaydınız?” derler. Onlar: “Biz yeryüzünde mus’tezaf kimselerdik” derler. Melekler: “Allah’ın arzı geniş değil miydi, hicret etseydiniz ya!” derler. İşte bunların yeri Cehennem’dir. Orası ne kötü bir yerdir.
98. İllal mustad’afine miner ricali ven nisai vel vildani la yestatiune hileten ve la yehtedune sebila: Ancak, çaresiz kalan, gücü yetmeyen, bir çıkış yolu bulamayan mus’tezaf erkek, kadın ve çocuklar hariç.
99. Fe ulaike asallahu en ya’fuve anhum. Ve kanallahu afuvven gafura: Umulur ki Allah, bunları affeder. Kuşkusuz Allah, Çok Affedici’dir, Çok Bağışlayıcı’dır.
100. Ve men yuhacir fi sebilillahi yecid fil ardı muragamen kesiran veseah. Ve men yahruc min beytihi muhaciran ilallahi ve resulihi summe yudrikhul mevtu fe kad vakaa ecruhu alallah. Ve kanallahu gafuran rahima: Kim, Allah yolunda hicret ederse, yeryüzünde gidecek pek çok yer ve genişlik bulur. Kim, Allah ve Resul’ü için hicret edip, yurdundan ayrılır da sonra onu ölüm yakalarsa, onun ecri, kesinlikle Allah’a aittir. Kuşkusuz, Allah, Çok Bağışlayıcı’dır, Rahmeti Kesintisiz’dir.
101. Ve iza darabtum fil ardı fe leyse aleykum cunahun en taksuru mines salati, in hıftum en yeftinekumullezine keferu. İnnel kafirine kanu lekum aduvven mubina: Yeryüzünde sefere çıktığınız zaman, eğer Kafirlerin size kötülük yapmalarından korkarsanız, salatı kısaltmanızda bir sakınca yoktur. Kuşkusuz, gerçeği yalanlayan nankörler sizin apaçık düşmanınızdır.
102. Ve iza kunte fihim fe ekamte lehumus salate fel tekum taifetun minhum meake vel ye’huzu eslihatehum fe iza secedu fel yekunu min varaikum, vel te’ti taifetun uhra lem yusallu fel yusallu meake vel ye’huzu hızrahum ve eslihatehum, veddellezine keferu lev tagfulune an eslihatikum ve emtiatikum fe yemilune aleykum meyleten vahıdeh. Ve la cunaha aleykum in kane bikum ezen min matarin ev kuntum marda en tedau eslihatekum, ve huzu hızrakum. İnnallahe eadde lil kafirine azaben muhina: Sen de içlerinde bulunup; onlara salatı ikame ettirdiğin zaman, onların bir kısmı seninle beraber salata dursun ve silahlarını da yanlarına alsınlar. Bunlar, secde edince, arkanıza geçsinler. Sonra, salat etmemiş olan diğer kısım gelsin, seninle beraber salatı ikame etsin. Önlemlerini ve silahlarını da alsınlar. Kafirler, silahlarınızdan ve eşyalarınızdan uzak kalmanızı arzu ederler ki, size aniden baskın düzenlesinler. Eğer yağmurdan dolayı bir eziyet görürseniz veya hasta olursanız, önlemlerinizi alarak silahlarınızı bırakmanızda sizin için bir sakınca yoktur. Kuşkusuz, Allah Kafirler için alçaltıcı bir azap hazırlamıştır.
103. Fe iza kadaytumus salate fezkurullahe kıyamen ve kuuden ve ala cunubikum, fe izatma’nentum fe ekimus salat, innes salate kanet alal mu’minine kitaben mevkuta: Salatı ikame ettikten sonra ayakta, oturarak ve yanlarınız üzerinde Allah’ı anın. Güvene kavuştuğunuz zaman, salatı gereği gibi ikame edin. Kuşkusuz salat, belirlenmiş vakitlerde Mü’minler üzerine yazılmıştır.
104. Ve la tehinu fibtigail kavm. İn tekunu te’lemune fe innehum ye’lemune kema te’lemun, ve tercune minallahi ma la yercun. Ve kanallahu alimen hakima: Düşman halkı takip etmekte gevşeklik göstermeyin. Eğer siz acı çekiyorsanız, onlar da sizin acı çektiğiniz gibi acı çekiyorlar. Üstelik siz, Allah’tan onların ummadıkları şeyleri umuyorsunuz. Allah, Her Şeyi Bilen’dir, En İyi Hüküm Veren’dir.
105. İnna enzelna ileykel kitabe bil hakkı li tahkume beynen nasi bima erakallah. Ve la tekun lil hainine hasima: Biz, insanlar arasında, Allah’ın sana gösterdiği gibi hükmedesin diye, Kitap’ı hakikat olarak indirdik. Hainlerin savunucusu olma.
107. Ve la tucadil anillezine yahtanune enfusehum innallahe la yuhıbbu men kane havvanen esima: Kendilerine ihanet eden kimselerden yana savunma yapma. Kuşkusuz Allah, ihanette ısrar eden günahkarları sevmez.
108. Yestahfune minen nasi ve la yestahfune minallahi ve huve meahum iz yubeyyitune ma la yarda minel kavl. Ve kanallahu bi ma ya’melune muhita: İnsanlardan gizliyorlar da Allah’tan gizleyemezler. Oysa Allah, razı olmayacağı sözü geceleyin düzüp kurarlarken onlarla beraberdi. Kuşkusuz, Allah, onların yaptığı her şeyi kuşatandır.
109. Ha entum haulai cadeltum anhum fil hayatid dunya fe men yucadilullahe anhum yevmel kıyameti em men yekunu aleyhim vekila: Diyelim ki bu dünya hayatında onları savundunuz, peki ya Kıyamet Günü, Allah’a karşı onları kim savunacak veya onlara kim vekil olacak?
110. Ve men ya’mel suen ev yazlim nefsehu summe yestagfirillahe yecidillahe gafuran rahima: Kim bir kötülük yapar veya kendisine haksızlık eder de, sonra Allah’tan bağışlanma dilerse; Allah’ı, Çok Bağışlayıcı ve Kesintisiz Rahmet edici bulur.
111. Ve men yeksib ismen fe innema yeksibuhu ala nefsihi. Ve kanallahu alimen hakima: Kim bir günah işlerse, onu ancak kendi aleyhine işlemiş olur. Kuşkusuz, Allah, Her Şeyi Bilen’dir, En İyi Hüküm Veren’dir.
112. Ve men yeksib hatieten ev ismen summe yermi bihi berien fe kadihtemele buhtanen ve ismen mubina: Kim bir yanlış yapar veya günah işler, sonra da onu suçsuz birinin üzerine atarsa, muhakkak ki büyük bir iftira ve apaçık bir günah yüklenmiş olur.
113. Ve lev la fadlullahi aleyke ve rahmetuhu le hemmet taifetun minhum en yudılluke. Ve ma yudıllune illa enfusehum ve ma yadurruneke min şey’. Ve enzelallahu aleykel kitabe vel hikmete ve allemeke ma lem tekun ta’lem. Ve kane fadlullahi aleyke azima: Allah’ın, sana lütfu ve rahmeti olmasaydı, onlardan bazıları seni saptırmaya yeltenmişti. Oysa onlar, kendilerinden başkasını saptıramazlar. Sana hiçbir zarar veremezler. Allah, sana Kitap’ı ve Hikmet’i indirdi ve sana bilmediklerini öğretti. Kuşkusuz, Allah’ın sana lütfu çok büyüktür.
114. La hayra fi kesirin min necvahum illa men emera bi sadakatin ev ma’rufin ev ıslahın beynen nas. Ve men yef’al zalikebtigae mardatillahi fe sevfe nu’tihi ecran azima: Hak gözetmeyi, iyi şeyler yapmayı ve, insanların arasını düzeltmeyi isteyenlerin görüşmeleri hariç, onların gizli görüşmelerinde bir hayır yoktur. Kim bunları yalnızca Allah’ın rızasını kazanmak için yaparsa, ileride ona büyük bir ödül vereceğiz.
115. Ve men yuşakıkır resule min ba’di ma tebeyyene lehul huda ve yettebi’ gayra sebilil mu’minine nuvellıhi ma tevella ve nuslihi cehennem. Ve saet masira: Kendisine doğru yol belli olduktan sonra, her kim Resul’e karşı gelir, Mü’minlerin yolundan başkasına yönelirse, onu saptığı yolda bırakırız. Onu Cehennem’e atarız. Orası ne kötü bir dönüş yeridir.
116. İnnallahe la yagfiru en yuşrake bihi ve yagfiru ma dune zalike li men yeşau. Ve men yuşrik billahi fe kad dalle dalalen baida: Allah, kendisine şirk koşanları bağışlamaz. Bunun dışında hak edeni bağışlar. Kim Allah’a şirk koşarsa, derin bir sapkınlıkla sapmış olur.
117. İn yed’une min dunihi illa inasa, ve in yed’une illa şeytanen merida: Onlar, O’nu bırakıp, birtakım dişilere yalvarıyorlar, oysa onların yalvardıkları azgın şeytandan başkası değildir.
118. Leanehullah, ve kale le ettehizenne min ibadike nasiben mefruda: Allah onu lanetledi ve o da: “Ant olsun ki senin kullarından farz olarak alacağım.” dedi.
119. Ve le udillennehum ve le umenniyennehum ve le amurannehum fe le yubettikunne azanel en’ami, ve le amurannehum fe le yugayyirunne halkallah: Mutlaka onları saptırıp, asılsız kuruntulara daldıracağım; onlara buyuracağım, davarların kulaklarını yaracaklar; onlara buyuracağım, Allah’ın yarattığını bozacaklar. Kim, Allah’ın yanı sıra şeytanı veli edinirse, apaçık bir zarara uğramış olur.
120. Yeıduhum, ve yumennihim. Ve ma yeıduhumuş şeytanu illa gurura: Şeytan, onlara vaatlerde bulunup, onları kuruntulara sürükler. Şeytan, ancak aldatmak için vaatte bulunur.
122. Vellezine amenu ve amilus salihati se nudhiluhum cennatin tecri min tahtihal enharu halidine fiha ebeda. Va’dallahi hakka. Ve men asdaku minallahi kila: İman edip, salihatı yapanları, içinde kesintisiz ve ebedi olarak kalacakları, altlarından ırmaklar akan Cennetlere koyacağız. Allah’ın verdiği söz hakikattir. Allah’tan daha doğru sözlü kim olabilir?
123. Leyse bi emaniyyikum ve la emaniyyi ehlil kitab. Men ya’mel suen yucze bihi, ve la yecid lehu min dunillahi veliyyen ve la nasira: Ne sizin kuruntularınız ne de Ehli Kitap’ın kuruntularına göre değil; kim bir kötülük yaparsa, onun karşılığını bulur. O, kendisine Allah’tan başka ne bir veli ne de bir yardımcı bulabilir.
124. Ve men ya’mel mines salihati min zekerin ev unsa ve huve mu’minun fe ulaike yedhulunel cennete ve la yuzlemune nakira: Erkek ve kadın; her kim Mü’min olarak salihatı yaparsa, işte onlar Cennet’e gireceklerdir. Ve onlara zerre kadar haksızlık edilmeyecektir.
125. Ve men ahsenu dinen mimmen esleme vechehu lillahi ve huve muhsinun vettebea millete ibrahime hanifa. Vettehazallahu ibrahime halila: Kimin dini, kendisini muhsin olarak Allah’a teslim etmiş; hanif olan İbrahim’in milletine tabi olandan daha iyi olabilir? Allah, İbrahim’i “halil” edinmişti.
126. Ve lillahi ma fis semavati ve ma fil ard. Ve kanallahu bi kulli şey’in muhita: Göklerde ve yerde olan her şey Allah’a aittir. Ve Allah, Her Şeyi Kuşatmıştır.
127. Ve yesteftuneke fin nisai. Kulillahu yuftikum fihinne, ve ma yutla aleykum fil kitabi fi yetamen nisaillati la tu’tunehunne ma kutibe lehunne ve tergabune en tenkihuhunne vel mustad’afine minel vildani, ve en tekumu lil yetama bil kıst. Ve ma tef’alu min hayrin fe innallahe kane bihi alima: Senden, o kadınlar hakkında fetva istiyorlar. De ki: “Onlar hakkında size fetvayı Allah vermektedir: Yazılmış olanı vermediğiniz halde kendileri ile evlenmek istediğiniz yetim kadınlarla zayıf, çaresiz çocukların ve yetimlerin haklarını hakkaniyetle vermeniz konusundaki hükümler size bu kitapta okunuyor. Hayır adına ne yaparsanız Allah onu bilir.
128. Ve in imraetun hafet min ba’liha nuşuzen ev ı’radan fe la cunaha aleyhima en yuslıha beynehuma sulha. Ves sulhu hayr. Ve uhdıratil enfusuş şuhh. Ve in tuhsinu ve tetteku fe innallahe kane bi ma ta’melune habira: Eğer bir kadın, kocasının nuşuzundan veya kendisinden yüz çevirmesinden endişe ederse, uzlaşmaya çalışmalarında bir sakınca yoktur. Uzlaşmak, daha hayırlıdır. Zira benlikler bencilliğe eğimlidir. Eğer arayı düzeltmek ister ve takvalı davranırsanız; Allah, Yaptığınız Her Şeyden Haberdar’dır.
129. Ve len testatiu en ta’dilu beynen nisai ve lev harastum fe la temilu kullel meyli fe tezeruha kel muallakah. Ve in tuslihu ve tetteku fe innallahe kane gafuran rahima: Ne kadar isteseniz de kadınlar arasında tam anlamı ile adaletli olmaya kesinlikle güç yetiremezsiniz. O halde, anlaşmazlığı çözümsüz hale getirip, onları yüzüstü bırakmayın. Eğer, arayı düzelterek, takvalı davranırsanız kuşkusuz ki Allah, Çok Bağışlayıcı’dır, Rahmeti Kesintisiz’dir.
130. Ve in yeteferreka yugnillahu kullen min seatihi. Ve kanallahu vasian hakima: Eğer karı-koca ayrılırlarsa, Allah, kudretiyle her birini kendi kendilerine yeterli kılar. Kuşkusuz Allah, Yardımı Çok Kapsamlı Olan’dır, Egemenlik Sahibi’dir.
131. Ve lillahi ma fis semavati ve ma fil ard. Ve lekad vassaynallezine utul kitabe min kablikum ve iyyakum enittekullah. Ve in tekfuru fe inne lillahi ma fis semavati ve ma fil ard. Ve kanallahu ganiyyen hamida: Göklerde ve yerde olan her şey yalnızca Allah’ındır. Ant olsun, sizden önce kitap verilenlere ve size Allah’a karşı takvalı olun diye tavsiyede bulunduk. Eğer gerçeği yalanlayarak nankörlük ederseniz, göklerde ve yerde olan her şey yalnızca Allah’ındır. Hiçbir Şeye Muhtaç Olmayan, Övgüye Değer Yegane Varlık yalnızca Allah’tır.
133. İn yeşa’ yuzhibkum eyyuhan nasu ve ye’ti bi aharin. Ve kanallahu ala zalike kadira: Ey insanlar! Eğer Allah dilerse sizi yok edip, yerinize başkalarını getirir. Kuşkusuz, Allah’ın bunu yapmaya gücü yeter.
134. Men kane yuridu sevabed dunya fe indallahi sevabud dunya vel ahırah. Ve kanallahu semian basira: Kim dünya sevabını isterse; bilsin ki dünyanın da ahiretin de sevabı yalnızca Allah katındadır. Allah, Her Şeyi Duyan, Her Şeyi Gören’dir.
135. Ya eyyuhallezine amenu kunu kavvamine bil kıstı şuhedae lillahi ve lev ala enfusıkum evil valideyni vel akrabin, in yekun ganiyyen ev fakiran fallahu evla bihima fe la tettebiul heva en ta’dilu, ve in telvu ev tu’rıdu fe innallahe kane bi ma ta’melune habira: Ey iman edenler! Kendinizin, anne ve babanızın ve akrabalarınızın aleyhine bile olsa; tanıklık ettiğiniz kimseler, zengin de olsa, fakir de olsa, Allah için hakkaniyetli tanıklar olarak adaleti gerçek anlamıyla yerine getirin. Allah, onlara sizden daha yakındır. Haddi aşarak, tutkunuza tabi olmayın. Eğer gerçeği çarpıtıp, yüz çevirirseniz, Allah, bütün yaptıklarınızdan haberdardır.
136. Ya eyyuhallezine amenu, aminu billahi ve resulihi vel kitabillezi nezzele ala resulihi vel kitabillezi enzele min kabl. Ve men yekfur billahi ve melaiketihi ve kutubihi ve rusulihi vel yevmil ahıri fe kad dalle dalalen baida: Ey iman edenler! Allah’a, Resul’üne ve Resul’üne indirdiği Kitap’a ve daha önce indirilmiş kitaplara iman edin. Kim, Allah’ı, meleklerini, kitaplarını, resullerini ve Ahiret Günü’nü küfrederse; o, çok derin bir sapkınlığa düşmüştür.
137. İnnellezine amenu, summe keferu, summe amenu, summe keferu, summezdadu kufran lem yekunillahu li yagfira lehum ve la li yehdiyehum sebila: İman edip sonra küfreden, sonra iman edip, tekrar küfreden; sonra küfründe ileri gidenleri, Allah ne affedecek ne de doğru yola iletecektir.
139. Ellezine yettehızunel kafirine evliyae min dunil mu’minin, e yebtegune indehumul izzete fe innel izzete lillahi cemia: Çünkü onlar Mü’minlerin yanı sıra Kafirleri evliya ediniyorlar. İzzeti onların yanında mı arıyorlar! Kuşkusuz, izzet, tamamıyla Allah’ın yanındadır.
140. Ve kad nezzele aleykum fil kitabi en iza semi’tum ayatillahi yukferu biha ve yustehzeu biha fe la tak’udu meahum hatta yehudu fi hadisin gayrihi, innekum izen misluhum. İnnallahe camiul munafikine vel kafirine fi cehenneme cemia: Ve O, size indirdiği Kitap’ta: “Ayetlerinin küfredildiğini ve alaya alındığını duyduğunuz zaman başka bir söze geçinceye kadar onlarla beraber bulunmayın, yoksa onlar gibi olursunuz.” diye bildirdi. Kuşkusuz, Allah, bütün münafıkları ve Kafirleri Cehennem’de toplayacaktır.
141. Ellezine yeterabbesune bikum, fe in kane lekum fethun minallahi kalu e lem nekun meakum, ve in kane lil kafirine nasibun, kalu e lem nestahviz aleykum ve nemna’kum minel mu’minin. Ve len yec’alallahu lil kafirine alal mu’minine sebila: Onlar, sürekli sizi gözetliyorlar, eğer Allah size bir zafer verirse: “Biz de sizinle beraber değil miydik?” derler. Eğer, Kafirler üstünlük sağlarlarsa: “Biz sizin üstün gelmenizi sağlamadık mı, Mü’minlerden korumadık mı?” derler. Kuşkusuz, Allah, Kıyamet Günü aranızda hükmünü verecektir. Allah, Mü’minlere karşı, Kafirlere asla bir yol vermeyecektir.
142. İnnel munafikine yuhadiunallahe ve huve hadiuhum, ve iza kamu ilas salati kamu kusala yuraunen nase ve la yezkurunallahe illa kalila: Münafıklar, Allah’ı aldatmaya çalışırlar. Oysa O, onların planlarını boşa çıkarandır. Onlar, “salatı ikame ettikleri” zaman üşene üşene yaparlar” İnsanlara gösteriş yaparlar. Allah’ı da pek az zikrederler.
143. Muzebzebine beyne zalike, la ila haulai ve la ila haulai. Ve men yudlilillahu fe len tecide lehu sebila: Ne onlara ne bunlara, arada bocalayıp dururlar. Allah, kimi doğru yoldan yoksun bırakırsa, sen ona asla bir yol bulamazsın.
144. Ya eyyuhallezine amenu la tettehızul kafirine evliyae min dunil mu’minin. E turidune en tec’alu lillahi aleykum sultanen mubina: Ey iman edenler! Mü’minlerin yanı sıra Kafirleri evliya edinmeyin. Allah’a, aleyhinize olacak apaçık bir sultan mı vermek istiyorsunuz?
145. İnnel munafikine fid derkil esfeli minen nar, ve len tecide lehum nasira: Münafıklar, ateşin en alt tabakasında olacaklar. Ve onlara asla bir yardımcı bulamazsın.
146. İllallezine tabu ve aslehu va’tesamu billahi ve ahlesu dinehum lillahi fe ulaike meal mu’minin. Ve sevfe yu’tillahul mu’minine ecran azima: Ancak tevbe edip, kendilerini düzeltenler, Allah’ın buyruklarına sımsıkı sarılanlar, dinlerini yalnızca Allah’a has kılanlar hariç. İşte bunlar, Mü’minlerle beraberdirler. Allah, zamanı geldiğinde, Mü’minlere büyük bir ödül verecektir.
147. Ma yef’alullahu bi azabikum in şekertum ve amentum. Ve kanallahu şakiran alima: Eğer şükreder ve iman ederseniz, Allah size neden azap etsin? Allah Şakir’dir. Her Şeyi Bilen’dir.
148. La yuhibbullahul cehra bis sui minel kavli illa men zulim. Ve kanallahu semian alima: Allah, kendisine haksızlık yapılan kişinin dışında, kötü sözün açıkça dillendirilmesini sevmez. Kuşkusuz, Allah, Her Şeyi Duyan’dır, Her Şeyi Bilen’dir.
149. İn tubdu hayran ev tuhfuhu ev ta’fu an suin fe innallahe kane afuvven kadira: Eğer bir iyiliği açıklar veya gizlerseniz veya bir kötülüğü bağışlarsanız bilin ki, Allah da Çok Affedici’dir, Her Şeye Güç Yetiren’dir.
150. İnnellezine yekfurune billahi ve rusulihi ve yuridune en yuferriku beynallahi ve rusulihi ve yekulune nu’minu bi ba’din ve nekfuru bi ba’dın, ve yuridune en yettehızu beyne zalike sebila: Allah’ı ve resullerini küfredenler, Allah ile resullerinin arasını ayırmak isterler: “Bir kısmına inanır bir kısmına inanmayız.” derler. Böylece, arada bir yol tutmak isterler.
151. Ulaike humul kafirune hakka, ve a’tedna lil kafirine azaben muhina: İşte onlar gerçekten, Kafirlerdir. Biz de Kafirlere alçaltıcı bir azap hazırladık.
152. Vellezine amenu billahi ve rusulihi ve lem yuferriku beyne ehadin minhum ulaike sevfe yu’tihim ucurahum. Ve kanallahu gafuran rahima: O kimseler ki Allah’a ve resullerine iman edip, resuller arasında hiçbir ayırım yapmazlar. İşte onlara, gelecekte ödülleri verilecektir. Kuşkusuz, Allah, Çok Bağışlayıcı’dır, Rahmeti Kesintisiz’dir.
153. Yes’eluke ehlul kitabi en tunezzile aleyhim kitaben mines semai fe kad seelu musa ekbera min zalike fe kalu erinallahe cehraten fe ehazethumus saikatu bi zulmihim, summettehazul ıcle min ba’di ma caethumul beyyinatu fe afevna an zalik, ve ateyna musa sultanen mubina: Ehli Kitap, senden, kendilerine gökten bir kitap indirmeni istiyorlar. Daha önce Musa’dan bundan daha büyüğünü istemişlerdi: “Bize Allah’ı açıkça göster.” demişlerdi. Bu haksızlıklarından dolayı, onları yıldırım çarpmıştı. Sonra kendilerine apaçık kanıtlar içeren bilgiler geldiği halde yine de buzağıyı ilah edindiler. Biz onları bağışladık ve Musa’ya apaçık bir yetki verdik.
154. Ve rafa’na fevkahumut tura bi misakıhim ve kulna lehumudhulul babe succeden ve kulna lehum la ta’du fis sebti ve ehazna minhum misakan galiza: Kesin söz vermelerinden dolayı Tur’u üzerlerine yükseltmiştik. Onlara, “Kapıdan secde ederek girin.” dedik. Yine onlara, “Cumartesi’nde haddi aşmayın.” dedik. Biz, onlardan kesin söz aldık.
155. Fe bima nakdıhim misakahum ve kufrihim bi ayatillahi ve katlihimul enbiyae bi gayrı hakkın ve kavlihim kulubuna gulf. Bel tabaallahu aleyha bi kufrihim fe la yu’minune illa kalila: Verdikleri sözü bozdukları, Allah’ın ayetlerini küfrettikleri, nebileri haksız yere öldürdükleri ve “Bizim kalplerimiz örtülüdür.” dedikleri için; evet Allah, Küfürlerinden dolayı, onların kalplerini mühürlemiştir. Bu nedenle pek azı hariç, iman etmezler.
157. Ve kavlihim inna katelnal mesiha isabne meryeme resulallah, ve ma kateluhu ve ma salebuhu ve lakin şubbihe lehum. Ve innellezinahtelefu fihi le fi şekkin minhu. Ma lehum bihi min ilmin illattibaaz zann, ve ma kateluhu yakina: Ve yine Allah’ın Resulü Meryem oğlu İsa Mesih’i, “Kesinlikle biz öldürdük.” demeleri nedeniyle. Aslında onu öldürmediler ve onu asmadılar da. Fakat kendilerine öyle göründü. Onlar, herhangi bir bilgi sahibi olmadıklarından, ayrılığa düştükleri bu konuda kesin olarak şüphe içindedirler. Onlar, sadece zanna uyuyorlar. Kesin olan şu ki, onu öldürmediler.
159. Ve in min ehlil kitabi illa le yu’minenne bihi kable mevtihi, ve yevmel kıyameti yekunu aleyhim şehida: Kitap Ehli’nden her biri ölümünden önce ona inanmak zorundadır. Kıyamet günü O onlar hakkında tanık olur.
160. Fe bi zulmin minellezine hadu harramna aleyhim tayyibatin uhıllet lehum ve bi saddihim an sebilillahi kesira: Böylece, zulümleri ve Allah yolundan çokça alıkoymaları nedeniyle daha önce helal olan temiz birçok şeyi Yahudilere haram kıldık.
161. Ve ahzihimur riba ve kad nuhu anhu ve eklihim emvalen nasi bil batıl. Ve a’tedna lil kafirine minhum azaben elima: Yine, yasaklandığı halde, onlardan riba alan ve haksız yoldan insanların mallarını yiyen Kafirlere; çok acı bir azap hazırladık.
162. Lakinir rasihune fil ilmi minhum vel mu’minune yu’minune bi ma unzile ileyke ve ma unzile min kablike vel mukimines salate vel mu’tunez zekate vel mu’minune billahi vel yevmil ahir. Ulaike se nu’tihim ecran azima: Ancak, onlardan ilimde derinleşmiş olanlar ve Mü’minler, sana ve senden önce indirilene inanırlar. Salatı ikame edenler, zekatı yapanlar, Allah’a ve Ahiret Günü’ne iman edenler; işte onlara büyük bir ödül vereceğiz.
163. İnna evhayna ileyke kema evhayna ila nuhin ven nebiyyine min ba’dihi, ve evhayna ila ibrahime ve ismaile ve ishaka ve ya’kube vel esbati ve isa ve eyyube ve yunuse ve harune ve suleyman, ve ateyna davude zebura: Biz, Nuh’a ve ondan sonraki bütün nebilere vahyettiğimiz gibi, sana da vahyettik. Ve biz İbrahim’e, İsmail’e, İshak’a, Yakup’a, torunlarına, İsa’ya, Eyyub’a, Yunus’a, Harun’a ve Süleyman’a vahyettik. Ve Davud’a da Zebur’u verdik.
164. Ve rusulen kad kasasnahum aleyke min kablu ve rusulen lem naksushum aleyk. Ve kellemallahu musa teklima: Senden önce gönderdiğimiz resullerden birçoğunu sana anlattık, birçoğunu da anlatmadık. Ve Allah, Musa’yla kelimelerle konuştu.
165. Rusulen mubeşşirine ve munzirine li ella yekune lin nasi alallahi huccetun ba’der rusul. Ve kanallahu azizen hakima: Rusulen mubeşşirine ve munzirine li ella yekune lin nasi alallahi huccetun ba’der rusul. Ve kanallahu azizen hakima.
166. Lakinillahu yeşhedu bi ma enzele ileyke enzelehu bi ılmihi, vel melaiketu yeşhedun. Ve kefa billahi şehida: Allah, sana indirdiği şeyi, kendi ilmi ile indirdiğine tanıklık eder. Melekler de tanıklık ederler. Ve tabii ki tanık olarak Allah yeter.
167. İnnellezine keferu ve saddu an sebilillahi kad dallu dalalen baida: Kuşkusuz Kafir olanlar ve Allah’ın yolundan alıkoyanlar, gerçekten derin bir sapkınlıktadırlar.
168. İnnellezine keferu ve zalemu lem yekunillahu li yagfira lehum ve la li yehdiyehum tarika: Kuşkusuz Allah Kafir olanları ve zulmedenleri bağışlayacak değildir. Onları bir yola iletecek de değildir;
169. İlla tarika cehenneme halidine fiha ebeda. Ve kane zalike alallahi yesira: Ancak Cehennem yolundan başka. Orada, kesintisiz ve ebedi olarak kalıcıdırlar. Bu, Allah için çok kolaydır.
170. Ya eyyuhan nasu kad caekumur resulu bil hakkı min rabbikum fe aminu hayran lekum. Ve in tekfuru fe inne lillahi ma fis semavati vel ard. Ve kanallahu alimen hakima: Ey insanlar! Resul size Rabb’inizden gerçeği getirdi. Öyleyse kendi iyiliğiniz için ona iman edin. Eğer Kafirlik ederseniz, bilin ki gökte ve yerde olan her şey Allah’a aittir. Allah, Her Şeyi Bilen’dir, En İyi Hüküm Veren’dir.
171. Ya ehlel kitabi la taglu fi dinikum ve la tekulu alallahi illal hakk. İnnemal mesihu isabnu meryeme resulullahi ve kelimetuhu. Elkaha ila meryeme ve ruhun minhu, fe aminu billahi ve rusulihi, ve la tekulu selaseh. İntehu hayran lekum. İnnemallahu ilahun vahid. Subhanehu en yekune lehu veled, lehu ma fis semavati ve ma fil ard. Ve kefa billahi vekila: Ey Kitap Ehli! Dininiz hakkında haddi aşmayın. Allah hakkında, gerçek olandan başka bir şey söylemeyin. Allah’ın Resulü İsa Mesih, Meryem’in oğludur. Ve o, Allah’ın Meryem’e attığı Kelime ve Kendisinden bir ruhtur. O halde Allah’a ve resullerine iman edin. Ve “Üçtür.” demeyin. Buna son verin. Bu, sizin için hayırlı olandır. Kuşkusuz Allah, tek bir ilahtır. O, çocuk sahibi olmaktan münezzehtir. Göklerde ve yerde ne varsa O’nundur. Vekil olarak Allah yeter.
172. Len yestenkifel mesihu en yekune abden lillahi ve lal melaiketul mukarrabun. Ve men yestenkif an ibadetihi ve yestekbir fe se yahşuruhum ileyhi cemia: Ne Mesih ne de mukarrabin melekler Allah’a kul olmaktan kaçınmazlar. Kim büyüklenerek O’na kulluk etmekten kaçınırsa, bilsin ki O, yakında onların tamamını huzuruna toplayacaktır.
173. Fe emmallezine amenu ve amilus salihati fe yuveffihim ucurahum ve yeziduhum min fadlihi, ve emmallezinestenkefu vestekberu fe yuazzibuhum azaben elimen, ve la yecidune lehum min dunillahi veliyyen ve la nasira: Ama iman edip, salihatı yapan kimselerin, yaptıklarının karşılığı eksiksiz verilecektir. Ve Kendi fazlından daha da artıracaktır. Ama büyüklük taslayan ve kibirlenen kimselere gelince, onlara can yakıcı bir azap ile azap edecek. Ve onlar, Allah’tan başka ne bir yardımcı ne de bir veli bulabilirler.
174. Ya eyyuhan nasu kad caekum burhanun min rabbikum ve enzelna ileykum nuran mubin: Ey insanlar! Kesinlikle Rabb’inizden size bir “burhan” geldi. Ve size apaçık bir nur indirdik.
175. Fe emmallezine amenu billahi va’tesamu bihi fe se yudhıluhum fi rahmetin minhu ve faldın, ve yehdihim ileyhi sıratan mustekima: Ama Allah’a inanıp ona sımsıkı tutunanlara gelince, onları, yakında Kendi lütfundan, rahmetinin içine koyacak ve onları kendisine varan dosdoğru yola iletecektir.
176. Yesteftuneke. Kulillahu yuftikum fil kelaleh. İnimruun heleke leyse lehu veled, ve lehu uhtun fe leha nısfu ma terak, ve huve yerisuha in lem yekun leha veled. Fe in kanetesneteyni fe lehumas sulusani mimma terak. Ve in kanu ıhveten ricalen ve nisaen fe liz zekeri mislu hazzıl unseyeyn. Yubeyyinullahu lekum en tadıllu vallahu bi kulli şey’in alim: Sana soruyorlar. De ki: “Allah kelale hakkında size hükmünü veriyor: Ölen herhangi bir kimsenin çocuğu yoksa yalnızca bir kız kardeşi varsa, mirasın yarısı onundur. Kız kardeşi ölür de çocuğu da yoksa erkek kardeşi onun malına varis olur. Kız kardeş, iki taneyse mirasın üçte ikisi onlarındır. Eğer erkek ve kadın çok kardeşlerse, o zaman erkeğe iki kadın payı vardır. Şaşırıp sapıtmamanız için, Allah, size açıklıyor. Ve Allah Her Şeyi En İyi Bilen’dir.”
Sûrede bahsedilen temel konulardan bir kısmı şunlardır: Kur’ân-ı Kerîm’in, aynen Tevrat ve İncil gibi tek ilâh, Hayy ve Kayyûm olan Allah tarafından insanlara hidâyet rehberi olarak indirilmesi; iman edenlerin, kalplerinde hastalık bulunanların ve Ehl-i kitabın Kur’an karşısındaki konumları ve buna göre gerçekleşecek âkıbetleri; kurtuluşa ve ilâhî muhabbete erebilmek için Allah Resûlü’ne itaat ve ittibânın vurgulanması, Hz. Meryem, Hz. Yahyâ ve Hz. İsa’nın mûcizevî doğumlarından ve özellikle Hz. İsa’nın Allah’ın kulu olması ve yine O’nun izniyle gerçekleşen mûcizelerinden bahsedilerek başta hıristiyanların ve buna bağlı olarak tüm Ehl-i kitabın, yanlış düşünce, inanç ve davranışlarını terkederek Hak katında yegâne makbûl din olan İslâm’ı kabule davet edilmesi,
Müslümanların, Ehl-i kitabın kötü niyet ve sapık anlayışlarına karşı uyarılması; onların tarih boyu yapageldikleri Allah’ın âyetlerini inkâr, insanları hak yoldan saptırmak, peygamberleri haksız yere öldürmek, isyan ve azgınlık etmek gibi yanlışlıklardan uzak durarak söz ve davranış bütünlüğü içinde Allah’ın dinini en güzel şekilde tebliğ eden en hayırlı ümmet olmaya gayret göstermelerinin istenmesi,
Uhud savaşından ve bu savaşta uğranılan mağlubiyetin sebeplerinden; zafere erişmek için sabır, Allah ve Rasûlü’ne itaat ve Allah’tan korkmak gibi mânevî faziletlerle donanmanın gerekliliğinden; münafıkların karanlık ve şüphe dolu iç dünyalarından ve buna mukâbil Allah yolunda şehâdet rütbesine erişmiş bahtiyarların müjde, nimet, selâmet ve saadet dolu istikballerinden bahsedilmesi, Ayakta iken, otururken ve yatarken dâimî olarak Allah’ı zikretmenin, O’nun azamet, kuvvet ve kudret nişâneleri üzerinde tefekkürün, azabından sakınıp rahmetini ummanın ve bunların gerçekleşmesine vesile olacak cihad, hicret, sabır ve takvâ gibi diğer amel-i sâlihlerin teşvik edilmesi.
Ele aldığı mevzulara, ihtiva ettiği ahkâm, kıssa, emir ve yasaklara bakıldığında Âl-i İmrân sûresinin de tıpkı Bakara sûresi gibi çok önemli, faziletli ve büyük bir sûre olduğu görülür. Onun fazileti hakkında Allah Resûlü (s.a.s.) şöyle buyurur: “Kur’an’ı okuyunuz; çünkü o, kıyamet gününde kendisiyle hemhâl olanlara şefaatçi olarak gelecektir. Zehrâvân’ı yani Bakara ve Âl-i İmrân sûrelerini okuyun; çünkü onlar, kıyamet gününde iki büyük bulut veya iki gölgelik ya da iki kuş sürüsü hâlinde gelerek kendilerini okuyanları savunacak ve koruyacaklardır.” Bakara ve Âl-i İmrân sûrelerine, hidâyet nûrlarının parlaklığı ve okuyanlara verilecek ecrin büyüklüğü sebebiyle, “Zehrâvân” ismi verilmiştir.
بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّح۪يمِ
Bismillahir rahmanir rahim: Rahmeti Bol ve Kesintisiz Olan Allah’ın Adıyla
3. Nezzele aleykel kitabe bil hakkı musaddikan lima beyne yedeyhi ve enzelet tevrate vel incil: Kendinden öncekilerini onaylayan Kitap’ı Hakk olarak sana indiren O’dur. Tevrat’ı ve İncil’i de O indirmişti.
4. Min kablu huden lin nasi ve enzelel furkan, innellezine keferu bi ayatillahi lehum azabun şedid, vallahu azizun zuntikam: Daha önce insanlara doğru yolu göstermek için Furkan’ı indirdi. Kuşkusuz, Allah’ın ayetlerini küfredenler için şiddetli bir azap vardır. Allah, Mutlak Üstün Olan’dır, Suçlulara Hak Ettikleri Cezayı Veren’dir.
6. Huvellezi yusavvirukum fil erhami keyfe yeşa’, la ilahe illa huvel azizul hakim: Sizi, rahimlerde dilediği gibi şekillendiren O’dur. O’ndan başka ilah yoktur. Mutlak Üstün Olandır, En Doğru Hüküm Veren’dir.
7. Huvellezi enzele aleykel kitabe minhu ayatun muhkematun hunne ummul kitabi ve uharu muteşabihat, fe emmellezine fi kulubihim zeygun fe yettebiune ma teşabehe minhubtigael fitneti vebtigae te’vilih, ve ma ya’lemu te’vilehu illallah, ver rasihune fil ilmi yekulune amenna bihi, kullun min indi rabbina, ve ma yezzekkeru illa ulul elbab: Bu Kitap’ı sana indiren O’dur. O’nun bir kısım ayetleri muhkemdir ki bunlar Kitap’ın anasıdır. Diğer ayetler de muteşabihtir. Böyleyken kalbinde eğrilik bulunanlar, fitne çıkarmak ve kendi anlayışlarına uydurmak için muteşabih ayetlere yönelirler. Oysa onun en doğru te’vilini ancak Allah bilir. İlimde derinleşmiş olanlar: “Biz O’na iman ettik, bütün ayetler Rabb’imizdendir.” derler. Bunu ancak selim akıl sahibi olanlar düşünüp öğüt alır.
8. Rabbena la tuziğ kulubena ba’de iz hedeytena veheb lena min ledunke rahmeh, inneke entel vehhab: Onlar derler ki: “Rabb’imiz! Bizi doğru yola ilettikten sonra kalplerimizi saptırma. Bize katından rahmet bağışla. Çünkü bağışlayıcı olan yalnız Sen’sin.”
9. Rabbena inneke camiun nasi li yevmin la raybe fih, innallahe la yuhliful miad: “Rabb’imiz! Sen, geleceği kesin olan günde, insanları toplayacaksın. Mutlak gerçek şudur ki Allah sözünden dönmez.
10. İnnellezine keferu len tuğniye anhum emvaluhum ve la evladuhum minallahi şey’a, ve ulaike hum vekudun nar: Kuşkusuz Kafirlerin ne mallarının ne de evlatlarının Allah’ın yanında bir yararı olacaktır. Onlar ateşin yakıtıdırlar.
11. Ke de’bi ali fir’avne, vellezine min kablihim kezzebu bi ayatina, fe ehazehumullahu bi zunubihim vallahu şedidul ıkab: Onların durumu, tıpkı Firavuncuların ve onlardan önceki kimselerin durumu gibidir. Ayetlerimizi yalanladılar; Allah da onları suçları nedeniyle yakaladı. Allah’ın cezası çok çetindir.
12. Kul lillezine keferu se tuglebune ve tuhşerune ila cehennem, ve bi’sel mihad: Kafirlere de ki: “Yakında yenileceksiniz ve Cehennem’e sürüleceksiniz. Orası ne kötü bir yerdir.”
13. Kad kane lekum ayetun fi fieteynil tekata fietun tukatilu fi sebilillahi ve uhra kafiratun yeravnehum misleyhim ra’yel ayn, vallahu yueyyidu bi nasrihi men yeşa’ inne fi zalike le ibreten li ulil ebsar: İki topluluğun karşılaşmasında kesinlikle sizin için bir gösterge vardır: Topluluğun birisi Allah yolunda savaşanlardan, diğeri de Kafirdi. Kafirler, onları kendilerinin iki katı olarak görüyorlardı. Allah, dilediğini yardımı ile destekler. Kuşkusuz, basiret sahipleri için bunda bir ders vardır.
14. Zuyyine lin nasi hubbuş şehevati minen nisai vel benine vel kanatiril mukantarati minez zehebi vel fıddati vel haylil musevvemeti vel en’ami vel hars, zalike metaul hayatid dunya, vallahu indehu HUSNUL MEAB: Kadınlara, çocuklara, yığınlarla altın ve gümüşe, soylu atlara, davarlara ve ekinlere karşı tutkulu sevgi insanlara cazip gösterilmiştir. Bunlar, dünya hayatının geçimlikleridir. Oysa asıl iyi olan sonuç Allah’ın yanındadır.
15. Kul e unebbiukum bi hayrın min zalikum, lillezinettekav inde rabbihim cennatun tecri min tahtıhel enharu halidine fiha ve ezvacun mutahharatun ve rıdvanun minallah, vallahu basirun bil ıbad: De ki: “Size bundan daha hayırlısını haber vereyim mi? Takva sahipleri için, Rabb’lerinin katında, içinde sürekli kalacakları, içinden nehirlerin aktığı Cennetler, arındırılmış eşler ve Allah’ın rızası vardır.” Kuşkusuz, Allah, kullarını Hakkıyla Gören’dir.
16. Ellezine yekulune rabbena innena amenna fagfir lena zunubena ve kına azaben nar: Bu kimseler: “Rabb’imiz! Biz, Sana iman ettik. Suçlarımızı bağışla, ateşin azabından bizi koru.” derler;
17. Es sabirine ves sadıkine vel kanitine vel munfikine vel mustagfirine bil eshar: Bunlar: Sabreden, dürüst olan, gönülden bağlı olan, infak eden ve seher vaktinde bağışlanma dileyenlerdir.
18. Şehidallahu ennehu la ilahe illa huve, vel melaiketu ve ulul ilmi kaimen bil kıst, la ilahe illa huvel azizul hakim: Kendisinden başka ilah olmadığına Allah tanıktır. Melekler ve hakkaniyeti gözeten ilim sahipleri de tanıktırlar ki: O’ndan başka ilah yoktur. O, Mutlak Üstün Olan ve En Doğru Hüküm Veren’dir.
19. İnned dine indallahil islam, ve mahtelefellezine utul kitabe illa min ba’di ma caehumulılmu bagyen beynehum, ve men yekfur bi ayatillahi fe innallahe seriul hısab: Kuşkusuz, Allah katında din, İslam’dır. Kitap verilenler, kendilerine bilgi geldikten sonra ihtirasları nedeniyle ihtilafa düştüler. Kim, Allah’ın ayetlerini kabul etmezse bilsin ki, kuşkusuz Allah, Hesabı Çabuk Gören’dir.
20. Fe in haccuke fe kul eslemtu vechiye lillahi ve menittebean, ve kul lillezine utul kitabe vel ummiyyine e eslemtum, fe in eslemu fe kadihtedev, ve in tevellev fe innema aleykel belag, vallahu basirun bil ibad: Eğer, seninle tartışırlarsa de ki: “Ben, bütün benliğimle Allah’a teslim oldum, bana tabi olanlar da.” Kendilerine Kitap verilenlere ve Kitap verilmeyenlere: “Siz de teslim oldunuz mu?” de. Eğer teslim olmuşlarsa, kuşkusuz doğru yolu bulmuşlardır. Eğer yüz çevirirlerse, sana düşen, yalnızca duyurmaktır. Allah, Kullarını Hakkıyla Görendir.
21. İnnellezine yekfurune bi ayatillahi ve yaktulunen nebiyyine bi gayri hakkın ve yaktulunellezine ye’murune bil kıstı minen nasi, fe beşşirhum bi azabin elim: Allah’ın ayetlerini küfredenler, haksız yere nebilerini öldürenler, insanlardan hakkaniyetli olmayı isteyenleri öldürenler var ya, onlara can yakıcı bir azabı haber ver.
22. Ulaikellezine habitat a’maluhum fid dunya vel ahirah, ve ma lehum min nasırin: İşte o kimselerin, dünyada da ahirette de yaptıkları boşa gitmiştir. Ve onların hiçbir yardımcıları da yoktur.
23. E lem tera ilellezine utu nasiben minel kitabi yud’avne ila kitabillahi li yahkume beynehum summe yetevella ferikun minhum ve hum mu’ridun: Kitap’tan nasiplenmiş olanları görüyorsun değil mi? Bunlar, aralarında hükmetmesi için Kitap’a çağrıldıklarında bir kısmı, döneklik ederek ondan yüz çeviriyor.
24. Zalike bi ennehum kalu len temessenen naru illa eyyamen ma’dudat, ve garrahum fi dinihim ma kanu yefterun: Bu dönekliklerinin nedeni, onların: “Ateş bize sayılı birkaç günün dışında dokunmayacak.” şeklindeki inançlarıdır. Uydurup dinlerine yakıştırdıkları bu tür şeyler onları yanıltmaktadır.
25. Fe keyfe iza cema’nahum li yevmin la raybe fihi ve vuffiyet kullu nefsin ma kesebet ve hum la yuzlemun: Gelmesi kesin olan günde onları topladığımız zaman halleri nasıl olacak? Onlara haksızlık yapılmadan yaptıklarının karşılığı tam olarak verilecek.
26. Kulillahumme malikel mulki tu’til mulke men teşau ve tenziul mulke mimmen teşa’, ve tuizzu men teşau ve tuzillu men teşa’, bi yedikel hayr, inneke ala kulli şey’in kadir: De ki: “Ey mülkün sahibi Allah’ım! Sen mülkü hak edene verirsin, mülkü hak edenden çekip alırsın. Hak edeni aziz, hak edeni zelil edersin. Hayır, senin elindedir. Kuşkusuz Sen Her Şeye Güç Yetiren’sin.”
27. Tulicul leyle fin nehari ve tulicun nehara fil leyl, ve tuhricul hayya minel meyyiti ve tuhricul meyyite minel hayy, ve terzuku men teşau bi gayri hısab: “Geceyi gündüze dönüştürür, gündüzü de geceye dönüştürürsün. Diriyi, ölüden çıkarırsın, ölüyü de diriden çıkarırsın. Hak edene hesapsız rızık verirsin.”
28. La yettehizil mu’minunel kafirine evliyae min dunil mu’minin, ve men yef’al zalike fe leyse minallahi fi şey’in illa en tetteku minhum tukata, ve yuhazzirukumullahu nefseh, ve ilallahil masir: Mü’minler, Mü’minleri bırakıp da Kafirleri evliya edinmesinler. Kafirleri evliya edinenin, Allah’la bir bağı kalmaz. Ancak onlardan korunmanız başka. Allah, sizi, kendisine karşı gelmekten sakındırır. Dönüşünüz yalnızca Allah’adır.
29. Kul in tuhfu ma fi sudurikum ev tubduhu ya’lemhullah, ve ya’lemu ma fis semavati ve ma fil ard, vallahu ala kulli şey’in kadir: De ki: “İçinizdekini gizleseniz de açığa vursanız da Allah onu bilir. O, yerde ve gökte olan her şeyi bilir. Kuşkusuz, Allah Her Şeye Güç Yetiren’dir.”
30. Yevme tecidu kullu nefsin ma amilet min hayrin muhdaran, ve ma amilet min su’, teveddu lev enne beyneha ve beynehu emeden baida, ve yuhazzirukumullahu nefseh, vallahu raufun bil ıbad: O gün herkes, iyilik ve kötülük olarak ne yaptıysa onu karşısında bulur. Yaptığı kötülükle kendi arasında uzak bir mesafe bulunmasını ister. Allah, sizin kendisine karşı gelmekten sakınmanızı ister. Allah, kullarına karşı Çok Şefkatli’dir.
31. Kul in kuntum tuhibbunallahe fettebiuni yuhbibkumullahu ve yagfir lekum zunubekum, vallahu gafurun rahim: De ki: “Eğer Allah’ı seviyorsanız, bana uyun ki Allah da sizi sevsin ve suçlarınızı bağışlasın. Allah, Çok Bağışlayıcı’dır, Rahmeti Kesintisiz’dir.
32. Kul etiullahe ver resul, fe in tevellev fe innallahe la yuhibbul kafirin: De ki: “Allah’a ve Resul’e itaat edin.” Eğer yüz çevirirlerse, kuşkusuz, Allah, Kafirleri sevmez.
33. İnnallahestafa ademe ve nuhan ve ale ibrahime ve ale imrane alel alemin: Allah, Âdem’i, Nuh’u, İbrahim Soyunu ve İmran Soyunu insanların üzerine seçti.
35. İz kalet imraetu ımrane rabbi inni nezertu leke ma fi batni muharraran fe tekabbel minni, inneke entes semiul alim: Hani, bir zaman İmran’ın hanımı: “Rabbim! Karnımdaki hür bırakılmış olanı sana adadım. Benden kabul et. Kuşkusuz, Sen Her Şeyi Duyan’sın, Her Şeyi Bilen’sin.” demişti.
36. Fe lemma vadaatha kalet rabbi inni vada’tuha unsa vallahu a’lemu bi ma vadaat ve leysez zekeru kel unsa, ve inni semmeytuha meryeme ve inni uizuha bike ve zurriyyeteha mineş şeytanir racim: Onu doğurunca: “Rabbim! Ben onu kız olarak doğurdum.” Zaten Allah onun ne doğurduğunu daha iyi biliyordu. Erkek kız gibi değildir. İsmini, Meryem koydum. Onu ve soyunu, kovulmuş şeytana karşı Sen’in himayene bırakıyorum.” dedi.
37. Fe tekabbeleha rabbuha bi kabulin hasenin ve enbeteha nebaten hasenen, ve keffeleha zekeriyya kullema dehale aleyha zekeriyyal mihrabe, vecede indeha rızka, kale ya meryemu enna leki haza kalet huve min indillah, innallahe yerzuku men yeşau bi gayri hısab: Bunun üzerine Rabb’i onu iyi bir şekilde kabul etti. Ve onu iyi bir şekilde yetiştirdi. Onu, Zekeriya’nın korumasına verdi. Zekeriya ne zaman mihraba girse, onun yanında yiyecek bir şey bulurdu. “Ey Meryem! Bunlar sana nereden geldi?” derdi. O da “Bunlar, Allah’tandır.” derdi. Kuşkusuz, Allah, hak edeni, hesapsız olarak rızıklandırır.
38. Hunalike dea zekeriyya rabbeh, kale rabbi hebli min ledunke zurriyyeten tayyibeh, inneke semiud dua’: Orada Zekeriya, Rabb’ine dua etti: “Rabb’im! Bana katından iyi bir nesil bağışla. Kuşkusuz, Sen duayı işitensin.”
39. Fe nadethul melaiketu ve huve kaimun yusalli fil mihrabi, ennallahe yubeşşiruke bi yahya musaddikan bi kelimetin minallahi ve seyyiden ve hasuran ve nebiyyen mines salihin: O, mihrapta salat ederken, melekler: ” Kuşkusuz Allah, seni Yahya ile müjdeliyor. O, Allah’tan gelen kelimeyi tasdik eden, toplumuna öncülük yapan, kendisine sahip olan, iyilerden bir nebi olacak.” diye seslendiler.
40. Kale rabbi enna yekunu li gulamun ve kad beleganiyel kiberu vemraeti akir, kale kezalikellahu yef’alu ma yeşa’: “Ey Rabb’im! Ben iyice yaşlanmışken, hanımım da çocuktan kesilmişken, benim nasıl çocuğum olabilir!” dedi. O da: “Pek ala olur, Allah dilediğini yapar.” dedi.
41. Kale rabbic’al li ayeh, kale ayetuke ella tukellimen nase selasete eyyamin illa remza, vezkur rabbeke kesiran ve sebbih bil aşiyyi vel ibkar: Ey Rabb’im! Bana, bir ayet yap, dedi. O da: “Bunun ayeti, işaret dili dışında insanlarla üç gün konuşmayacak olmandır. Rabb’ini çokça an, O’nu sabah akşam tesbih et.” dedi.
42. Ve iz kaletil melaiketu ya meryemu innallahastafaki ve tahhareki vestafaki ala nisail alemin: Hani melekler: “Ey Meryem! Allah, seni seçti, arındırdı ve seni bütün dünya kadınlarına tercih etti.” demişti.
44. Zalike min enbail gaybi nuhihi ileyk, ve ma kunte ledeyhim iz yulkune eklamehum eyyuhum yekfulu meryeme, ve ma kunte ledeyhim iz yahtesımun: İşte bunlar, sana vahiy ile bildirdiğimiz gayba ait bilgilerdir. Meryem’i kim himaye edecek diye kalemlerini attıkları zaman da çekiştikleri zaman da sen yanlarında değildin.
45. İz kaletil melaiketu ya meryemu innallahe yubeşşiruki bi kelimetin minh, ismuhul mesihu isebnu meryeme vecihan fid dunya vel ahıreti ve minel mukarrebin: Hani melekler: “Ey Meryem! Allah, Kendi tarafından bir kelime ile seni müjdeliyor: İsmi Mesih, Meryem Oğlu İsa’dır. Dünyada da ahirette de şeref sahibi, Allah’a çok yakın olanlardandır.” dediler.
47. Kalet rabbi enna yekunu li veledun ve lem yemsesni beşer, kale kezalikillahu yahluku ma yeşa’ iza kada emren fe innema yekulu lehu kun fe yekun: “Rabb’im! Bana hiçbir beşer dokunmamışken, benim nasıl bir çocuğum olabilir?” dedi. Allah: “Öyle de olsa, Allah neyi dilerse onu yaratır.” dedi. O, bir şeyin olmasına karar verdiği zaman ona sadece “ol” der, o da oluverir.
49. Ve resulen ila beni israile enni kad ci’tukum bi ayetin min rabbikum, enni ehluku lekum minet tini ke heyetit tayri fe enfuhu fihi fe yekunu tayran bi iznillah, ve ubriul ekmehe vel ebrasa ve uhyil mevta bi iznillah, ve unebbiukum bi ma te’kulune ve ma teddehırune, fi buyutikum inne fi zalike le ayeten lekum in kuntum mu’minin: Bir resul olarak İsrailoğulları’na: “Doğrusu size Rabb’inizden bir ayetle geldim. Sizin için çamurdan kuş şeklinde bir şey yaratırım. Ona üflerim, Allah’ın izniyle hemen kuş oluverir. Körü ve alacalıyı iyileştiririm. Allah’ın izni ile ölüleri diriltirim. Evlerinizde ne yediğinizi ne biriktirdiğinizi size haber veririm. Eğer mümin iseniz kuşkusuz bunda sizin için bir ayet vardır.”
50. Ve musaddikan lima beyne yedeyye minet tevrati ve li uhılle lekum ba’dallezi hurrime aleykum ve ci’tukum bi ayetin min rabbikum fettekullahe ve etiun: “Ben, size Rabb’inizden, elinizin altında bulunan Tevrat’ı tasdik edici olarak ve daha önce size haram kılınmış bazı şeyleri helal kılmak için bir ayetle geldim. Allah’a karşı takvalı olun ve bana itaat edin.”
51. İnnallahe rabbi ve rabbikum fa’buduh, haza sıratun mustakim: “Allah, benim de Rabb’im, sizin de Rabb’inizdir. O halde O’na kulluk edin. Doğru yol budur.”
52. Fe lemma ehassa isa min humul kufre kale men ensari ilallah, kalel havariyyune nahnu ensarullah, amenna billah, veşhed bi enna muslimun: İsa, onların küfrünü sezince: “Bana, Allah yolunda kim yardımcı olacak?” dedi. Havariler: “Biz Allah’ın yardımcılarıyız, Allah’a iman ettik, bizim Müslümanlığımıza şahit ol.” dediler.
53. Rabbena amenna bi ma enzelte vetteba’nar resule fektubna meaş şahidin: “Ey Rabb’imiz! İndirdiğine iman ettik, resulüne tabi olduk. Öyleyse bizi tanıklarla birlikte yaz.”
55. İz kalellahu ya isa inni muteveffike ve rafiuke ileyye ve mutahhiruke minellezine keferu ve cailullezinettebeuke fevkallezine keferu ila yevmil kıyameh, summe ileyye merciukum fe ahkumu beynekum fima kuntum fihi tahtelifun: Hani, Allah, İsa’ya: “Ey İsa! Seni öldürecek olan Ben’im. Seni Bana yükselteceğim. Seni Kafirlerden arındıracağım. Sana tabi olanları da Kıyamet Günü’ne kadar küfredenlerden üstün tutacağım. Sonra dönüşünüz yalnız Bana olacak; anlaşmazlığa düştüğünüz konular hakkında hükmü Ben vereceğim.” dedi.
56. Fe emmellezine keferu fe uazzibuhum azaben şediden fid dunya vel ahıreti, ve ma lehum min nasirin: “Kafirlere gelince: Onları dünyada da ahirette de şiddetli bir azaba çarptıracağım. Ve onların yardımcıları da olmayacaktır.”
59. İnne mesele isa indallahi ke meseli adem, halakahu min turabin summe kale lehu kun fe yekun: İsa’nın durumu Allah’ın yanında Âdem’in durumu gibidir. Onu topraktan yarattı, sonra ona “Ol!” dedi o da oluverdi.
61. Fe men hacceke fihi min ba’di ma caeke minel ilmi fe kul tealev ned’u ebnaena ve ebnaekum ve nisaena ve nisaekum ve enfusena ve enfusekum summe nebtehil fe nec’al la’netallahi alel kazibin: Sana gelen ilimden sonra, her kim seninle tartışmaya girerse, onlara de ki: “Gelin çocuklarımızı ve çocuklarınızı, kadınlarımızı ve kadınlarınızı, kendimizi ve kendinizi çağıralım; sonra da içtenlikle Allah’ın lanetinin yalancıların üzerine olmasını dileyelim.
64. Kul ya ehlel kitabi tealev ila kelimetin sevain beynena ve beynekum ella na’bude illallahe ve la nuşrike bihi şey’en ve la yettehize ba’duna ba’den erbaben min dunillah, fe in tevellev fe kuluşhedu bi enna muslimun: De ki: “Ey Kitap Ehli! Gelin aramızda ortak olan bir kelimede anlaşalım: Allah’tan başka hiçbir şeye kulluk etmeyelim, O’na hiçbir şeyi şirk koşmayalım ve Allah’ın yanı sıra kimimiz kimimizi rabler edinmeyelim.” Eğer yüz çevirirlerse deyin ki: “Tanık olun, biz gerçek Müslim olanlarız.”
65. Ya ehlel kitabi lime tuhaccune fi ibrahime ve ma unziletit tevratu vel incilu illa min ba’dih, e fe la ta’kılun: Ey Kitap Ehli! İbrahim hakkında niçin tartışıyorsunuz? Oysaki Tevrat da İncil de ondan sonra indirildi. Hala akletmiyor musunuz?
66. Ha entum haulai hacectum fi ma lekum bihi ilmun fe lime tuhaccune fi ma leyse lekum bihi ilm, vallahu ya’lemu ve entum la ta’lemun: Diyelim ki bildiğiniz şeyler hakkında tartıştınız. Peki, hiçbir bilginiz olmayan konularda ne diye tartışıyorsunuz? Allah bilir, siz bilmezsiniz.
67. Ma kane ibrahimu yahudiyyen ve la nasraniyyen ve lakin kane hanifen muslima, ve ma kane minel muşrikin: İbrahim ne Yahudi ne de Hıristiyan’dı. O, Allah’ı birleyen ve O’na teslim olandı. O, müşriklerden değildi.
68. İnne evlen nasi bi ibrahime lellezinettebeuhu ve hazan nebiyyu vellezine amenu vallahu veliyyul mu’minin: İnsanların İbrahim’e en yakın olanları ona tabi olanlar, bu Nebi ve iman edenlerdir. Allah, Mü’minlerin velisidir.
69. Veddet taifetun min ehlil kitabi lev yudillunekum ve ma yudıllune illa enfusehum ve ma yeş’urun: Ehli Kitap’tan bazı kimseler, sizi yolunuzdan saptırmak ister. Onlar, ancak kendilerini saptırıyorlar. Fakat bunu idrak edemiyorlar.
70. Ya ehlel kitabi lime tekfurune bi ayatillahi ve entum teşhedun: Ey Kitap Ehli! Gerçeği bildiğiniz halde, niçin Allah’ın ayetlerini küfrediyorsunuz?
71. Kale innehu yekulu inneha bakaratun la zelulun tusirul arda ve la teskıl hars, musellemetun la şiyete fiha kalul’ane ci’te bil hakk, fe zebehuha ve ma kadu yef’alun: Musa: “Allah, onun ekin sulayarak, çifte koşularak yıpranmamış; alacası olmayan, kusursuz bir sığır olduğunu söylüyor.” dedi. Onlar: “İşte şimdi gerçeği bildirdin.” dediler. Ve nihayet sığırı boğazladılar. Neredeyse bunu yapmayacaklardı.*
72. Ve iz kateltum nefsen feddare’tum fiha vallahu muhricun ma kuntum tektumun: Hani! Siz, bir kimseyi öldürmüştünüz de birbirinizle atışmıştınız. Oysa Allah, gizlediğiniz şeyi ortaya çıkarandır.
73. Fe kulnadribuhu bi ba’dıha kezalike yuhyillahul mevta ve yurikum ayatihi leallekum ta’kılun: “Onun bir kısmı ile ona vurun” dedik. İşte Allah, böylece ölüleri dirilterek ayetlerini size gösterir. Umulur ki gerçeği kavrarsınız.
74. Summe kaset kulubukum min ba’di zalike fe hiye kel hıcareti ev eşeddu kasveh, ve inne minel hıcareti lema yetefecceru minhul enhar, ve inne minha lema yeşşakkaku fe yahrucu minhul mau, ve inne minha lemayehbitu min haşyetillah, ve mallahu bi gafilin amma ta’melun: Sonra kalpleriniz yine katılaştı; kaya gibi, hatta kayadan da katı. Zira öyle kayalar var ki içinden nehirler fışkırır, yine öyle kayalar vardır ki yarılıp bağrından su çıkar. Yine öyleleri vardır ki Allah’a duyduğu içtenlikli saygıdan harekete geçerler. Allah, yaptıklarınızdan habersiz değildir.
75. E fe tatmeune en yu’minu lekum ve kad kane ferikun minhum yesmeune kelamallahi summe yuharrifunehu min ba’di ma akaluhu ve hum ya’lemun: Şimdi onların size inanacaklarını mı umuyorsunuz? Onlardan bir grup, Allah’ın kelamını dinleyip iyice anladıktan sonra, onu bile bile çarpıtırlar.
76. Ve iza lekullezine amenu kalu amenna, ve iza hala ba’duhum ila ba’din kalu e tuhaddisunehum bi ma fetehallahu aleykum li yuhaccukum bihi inde rabbikum e fe la ta’kılun: Onlar, iman edenlerle karşılaştıkları zaman, “Biz de iman ettik.” derler. Baş başa kaldıklarında: “Rabb’inizin size açıkladığını, size karşı delil olarak kullansınlar diye mi onlara söylüyorsunuz! Neden aklınızı kullanmıyorsunuz?” derler.
78. Ve minhum ummiyyune la ya’lemunel kitabe illa emaniyye ve in hum illa yezunnun: İçlerinde ummiler vardır. Kitabı bilmezler. Kuruntularından başka bir şey bilmezler. Ancak zanda bulunuyorlar.
79. Fe veylun lillezine yektubunel kitabe bi eydihim summe yekulune haza min indillahi li yeşteru bihi semenen kalila, fe veylun lehum mimma ketebet eydihim ve veylun lehum mimma yeksibun: Yazıklar olsun o kimselere ki: Kitabı elleriyle yazıyorlar, sonra da az bir kazanç elde etmek için “Bu Allah’ın katındandır.” diyorlar. Yazıklar olsun onlara, elleriyle yazdıklarından dolayı. Yazıklar olsun onlara, kazandıklarından dolayı.
80. Ve kalu len temessenen naru illa eyyamen ma’dudeh, kul ettehaztum indallahi ahden fe len yuhlifallahu ahdehu em tekulune alallahi ma la ta’lemun: “Sayılı günlerin dışında ateş bize dokunmaz.” dediler. De ki: “Allah’tan buna dair bir söz mü aldınız? Eğer böyle ise Allah, kesinlikle verdiği sözden dönmez. Yoksa Allah’a karşı bilmediğiniz şey mi söylüyorsunuz?”.
81. Bela men kesebe seyyieten ve ehatat bihi hatietuhu fe ulaike ashabun nar, hum fiha halidun: Hayır! Kim bir kötülük kazanır da yanlışları kendisini kuşatırsa, onlar Cehennem ehlidir ve onlar, orada kalıcıdırlar.
82. Vellezine amenu ve amilus salihati ulaike ashabul cenneh, hum fiha halidun: İman edip, salihatı yapanlar Cennet ehlidirler. Ve onlar orada kalıcıdırlar.
83. Ve iz ehazna misaka beni israile la ta’budune illallahe ve bil valideyni ihsanen ve zil kurbavel yetama vel mesakini ve kulu lin nasi husnen ve ekimus salate ve atuz zekat, summe tevelleytum illa kalilen minkum ve entum mu’ridun: Hani! Bir zaman İsrailoğulları’ndan, Allah’tan başkasına kulluk etmeyin; anne ve babaya, öksüzlere, düşkünlere iyilik yapın; insanlara iyi söz söyleyin, “salatı ikame edin, zekatı yapın”, diye kesin söz almıştık. Sonra, içinizden pek azınız hariç sözünüzden döndünüz. Ve sizler, döneklik yapanlarsınız.
84. Ve iz ehazna misakakum la tesfikune dimaekum ve la tuhricune enfusekum min diyarikum summe ekrartum ve entum teşhedun: Hani! Bir zamanlar sizden, birbirinizin kanlarını dökmeyeceğinize ve birbirinizi yurtlarınızdan çıkarmayacağınıza dair kesin söz almıştık. Bu sözümüzü kabul ettiğinizin tanıkları sizlersiniz.
85. Summe entum haulai taktulune enfusekum ve tuhricune ferikan minkummin diyarihim, tezaharune aleyhim bil ismi vel udvan, ve in ye’tukum usara tufaduhum ve huve muharremun aleykum ihracuhum e fe tu’minune bi ba’dil kitabive tekfurune bi ba’d, fe ma cezau men yef’alu zalike minkum illa hızyun fil hayatid dunya, ve yevmel kıyameti yureddune ila eşeddil azab, ve mallahu bi gafilin amma ta’melun: Sonra siz o kimselersiniz ki; birbirinizi öldüren, bir kısmınızı yurtlarından çıkarıp, onlara karşı günahta ve düşmanlıkta iş birliği yapanlarsınız. Bir de esir olarak size gelirlerse, onlarla fidyeleşiyorsunuz. Oysa onları yurtlarından çıkarmak, üzerinize haram kılınmıştı. Yoksa böyle yapmakla Kitap’ın bir kısmına inanıp bir kısmını inkar mı ediyorsunuz. Sizden böyle yapanların cezası dünya hayatında aşağılanma, Kıyamet Günü’nde de en şiddetli azaba uğramaktır. Zira Allah, yaptıklarınızdan habersiz değildir.
86. Ulaikellezineşteravul hayated dunya bil ahireti, fe la yuhaffefu anhumul azabu ve la hum yunsarun: Onlar, dünya hayatına karşılık ahiret hayatını satan kimselerdir. Bundan dolayı onlardan azap hafifletilmeyecek ve onlara yardım da edilmeyecektir.
87. Ve lekad ateyna musal kitabe ve kaffeyna min ba’dihi bir rusuli ve ateyna isabne meryemel beyyinati ve eyyednahu bi ruhil kudus, e fe kullema caekum resulun bima la tehva enfusukumustekbertum, fe ferikan kezzebtum ve ferikan taktulun: Ant olsun ki Musa’ya Kitap’ı verdik. Ardı sıra resuller gönderdik. Meryem oğlu İsa’ya da Beyyinat’ı verdik ve O’nu Kudus’un Ruhu ile destekledik. Ne zaman bir elçi hoşunuza gitmeyen bir şey getirdiyse, büyüklük taslayarak kimini yalanlayıp, kimini de öldürmediniz mi?
88. Ve kalu kulubuna gulf, bel leanehumullahu bi kufrihim fe kalilen ma yu’minun: Ve onlar, “Kalplerimiz örtülüdür.” dediler. Hayır, öyle değil, Allah; onları, Küfr’lerinden dolayı lanetlemiştir. Bu yüzden çok azı inanır.
89. Ve lemma caehum kitabun min indillahi musaddikun lima meahum, ve kanu min kablu yesteftihune alellezine keferu, fe lemma caehum ma arafu keferu bihi, fe la’netullahi alel kafirin: Onlara, Allah katından yanlarındakini tasdik edici bir kitap gelince; daha önce Allah’tan kafirlere karşı üstünlük kazanmak için böyle bir şey istedikleri halde, onlara bildikleri şey gelince bu kez onu inkar ettiler. Allah’ın laneti, gerçeği yalanlayan nankörlerin üzerinedir.
90. Bi’semeşterav bihi enfusehum en yekfuru bi ma enzelallahu bagyen en yunezzilallahu min fadlihi ala men yeşau min ibadih, fe bau bi gadabin ala gadab, ve lil kafirine azabun muhin: Allah’ın, dilediği kimseye kendi lütfundan indirmesini çekemeyerek; Allah’ın indirdiğini küfretmekle kendilerini ne kötü bir şeye karşılık sattılar. Bundan dolayı art arda gelen gazabı hak ettiler. Gerçeği yalanlayan nankörler için alçaltıcı bir azap vardır.
91. Ve iza kile lehum aminu bi ma enzelallahu kalu nu’minu bi ma unzile aleyna ve yekfurune bi ma veraehu ve huvel hakku musaddikan lima meahum kul fe lime taktulune enbiyaallahi min kablu in kuntum mu’minin: Onlara, “Allah’ın indirdiklerine iman edin.” denildiğinde, “Biz, ancak bize indirilene iman ederiz.” dediler. Ve ondan başkasını kabul etmezler. Oysa O, yanlarındakini tasdik eden, hak bir kitaptır. Onlara de ki: “Madem inanıyordunuz, ne diye daha önce Allah’ın nebilerini öldürüyordunuz?”
92. Ve lekad caekum musa bil beyyinati summettehaztumul icle min ba’dihi ve entum zalimun: Gerçekten Musa size beyyinat ile geldi. Sonra siz onun arkasından buzağı figürünü yaptınız. İşte siz, o zalimlersiniz.
93. Ve iz ehazna misakakum ve refa’na fevkakumut tur, huzu ma ateynakum bi kuvvetin vesmeu kalu semi’na ve aseyna ve uşribu fi kulubihimul icle bi kufrihim kul bi’se ma ye’murukum bihi imanukum in kuntum mu’minin: Hani sizden, “Size verdiğimizi kuvvetlice alın ve dinleyin.” diye kesin söz almış ve Tur’u üzerinize kaldırmıştık. Demişlerdi ki: “Dinledik ama itaat etmiyoruz.” Küfr’leri yüzünden kalplerine buzağı sevgisi içirildi. De ki: “Eğer gerçekten inanıyorsanız, inancınız sizden ne kötü şey istiyor!”
94. Kul in kanet lekumud darul ahiretu indallahi halisaten min dunin nasi fe temennevul mevte in kuntum sadikin: De ki: “Eğer Allah katında; ahiret yurdunun, diğer insanların değil de yalnızca size ait olduğunu iddia eden sözünüzde samimi iseniz, o zaman ölümü istesenize!”
95. Ve len yetemennevhu ebeden bima kaddemet eydihim vallahu alimun biz zalimin: Ama elleriyle yaptıkları şeylerden dolayı, ölümü asla istemezler. Allah, zalimleri en iyi bilendir.
96. Ve le tecidennehum ahrasan nasi ala hayatin, ve minellezine eşraku yeveddu ehaduhum lev yuammeru elfe seneh, ve ma huve bi muzahzihıhi minel azabi en yuammer, vallahu basirun bima ya’melun: Ve sen, onları, yaşamaya karşı insanların en ihtiraslısı, hatta Allah’a ortak koşanlardan bile daha çok ihtiraslı bulacaksın. Her biri bin yıl yaşamak ister. Oysaki uzun ömürlü olmak, böyle birini azaptan kurtarmaz. Zira Allah, yaptıkları her şeyi görmektedir.
97. Kul men kane aduvven li cibrile fe innehu nezzelehu ala kalbike bi iznillahi musaddikan lima beyne yedeyhi ve huden ve buşra lil mu’minin: De ki kim Cibril’e düşmansa, Bilsin ki O, onu iki eli arasındakileri tasdik edici olarak Allah’ın izni ile senin kalbine çokça indirdi. Müminler için bir hidayet ve müjde olarak.
98. Men kane aduvven lillahi ve melaiketihi ve rusulihi ve cibrile ve mikale fe innallahe aduvvun lil kafirin: Kim Allah’a ve O’nun meleklerine, resullerine, Cibril’e, Mikal’e düşman olursa; iyi bilsin ki Allah da Kafirlere düşmandır.
99. Ve lekad enzelna ileyke ayatin beyyinat, ve ma yekfuru biha illel fasikun: Ant olsun Biz, sana apaçık ayetler indirdik. Ancak, onları, fasık olanlar Küfr eder.
100. E ve kullema ahedu ahden nebezehu ferikun minhum bel ekseruhum la yu’minun: Onlar, ne zaman bir söz verdilerse, içlerinden bir grup onu bozmadı mı? Zaten onların çoğu iman etmiyorlar.
101. Ve lemma caehum resulun min indillahi musaddikun lima meahum nebeze ferikun minellezine utul kitab, kitaballahi verae zuhurihim ke ennehum la ya’lemun: Ne zaman onlara, Allah’tan, yanlarındakini tasdik edici bir elçi gelse, Kitap Ehli’nden bir grup, sanki hiç haberleri yokmuş gibi, elçinin getirdiğine sırt çevirirler.
102. Vettebeu ma tetluş şeyatinu ala mulki suleyman ve ma kefere suleymanu ve lakinneş şeyatine keferu yuallimunen nases sihra, ve ma unzile alel melekeyni bi babile harute ve marut, ve ma yuallimani min ehadin hatta yekula innema nahnu fitnetun fe la tekfur fe yeteallemune minhuma ma yuferrikune bihi beynel mer’i ve zevcih, ve ma hum bi darrine bihi min ehadin illa bi iznillah, ve yeteallemune ma yadurruhum ve la yenfeuhum ve lekad alimu le menişterahu ma lehu fil ahireti min halakın, ve le bi’se ma şerev bihi enfusehum lev kanu ya’lemun: Ve onlar, Süleyman’ın sahip olduğu güç konusunda şeytanların uydurdukları şeylere uydular. Oysa Süleyman gerçeğe aykırı bir şey yapmadı. Ancak insanlara büyü yapmayı öğreten şeytanlar gerçeği gizliyordu; Babil’deki iki meleğe/krala; Harut ve Marut’a bir şey indirilmiş değildi. Hatta bu iki melek/kral: “Biz fitneyiz, sakın kafir olma!” demedikçe, hiç kimseye bir şey öğretmiyorlardı. Fakat onlar, o ikisinden karı ile kocanın arasını açacak şeyler öğrenmeye çalışıyorlardı. Ancak, Allah’ın izni olmadıkça bu şeyle hiç kimseye zarar veremezler. Onlar, kendilerine bir faydası olmayan, sadece zarar verecek şeyleri öğreniyorlardı. Halbuki onlar, büyü ile uğraşanların ahirette bir nasiplerinin olmayacağını biliyorlardı. Kendilerini karşılığında sattıkları şey ne kötüdür. Keşke bilselerdi.
103. Ve lev ennehum amenu vettekav le mesubetun min indillahi hayr, lev kanu ya’lemun: Eğer onlar iman edip takva sahibi olsalardı, Allah katında kazanacakları sevap hayırlı olurdu. Keşke bilselerdi.
104. Ya eyyuhellezine amenu la tekulu raina ve kulunzurna vesmeu ve lil kafirine azabun elim: Ey iman edenler! “raina” demeyin, “unzurna.” deyin ve dinleyin. Gerçeği yalanlayan nankörler için can yakıcı bir azap vardır.
105. Ma yeveddullezine keferu min ehlil kitabi ve lel muşrikine en yunezzele aleykum min hayrin min rabbikum vallahu yahtassu bi rahmetihi men yeşau, vallahu zul fadlil azim: Kitap Ehli’nin ve Müşriklerin kafirleri Rabb’inizden, size bir hayrın indirilmesini istemezler. Oysa Allah, rahmetini dilediği kimseye ayırır. Allah, Büyük Lütuf Sahibi’dir.
106. Ma nensah min ayetin ev nunsiha ne’ti bi hayrin minha ev misliha e lem ta’lem ennallahe ala kulli şey’in kadir: Biz, bir ayeti yürürlükten kaldırır veya unutturursak ya onun dengini ya da ondan daha iyisini getiririz. Sen, Allah’ın her şeye gücü yeten olduğunu bilmez misin?
107. E lem ta’lem ennellahe lehu mulkus semavati vel ard, ve ma lekum min dunillahi min veliyyin ve la nasir: Yerlerin ve göklerin egemenliğinin Allah’a ait olduğunu bilmez misin? Sizin için Allah’ın yanı sıra ne bir veli ne de bir yardımcı vardır.
108. Em turidune en tes’elu resulekum kema suile musa min kabl, ve men yetebeddelil kufra bil imani fe kad dalle sevaes sebil: Yoksa siz de daha önce Musa’yı sorguya çekenler gibi, elçinizi sorguya çekmek mi istiyorsunuz? Her kim, iman yerine küfrü tercih ederse o dosdoğru yoldan sapmış olur.
109. Vedde kesirun min ehlil kitabi lev yeruddunekum min ba’di imanikum kuffara, haseden min indi enfusihim min ba’di ma tebeyyene lehumul hakk, fa’fu vasfehu hatta ye’tiyallahu bi emrih, innallahe ala kulli şey’in kadir: Kitap Ehli’nin çoğu, Hakk kendilerine bildirildiği halde, benliklerindeki kıskançlıktan dolayı, imanınızdan sonra sizi küfre döndürmek isterler. Allah’ın emri gelinceye kadar onlara aldırış etmeyin. Onları affedin ve onlarla iyi geçinin. Kuşkusuz Allah, Her Şeye Güç Yetiren’dir.
110. Ve ekimus salate ve atuz zekat, ve ma tukaddimu li enfusikum min hayrin teciduhu indallah innallahe bi ma ta’melune basir: Salatı ikame edin ve zekatı yapın. Kendiniz için her ne iyilik yaparsanız onu Allah katında bulacaksınız. Kuşkusuz Allah, bütün yaptıklarınızı görmektedir.
111. Ve kalu len yedhulel cennete illa men kane huden ev nasar, tilke emaniyyuhum kul hatu burhanekum in kuntum sadikin: Onlar, “Yahudi ve Hıristiyanlardan başkası Cennet’e giremeyecek.” derler. Bu, onların kuruntusudur. De ki: “Eğer doğru söylüyorsanız iddianızı kanıtlayın.”
112. Bela men esleme vechehu lillahi ve huve muhsinun fe lehu ecruhu inde rabbihi, ve la havfun aleyhim ve la hum yahzenun: Bilakis, gerçekten kim iyi bir kimse olarak benliğini Allah’a teslim etmişse, onun ödülü Rabb’inin yanındadır. Onlar için hiçbir korku yoktur ve onlar üzülmeyeceklerdir.
113. Ve kaletil yahudu leysetin nasara ala şey’ ve kaletin nasara leysetil yahudu ala şey’in ve hum yetlunel kitab, kezalike kalellezine la ya’lemune misle kavlihim, fallahu yahkumu beynehum yevmel kıyameti fima kanu fihi yahtelifun: Kitap’ı okuyup durdukları halde, Yahudiler: “Hıristiyanlar geçerli bir inanç üzerinde değildirler.” derler. Hıristiyanlar da: “Yahudiler geçerli bir inanca sahip değildirler.” derler. Oysa Kitap’ı okuyorlar. Kitap’tan habersiz olanlar da onların sözlerinin aynısını söylediler. Allah, onların anlaşmazlığa düştükleri konuda Kıyamet Günü hüküm verecektir.
114. Ve men azlemu mimmen menea mesacidallahi en yuzkere fihesmuhu ve sea fi harabiha ulaike ma kane lehum en yedhuluha illa haifin lehum fid dunya hızyun ve lehum fil ahireti azabun azim: Allah’ın mescitlerinde, O’nun adının anılmasını engelleyen ve onların harap olmasına çalışan kimseden daha zalim kim olabilir? Buralara, ancak Allah’a karşı gelmekten korkularak girilebilir. Onlar için dünyada aşağılanma, ahirette de büyük bir azap vardır.
115. Ve lillahil meşriku vel magribu fe eynema tuvellu fe semme vechullah innallahe vasiun alim: Doğu da Allah’ındır, batı da. Nereye yönelirseniz yönelin, Allah’ın yönü orasıdır. Kuşkusuz, Allah, Yardımı Çok Kapsamlı Olan’dır, Her Şeyi Bilen’dir.
116. Ve kaluttehazellahu veleden, subhaneh, bel lehu ma fis semavati vel ard, kullun lehu kanitun: “Allah, çocuk edindi!” dediler. Haşa! O, bundan münezzehtir.Bilakis, gökte ve yerde ne varsa her şey O’nundur. Ve her şey O’na gönülden boyun eğmektedir.
117. Bedius semavati vel ard, ve iza kada emren fe innema yekulu lehu kun fe yekun: O, göklerin ve yerin Bedi’sidir. Bir şeyin olmasını istediğinde, ona sadece “Ol.” der, o da oluverir.
118. Ve kalellezine la ya’lemune lev la yukellimunallahu ev te’tina ayeh, kezalike kalellezine min kablihim misle kavlihim, teşabehet kulubuhum, kad beyyennal ayati li kavmin yukınun: Bilmeyen kimseler: “Allah’ın bizimle konuşması veya bize bir ayet göndermesi gerekmez mi?” dediler. Onlardan öncekiler de onların sözlerine benzer sözler söylemişlerdi. Kalpleri birbirlerine benziyor. Bilmek isteyen kimseler için ayetleri iyice açıkladık.
119. İnna erselnake bil hakkı beşiren ve neziren, ve la tus’elu an ashabil cahim: Doğrusu Biz, seni, Hakk ile müjdeleyici ve uyarıcı olarak gönderdik. Cehennem ehlinden sorumlu tutulacak değilsin.
120. Ve len terda ankel yahudu ve len nasara hatta tettebia milletehum kul inne hudallahi huvel huda ve leinitteba’te ehvaehum ba’dellezi caeke minel ilmi, ma leke minallahi min veliyyin ve la nasir: Yahudiler ve Hıristiyanlar, sen onların milletlerine uymadıkça senden asla razı olmazlar. De ki: “Gerçek şu ki; doğru yol Allah’ın yoludur.” Ve sana gelen ilimden sonra onların arzularına uyarsan; Allah’tan, sana ne bir veli ne bir yardımcı bulabilirsin.
121. Ellezine ateynahumul kitabe yetlunehu hakka tilavetih ulaike yu’minune bih, ve men yekfur bihi fe ulaike humul hasirun: Kendilerine Kitap verdiğimiz kimseler, ona uymak için gereği gibi okurlar. İşte bunlar ona inananlardır. İnanmayanlar ise, işte onlar kaybedenlerdir.
122. Ya beni israilezkuru ni’metiyelleti en’amtu aleykum ve enni faddaltukum alel alemin: Ey İsrailoğulları! Size verdiğim nimetimi ve lütufta bulunarak sizi alemlerde nimetlendirdiğimi hatırlayın.
123. Vetteku yevmen la teczi nefsun an nefsin şey’en ve la yukbelu minha adlun ve la tenfeuha şefaatun ve la hum yunsarun: Hiç kimsenin bir başkasının yerine bir şey ödeyemeyeceği, hiç kimseden fidye kabul edilmeyeceği ve hiç kimseye şefaatin fayda vermeyeceği ve hiç kimseye yardım edilmeyeceği günden korunup sakının.
124. Ve izibtela ibrahime rabbuhu bi kelimatin fe etemmehun, kale inni cailuke lin nasi imama, kale ve min zurriyyeti kale la yenalu ahdiz zalimin: Hani! Rabb’i, İbrahim’i birtakım kelimeler ile sınamış; o da onları yerine getirmişti. Allah, “Ben seni insanlara önder yapacağım.” dedi. İbrahim, “Soyumdan olanları da.” deyince; Allah, “Benim ahdim zalimlere ulaşmaz!” dedi.
125. Ve iz cealnal beyte mesabeten lin nasi ve emna, vettehizu min makamı ibrahime musalla ve ahidna ila ibrahime ve ismaile en tahhira beytiye lit taifine vel akifine ver rukkais sucud: Hani Biz, Beyt’i insanlar için toplanma yeri ve güvenli bir yer kıldık. “İbrahim’in makamından kendinize bir salat yeri edinin.” dedik. İbrahim ve İsmail’den, “Evimi tavaf edenler, kendilerini adamak amacıyla orda toplananlar, “rüku ve secde edenler” için temiz tutun.” diye söz aldık.
126. Ve iz kale ibrahimu rabbic’al haza beleden aminen verzuk ehlehu mines semerati men amene minhum billahi vel yevmil ahir, kale ve men kefere fe umettiuhu kalilen summe adtarruhu ila azabin nar, ve bi’sel masir: Hani İbrahim: “Ey Rabb’im! Bu beldeyi güvenli bir yer kıl, halkından, Allah’a ve Ahiret Günü’ne inananları, çeşitli ürünlerle rızıklandır.” dedi. O da: “Kafir olanı dahi az bir süre geçindiririm; sonra onu ateşin azabına uğratırım. Orası, varacaklar için ne kötü bir yerdir.” dedi.
127. Ve iz yerfeu ibrahimul kavaide minel beyti veismail rabbena tekabbel minna inneke entes semiul alim: Hani bir zamanlar İbrahim, İsmail ile birlikte Beyt’in temellerini yükseltirken: “Ey Rabb’imiz! Bunu bizden kabul et; kuşkusuz Sen, Her Şeyi İşiten ve Her Şeyi Bilen’sin.”
128. Rabbena vec’alna muslimeyni leke ve min zurriyyetina ummeten muslimeten leke ve erina menasikena ve tub aleyna, inneke entet tevvabur rahim: “Ey Rabb’imiz! Bizi, Sana teslim olanlardan kıl. Bizim soyumuzdan da Sana teslim olan bir toplum yap. Bize, menasikimizi göster. Tevbelerimizi kabul et. Kuşkusuz Tevbeleri Kabul Eden, Rahmeti Kesintisiz Olan yalnızca Sen’sin.
129. Rabbena veb’as fihim resulen minhum yetlu aleyhim ayatike ve yuallimuhumul kitabe vel hikmete ve yuzekkihim inneke entel azizul hakim: Ey Rabb’imiz! İçlerinden onlara Sen’in ayetlerini okuyacak, Kitap’ı ve Hikmeti öğretecek ve onları arındıracak bir elçi gönder. Kuşkusuz Sen, Mutlak Üstün Olan’sın, En İyi Hüküm Veren’sin.
130. Ve men yergabu an milleti ibrahime illa men sefihe nefseh, ve lekadistafeynahufid dunya, ve innehu filahireti le mines salihin: İbrahim’in milletinden, kendini bilmezlerden başka kim yüz çevirir? Ant olsun onu dünyada Biz seçtik; o, ahirette de iyiler arasında yer alacaktır.
131. İz kale lehu rabbuhu eslim kale eslemtu li rabbil alemin: Hani Rabb’i ona: “Müslim ol” dediğinde; o da: “Âlemlerin Rabbi için müslim oldum.” demişti.
132. Ve vassa biha ibrahimu benihi ve ya’kub, ya beniyye innallahestafa lekumud dine fe la temutunne illa ve entum muslimun: İbrahim, bunu, çocuklarına vasiyet etmişti. Yakup da: “Ey oğullarım! Şüphesiz Allah, bu dini sizin için seçti. O halde Müslimler olarak ölmenin dışında başka bir şekilde ölmeyin!” demişti.
133. Em kuntum şuhedae iz hadara ya’kubel mevtu, iz kale li benihi ma ta’budune min ba’di kalu na’budu ilaheke ve ilahe abaike ibrahime ve ismaile ve ishaka ilahen vahida ve nahnu lehu muslimun: Yoksa siz, Yakup’un ölümü anında onun yanında mıydınız? Hani oğullarına: “Benden sonra neye kulluk edeceksiniz?” demişti. Onlar da: “Senin ilahına ve ataların İbrahim, İsmail ve İshak’ın ilahı olan tek ilaha kulluk edeceğiz. Biz, O’na teslim olanlardanız.” demişlerdi.
134. Tilke ummetun kad halet, leha ma kesebet ve lekum ma kesebtum, ve la tus’elune amma kanu ya’melun: O gelip geçen bir ümmetti. Onların kazandıkları onlara; sizin kazandıklarınız sizedir. Siz, onların yaptıklarından sorumlu değilsiniz.
135. Ve kalu kunu huden ev nasara tehtedu kul bel millete ibrahime hanifa, ve ma kane minel muşrikin: Onlar, “Yahudi veya Hıristiyan olun ki, doğru yolu bulasınız.” dediler. De ki: “Hayır; biz, hiçbir zaman müşrik olmayan, hanif olan İbrahim’in milletindeniz.
136. Kulu amenna billahi ve ma unzile ileyna ve ma unzile ila ibrahime ve ismaile ve ishaka ve ya’kube vel esbatı ve ma utiye musa ve isa ve ma utiyen nebiyyune min rabbihim, la nuferriku beyne ehadin minhum ve nahnu lehu muslimun: Deyin ki: “Biz; Allah’a, bize indirilene, İbrahim’e, İsmail’e, İshak’a, Yakup’a ve onların soyundan gelenlere indirilene; Musa’ya, İsa’ya ve diğer nebilere Rabb’lerinden verilenlere, iman ettik. Onları birbirinden ayırt etmeyiz. Ve biz O’na teslim olanlardanız.”
137. Fe in amenu bi misli ma amentum bihi fe kadihtedev ve in tevellev fe innema hum fi şikak fe se yekfike humullah, ve huves semiul alim: Eğer onlar da sizin iman ettiğiniz gibi iman ederlerse, kuşkusuz doğru yolu bulmuş olurlar. Eğer yüz çevirirlerse, derin bir ayrılık ve çıkmaza düşmüş olurlar. Onlara karşı Allah sana yeter. O, Her Şeyi Duyan’dır, Her Şeyi Bilen’dir.
138. Sıbgatallah ve men ahsenu minallahi sıbgaten, ve nahnu lehu abidun: Allah’ın boyası! Allah’tan daha iyi boyası olan kim? Biz, yalnızca O’na kulluk edenlerdeniz.
139. Kul e tuhaccunena fillahi ve huve rabbuna ve rabbukum, ve lena a’maluna ve lekum a’malukum ve nahnu lehu muhlisun: De ki: “Bizimle Allah hakkında mı tartışıyorsunuz? Oysa O, bizim de Rabb’imiz sizin de Rabb’inizdir. Bizim yaptıklarımız bize, sizin yaptıklarınız sizedir. Biz ona içtenlikle bağlananlarız.”
140. Em tekulune inne ibrahime ve ismaile ve ishaka ve ya’kube vel esbata kanu huden ev nasara kul e entum a’lemu emillah, ve men azlemu mimmen keteme şehadeten indehu minallah, ve mallahu bi gafilin amma ta’melun: İbrahim’in, İsmail’in, İshak’ın, Yakup’un ve onların soyundan gelenlerin Yahudi veya Hıristiyan olduklarını mı iddia ediyorsunuz? De ki: “Siz mi daha iyi biliyorsunuz, yoksa Allah mı?” Allah’tan gelen bir gerçeği kendi yanında gizleyen kimseden daha zalim kim olabilir? Allah, yaptıklarınızdan habersiz değildir.
141. Tilke ummetun kad halet leha ma kesebet ve lekum ma kesebtum ve la tus’elune amma kanu ya’melun: Onlar, gelip geçen bir ümmetti. Onların kazandıkları onlara; sizin kazandıklarınız sizedir. Siz, onların yaptıklarından sorumlu değilsiniz.
142. Se yekulus sufehau minen nasi ma vellahum an kıbletihimulleti kanu aleyha kul lillahil meşrıku vel magrıb, yehdi men yeşau ila sıratın mustakim: İnsanlardan, birtakım beyinsizler: “Daha önce yöneldiğiniz kıbleden sizi çeviren nedir?” diyecekler. De ki: “Doğu da Batı da Allah’ındır. O, Hak eden kimseyi doğru yola iletir.”
143. Ve kezalike cealnakum ummeten vasatan li tekunu şuhedae alen nasi ve yekuner resulu aleykum şehida, ve ma cealnal kıbletelleti kunte aleyha illa li na’leme men yettebiur resule mimmen yenkalibu ala akibeyh, ve in kanet le kebireten illa alellezine hedallah ve ma kanallahu li yudia imanekum innallahe bin nasi le raufun rahim: Ve böylece, sizi vasat bir toplum yaptık ki insanlara karşı gerçeğin tanıkları olasınız; elçi de sizin üzerinizde tanık olsun. Senin arzulayıp da yönelemediğin Kıble’yi, Resul’e uyanları ökçeleri üzerinde geri dönenlerden ayırt etmek için kıble yaptık. Doğrusu, bu, Allah’ın hidayet ettiği kimselerden başkasına ağır gelir. Allah, imanınızı boşa çıkaracak değildir. Kuşkusuz Allah, insanlara karşı Çok Şefkatli ve Çok Bağışlayıcı’dır.
144. Kad nera tekallube vechike fis semai, fe le nuvelliyenneke kıbleten terdaha, fe velli vecheke şatral mescidil haram, ve haysu ma kuntum fe vellu vucuhekum şatrah, ve innellezine utul kitabe le ya’lemune ennehul hakku min rabbihim ve mallahu bi gafilin amma ya’melun: Senin, yüzünü göğe doğru çevirip durduğunu görüyoruz. Seni, razı olacağın bir kıbleye çevireceğiz. Bundan böyle yüzünü, Mescid-i Haram tarafına çevir. Ve siz de nerede olursanız olun, yüzlerinizi o tarafa çevirin. Kitap verilenler, onun Rabb’lerinden gelen bir gerçek olduğunu bilirler. Allah, onların yaptıklarından habersiz değildir.
145. Ve le in eteytellezine utul kitabe bi kulli ayetin ma tebiu kıbletek ve ma ente bi tabiın kıbletehum, ve ma ba’duhum bi tabiın kıblete ba’d, ve le initteba’te ehvaehum min ba’di ma caeke minel ilmi inneke izen le minez zalimin: Ant olsun ki Kitap verilenlere hangi ayeti getirirsen getir, yine de onlar senin kıblene uymazlar. Sen de onların kıblesine uyacak değilsin. Onlar, birbirlerinin kıblesine de uymazlar. Eğer, sana verilen bunca ilimden sonra, onların arzularına uyarsan, o zaman zalimlerden olursun.
146. Ellezine ateynahumul kitabe ya’rifunehu kema ya’rifune ebnaehum ve inne ferikan minhum le yektumunel hakka ve hum ya’lemun: Kendilerine Kitap verdiğimiz kimseler, O’nu öz oğullarını bildikleri gibi bilirler. Buna rağmen içlerinden bir zümre, bile bile gerçeği gizlemektedir.
148. Ve li kullin vichetun huve muvelliha festebikul hayrat, eyne ma tekunu ye’ti bikumullahu cemia, innallahe ala kulli şey’in kadir: Herkesin yöneldiği bir yönü vardır. Öyleyse siz de yararlı işler yapmada birbirinizle yarışın. Nerede olursanız olun Allah hepinizi bir araya getirir. Kuşkusuz, Allah Her Şeye Güç Yetiren’dir.
149. Ve min haysu harecte fe velli vecheke şatral mescidil haram, ve innehu lel hakku min rabbik, ve mallahu bi gafilin amma ta’melun: Her nereden çıkarsan çık, yüzünü Mescid-i Haram tarafına çevir. Çünkü bu Rabb’inden gelen Hakk’tır. Allah, yaptıklarınızdan habersiz değildir.
150. Ve min haysu harecte fe velli vecheke şatral mescidil haram, ve haysu ma kuntum fe velluvucuhekum şatrahu li ella yekune lin nasi aleykum hucceh, illellezine zalemu minhum fe la tahşevhum vahşevni ve li utimme ni’meti aleykum ve leallekum tehtedun: Her nereden çıkarsan çık, yüzünü Mescid-i Haram tarafına çevir. Siz de nerede olursanız olun, yüzünüzü o tarafa çevirin. Zalimler hariç, insanların size karşı bir kanıtları olmasın. Siz, onlara saygı duymayın, Bana duyun ki size olan nimetimi tamamlayayım; böylece doğru yolu bulasınız.
153. Ya eyyuhellezine amenustainu bis sabri ves salat, innallahe meas sabirin: Ey iman edenler! Sabır ve salatla yardım dileyin. Kuşkusuz, Allah, sabredenlerle beraberdir.
154. Ve la tekulu li men yuktelu fi sebilillahi emvat, bel ehyaun ve lakin la teş’urun: Allah yolunda öldürülenler için, “ölüler” demeyin. Bilakis, onlar “diri”dirler, ancak siz, bunu kavrayamazsınız.
155. Ve le nebluvennekum bi şey’in minel havfi vel cui ve naksın minel emvali vel enfusi ves semerat, ve beşşiris sabirin: Kesinlikle sizi belalandıracağız: Korku ve açlıkla; mallarınızı, canlarınızı ve ürünlerinizi kayba uğratarak. Sabredenleri müjdele.
156. Ellezine iza esabethum musibetun, kalu inna lillahi ve inna ileyhi raciun: Onlar, bir musibetle karşılaştıkları zaman, “Bizler, Allah için varız ve muhakkak O’na döneceğiz.” derler.
157. Ulaike aleyhim salavatun min rabbihim ve rahmetun ve ulaike humul muhtedun: İşte Rabb’lerinden, onlara salatlar ve rahmet vardır. İşte onlar, doğru yolu bulanlardır.
158. İnnes safa vel mervete min şeairillah, fe men haccel beyte evı’temera fe la cunaha aleyhi en yettavvefe bi hima ve men tetavvaa hayran, fe innallahe şakirun alim: Kuşkusuz Safa ile Merve Allah’ın belirlediği nişanelerdir. Kim hacc ya da umre amacıyla Beyt’i ziyaret ederse, ikisini de tavaf etmesinde bir sakınca yoktur. Ve yine kim gönülden bir iyilik yaparsa; kuşkusuz, Allah Karşılık Veren’dir, Her Şeyi Bilen’dir.
159. İnnellezine yektumune ma enzelna min el beyyinati vel huda min ba’di ma beyyennahu lin nasi fil kitabi, ulaike yel’anuhumullahu ve yel’anuhumul lainun: Bizim indirdiğimiz apaçık kanıtları ve hidayeti; insanlara Kitap’ta açıkça gösterdikten sonra, onları gizleyenler var ya! Onlara hem Allah lanet eder hem de bütün lanet edebilenler lanet ederler.
160. İllellezine tabu ve aslahu ve beyyenu fe ulaike etubu aleyhim, ve enet tevvabur rahim: Ancak tevbe edip, kendisini düzelten ve gerçeği gizlemeyenlerin tevbelerini kabul ederim. Zira Ben, Tevbeleri Kabul Eden’im, Rahmetim Kesintisiz’dir.
161. İnnellezine keferu ve matu ve hum kuffarun ulaike aleyhim la’netullahi vel melaiketi ven nasi ecmain: Kafir olup da Kafir olarak ölen kimselere gelince; işte, Allah’ın, meleklerin ve bütün insanların laneti onların üzerinedir.
162. Halidine fiha, la yuhaffefu anhumul azabu ve la hum yunzarun: Onlar, bu halde sürekli kalacaklardır. Onlardan ne azap hafifletilecek ve ne de onların yüzlerine bakılacak.
163. Ve ilahukum ilahun vahid, la ilahe illa huver rahmanur rahim: Sizin ilahınız bir tek ilahtır. O’ndan başka ilah yoktur. O, Rahmeti Bol ve Kesintisiz Olan’dır.
164. İnne fi halkıs semavati vel ardı vahtilafil leyli ven nehari vel fulkilleti tecri fil bahri bima yenfeun nase ve ma enzelallahu mines semai min main fe ahya bihil arda ba’de mevtiha ve besse fiha min kulli dabbe, ve tasrifir riyahı ves sehabil musahhari beynes semai vel ardı le ayatin li kavmin ya’kılun: Göklerin ve yerin yaradılışında, gece ile gündüzün birbirlerini ardı sıra takip etmesinde; insanların yararlanmaları için denizde yüzen gemilerde, Allah’ın gökten indirip, onunla ölü toprağa hayat vererek, orada her türlü canlının yaşamasını sağladığı suda, rüzgarın yönlendirilmesinde, emre hazır bulutların yer ile gök arasında hareket ettirilmesinde aklını kullanan bir halk için birçok kanıt vardır.
165. Ve minen nasi men yettehızu min dunillahi endaden yuhıbbunehum ke hubbillah, vellezine amenu eşeddu hubben lillah, ve lev yerallezine zalemu iz yeravnel azabe, ennel kuvvete lillahi cemian, ve ennellahe şedidul azab: İnsanlardan, Allah’ın yanı sıra başka varlıkları O’na denk tutan ve onları Allah’ı sevdiği gibi sevenler vardır. İman edenlerin Allah’ı sevmeleri ise her türlü sevgiden daha üstündür. Keşke zulmedenler, azabı gördükleri zaman bütün kuvvetin Allah’a ait olduğunu ve Allah’ın azabının çok şiddetli olduğunu daha önceden anlayabilselerdi!
166. İz teberreellezinettubiu minellezinettebeu ve reavul azabe ve takattaat bihimul esbab: Kendilerine tabi olunanlar, azabı gördükleri zaman, tabi olanlardan uzaklaşacak ve aralarındaki bütün bağlar kopacaktır.
167. Ve kalellezinettebeu lev enne lena kerreten fe neteberree minhum kema teberreu minna kezalike yurihimullahu a’malehum haseratin aleyhim ve ma hum bi haricine minen nar: Tabi olanlar, diyecekler ki: “Keşke bize, tekrar dünyaya dönüş olsaydı da onların şimdi bizden uzaklaştıkları gibi biz de onlardan uzak dursaydık.” Böylece, Allah, pişmanlıklarına sebep olan bütün bu yaptıklarının sonucunu onlara gösterir. Ve onlar ateşten çıkacak da değillerdir.
168. Ya eyyuhen nasu kulu mimma fil ardı halalen tayyiben, ve la tettebiu hutuvatiş şeytan, innehu lekum aduvvun mubin: Ey insanlar! Yeryüzünde bulunan şeylerin helal ve tayyib olanlarından yiyin. Şeytanın izinden gitmeyin, çünkü o sizin apaçık düşmanınızdır.
169. İnnema ye’murukum bis sui vel fahşai ve en tekulu alallahi ma la ta’lemun: O, size, ancak kötülüğü, fahşayı ve Allah’a karşı bilmediğiniz şeyleri söylemeyi telkin eder.
170. Ve iza kile lehumuttebiu ma enzelallahu kalu bel nettebiu ma elfeyna aleyhi abaena e ve lev kane abauhum la ya’kılune şey’en ve la yehtedun: Onlara, “Allah’ın indirdiğine uyun.” denildiği zaman, onlar: “Hayır! Biz, atalarımızdan gördüğümüz şeylere uyarız.” derler. Ya ataları akıllarını kullanmayan ve doğru yolu bulamamış kimselerse?
171. Ve meselullezine keferu ke meselillezi yen’ıku bi ma la yesmeu illa duaen ve nidaa, summun bukmun umyun fe hum la ya’kılun: Kafirlerin durumu, çağırmaktan, seslenmekten başka bir şey duymayan haykıran kimsenin durumu gibidir. Onlar; sağırdırlar, dilsizdirler, kördürler. Bu nedenle, akıllarını da kullanmazlar.
172. Ya eyyuhellezine amenu kulu min tayyibati ma razaknakum veşkuru lillahi in kuntum iyyahu ta’budun: Ey iman edenler! Eğer, sadece O’na kulluk ediyorsanız, size rızık olarak verdiğimiz şeylerin sağlıklı, temiz, ve iyi olanlarından yiyin ve Allah’a şükredin.
173. İnnema harrame aleykumul meytete ved deme ve lahmel hınziri ve ma uhille bihi li gayrillah, fe menidturra gayra bagin ve la adin fe la isme aleyh, innallahe gafurun rahim: O; size, sadece ölü hayvan etini, kanı, domuz etini ve Allah’tan başkası adına kesilenleri haram kıldı. Mecbur kalan bir kimsenin, haddi aşmamak ve istismar etmemek koşuluyla, bunları yemesinde bir günah yoktur. Kuşkusuz, Allah’ın Rahmeti Bol ve Kesintisiz’dir.
174. İnnellezine yektumune ma enzelallahu minel kitabi ve yeşterune bihi semenen kalilen, ulaike ma ye’kulune fi butunihim illen nare ve la yukellimuhumullahu yevmel kıyameti ve la yuzekkihim, ve lehum azabun elim: Allah’ın indirdiği Kitap’tan bir kısmını gizleyip, onu az bir değer karşılığında değiştirenler var ya, işte onlar, bununla karınlarına ateşten başka bir şey doldurmuyorlar. Allah, onlarla Kıyamet Günü’nde ne konuşacak ne de onları temize çıkaracaktır. Ve onlar için can yakıcı bir azap vardır.
175. Ulaikellezineşteravud dalalete bil huda vel azabe bil magfireh, fe ma asberehum alen nar: İşte onlar, hidayete karşılık sapkınlığı satın alanlardır; bağışlanmaya karşılık azabı. Ateşe ne kadar dayanıklıdırlar!
176. Zalike bi ennellahe nezzelel kitabe bil hakk, ve innellezinahtelefu fil kitabi le fi şikakin baid: İşte bu, Allah’ın Hakk olarak indirdiği Kitap hakkında, onların anlaşmazlığa düşmeleri ve derin bir ayrılık içinde olmalarındandır.
177. Leysel birre en tuvellu vucuhekum kıbelel maşrıkı vel magrıbi ve lakinnel birre men amene billahi vel yevmil ahırı vel melaiketi vel kitabi ven nebiyyin, ve atel male ala hubbihi zevil kurba vel yetama vel mesakine vebnes sebili, ves sailine ve fir rıkab, ve ekames salate ve atez zekat, vel mufune bi ahdihim iza ahed, ves sabirine fil be’sai ved darrai ve hinel be’s ulaikellezine sadaku, ve ulaike humul muttekun: Yüzünüzü doğu ve batı tarafına çevirmeniz birr değildir. Ama birr: Allah’a, Ahiret Günü’ne, meleklere, kitaplara ve nebilere iman etmek; malını sevdiği halde onu yakınlarına, yetimlere, yoksullara, yol oğluna, yardım isteyenlere, rikab olanlara vermek; “salatı ikame etmek, zekat yapmak”, söz verdiği zaman sözünü yerine getirmek, sıkıntıda, zorlukta ve felakete uğrama durumunda sabretmektir. İşte bunlar, sadık olanlardır. Ve işte bunlar, takva sahibi olanlardır.
178. Ya eyyuhellezine amenu kutibe aleykumul kısasu fil katla el hurru bil hurri vel abdu bil abdi vel unsa bil unsa fe men ufiye lehu min ahihi şey’un fettibaun bil ma’rufi ve edaun ileyhi bi ihsan, zalike tahfifun min rabbikum ve rahmeh, fe meni’teda ba’de zalike fe lehu azabun elim: Ey iman edenler! Öldürülmelerde size kısas yazıldı; hüre hür, abde abd, kadına kadın. Ancak öldüren, öldürülenin kardeşi tarafından bağışlanırsa; örfe uygun şekilde, diyeti iyilikle ödemelidir. Bu Rabb’inizden bir hafifletme ve rahmettir. Bundan sonra kim haddi aşarsa, onun için can yakıcı bir azap vardır.
179. Ve lekum fil kısası hayatun ya ulil elbabi leallekum tettekun: Ey sağlıklı düşünen, sağduyu sahipleri! Kısasta sizin için hayat vardır. Umulur ki takva sahibi olursunuz.
180. Kutibe aleykum iza hadara ehadekumul mevtu in tereke hayra, el vasiyyetu lil valideyni vel akrabine bil ma’ruf, hakkan alel muttekin: Birinize ölüm geldiği zaman; eğer geride bir hayır bırakıyorsa, anneye, babaya, yakın akrabaya örfe uygun bir şekilde vasiyette bulunmak, takva sahibi olanların üzerine bir hak olarak yazıldı.
181. Fe men beddelehu ba’de ma semiahu fe innema ismuhu alellezine yubeddiluneh, innallahe semiun alim: Her kim, bu vasiyeti duyduktan sonra onu değiştirirse, doğrusu onun günahı değiştirenin üzerinedir. Kuşkusuz Allah, Her Şeyi Duyan’dır, Her Şeyi Bilen’dir.
182. Fe men hafe min musın cenefen ev ismen fe aslaha beynehum fe la isme aleyh, innallahe gafurun rahim: Kim, vasiyet edenin yanılacağından veya günaha gireceğinden endişe ederse, taraflar arasında uzlaşma sağlamasında, ona bir günah yoktur. Kuşkusuz Allah Çok Bağışlayıcı’dır, Rahmeti Kesintisiz’dir.
183. Ya eyyuhellezine amenu kutibe aleykumus sıyamu kema kutibe alellezine min kablikum leallekum tettekun: Ey iman edenler! Sizden öncekilere yazıldığı gibi, siyam size de yazıldı. Umulur ki takva sahibi olursunuz.
184. Eyyamen ma’dudat, fe men kane minkum maridan ev ala seferin fe iddetun min eyyamin uhar ve alellezine yutikunehu fidyetun taamu miskin, fe men tatavvaa hayran fe huve hayrun leh, ve en tesumu hayrun lekum in kuntum ta’lemun: Sayılı günlerdir. Artık sizden kim hastalanır veya seferde olursa tutamadığı günler sayısınca başka günlerde tutsun. Onu tutmaya gücü yetenlerin, bir yoksulu doyuracak kadar fidye vermesi gerekir. Böyle olmakla birlikte, kim gönlünden gelerek daha fazlasını yaparsa, bu, onun için daha hayırlıdır. Eğer bilirseniz, siyam yapmanız sizin için hayırlı olandır.
185. Şehru ramadanellezi unzile fihil kur’anu huden lin nasi ve beyyinatin minel huda vel furkan, fe men şehide minkumuş şehra fel yesumh, ve men kane maridan ev ala seferin fe iddetun min eyyamin uhar yuridullahu bikumul yusra ve la yuridu bikumul usra, ve li tukmilul iddete ve li tukebbirullahe ala ma hedakum ve leallekum teşkurun: Ramazan ayı ki: İnsanlar için hidayet rehberi olan, doğru yola ileten, doğru ile yanlışı birbirinden ayıran; apaçık kanıtları içeren Kur’an o ayda indirildi. Sizden, kim bu aya erişirse savm/siyam yapsın. Kim de hasta veya yolcu olursa, tutamadığı günler sayısınca başka günlerde tutsun. Allah, sizin için zorluk değil kolaylık diler. Allah, belirlenen günlerin sayısını tamamlamanızı ve size doğru yolu gösterdiğinden, Kendisini yüceltmenizi ister ki böylece şükretmiş olursunuz.
186. Ve iza seeleke ıbadi anni fe inni karib ucibu da’veted dai iza deani, fel yestecibu li vel yu’minu bi leallehum yerşudun: Kullarım, sana, Ben’i sorarlarsa bilsinler ki Ben, yakınım. Bana dua edenin, duasına karşılık veririm. O halde onlar da Benim çağrıma uysunlar ve Bana gerçek anlamda iman etsinler. Böylece irşad olurlar.
187. Uhılle lekum leyletes sıyamir refesu ila nisaikum hunne libasun lekum ve entum libasun lehun alimallahu ennekum kuntum tahtanune enfusekum fe tabe aleykum ve afa ankum, fel ane başiruhunne vebtegu ma keteballahu lekum, ve kulu veşrabu hatta yetebeyyene lekumul haytul ebyadu minel haytıl esvedi minel fecri, summe etimmus sıyame ilel leyli, ve la tubaşiruhunne ve entum akifune fil mesacid, tilke hududullahi fe la takrabuha kezalike yubeyyinullahu ayatihi lin nasi leallehum yettekun: Siyam gecesinde kadınlarınıza yaklaşmanız sizin için helal kılındı. Onlar, sizin için örtüdür; siz de onlar için örtüsünüz. Allah, nefsinize sahip olmadığınızı bildi ve tevbenizi kabul edip sizi bağışladı. Artık onlara yaklaşın, Allah’ın sizin için yazdığı şeyi isteyin. Şafak vaktinin siyah ipliği, beyaz ipliğinden ayırt edilme anına kadar, yiyin için. Sonra da geceye dek siyamı tamamlayın. Eğer mescitlerde itikaftaysanız onlara yaklaşmayın. Bunlar, Allah’ın koyduğu sınırlardır. Bu sınırlara yaklaşmayın. İşte böylece Allah, insanlara ayetlerini açıklar. Umulur ki takva sahibi olursunuz.
188. Ve la te’kulu emvalekum beynekum bil batılı ve tudlu biha ilel hukkami li te’kulu ferikan min emvalin nasi bil ismi ve entum ta’lemun: Birbirinizin mallarını haksız şekilde yemeyin. Günah olduğunu bildiğiniz halde, başkasının bir kısım mallarına haksız yere sahip olabilmek için hukuki hileye başvurmayın.
189. Yes’eluneke anil ehilleh, kul hiye mevakitu lin nasi vel hacc, ve leysel birru bi en te’tul buyute min zuhuriha ve lakinnel birre menitteka, ve’tul buyute min ebvabiha, vettekullahe leallekum tuflihun: Sana, ayın evrelerini soruyorlar. De ki: “O, insanlar ve hacc için bir zaman ölçüsüdür.” Evlerinize arkalarından girmeniz birr değildir; birr, takvalı davranmaktır. Öyleyse evlerinize kapılarından girin. Allah’a karşı takvalı olun ki kurtuluşa erebilesiniz.
190. Ve katilu fi sebilillahillezine yukatilunekum ve la ta’tedu innallahe la yuhıbbul mu’tedin: Sizinle savaşanlara karşı siz de Allah yolunda onlarla savaşın. Ama haddi aşmayın. Kuşkusuz Allah, haddi aşanları sevmez.
191. Vaktuluhum haysu sekıftumuhum ve ahricuhum min haysu ahracukum vel fitnetu eşeddu minel katli, ve la tukatiluhum indel mescidil harami hatta yukatilukum fih, fe in katelukum faktuluhum kezalike cezaul kafirin: Onları yakaladığınız yerde öldürün. Sizi çıkardıkları yerden siz de onları çıkartın. Zaten, fitne öldürmekten daha kötüdür. Onlar, Mescid-i Haram çevresinde sizinle savaşmadıkça siz de onlarla savaşmayın. Eğer savaşırlarsa, siz de savaşın. İşte Kafirlere verilecek karşılık böyledir.
فَاِنِ انْتَهَوْا فَاِنَّ اللّٰهَ غَفُورٌ رَح۪يمٌ
192. Fe inintehev fe innallahe gafurun rahim: Eğer vazgeçerlerse, kuşkusuz, Allah, Bağışlayıcı, Rahmeti Kesintisiz Olan’dır.
193. Ve katiluhum hatta la tekune fitnetun ve yekuned dinu lillah, fe inintehev fe la udvane illa alez zalimin: Fitne kalmayıp, din tamamıyla Allah’ın oluncaya kadar onlarla savaşın. Eğer vazgeçerlerse zalimlerden başkasına düşmanlık yoktur.
194. Eş şehrul haramu biş şehril harami vel hurumatu kısas, fe meni’teda aleykum fa’tedu aleyhi bi misli ma’teda aleykum, vettekullahe va’lemu ennellahe meal muttekin: Haram ay, haram aya karşılıktır. Hürmetler de karşılıklıdır. Kim, size saldırırsa siz de onlara aynı şekilde karşılık verin. Allah’a karşı takvalı olun. Ve iyi bilin ki Allah, takvalı olanlarla beraberdir.
195. Ve enfiku fi sebilillahi ve la tulku bi eydikum ilet tehluketi, ve ahsinu, innallahe yuhıbbul muhsinin: Allah yolunda malınızı infak edin. Kendi ellerinizle kendinizi tehlikeye atmayın. İyilik yapın. Kuşkusuz, Allah, iyilik yapanları sever.
196. Ve etimmul hacce vel umrete lillah, fe in uhsirtum fe mesteysera minel hedyi ve la tahliku ruusekum hatta yeblugal hedyu mahilleh, fe men kane minkum maridan ev bihi ezen min ra’sihi fe fidyetun min sıyamin ev sadakatin ev nusuk fe iza emintum, fe men temettea bil umreti ilel haccı fe mesteysera minel hedyi, fe men lem yecid fe sıyamu selaseti eyyamin fil haccı ve seb’atin iza reca’tum tilke aşaratun kamileh, zalike li men lem yekun ehluhu hadırıl mescidil haram, vettekullahe va’lemu ennellahe şedidul ikab: Allah için Haccı ve Umreyi tam yapın. Eğer engellenirseniz, o zaman hediyeden kolayınıza gelen şeyi gönderin! Ancak hediye yerine ulaşıncaya kadar başınızı tıraş etmeyin. Sizden hasta olan veya başından bir rahatsızlığı bulunan; oruç tutmalı veya sadaka vermeli ya da nusuktan sayılacak bir fidye vermeli! Emin olduğunuz vakitte; kim, hac vaktine kadar umre ile faydalanmak isterse, hediyeden kolayına geleni göndermeli! Fakat kim bulamazsa, hac günlerinde üç, döndükten sonra da yedi gün olmak üzere toplam on gün oruç tutsun. Bu, ailesi Mescid-i Haram çevresinde oturmayanlar içindir. Allah’a karşı takvalı davranın. Ve bilin ki Allah’ın cezası çok şiddetlidir.
197. El haccu eşhurun ma’lumat, fe men farada fihinnel hacca fe la refese ve la fusuka ve la cidale fil hacc, ve ma tef’alu min hayrın ya’lemhullah, ve tezevvedu fe inne hayraz zadit takva, vettekuni ya ulil elbab: Hacc, bilinen aylardır. Kim haccı farz edinirse; o esnada, uygunsuz davranmak, fasıklık yapmak ve kavga etmek yoktur. Ne hayır işlerseniz Allah onu bilir. Azık edinin. Kuşkusuz azığın en hayırlısı takvadır. Ey selim akıl sahipleri! Bana karşı takvalı olun!
198. Leyse aleykum cunahun en tebtegu fadlan min rabbikum fe iza efadtum min arafatin fezkurullahe indel meş’aril haram, vezkuruhu kema hedakum, ve in kuntum min kablihi le mined dallin: Rabb’inizden lütuf istemenizde bir sakınca yoktur. Artık Arafat’tan ayrılıp, akın ettiğinizde Meş’ar-i Haram’da Allah’ı anın. O, size nasıl doğru yolu gösterdiyse, siz de O’nu öyle anın. Kuşkusuz, O, doğru yolu göstermeden önce siz sapkınlardandınız.
199. Summe efidu min haysu efadan nasu vestagfirullah, innallahe gafurun rahim: Sonra, insanların dağıldığı yerden siz de dağılın. Allah’tan bağışlanma dileyin. Kuşkusuz Allah, Çok Bağışlayıcı’dır, Rahmeti Kesintisiz’dir.
200. Fe iza kadaytum menasikekum fezkurullahe ke zikrikum abaekum ev eşedde zikra, fe minen nasi men yekulu rabbena atina fid dunya ve ma lehu fil ahirati min halak: Hacc menasiklerinizi bitirince, atalarınızı andığınız gibi; hatta daha güçlü bir şekilde Allah’ı anın. Kimi insanlar; “Ey Rabb’imiz, bize dünyada ver.” derler. Bu kimselerin ahirette bir payı yoktur.
201. Ve minhum men yekulu rabbena atina fid dunya haseneten ve fil ahirati haseneten ve kına azaben nar: Kimileri de: “Rabb’imiz, bize dünyada da iyilik, ahirette de iyilik ver ve bizi ateşin azabından koru.” derler.
203. Vezkurullahe fi eyyamin ma’dudat, fe men teaccele fi yevmeyni fe la isme aleyh, ve men teahhara fe la isme aleyhi, li menitteka vettekullahe va’lemu ennekum ileyhi tuhşerun: Sayılı günlerde Allah’ı anın. Kim acele edip, iki gün içinde dönerse ona günah yoktur. Kim geri kalırsa takvalı olduğu takdirde ona da günah yoktur. Allah’a karşı takvalı olun ve bilin ki O’nun huzurunda toplanacaksınız.
204. Ve minen nasi men yu’cibuke kavluhu fil hayatid dunya ve yuşhidullahe ala ma fi kalbihi, ve huve eleddul hısam: Kimi insanın, dünya hayatı ile ilgili sözü senin hoşuna gider. Kalbindekine Allah’ı şahit tutar. Oysaki o düşmanların en azılısıdır.
205. Ve iza tevella sea fil ardı li yufside fiha ve yuhlikel harse ven nesl, vallahu la yuhıbbul fesad: Senden ayrılınca, yeryüzünde bozgunculuk yapmaya, ürünü ve nesli yok etmeye çalışır. Allah ise bozgunculuğu sevmez.
206. Ve iza kile lehuttekıllahe ehazethul izzetu bil ismi fe hasbuhu cehennem, ve le bi’sel mihad: Ona, “Allah’a karşı takvalı ol.” dendiği zaman, kendisini üstün görmesi onu günaha sevk eder. İşte böylesine Cehennem yeter. O, ne kötü bir döşektir!
207. Ve minen nasi men yeşri nefsehubtigae mardatillah, vallahu raufun bil ıbad: Kimi insanlar da kendisini Allah’ın rızasını kazanmaya adar. Allah, kullarına karşı Çok Şefkatli’dir.
208. Ya eyyuhellezine amenudhulu fis silmi kaffeh, ve la tettebiu hutuvatiş şeytan, innehu lekum aduvvun mubin: Ey iman edenler! Bir bütün olarak Silm’e girin. Şeytanın izinden gitmeyin. Kuşkusuz o, sizin apaçık düşmanınızdır.
209. Fe in zeleltum min ba’di ma caetkumul beyyinatu fa’lemu ennallahe azizun hakim: Size gelen açık kanıtlara rağmen yine de ayağınız kayarsa, şunu iyi bilin ki Allah, Mutlak Üstün Olan’dır, En İyi Hüküm Veren’dir.
210. Hel yenzurune illa en ye’tiyehumullahu fi zulelin minel gamami vel melaiketu ve kudiyel emr, ve ilallahi turceul umur: Yoksa onlar, Allah’ın ve meleklerin bulut gölgeleri içinden çıkıp gelmesini ve işlerini bitirmesini mi bekliyorlar? Oysa bütün işler, yalnızca Allah’a döndürülür.
211. Sel beni israile kem ateynahum min ayetin beyyineh, ve men yubeddil ni’metallahi min ba’di ma caethu fe innallahe şedidul ikab: İsrailoğulları’na sor; Biz, onlara nice açık ayetler verdik. Kim, Allah’ın nimeti kendisine geldikten sonra onu değiştirirse; artık kuşkusuz Allah, Azabı Çok Şiddetli Olan’dır.
212. Zuyyine lillezine keferul hayatud dunya ve yesharune minellezine amenu, vellezinettekav fevkahum yevmel kıyameh, vallahu yerzuku men yeşau bi gayrihisab: Kafirlere dünya hayatı süslü gösterildi. Onlar, iman edenlerle alay ederler. Oysa takva sahibi olan kimseler, Kıyamet Günü’nde onlardan üstün durumdadırlar. Allah, dilediğine hesapsız rızık verir.
213. Kanen nasu ummeten vahıdeten fe beasallahun nebiyyine mubeşşirine ve munzirine, ve enzele meahumul kitabe bil hakkı li yahkume beynen nasi fi mahtelefu fih, ve mahtelefe fihi illellezine utuhu min ba’di ma caethumul beyyinatu bagyen beynehum, fe hedallahullezine amenu li mahtelefu fihi minel hakkı bi iznih, vallahu yehdi men yeşau ila sıratın mustakim: İnsanlar bir tek ümmetti. Allah; onlara, haber verici ve uyarıcı nebiler gönderdi. Anlaşmazlığa düştükleri konularda aralarında Hakk ile hükmetmeleri için onlarla beraber Kitap indirdi. Kitap verilenler, kendilerine apaçık kanıtlar gelmesine rağmen, aralarındaki ihtiras nedeniyle onda anlaşmazlığa düştüler. Bunun üzerine Allah, iman edenleri Kendi izni ile onların üzerinde ayrılığa düştükleri gerçeğe iletti. Zira Allah, hak edeni doğru yola iletir.
214. Em hasibtum en tedhulul cennete ve lemma ye’tikum meselullezine halev min kablikum messethumul be’sau ved darrau ve zulzilu hatta yekuler resulu vellezine amenu meahu meta nasrullah, e la inne nasrallahi karib: Sizden öncekiler gibi sıkıntı ve zorluklar çekmeden Cennet’e gireceğinizi mi sandınız? Onlara dokunan sıkıntı ve zorluklarla öylesine sarsıldılar ki Resul ve onunla birlikte olan Müminler, “Allah’ın yardımı ne zaman?” dediler. İyi bilin ki Allah’ın yardımı yakındır.
215. Yes’eluneke maza yunfikun, kul ma enfaktum min hayrin fe lil valideyni vel akrabine vel yetama vel mesakini vebnis sebil, ve ma tef’alu min hayrin fe innallahe bihi alim: Sana neyi infak edeceklerini soruyorlar. De ki: “Hayır adına ne harcayabilirseniz; o, anne ve babaya, akrabalara, yetimlere, yoksullara ve yol oğlunadır. Hayır adına her ne yaparsanız kuşkusuz Allah, Her Şeyi Bilir.”
216. Kutibe aleykumul kitalu ve huve kurhun lekum, ve asa en tekrehu şey’en ve huve hayrun lekum, ve asa en tuhıbbu şey’en ve huve şerrun lekum vallahu ya’lemu ve entum la ta’lemun: Hoşunuza gitmese de savaş üzerinize yazıldı. Olur ki, hoşunuza gitmeyen bir şeyde sizin için hayır, yine olur ki hoşunuza giden bir şeyde de sizin için şer vardır. Allah bilir, siz bilmezsiniz.
217. Yes’eluneke aniş şehril harami kıtalin fih, kul kıtalun fihi kebir, ve saddun an sebilillahi ve kufrun bihi vel mescidil harami ve ihracu ehlihi minhu ekberu indallah, vel fitnetu ekberu minel katl, ve la yezalune yukatilunekum hatta yeruddukum an dinikum inistetau ve men yertedid minkum an dinihi fe yemut ve huve kafirun fe ulaike habitat a’maluhum fid dunya vel ahireh, ve ulaike ashabun nar, hum fiha halidun: Sana, haram ayını ve onda savaşmanın durumunu soruyorlar. De ki: “O ayda savaşmak, büyük (günahtır.)” Ancak, Allah’ın yolundan alıkoymak, onu ve Mescid-i Haram’ı küfretmek onun halkını oradan çıkarmak, Allah katında daha büyük (günahtır.) Zira fitne, öldürmekten daha kötüdür. Onlar, eğer güç yetirebilseler, sizi dininizden döndürünceye kadar, sizinle savaşmaktan vazgeçmezler. Sizden kim, dininden döner ve kafir olarak ölürse işte onların dünyada da ahirette de yaptıkları boşa gitmiş olur. İşte onlar, ateşin ehlidir. Ve orada sürekli kalacaklardır.
218. İnnellezine amenu vellezine haceru ve cahedu fi sebilillahi, ulaike yercune rahmetallah, vallahu gafurun rahim: İman edenler, hicret edenler ve Allah yolunda cihad edenler; ancak bunlar, Allah’ın rahmetini umabilirler. Allah, Çok Bağışlayıcı’dır, Rahmeti Kesintisiz’dir.
219. Yes’eluneke anil hamri vel meysir, kul fihima ismun kebirun ve menafiu lin nasi, ve ismuhuma ekberu min nef’ihima ve yes’eluneke maza yunfikun kulil afve, kezalike yubeyyinullahu lekumul ayati leallekum tetefekkerun: Sana hamrın ve şans oyunlarının hükmünü soruyorlar. De ki: “Her ikisinde de büyük günah vardır. İnsanlar için yararları olsa da. Günahları yararlarından daha büyüktür.” Sana neyi infak edeceklerini soruyorlar. De ki: “Afvı.” Allah size ayetlerini böylece açıklamaktadır. Umulur ki düşünürsünüz.
220. Fid dunya vel ahirah ve yes’eluneke anil yetama kul ıslahun lehum hayr ve in tuhalituhum fe ıhvanukum vallahu ya’lemul mufside minel muslih ve lev şaallahu le a’netekum innallahe azizun hakim: Dünya ve ahiret hakkında… Bir de sana öksüzleri soruyorlar. De ki: “Onların hayatlarını düzene sokmak, sahipsiz bırakmaya göe hayırlı olandır.” Eğer birlikte yaşayacak olursanız, onlar sizin kardeşlerinizdir. Allah, bozguncu olanla yapıcı olanı ayırt etmesini bilir. Eğer, Allah dileseydi, sizi zora koşardı. Zira Allah, Çok Güçlü ve Her Şeye Egemen’dir.
221. Ve la tenkihul muşrikati hatta yu’minn, ve le emetun mu’minetun hayrun min muşriketin ve lev a’cebetkum, ve la tunkihul muşrikine hatta yu’minu ve le abdun mu’minun hayrun min muşrikin ve lev a’cebekum, ulaike yed’une ilen nar, vallahu yed’u ilel cenneti vel magfireti bi iznih, ve yubeyyinu ayatihi lin nasi leallehum yetezekkerun: İman etmedikçe müşrik kadınlarla evlenmeyin. Beğenseniz de mü’min bir emet, müşrik bir kadına göre hayırlı olandır. İman etmedikçe, müşrik erkeklerle evlenmeyin. Beğenseniz de abd olan bir Mü’min, Müşrik bir erkeğe göre hayırlı olandır. Zira onlar ateşe çağırırlar. Allah ise izni ile Cennet’e ve bağışlanmaya çağırır. İnsanlara ayetlerini böyle açıklar. Umulur ki öğüt alıp düşünürler.
222. Ve yes’eluneke anil mahid, kul huve ezen, fa’tezilun nisae fil mahidi, ve la takrabuhunne hatta yathurn fe iza tetahherne fe’tuhunne min haysu emerekumullah innallahe yuhıbbut tevvabine ve yuhibbul mutetahhirin: Sana “adet görme durumundan” soruyorlar. De ki: “O bir rahatsızlıktır.” Kadınlar adet hali durumundayken onlardan uzak durun. Adet görme bitinceye kadar onlara yaklaşmayın. Adet hali bitince, onlara Allah’ın buyruğuna uygun şekilde yaklaşın. Kuşkusuz, Allah, tevbe edenleri sever. Ve temizlenenleri de sever.
223. Nisaukum harsun lekum, fe’tu harsekum enna şi’tum ve kaddimu li enfusikum vettekullahe va’lemu ennekum mulakuh, ve beşşiril mu’minin: Kadınlarınız sizin için ürün veren kimselerdir. O halde, ürün vereninize istediğiniz gibi varın. Kendiniz için önceden hazırlık yapın. Allah’a karşı takvalı olun. Bilin ki muhakkak O’na kavuşacaksınız. Ve müminleri müjdele.
224. Ve la tec’alullahe urdaten li eymanikum en teberru ve tetteku ve tuslihu beynen nas, vallahu semiun alim: Sakın, Allah adına ettiğiniz yeminleri; iyilik yapmanıza, takva sahibi olmanıza ve insanların arasını düzeltmenize engel kılmayın. Allah, Her Şeyi Duyan’dır, Her Şeyi Bilen’dir.
225. La yuahızukumullahu bil lagvi fi eymanikum ve lakin yuahızukum bi ma kesebet kulubukum vallahu gafurun halim: Allah, kasıtsız olarak yaptığınız yeminlerden sizi sorumlu tutmaz. Ancak, kasıtlı yaptığınız yeminlerden sizi sorumlu tutar. Allah; Çok Bağışlayan’dır, Çok Hoşgörülü’dür.
226. Lillezine yu’lune min nisaihim terabbusu erbaati eşhur, fe in fau fe innallahe gafurun rahim: Kadınlarına yaklaşmamaya yemin eden kimseler için, dört ay bekleme süresi vardır. Eğer bu yeminlerinden dönerlerse; doğrusu Allah, Çok Bağışlayan’dır, Rahmeti Kesintisiz’dir.
228. Vel mutallakatu yeterabbasne bi enfusihinne selasete kuruin, ve la yahıllu lehunne en yektumne ma halakallahu fi erhamihinne in kunne yu’minne billahi vel yevmil ahır, ve buuletuhunne ehakku bi reddihinne fi zalike in eradu ıslaha, ve lehunne mislullezi aleyhinne bil ma’ruf, ve lir ricali aleyhinne dereceh, vallahu azizun hakim: Boşanan kadınlar, evlenmeksizin üç adet dönemi beklerler. Eğer Allah’a ve ahiret gününe inanıyorlarsa, Allah’ın rahimlerinde yarattığını gizlemeleri onlara helal değildir. Eğer bu dönemde kocaları barışmak isterlerse, onlarla yeniden evlenmede daha fazla hak sahibidirler. Erkeklerin, kadınlar üzerindeki haklarına denk, kadınların da erkekler üzerinde meşru hakları vardır. Ancak erkekler, onlar üzerinde öncelik sahibidirler. Kuşkusuz, Allah; Mutlak Üstün Olan’dır, En İyi Hüküm Veren’dir.
229. Et talaku merratan, fe imsakun bi ma’rufin ev tesrihun bi ihsan, ve la yahıllu lekum en te’huzu mimma ateytumuhunne şey’en illa en yehafa ella yukima hududallah, fe in hıftum ella yukima hududallahi, fe la cunaha aleyhima fi meftedet bih, tilke hududullahi fe la ta’teduha, ve men yeteadde hududallahi fe ulaike humuz zalimun: Boşanma iki defadır. Bundan sonra evliliğinizi ya meşru bir şekilde sürdürün ya da iyilikle ayrılın. Kadınlara verdiklerinizden bir şeyi; kadın ve erkek, Allah’ın koyduğu yasaları ihlal etmedikçe geri almanız size helal olmaz. Fakat Allah’ın yasalarını çiğnemelerinden korkarsanız o zaman kadının boşanmak için fidye vermesinde her iki taraf için de sakınca yoktur. Bunlar, Allah’ın koyduğu yasalardır. Sakın bunları çiğnemeyin. Kim Allah’ın koyduğu yasaları çiğnerse işte onlar zalimlerin ta kendileridir.
230. Fe in tallakaha fe la tahıllu lehu min ba’du hatta tenkiha zevcen gayrah, fe in tallakaha fe la cunaha aleyhima en yeteracea in zanna en yukima hududallah, ve tilke hududullahi yubeyyinuha li kavmin ya’lemun: Yine de karısını boşarsa, karısı başka biriyle evlenmedikçe artık kendisine helal olmaz. Şayet ikinci koca da onu boşarsa ve her ikisi de Allah’ın koyduğu yasalara uyacaklarını umut ederlerse, birbirlerine dönmelerinde bir sakınca yoktur. Bunlar, Allah’ın, anlayan bir topluma iyice açıkladığı yasalarıdır.
231. Ve iza tallaktumun nisae fe belagne ecelehunne fe emsikuhunne bi ma’rufin ev serrihuhunne bi ma’ruf, ve la tumsikuhunne dıraran li ta’tedu, ve men yef’al zalike fe kad zaleme nefseh, ve la tettehızu ayatillahi huzuva, vezkuru ni’metallahi aleykum ve ma enzele aleykum minel kitabi vel hikmeti yeızukum bih, vettekullahe va’lemu ennallahe bi kulli şey’in alim: Boşadığınız kadınlar, iddetlerini tamamlayınca, onları ya meşru bir şekilde tutun ya da meşru bir şekilde bırakın. Haklarını çiğneyip, zarar verecek şekilde onları tutmayın. Kim böyle davranırsa, kendisine zulmetmiş olur. Allah’ın ayetlerini hafife almayın. Allah’ın üzerinizdeki nimetini; size öğüt vermek için indirdiği Kitap’ı ve Hikmet’i aklınızdan çıkarmayın. Allah’a karşı gelmekten sakının. Ve bilin ki Allah, Her Şeyi Gerçeğiyle Bilen’dir.
232. Ve iza tallaktumun nisae fe belagne ecelehunne fe la ta’duluhunne en yenkıhne ezvacehunne iza teradav beynehum bil ma’ruf, zalike yuazu bihi men kane minkum yu’minu billahi vel yevmil ahır, zalikum ezka lekum ve ather, vallahu ya’lemu ve entum la ta’lemun: Boşadığınız kadınlar, bekleme sürelerini tamamlayınca; aralarında meşru bir şekilde anlaştıkları takdirde, onların eşleriyle evlenmelerine engel olmayın. Bu, içinizden Allah’a ve Ahiret Günü’ne iman edenlere yapılan bir öğüttür. Bu sizin için daha iffetli, daha temiz bir yoldur. Allah bilir, siz bilmezsiniz.
233. Vel validatu yurdı’ne evladehunne havleyni kamileyni li men erade en yutimmer radaah, ve alel mevludi lehu rızkuhunne ve kisvetuhunne bil ma’ruf, la tukellefu nefsun illa vus’aha, la tudarra validetun bi velediha ve la mevludun lehu bi veledihi ve alel varisi mislu zalik, fe in erada fısalen an teradın min huma ve teşavurin fe la cunaha aleyhima ve in eradtum en testerdıu evladekum fe la cunaha aleykum iza sellemtum ma ateytum bil ma’ruf, vettekullahe va’lemu ennellahe bi ma ta’melune basir: Emzirme süresini tamamlamak isteyenler için; annelerin çocuklarını emzirme süresi tam iki yıldır. Onların yiyeceklerini ve giyeceklerini meşru bir şekilde temin etmek babaya aittir. Hiç kimse, gücünün yeteceğinden daha fazlasıyla sorumlu değildir. Hiçbir anne, çocuğu nedeniyle sıkıntıya sokulmasın; hiçbir baba, çocuğu nedeniyle sıkıntıya sokulmasın. Ve mirasçı da aynı şekilde sorumludur. Eğer anne ve baba anlaşarak kendi rızaları ile çocuklarını sütten kesmek isterlerse, ikisi için de bir sakınca yoktur. Eğer çocuklarınızı emzirtmek isterseniz, meşru bir ücret ödediğiniz takdirde emzirtmenizde bir sakınca yoktur. Allah’a karşı takvalı olun. Ve bilin ki Allah, yaptığınız her şeyi görür.
234. Vellezine yuteveffevne minkum ve yezerune ezvacen yeterabbasne bi enfusihinne erbeate eşhurin ve aşra, fe iza belagne ecelehunne fe la cunahe aleykum fi ma fealne fi enfusihinne bil ma’ruf, vallahu bi ma ta’melune habir: Sizden ölenlerin geride bıraktıkları eşleri, kendi kendilerine dört ay on gün beklerler. Bu süreyi tamamlayınca, kendi haklarında verecekleri meşru kararlarda sizin için bir sorumluluk yoktur. Allah yaptığınız her şeyden haberdardır.
235. Ve la cunahe aleykum fima arradtum bihi min hitbetin nisai ev eknentum fi enfusikum, alimallahu ennekum se tezkurunehunne ve lakin la tuvaıduhunne sirran illa en tekulu kavlen ma’rufa, ve la ta’zimu ukdeten nikahı hatta yeblugal kitabu eceleh, va’lemu ennallahe ya’lemu ma fi enfusikum fahzeruh, va’lemu ennallahe gafurun halim: Bekleme süresini tamamlamamış kadınlara evlenme isteğinizi sezdirmeniz veya bunu içinizden geçirmenizde bir sakınca yoktur. Allah, sizin onlara karşı olan duygularınızı bilir. Ancak onlara meşru olmayan bir istekte bulunmayın. Kitaptaki emredilen bekleme süresi sona ermeden onlarla nikah akdi yapmaya kalkışmayın. Bilin ki Allah içinizden ne geçirdiğinizi bilir, O’na karşı gelmekten sakının. Bilin ki Allah, Çok Affedici, Çok Hoşgörülüdür.
236. La cunaha aleykum in tallaktumun nisae ma lem temessuhunne ev tefridu lehunne faridah ve mettiuhunne alel musiı kaderuhu ve alel muktiri kaderuh metaan bil ma’ruf, hakkan alel muhsinin: Dokunmadığınız veya onlar için farz kılınanı henüz farz kılmadığınız kadınları boşamanızda bir sorumluluk yoktur. Ancak onları faydalandırın. Maddi durumu iyi olan kendi imkanına göre, iyi olmayan da kendi imkanına göre onları meşru bir şekilde yararlandırsın. Bu, iyi kimselerin üzerinde bir haktır.
237. Ve in tallaktumuhunne min kabli en temessuhunne ve kadfaradtum lehunne faridaten fe nısfu ma faradtum illaen ya’fune ev ya’fuvellezi bi yedihi ukdetun nikah, ve en ta’fu akrabu lit takva ve la tensevul fadla beynekum innallahe bi ma ta’melune basir: Farz kılıp ta kendilerine dokunmadığınız kadınları boşarsanız, farz kılınanın yarısı onlarındır. Ancak kendisinin veya nikah akdini elinde tutanın, bundan vazgeçmesi hariç. Bununla birlikte, mehirin tamamının verilmesi takvaya daha uygundur. Aranızda birbirinize iyilik yapmayı ihmal etmeyin. Kuşkusuz, Allah, yaptığınız her şeyi görür.
238. Hafizu alas salavati ves salatil vusta ve kumu lillahi kanitin: Salatları ve salatı vustayı koruyucu olun. Allah için içtenlikli olmaya özen gösterin.
239. Fe in hıftum fe ricalen ev rukbana, fe iza emintum, fezkurullahe kema allemekum ma lem tekunu ta’lemun: Eğer korkarsanız yaya veya binek üzerinde bulunduğunuzda da güvenlikte olduğunuz zamanda da bilmediğiniz şeyleri size öğrettiği şekilde Allah’ı anın.
240. Vellezine yuteveffevne minkum ve yezerune ezvaca, vasıyyeten li ezvacihim metaan ilel havli gayre ıhrac, fe in harecne fe la cunaha aleykum fi ma fealne fi enfusihinne min ma’ruf, vallahu azizun hakim: Sizden, ölüp de geride eşler bırakacak olan erkekler; eşlerinin evlerinden çıkarılmaksızın bir yıla kadar geçimlerinin teminini vasiyet etsinler. Eğer, kendileri çıkmak isterlerse, kendi haklarında uygun olanı yapmalarında sizin için bir sorumluluk yoktur. Allah, Mutlak Üstün Olan’dır ve En Doğru Hüküm Veren’dir.
241. Ve lil mutallakati metaun bil ma’ruf hakkan alel muttekin: Boşanmış kadınların geçimlerini meşru bir şekilde sağlamak, takva sahipleri için bir yükümlülüktür.
243. E lem tera ilellezine haracu min diyarihim ve hum ulufun hazaral mevti, fe kale lehumullahu mutu summe ahyahum innallahe le zu fadlin alen nasi ve lakinne ekseren nasi la yeşkurun: Binlerce kişi oldukları halde, ölüm korkusuyla yurtlarından çıkanları görmedin mi? Allah onlara “Ölün.” dedi; sonra, onlara hayat verdi. Allah, insanlara karşı lütuf sahibidir. Ancak insanların çoğu şükretmezler.
245. Menzellezi yukridullahe kardan hasenen fe yudaifehu lehu ed’afen kesirah, vallahu yakbidu ve yebsut ve ileyhi turceun: Kim Allah’a, Allah’ın karşılığını kat kat vereceği, karşılıksız bir borç vermek ister? Daraltan da genişleten de Allah’tır. Ve dönüşünüz yalnızca O’nadır.
246. E lem tera ilel melei min beni israile min ba’di musa, iz kalu li nebiyyin lehumub’as lena meliken nukatil fi sebilillah, kale hel aseytum in kutibe aleykumul kıtalu ella tukatil, kalu ve ma lena ella nukatile fi sebilillahi ve kad uhricna min diyarina ve ebnaina fe lemma kutibe aleyhimul kıtalu tevellev illa kalilen minhum vallahu alimun biz zalimin: Musa’dan sonra İsrailoğulları’nın meleleri, nebilerine: “Bize bir komutan tayin et de Allah yolunda savaşalım” demişlerdi. O: “Ya savaş üzerinize yazılır da savaşmazsanız.” dedi. Onlar: “Yurdumuzdan çıkarılıp çocuklarımızdan koparılmışken, niçin Allah yolunda savaşmayalım?” dediler. Fakat üzerlerine savaş yazılınca da içlerinden pek azı hariç, yüz çevirdiler. Allah, zalimleri çok iyi bilir.
247. Ve kale lehum nebiyyuhum innallahe kad bease lekum talutemelika, kalu enna yekunu lehul mulku aleyna ve nahnu ehakku bil mulki minhu ve lem yu’te seaten minel mal, kale innallahestafahu aleykum ve zadehu bestaten fil ilmi vel cism, vallahu yu’ti mulkehu men yeşau, vallahu vasiun alim: Nebileri onlara: “Allah size Talut’u komutan olarak tayin etti.” dedi. Onlar: “Biz komutanlığa ondan daha layık olduğumuz ve o fazla bir servete de sahip değilken, bize nasıl komutan olabilir?” dediler. O da: “Allah, onu üzerinize seçti, ona geniş bir bilgi ve üstün bir güç verdi.” dedi. Zira Allah, gücü hak edene verir. Allah, Her Şeyi Kuşatan ve Her Şeyi Bilen’dir.
248. Ve kale lehum nebiyyuhum inne ayete mulkihi en ye’tiyekumut tabutu fihi sekinetun min rabbikum ve bakiyyetun mimma terake alu musa ve alu harune tahmiluhul melaikeh, inne fi zalike le ayeten lekum in kuntum mu’minin: Nebileri onlara: “Onun komutanlık kanıtı, içinde Rabb’inizden bir sekine ve Musa ile Harun soyundan bakiye kalanların bulunduğu ve meleklerin taşıdığı, yüklendiği bir sandığın size gelmesidir. Eğer inanmış kimselerseniz, kuşkusuz bunda sizin için kesin bir ayet vardır.” dedi.
249. Fe lemma fesale talutu bil cunudi, kale innallahe mubtelikum bi neher, fe men şeribe minhu fe leyse minni, ve men lem yat’amhu fe innehu minni illa menigterafe gurfeten bi yedih, fe şeribu minhu illa kalilen minhum fe lemma cavezehu huve vellezine amenu meahu, kalu la takate lenal yevme bi calute ve cunudih, kalellezine yezunnune ennehum mulakullahi, kem min fietin kaliletin galebet fieten kesiraten bi iznillah, vallahu meas sabirin: Talut, askerleriyle yola çıkınca onlara: “Allah, sizi bir nehirle imtihan edecek. Kim ondan içerse benden değildir. Bir avuç kadar tatmakla yetinirse o bendendir.” dedi. Çok azı hariç, ondan doyasıya içtiler. O ve yanında yer alan inananlar, nehri geçince: “Bugün Calut’a ve askerlerine karşı savaşacak gücümüz kalmadı.” dediler. Allah’a kavuşacaklarına inananlar ise: “Nice az topluluklar, Allah’ın izni ile nice çok topluluklara galip gelmiştir. Allah, sabredenlerle beraberdir.” dediler.
250. Ve lemma berazu li calute ve cunudihi kalu rabbena efrig aleyna sabren ve sebbit ekdamena vensurna alel kavmil kafirin: Onlar, Calut ve askerleriyle karşı karşıya geldikleri zaman: “Ey Rabbimiz! Üzerimize sabır yağdır ve ayaklarımızı sabit kıl, kafir kavme karşı bize yardım et.” dediler.
251. Fe hezemuhum bi iznillahi, ve katele davudu calute ve atahullahul mulke vel hikmete ve allemehu mimma yeşau, ve lev la def’ullahin nase, ba’dahum bi ba’din le fesedetil ardu ve lakinnallahe zu fadlin alel alemin: Allah’ın izniyle onları yenilgiye uğrattılar. Davud, Calut’u öldürdü. Allah, O’na güç ve hikmet verdi. O’na dilediğinden öğretti. Eğer, Allah, insanların bir kısmını bir kısmıyla savmasaydı, yeryüzü bozguna uğrardı. Ancak, Allah, bütün alemlere karşı sınırsız lütuf sahibidir.
252. Tilke ayatullahi netluha aleyke bil hakk, ve inneke le minel murselin: İşte bunlar Allah’ın ayetleridir. Biz onları sana gerçek olarak okuyoruz. Kuşkusuz sen gönderilenlerdensin.
253. Tilker rusulu faddalna ba’dahum ala ba’d, minhum men kellemallahu ve rafea ba’dahum derecat, ve ateyna isabne meryemel beyyinati ve eyyednahu bi ruhıl kudus, ve lev şaallahu maktetelellezine min ba’dihim min ba’di ma caethumul beyyinatu ve lakinihtelefu fe minhum men amene ve minhum men kefer, ve lev şaallahu maktetelu ve lakinnallahe yef’alu ma yurid: İşte o elçiler ki her birine farklı lütuflarda bulunduk. Allah, onların kimisi ile konuşmuş, kimisinin de derecelerini yükseltmiştir. Meryem oğlu İsa’ya beyyineler verdik ve onu Kudus’un Ruhu ile destekledik. Allah dileseydi, onlardan sonra gelenler, bunca açık kanıttan sonra birbirleriyle savaşmazlardı. Yalnız onlar ihtilafa düştüler; onlardan kimisi iman etti, yine onlardan kimisi de inkar etti. Eğer Allah dileseydi birbirleriyle savaşmazlardı. Ancak, Allah neyi dilerse onu yapar.
254. Ya eyyuhellezine amenu enfiku mimma razaknakum min kabli en ye’tiye yevmun la bey’un fihi ve la hulletun ve la şefaah, vel kafirune humuz zalimun: Ey iman edenler! Size rızık olarak verdiklerimizden infak edin; İçinde hiçbir alışverişin, hiçbir dostluğun ve hiçbir şefaatin olmadığı gün gelmeden önce. Gerçeği yalanlayan nankörler, zalimlerin ta kendileridir.
255. Allahu la ilahe illa huvel hayyul kayyum, la te’huzuhu sinetun ve la nevm, lehu ma fis semavati ve ma fil ard, menzellezi yeşfeu indehu illa bi iznih ya’lemu ma beyne eydihim ve ma halfehum, ve la yuhitune bi şey’in min ilmihi illa bi ma şae, vesia kursiyyuhus semavati vel ard, ve la yeuduhu hıfzuhuma ve huvel aliyyul azim: Allah: O’ndan başka ilah yoktur. O, sürekli diridir, koruyup gözetendir. O’nda ne bir dalgınlık olur ne de O’nu bir uyku tutar. Göklerde ve yerde olan her şey O’nundur. İzni olmaksızın O’nun katında şefaatte bulunabilecek kimmiş? Onların önlerinde ve arkalarında olan her şeyi bilir. Onlar, O’nun ilminden ancak dilediği kadarını kavrayabilirler. O’nun egemenliği yeri ve göğü kuşatmıştır. Bunları korumak O’na ağır gelmez. O, Çok Yüce ve Çok Güçlü’dür.
256. La ikrahe fid dini kad tebeyyener ruşdu minel gayy, fe men yekfur bit taguti ve yu’min billahi fe kadistemseke bil urvetil vuska, lenfisame leha, vallahu semiun alim: Dinde zorlama yoktur. Artık, doğru olan yanlış olandan kesin olarak ayrılmıştır. Kim tağutu reddedip, Allah’a inanırsa, kuşkusuz ki kopması mümkün olmayan en sağlam kulpa tutunmuş olur. Allah, Her Şeyi İşiten ve Her Şeyi Bilen’dir.
257. Allahu veliyyullezine amenu, yuhricuhum minez zulumati ilen nur, vellezine keferu evliyauhumut tagutu yuhricunehum minen nuri ilaz zulumat, ulaike ashabun nar, hum fiha halidun: Allah, iman edenlerin velisidir. Onları karanlıklardan aydınlığa çıkarır. Küfredenlerin velileri ise tağutlardır; onları aydınlıktan çıkarıp karanlıklara sokar. İşte onlar ateş ehlidir ve orada sürekli kalacaklardır.
258. E lem tera ilellezi hacce ibrahime fi rabbihi en atahullahul mulk, iz kale ibrahimu rabbiyellezi yuhyi ve yumitu, kale ene uhyi ve umit, kale ibrahimu fe innallahe ye’ti biş şemsi minel maşrıkı fe’ti biha minel magribi fe buhitellezi kefer, vallahu la yehdil kavmez zalimin: Allah, kendisine mülk verdi diye İbrahim’le Rabb’i hakkında tartışanı görmedin mi? Hani İbrahim: “Benim Rabb’im diriltir ve öldürür.” demişti. O da: “Ben de diriltir ve öldürürüm.” demişti. İbrahim: “Öyleyse, Allah Güneş’i doğudan çıkarıyor, sen de batıdan çıkar.” deyince, küfreden şaşırıp kaldı. Allah, zalim olan halka doğru yolu göstermez.
259. Ev kellezi merra ala karyetin ve hiye haviyetun ala uruşiha, kale enna yuhyi hazihillahu ba’de mevtiha, fe ematehullahu miete amin summe beaseh, kale kem lebist, kale lebistu yevme ev ba’da yevm, kale bel lebiste miete amin fenzur ila taamike ve şerabike lem yetesenneh, venzur ila hımarike ve li nec’aleke ayeten lin nasi venzur ilal izami keyfe nunşizuha summe neksuha lahma, fe lemma tebeyyene lehu, kale a’lemu ennallahe ala kulli şey’in kadir: Veya temelleri üzerine yıkılıp, harap olmuş beldeye uğrayan kimse gibi: “Ölümünden sonra Allah bunu nasıl diriltecek? Demişti. Bunun üzerine Allah, onu öldürüp yüz yıl ölü bıraktıktan sonra diriltti. Ona: “Ne kadar süre ölü kaldın?” dendi. O da: “Bir gün veya bir günden daha az.” dedi. Allah, “Hayır yüz yıl kaldın.” dedi. Buna rağmen yiyeceğine ve içeceğine bak, henüz bozulmamış. Ve eşeğine de bak. Bu, insanlara ayet olman içindir. Şu kemiklere bir bak, onları nasıl düzenleyip sonra et giydiriyoruz.” Ona bu detaylı açıklama yapıldıktan sonra: “Artık anladım ki, kuşkusuz Allah, Her Şeye Güç Yetiren’dir.” dedi.
260. Ve iz kale ibrahimu rabbi erini keyfe tuhyil mevta kale e ve lem tu’min kale bela ve lakin li yatmainne kalbi kale fe huz erbeaten minet tayri fe surhunne ileyke summec’al ala kulli cebelin minhunne cuz’en summed’uhunne ye’tineke sa’ya, va’lem ennallahe azizun hakim: Hani bir zamanlar İbrahim: “Ey Rabbim! Bana ölüleri nasıl dirilttiğini göster.” demişti. Allah: “İnanmıyor musun?” deyince; İbrahim: “Hayır, inanıyorum; ancak kalbimin yatışmasını istiyorum.” dedi. Allah: “Kuşlardan dört tane tut, onları iyice tanı, sonra her dağın başına onlardan bir parça koy, sonra onları kendine çağır, koşarak sana gelecekler.” dedi. Allah, Mutlak Üstün Olan ve En Doğru Hüküm Veren’dir.
261. Meselullezine yunfikune emvalehum fi sebilillahi ke meseli habbetin enbetet seb’a senabile fi kulli sunbuletin mietu habbeh, vallahu yudaifu li men yeşau, vallahu vasiun alim: Mallarını Allah yolunda infak edenlerin durumu, yedi başak bitiren ve her bir başakta yüz dane olan bir tohum tanesi gibidir. Allah hak edene kat kat verir. Allah, Yardımı Çok Kapsamlı Olan’dır, Her Şeyi Bilen’dir.
262. Ellezine yunfikune emvalehum fi sebilillahi summe la yutbiune ma enfeku mennen ve la ezen lehum ecruhum inde rabbihim, ve la havfun aleyhim ve la hum yahzenun: Mallarını Allah yolunda infak edip de ardından yaptığı iyiliği başa kakmayarak yardımcı oldukları kimseleri incitmeyenlerin ödülleri Rabb’leri katındadır. Onlara korku yoktur, onlar üzülmeyeceklerdir.
263. Kavlun ma’rufun ve magfiretun, hayrun min sadakatin yetbeuha eza, vallahu ganiyyun halim: Ma’ruf bir söz ve bağışlayıcı olmak, ardından başa kakılarak eziyete dönüşen bir sadakadan daha hayırlıdır. Allah, Hiçbir Şeye Muhtaç Olmayan’dır, Çok Şefkatli’dir.
264. Ya eyyuhellezine amenu la tubtılu sadakatikum bil menni vel eza, kellezi yunfiku malehu riaen nasi ve la yu’minu billahi vel yevmil ahır, fe meseluhu ke meseli safvanin aleyhi turabun fe esabehu vabilun fe terakehu salda, la yakdirune ala şey’in mimma kesebu vallahu la yehdil kavmel kafirin: Ey iman edenler! Allah’a ve Ahiret Günü’ne inanmadığı halde, insanlara malını gösteriş yapmak için harcayan kimse gibi; sadakalarınızı başa kakarak ve inciterek boşa çıkarmayın. Böylelerinin durumu üzeri toprakla örtülü kaygan bir kayaya benzer. Sağanak bir yağmur yağınca, kaya çırılçıplak ortaya çıkar. Onlar, yaptıklarından hiçbir şey elde edemezler. Allah, Kafir halka doğru yolu göstermez.
265. Ve meselullezine yunfikune emvalehumubtigae mardatillahi ve tesbiten min enfusihim ke meseli cennetin bi rabvetin esabeha vabilun fe atet ukuleha dı’feyn, fe in lem yusıbha vabilun fe tall, vallahu bima ta’melune basir: Allah’ın rızasına kavuşmak için, içten gelerek malını harcayan kimsenin durumu; kuvvetli yağmur yağdığında kat kat ürün veren, kuvvetli yağmur olmasa da çisentisinin yeteceği yüksek bir yerdeki cennete benzer. Allah, yaptığınız her şeyi görendir.
266. E yeveddu ehadukum en tekune lehu cennetun min nahilin ve a’nabin tecri min tahtihel enharu, lehu fiha min kullis semarati ve esabehul kiberu ve lehu zurriyyetun duafau fe esabeha ı’sarun fihi narun fahterakat kezalike yubeyyinullahu lekumul ayati leallekum tetefekkerun: Sizden biriniz ister mi ki: Kendisi yaşlanmış ve bakıma muhtaç çocukları da varken, içinde nehirler akan, her türlü meyvesi olan, hurma ve üzüm ağaçları bulunan bahçesini ateşten bir kasırga gelip yaksın. İşte, Allah, düşünesiniz diye ayetlerini böyle açıklıyor.
267. Ya eyyuhellezine amenu enfiku min tayyibati ma kesebtum ve mimma ahracna lekum minel ard, ve la teyemmemul habise minhu tunfikune ve lestum bi ahızihı illa en tugmidu fih, va’lemu ennallahe ganiyyun hamid: Ey iman edenler! Kazandığınız şeylerin temiz ve iyi olanlarından ve sizin için yerden çıkardıklarımızdan infak edin. Gözünüz kapalı kendinize almayacağınız, uygun görmediğiniz kötü şeyleri infak etmeyin. Bilin ki: Allah, Hiçbir Şeye Muhtaç Olmayan’dır, Övgüye Değer Yegane Varlık’tır.
268. Eş şeytanu yeidukumul fakra ve ye’murukumbil fahşai vallahu yeidukum magfireten minhuve fadla, vallahu vasiun alim: Şeytan, yoksullukla size fahşayı telkin eder. Allah ise sizi bağışlama ve bol nimet söz veriyor. Allah, Yardımı Çok Kapsyıcı Olan’dır, Her Şeyi Bilen’dir.
269. Yu’til hikmete men yeşau, ve men yu’tel hikmete fe kad utiye hayran kesira, ve ma yezzekkeru illa ulul elbab: O hikmeti dilediğine verir. Kime hikmet verilmişse ona pek büyük bir hayır verilmiş demektir. Bunu ancak sağlıklı düşünen akıl sahipleri anlar.
270. Ve ma enfaktum min nafakatin ev nezertum min nezrin fe innallahe ya’lemuh, ve ma liz zalimine min ensar: Nafaka olarak neyi infak eder veya adak olarak neyi adarsanız, Allah onu bilir. Zulmedenlerin hiçbir yardımcısı yoktur.
271. İn tubdus sadakati fe niimma hiy, ve in tuhfuha ve tu’tuhal fukarae fe huve hayrun lekum ve yukeffiru ankum min seyyiatikum vallahu bi ma ta’melune habir: Sadakaları açıktan vermeniz güzeldir. Ancak fakirlere yapacağınız yardımı gizliden yaparsanız bu sizin için daha hayırlıdır. Bu, kötülüklerinizin bir kısmının kapanmasını sağlar. Allah yaptığınız her şeyden haberdardır.
272. Leyse aleyke hudahum ve lakinnallahe yehdi men yeşau, ve ma tunfiku min hayrin fe li enfusikum, ve ma tunfikune illebtigae vechillah, ve ma tunfiku min hayrin yuveffe ileykum ve entum la tuzlemun: Onları hidayete iletmek sana düşmez. Allah, hak edeni doğru yola iletir. Hayır olarak her ne infak ederseniz, kendiniz içindir. Zaten siz, ancak Allah’ı hoşnut etmek için infak yaparsınız. Yapacağınız her hayrın karşılığı size tam olarak verilir ve size asla haksızlık yapılmaz.
273. Lil fukaraillezine uhsiru fi sebilillahi la yestatiune darben fil ardı, yahsebuhumul cahilu agniyae minet teaffuf, ta’rifuhum bi simahum, la yes’elunen nase ilhafa, ve ma tunfiku min hayrin fe innallahe bihi alim: Yardımlar Allah yolunda mahsur olan, çalışmaya güç yetiremeyen yoksullar içindir. Bilmeyenler, utangaçlıklarından dolayı onları zengin sanır. Sen, onları yüzlerinden tanırsın. Yüzsüzlük ederek kimseyi rahatsız etmezler. Hayır olarak ne infak ederseniz muhakkak Allah, onu bilir.
274. Ellezine yunfikune emvalehum bil leyli ven nehari sirran ve alaniyeten fe lehum ecruhum inde rabbihim, ve la havfun aleyhim ve la hum yahzenun: Mallarını gece ve gündüz, gizli ve açık infak edenlerin ödüllerini Rabb’leri verecektir. Ve onlar için korku yoktur ve onlar üzülmeyeceklerdir.
275. Ellezine ye’kuluner riba la yekumune illa kema yekumullezi yetehabbetuhuş şeytanu minel mess, zalike bi ennehum kalu innemal bey’u mislur riba, ve ehallallahul bey’a ve harramer riba fe men caehu mev’izatun min rabbihi fenteha fe lehu ma selef, ve emruhu ilallah, ve men ade fe ulaike ashabun nar, hum fiha halidun: Riba yiyenler, ancak şeytanın dokunuşuyla çarptığı kimselerin kalktığı gibi kalkarlar. Bu, onların, “Alışveriş de riba gibidir.” demelerindendir. Oysa Allah, alışverişi helal, ribayı haram kılmıştır. Kim Rabb’inden gelen öğüde uyarak, ribadan vazgeçerse, geçmişte aldığı onundur. Onun kararı Allah’a kalmıştır. Kim tekrar ribaya dönerse, işte onlar ateş ehlidirler ve orada sürekli kalacaklardır.
276. Yemhakullahur riba ve yurbis sadakat, vallahu la yuhıbbu kulle keffarin esim: Allah, ribayı eksiltir, sadakaları da artırır. Allah, nankörlük ederek günahta ısrar edenleri sevmez.
277. İnnellezine amenu ve amilus salihati ve ekamus salate ve atevuz zekate lehum ecruhum inde rabbihim, ve la havfun aleyhim ve la hum yahzenun: İman edip, salihatı yapanların, salatı ikame edenlerin ve zekatı yapanların ödülleri kuşkusuz Rabb’lerinin yanındadır. Onlara korku yoktur ve onlar üzülmeyeceklerdir.
278. Ya eyyuhellezine amenuttekullahe ve zeru ma bakiye miner riba in kuntum mu’minin: Ey iman edenler! Allah’a karşı takvalı olun. Eğer Mümin’seniz, ribadan geriye kalanı almayın.
279. Fe in lem tef’alu fe’zenu bi harbin minallahi ve resulih, ve in tubtum fe lekum ruusu emvalikum, la tazlimune ve la tuzlemun: Eğer bırakmazsanız, o zaman Allah ve Resul’ünün size savaş açacağını bilin. Eğer tevbe ederseniz, ana malınız sizindir. Böylece ne haksızlık etmiş ne de haksızlığa uğramış olursunuz.
280. Ve in kane zu usratin fe naziratun ila meysereh ve en tesaddeku hayrun lekum in kuntum ta’lemun: Eğer borçlu dardaysa ona ödemede kolaylık sağlayın, eğer alacağınızı bağışlarsanız, bunun sizin için daha hayırlı olduğunu bilin.
281. Vetteku yevmen turceune fihi ilallahi summe tuveffa kullu nefsin ma kesebet ve hum la yuzlemun: Allah’a döndürüleceğiniz gün için takvalı olun. O gün, hiç kimseye haksızlık yapılmaksızın, yaptıklarının karşılığı tam olarak verilecektir.
282. Ya eyyuhellezine amenu iza tedayentum bi deynin ila ecelin musemmen fektubuh, velyektub beynekum katibun bil adl, ve la ye’be katibun en yektube kema allemehullahu felyektub, velyumlilillezi aleyhil hakku velyettekıllahe rabbehu ve la yebhas minhu şey’a, fe in kanellezi aleyhil hakku sefihan ev daifen ev la yestatiu en yumille huve felyumlil veliyyuhu bil adl, vesteşhidu şehideyni min ricalikum, fe in lem yekuna raculeyni fe raculun vemraetani mimmen terdavne mineş şuhedai en tedılle ıhdahuma fe tuzekkire ıhdahumal uhra ve la ye’beş şuhedau iza ma duu, ve la tes’emu en tektubuhu sagiran ev kebiran ila ecelih, zalikum aksatu indallahi ve akvemu liş şehadeti ve edna ella tertabu illa en tekune ticareten hadıraten tudiruneha beynekum fe leyse aleykum cunahun ella tektubuha ve eşhidu iza tebaya’tum, ve la yudarra katibun ve la şehid, ve in tef’alu fe innehu fusukun bikum, vettekullah, ve yuallimukumullah, vallahu bi kulli şey’in alim: Ey iman edenler! Belli bir süre için birbirinize borç verdiğiniz zaman onu yazın. Yazan her kimse, onu adaletle yazsın. Allah’ın kendisine öğrettiği şekilde yazmaktan kaçınmasın, yazsın. Borçlu olan da yazdırsın. Rabb’i olan Allah’a karşı takvalı olsun, ondan hiçbir şeyi eksik bırakmasın. Eğer borçlu aklı ermez, aciz veya kendi söyleyip yazdıramayacak durumda birisi ise, velisi, onu adaletli bir şekilde yazdırsın. Erkeklerinizden de iki tanık tutun. Eğer iki erkek bulunmazsa, o zaman razı olacağınız tanıklardan bir erkek ve biri şaşırdığında diğeri ona hatırlatacak iki kadın tanık tutun. Tanıklar, çağrıldıkları zaman kaçınmasınlar. Az olsun çok olsun onu vadesiyle birlikte yazmaktan üşenmeyin. Bu, Allah katında en adil, tanıklık için daha sağlam ve şüphe etmemeniz için daha uygundur. Ancak, aranızda hemen devredip durduğunuz ve peşin olarak yaptığınız ticaret başka, bunu yazmamanızda sizin için bir sakınca yoktur. Alışveriş yaptığınız zaman tanık bulundurun. Tanık olana da yazana da zarar verilmesin. Eğer bunu yaparsanız kendinize kötülük yapmış olursunuz. Allah’a takvalı olun. Allah, size gerekli olanı öğretiyor. Ve Allah, Her Şeyi Bilen’dir.
283. Ve in kuntum ala seferin ve lem tecidu katiben fe rihanun makbudah, fe in emine ba’dukum ba’dan felyueddillezi’tumine emanetehu velyettekıllahe rabbeh, ve la tektumuş şehadeh, ve men yektumha fe innehu asimun kalbuh, vallahu bi ma ta’melune alim: Eğer yolculukta olup da yazıcı bulamazsanız, alınan rehinler yeterlidir. Eğer, birbirinize güveniyorsanız, güvenilen kimse, üzerindeki emaneti ödesin. Rabb’i olan Allah’a takvalı olsun. Ve tanık olduğunuz şeyi gizlemeyin. Kim onu gizlerse kalben günah işlemiş olur. Allah, yaptığınız her şeyi bilir.
284. Lillahi ma fis semavati ve ma fil ard, ve in tubdu ma fi enfusikum ev tuhfuhu yuhasibkum bihillah, fe yagfiru limen yeşau ve yuazzibu men yeşau, vallahu ala kulli şey’in kadir: Gökte ve yerde olan her şey, Allah’ındır. İçinizde olanı açıklasanız da gizleseniz de Allah, sizi onunla hesaba çeker. Allah hak eden kimseyi bağışlar, hak eden kimseye de azap eder. Allah, Her Şeye Güç Yetiren’dir.
285. Amener resulu bima unzile ileyhi min rabbihi vel mu’minun, kullun amene billahi ve melaiketihi ve kutubihi ve rusulih, la nuferriku beyne ehadin min rusulih, ve kalu semi’na ve ata’na gufraneke rabbena ve ileykel masir: Resul, Rabb’inden kendisine indirilene iman etti, Mü’minler de. Hepsi; Allah’a, meleklerine, kitaplarına ve resullerine iman ettiler: “Biz, O’nun resullerinden hiçbirini diğerinden ayırt etmeyiz. İşittik ve itaat ettik. Rabb’imiz! Bizi bağışla, dönüşümüz ancak Sana’dır.” dediler.
286. La yukellifullahu nefsen illa vus’aha leha ma kesebet ve aleyha mektesebet rabbena la tuahızna in nesina ev ahta’na, rabbena ve la tahmil aleyna ısran kema hameltehu alellezine min kablina, rabbena ve la tuhammilna ma la takate lena bih, va’fu anna, vagfir lena, verhamna, ente mevlana fensurna alel kavmil kafirin: Allah, hiç kimseye gücünün yeteceğinden fazla yük yüklemez. Herkesin yaptığı iyilik lehine, kötülük de aleyhinedir. “Rabb’imiz! Unutur veya yanlış yaparsak, bizi sorumlu tutma. Rabb’imiz! Bize daha öncekilere yüklediğin gibi zor şeyler yükleme. Rabb’imiz! Bize gücümüzün üzerinde bir sorumluluk yükleme. Bizi affet, bizi bağışla, bize merhamet et. Sen, Mevlamız’sın. Gerçeği yalanlayan nankörler toplumuna karşı bize yardım et.
“Elif. Lâm. Mîm.”, tefsir ilminde “hurûf-i mukattaa” diye bilinen ve “ayrı ayrı okunan harfler”dir. Kur’ân-ı Kerîm’in yirmi dokuz sûresine bu harflerle başlanır. Bazıları sûre başlarında müstakil bir ayet iken, bazıları da âyetin bir bölümüdür. Buradakiler ise müstakil bir ayettir. Bu harfler, Kur’an’ın müteşâbih âyetlerindendir. Müteşâbih, birden çok mâna ifade etmesi sebebiyle hangisinin kastedildiği okuyanların çoğu tarafından tam olarak anlaşılamayan âyetlere denir. Bu harflerin mâhiyeti ve hangi mânaya geldiği hususunda pek çok görüş bulunmaktadır. Bunlar arasında tercih edilen görüşler şunlardır: Bu harfler, Kur’ân-ı Kerîm’in Allah kelâmı olduğuna inanmayanlara meydan okumak için bazı sûrelerin başına getirilmiş ve âdetâ şu mâna kastedilmiştir: “Kur’an-ı Kerîm, şu gördüğünüz ve işittiğiniz harflerden oluşan kelime ve cümlelerden meydana gelmektedir. Siz bu harfleri biliyorsunuz. O hâlde gücünüz yetiyorsa haydi siz de bu harfleri kullanarak Kur’an’a benzer bir kitap ortaya koyun!”
الٓمٓۚ
1. Elif-lâm-mîm: Hurûf-i mukattaa, Allah ve Rasûlü arasında hususi şifrelerdir. Mânasını ancak Allah ve Rasûlü bilir. Bu görüşte olan âlimler, “Onlar Kur’ân’ın sırrıdır. Biz zâhirine inanır, mânasını Allah’a bırakırız” derler. Cenab-ı Hak, tek tek okunan bu harflerle muhatapların dikkatlerini çekerek, bir an için her işi bırakıp vahyedilen muazzam ilâhî hakikatleri can kulağıyla dinlemelerini temin etmektedir. Zira insan fıtratında, görmediği ve duymadığı garib şeylere karşı ilgi duyma özelliği vardır. İnsanlar, bu harflerin mânasını anlamaya çalışırken, onlardan sonra gelen bölümleri de dinlerler ve böylece maksad hâsıl olur. Başında bulundukları sûrelerin muhtevalarına dikkat çekmek üzere Allah Teâlâ bu harflerle yemin etmektedir. Bu sırlı harflerin kapleri derinden sarsan uyarıcı ve uyandırıcı sadasının peşinden insanlığın kurtuluş muştusu olacak yüce bir kitaba işaret edilerek buyruluyor.
3. Ellezine yu’minune bil gaybi ve yukimunes salate ve mimma razaknahum yunfikun: Onlar; gayba inanırlar, salatı ikame ederler ve verdiğimiz rızıktan infak ederler.
4. Vellezine yu’minune bi ma unzile ileyke ve ma unzile min kablik ve bil ahireti hum yukınun: Onlar, sana indirilene ve senden önce indirilmiş olanlara inanırlar. Ve onlar, ahirete de kesin olarak inanırlar.
6. İnnellezine keferu sevaun aleyhim e enzertehum em lem tunzirhum la yu’minun: Şu bir gerçektir ki: Kafirleri uyarsan da uyarmasan da onlar için birdir; inanmazlar.
7. Hatemallahu ala kulubihim ve ala sem’ıhim, ve ala ebsarihim gışaveh, ve lehum azabun azim: Allah, onların kalplerini ve kulaklarını mühürlemiştir. Onların gözlerinde perde vardır. Onları büyük bir azap beklemektedir.
8. Ve minen nasi men yekulu amenna billahi ve bil yevmil ahıri ve ma hum bi mu’minin: Kimi insanlar, inanmadıkları halde, Allah’a ve Ahiret Günü’ne inandıklarını söylerler.
9. Yuhadiunallahe vellezine amenu, ve ma yahdeune illa enfusehum ve ma yeş’urun: Onlar, Allah’ı ve inananları aldatmaya çalışıyorlar. Oysa sadece kendilerini aldatıyorlar da bunun ayırdında değiller.
10. Fi kulubihim maradun, fe zadehumullahu marada ve lehum azabun elimun bi ma kanu yekzibun: Onların kalplerinde hastalık vardır. Allah da bu hastalıklarını arttırmıştır. Bu yalancılıklarından dolayı onlara can yakıcı bir azap vardır.
13. Ve iza kile lehum aminu kema amenen nasu kalu e nu’minu kema amenes sufehau, e la innehum humus sufehau ve lakin la ya’lemun: Ne zaman onlara, “İnanan kimseler gibi inanın.” dense, “Biz, hiç aklı ermeyenler gibi inanır mıyız?” derler. İyi bilin ki asıl aklı ermeyenler onlardır; fakat bunun ayırdında değiller.
14. Ve iza lekullezine amenu kalu amenna, ve iza halev ila şeyatinihim, kalu inna meakum, innema nahnu mustehziun: İman edenlerle karşılaştıkları zaman: “İnandık.” derler. Şeytanları ile baş başa kaldıkları zaman, “Biz, sizinle beraberiz; onlarla sadece alay ediyoruz.” derler.
15. Allahu yestehziu bihim ve yemudduhum fi tugyanihim ya’mehun: Allah da onları alay konusu yapar. Azgınlıkları içinde bocalayıp durmalarına zaman tanır.
16. Ulaikellezineşterevud dalalete bil huda, fe ma rabihat ticaretuhum ve ma kanu muhtedin: Onlar, doğru yola karşılık sapkınlığı satın almışlardır. Bu ticaretlerinde bir kazanç yoktur. Ve doğru yolu bulamamışlardır.
17. Meseluhum ke meselillezistevkade nara, fe lemma edaet ma havlehu zeheballahu bi nurihim ve terekehum fi zulumatin la yubsirun: Onların durumu karanlıkta ateş yakan kimselerin durumu gibidir. Ateş, etraflarını aydınlatır aydınlatmaz, Allah onların ışığını yok eder ve onları karanlıklar içinde görmez halde bırakır.
صُمٌّ بُكْمٌ عُمْيٌ فَهُمْ لَا يَرْجِعُونَۙ
18. Summun bukmun umyun fe hum la yerciun: Sağır, dilsiz ve kördürler. Artık doğru yola dönmezler.
19. Ev ke sayyibin mines semai fihi zulumatun ve ra’dun ve berk, yec’alune esabiahum fi azanihim mines savaiki hazaral mevt, vallahu muhitun bil kafirin: Ya da onların durumu; içinde karanlıklar, gök gürültüsü ve şimşekler bulunan, sağanak bir yağmurda; ölüm korkusuyla, yıldırım sesinden kulaklarını parmaklarıyla tıkayan kimselerin durumuna benzer. Oysaki Allah, kafirleri her yönden kuşatmıştır.
20. Yekadul berku yahtafu ebsarehum kullema edae lehum meşev fihi, ve iza azleme aleyhim kamu ve lev şaellahu le zehebe bi sem’ihim ve ebsarihim innallahe ala kulli şey’in kadir: Şimşek, neredeyse görmelerini yok edecekti. Şimşek, aydınlık verince ışığında yürürler; üzerlerine karanlık çökünce de oldukları yerde kalakalırlar. Allah dileseydi onların işitme ve görme yeteneklerini tamamen yok ederdi. Kuşkusuz, Allah’ın gücü her şeye yeter.
21. Ya eyyuhen nasu’budu rabbekumullezi halakakum vellezine min kablikum leallekum tettekun: Ey insanlar! Sizi ve sizden öncekileri yaratan Rabb’inize kulluk edin ki takva sahibi olasınız.
22. Ellezi ceale lekumul arda firaşen ves semae binaa, ve enzele mines semai maen fe ahrece bihi mines semarati rızkan lekum, fe la tec’alu lillahi endaden ve entum ta’lemun: O ki sizin için yeri bir döşek, göğü de bir bina yaptı ve gökten su indirip onunla size rızık olarak çeşitli ürünler çıkardı. O halde, Allah’a bile bile denkler koşmayın.
23. Ve in kuntum fi reybin mimma nezzelna ala abdina fe’tu bi suretin min mislihi, ved’u şuhedaekum min dunillahi in kuntum sadıkin: Eğer kulumuza indirdiğimizden kuşku duyuyorsanız, o zaman ona denk bir sure getirin. Allah’tan başka bütün tanıklarınızı da çağırın. Eğer doğru söyleyen kimselerseniz!
24. Fe in lem tef’alu ve len tef’alu fettekun narelleti vakuduhan nasu vel hicaratu, uiddet lil kafirin: Eğer bunu yapamazsanız, ki asla yapamayacaksınız, o halde Kafirler için hazırlanmış, yakıtı insanlar ve taşlar olan ateşten korunun.
25. Ve beşşirillezine amenu ve amilus salihati enne lehum cennatin tecri min tahtihel enhar, kullema ruziku minha min semeretin rızkan kalu hazellezi ruzıkna min kabl ve utu bihi muteşabiha, ve lehum fiha ezvacun mutahharatun ve hum fiha halidun: İman edip, salihatı yapanları; içlerinde ırmaklar akan cennetler ile müjdele. Onlara ne zaman yiyecek bir şey sunulsa: “Bu daha önce rızıklandığımız şeydir.” derler. Oysa bu onlara benzer olarak verilmiştir. Onlar için arındırılmış eşler vardır. Ve onlar, orada kalıcıdırlar.
26. İnnallahe la yestahyi en yadribe meselen ma beudaten fe ma fevkaha fe emmellezine amenu fe ya’lemune ennehul hakku min rabbihim, ve emmellezine keferu fe yekulune maza eradallahu bi haza mesela, yudıllu bihi kesiran ve yehdi bihi kesira ve ma yudıllu bihi illel fasıkin: Doğrusu Allah, bir sivrisineği veya ondan daha küçüğünü örnek olarak vermekten çekinmez. İman edenler, bunun, Rabb’lerinden bir gerçek olduğunu bilirler. Kafirler ise: “Allah, bu örnekle neyi amaçlamıştır?” derler. Allah, bu örnekle birçok kimseyi saptırır, birçok kimseyi de doğru yola iletir. Bununla, ancak fasıkları saptırır.
27. Ellezine yenkudune ahdallahi min ba’di misakıh, ve yaktaune ma emerallahu bihi en yusale ve yufsidune fil ard ulaike humul hasirun: Misaklerinden sonra Allah’ın ahdini bozanlar; Allah’ın bağlı kalınmasını istediği şeyle bağlarını koparanlar ve yeryüzünde bozgunculuk yapan kimselerdir. İşte onlar, hüsrana uğrayacaklardır.
28. Keyfe tekfurune billahi ve kuntum emvaten fe ahyakum, summe yumitukum summe yuhyikum summe ileyhi turceun: Allah’a, nasıl gerçeğin üzerini örterek nankörlük edersiniz? Sizi ölüler iken var etti, sonra sizi öldürecek, sonra tekrar dirilterek kendisine döndürecektir.
29. Huvellezi halaka lekum ma fil ardı cemian summesteva iles semai fe sevvahunne seb’a semavat, ve huve bi kulli şey’in alim: O ki yeryüzündekilerin tamamını sizin için yarattı. Sonra O, göğe istiva etti; onları yedi gök halinde düzenledi. O, Her şeyi bilen’dir.
30. Ve iz kale rabbuke lil melaiketi inni cailun fil ardı halifeh, kalu e tec’alu fiha men yufsidu fiha ve yesfikud dima, ve nahnu nusebbihu bi hamdike ve nukaddisu lek, kale inni a’lemu ma la ta’lemun: Hani! Bir zamanlar Rabb’in, meleklere: “Ben yeryüzünde bir halife tayin edeceğim.” demişti. Melekler: orada bozgunculuk yapacak, kan dökecek birisini mi halife yapacaksın? Oysa biz Seni övgü ile yüceltip kutsuyoruz.” dediler. Allah: “Ben sizin bilmediklerinizi bilirim.” dedi.
31. Ve alleme ademel esmae kulleha summe aradahum alel melaiketi fe kale enbiuni bi esmai haulai in kuntum sadikin: Allah, Âdem’e bütün isimleri öğretti. Sonra onları meleklere sunup: “Eğer doğru söyleyenlerden iseniz bunların isimlerini bana bildirin.” dedi.
32. Kalu subhaneke la ilme lena illa ma allemtena inneke entel alimul hakim: Melekler de: “Sen subhansın. Bize öğrettiklerinden başka bizim hiçbir bilgimiz yoktur. Şüphesiz Sen her şeyi gerçeği ile bilensin.” dediler.
33. Kale ya ademu enbi’hum bi esmaihim, fe lemma enbeehum bi esmaihim, kale e lem ekul lekum inni a’lemu gaybes semavati vel ardı ve a’lemu ma tubdune ve ma kuntum tektumun: Allah: “Ey Âdem! Bunların isimlerini onlara bildir.” dedi. Âdem isimleri onlara bildirince, Allah meleklere: “Göklerin ve yerin gaybını Ben bilirim; Ben, sizin açıkladıklarınızı da içinizde gizlediklerinizi de bilirim, dememiş miydim?” dedi.
34. Ve iz kulna lil melaiketiscudu li ademe fe secedu illa iblis, eba vestekbere ve kane minel kafirin: Sonra meleklere: “Âdem için secde edin.” dedik. İblis hariç hemen secde ettiler. O, yüz çevirip büyüklük tasladı. O kafirlerdendi.
35. Ve kulna ya ademuskun ente ve zevcukel cennete ve kula minha ragaden haysu şi’tuma ve la takraba hazihiş şecerete fe tekuna minez zalimin: Dedik ki: “Ey Âdem! Eşinle birlikte cennette oturun. Orada dilediğiniz her şeyden bol bol yiyin. Fakat şu şecereye yaklaşmayın; yoksa haksızlık yapmış olursunuz.
36. Fe ezellehumaş şeytanu anha fe ahrecehuma mimma kana fih, ve kulnahbitu ba’dukum li ba’din aduvv, ve lekum fil ardı mustekarrun ve metaun ila hin: Fakat şeytan onları, oradan kaydırdı. Böylece ikisini de içinde bulundukları durumdan çıkardı. Biz de: “Birbirinize düşman olarak inin. Yeryüzü, belli bir süreye kadar size barınak ve geçinme yeri olacak.” dedik.
37. Fe telekka ademu min rabbihi kelimatin fe tabe aleyh, innehu huvet tevvabur rahim: Derken Âdem, Rabb’inden kelimeler aldı. Böylece, Âdem’in tevbesini kabul etti. Kuşkusuz O, Tevbeleri kabul eden’dir, Rahmeti kesintisiz’dir.
38. Kulnahbitu minha cemia, fe imma ye’tiyennekum minni hudenfe men tebia hudaye fe la havfun aleyhim ve la hum yahzenun: “Hepiniz oradan inin dedik. Ben’den bir hidayet geldiğinde kim hidayetime uyarsa, artık onlara korku yoktur ve onlar üzülmeyeceklerdir.
39. Vellezine keferu ve kezzebu bi ayatina ulaike ashabun nar, hum fiha halidun: Ayetlerimizi küfredip yalanlayanlar, Cehennemliktirler. Ve onlar, orada sürekli kalacaklardır.
40. Ya beni israilezkuru ni’metiyelleti en’amtu aleykum ve evfu bi ahdi ufi bi ahdikum ve iyyaye ferhebun: Ey İsrailoğulları! Size bağışladığım nimetimi anımsayın. Bana verdiğiniz sözü tutun ki Ben de size verdiğim sözü yerine getireyim. Ve yalnızca, Bana karşı gelmekten sakının.
41. Ve aminu bi ma enzeltu musaddikan li ma meakum ve la tekunu evvele kafirin bih, ve la teşteru bi ayati semenen kalilen ve iyyaye fettekuni: Yanınızdakini “tasdik edici” olarak gönderdiğimize inanın. Onu Küfr edenlerin ilki siz olmayın. Ayetlerimi az bir değere değişmeyin. Ve Bana karşı takvalı olun.
44. E te’murunen nase bil birri ve tensevne enfusekum ve entum tetlunel kitab e fe la ta’kılun: İnsanlara bir olmalarını buyuruyorsunuz da kendinizi unutuyor musunuz? Oysa Kitap’ı da okuyorsunuz. Hala aklınızı kullanmayacak mısınız?
45. Vesteinu bis sabri ves salat, ve inneha le kebiretun illa alel haşiin: Sabır ve salatla yardım isteyin. Kuşkusuz bu içtenlikle itaat edenlerden başkasına ağır gelir.
47. Ya beni israilezkuru ni’metiyelleti en’amtu aleykum ve enni faddaltukum alel alemin: Ey İsrailoğulları! Size verdiğim nimetimi ve size alemler üzerinde lütufta bulunduğumu hatırlayın.
48. Vetteku yevmen la teczi nefsun an nefsin şey’en ve la yukbelu minha şefaatun ve la yu’hazu minha adlun ve la hum yunsarun: Öyle bir günden korunup sakının ki: Hiç kimse bir başkasına yardım edemez. Kimseden şefaat kabul edilmez. Kimseden fideye de alınmaz. Kimseye yardım da edilmez.
49. Ve iz necceynakum min ali fir’avne yesumunekum suel azabi yuzebbihune ebnaekum ve yestahyune nisaekum ve fi zalikum belaun min rabbikum azim: Hatırlayın! Sizi, kadınlarınızı sağ bırakıp, oğullarınızı boğazlayarak, azabın en kötüsüne uğratan Firavun’un adamlarından kurtarmıştık. Bunda, sizin için Rabb’inizden büyük bir sınav vardı.
50. Ve iz farakna bikumul bahre fe enceynakum ve agrakna ale fir’avne ve entum tenzurun: Hatırlayın! Denizi yararak sizi kurtarmış, gözlerinizin önünde Firavun taraftarlarını denizde boğmuştuk.
51. Ve iz vaadna musa erbaine leyleten summettehaztumul icle min ba’dihi ve entum zalimun: Hatırlayın! Musa ile kırk gece için sözleşmiştik. Sonra siz, onun arkasından buzağı yaparak zalimleştiniz.
54. Ve iz kale musa li kavmihi ya kavmi innekum zalemtum enfusekum bittihazikumul icle fe tubu ila bariikum faktulu enfusekum zalikum hayrun lekum inde bariikum fe tabe aleykum innehu huvet tevvabur rahim: Hatırlayın! Musa, halkına: “Ey halkım! Siz buzağıyı edinmekle kuşkusuz kendinize zulmettiniz. Hemen tevbe edin ve böylece nefislerinizi öldürün. Bu Bari’nizin yanında sizin için hayırlı olandır.” demişti. Sonra da O, tevbenizi kabul etmişti. Kuşkusuz O, Tevbeleri Kabul Eden’dir, Rahmeti Kesintisiz’dir.
55. Ve iz kultum ya musa len nu’mine leke hatta nerallahe cehreten fe ehazetkumus saikatu ve entum tenzurun: Hani siz: “Ey Musa! Allah’ı açıkça görmedikçe sana asla inanmayız.” demiştiniz de o an, bakıp dururken, sizi yıldırım gürültüsü yakalamıştı.
57. Ve zallelna aleykumul gamame ve enzelna aleykumul menne ves selva kulu min tayyibati ma razaknakum ve ma zalemuna ve lakin kanu enfusehum yazlimun: Ve bulutları üzerinize gölge yaptık. Size menn ve bıldırcın bağışladık. “Size rızık olarak verdiklerimizin temiz olanlarından yiyin.” dedik. Onlar, Bize zulmetmediler, fakat kendilerine zulmediyorlardı.
58. Ve iz kulnadhulu hazihil karyete fe kulu minha haysu şi’tum ragaden vedhulul babe succeden ve kulu hıttatun nagfir lekum hatayakum ve senezidul muhsinin: Hani: “Şu şehre girin, orada dilediğinizden bol bol yiyin. O kapıdan secde ederek girin. Ve “bizi bağışla” deyin ki Biz de yanlışlarınızı bağışlayalım. İyilik yapanlara daha fazlasını vereceğiz.” demiştik.
59. Fe beddelellezine zalemu kavlen gayrellezi kile lehum fe enzelna alellezine zalemu riczen mines semai bima kanu yefsukun: Fakat zalimler, sözü, söylenenden başka bir şekle soktular. O zalimlere, doğru yoldan sapmalarına karşılık gökten bir azap indirdik.
60. Ve izisteska musa li kavmihi fe kulnadrib bi asakel hacer fenfeceret minhusneta aşrete ayna, kad alime kullu unasin meşrebehum kulu veşrebu min rızkıllahi ve la ta’sev fil ardı mufsidin: Hani! Musa, halkı için su istemişti. Biz de demiştik ki: “Asanla kayaya vur.” Bunun üzerine kayadan on iki göz su fışkırmıştı. Her grup hangi kaynaktan içeceğini bilmişti. Allah’ın verdiği rızıktan yiyin, için fakat asilik yaparak yeryüzünde bozgunculuk çıkarmayın.
61. Ve iz kultum ya musa len nasbira ala taamin vahidin fed’u lena rabbeke yuhric lena mimma tunbitulardu min bakliha ve kıssaiha ve fumiha ve adesiha ve basaliha, kale e testebdilunellezi huve edna billezi huve hayr, ihbitu mısran fe inne lekum ma seeltum ve duribet aleyhimuz zilletu vel meskenetu ve bau bi gadabin minallah, zalike bi ennehum kanu yekfurune bi ayatillahi ve yaktulunen nebiyyine bi gayril hak, zalike bi ma asav ve kanu ya’tedun: Hani! Musa’ya: “Ey Musa, asla tek çeşit yiyeceğe dayanamayız. Rabb’inden bizim için yerden çıkan ürünlerden; sebzesinden, acurundan, sarımsağından, mercimeğinden, soğanından çıkarmasını iste.” demiştiniz. Musa da: “Daha değerli olanı daha değersiz olanla değiştirmek mi istiyorsunuz? O halde şehre inin; sizin istedikleriniz orada var.” dedi. Böylece, onların üzerine alçaklık ve yoksulluk damgası vuruldu. Ve Allah’ın gazabına uğradılar. Bu, Allah’ın ayetlerine inanmadıklarından ve nebilerini haksız yere öldürmelerindendi. Bütün bunlar, onların asileşip haddi aşmalarındandır.
62. İnnellezine amenu vellezine hadu ven nasara ves sabiine men amene billahi vel yevmil ahiri ve amile salihan fe lehum ecruhum inde rabbihim, ve la havfun aleyhim ve la hum yahzenun: İman edenler, Yahudiler, Nasraniler ve Sabiiler; kim Allah’a ve Ahiret Günü’ne iman edip salihatı yaptı ise ödüllerini Rabb’leri verecektir. Ve onlar için korku yoktur ve onlar üzülmeyeceklerdir.
63. Ve iz ehazna misakakum ve refa’na fevkakumut tur huzu ma ateynakum bi kuvvetin vezkuru ma fihi leallekum tettekun: Hani bir zamanlar, takva sahibi olmanız için, size verdiğimiz şeylere kuvvetle sarılıp kendinize mal etmek ve içindekilerini sürekli aklınızda tutmanız konusunda sizden söz almıştık. Ve Tur’u üzerinize kaldırmıştık.
64. Summe tevelleytum min ba’di zalik, fe lev la fadlullahi aleykum ve rahmetuhu le kuntum minel hasirin: Yine de yüz çevirdiniz. Eğer Allah’ın iyilikseverliği ve bağışlayıcılığı olmasaydı elbette kaybedenlerden olurdunuz.
66. Fe cealnaha nekalen li ma beyne yedeyha ve ma halfeha ve mev’ızaten lil muttakin: Biz bunu, yanında onlara ve onlardan sonra gelecek kuşaklara ibret; muttakilere de bir öğüt olarak yaptık.
67. Ve iz kale musa li kavmihi innallahe ye’murukum en tezbehu bakarah, kalu e tettehızuna huzuva, kale euzu billahi en ekune minel cahilin: Hani, Musa halkına: “Allah, sizden bir sığır kesmenizi istiyor.” demişti. Onlar da: “Sen bizimle alay mı ediyorsun.” dediler. Musa; “Cahillerden olmaktan, Allah’a sığınırım.” dedi.
68. Kalud’u lena rabbeke yubeyyin lena ma hiy, kale innehu yekulu inneha bakaratun la faridun ve la bikr, avanun beyne zalik fef’alu ma tu’merun: Onlar: “Bizim için Rabb’ine söyle, onun nasıl bir sığır olduğunu açıklasın.” dediler. Musa, “Allah, onun ne tam yaşlı ne de yavru; ikisinin arasında bir yaşta olduğunu söylüyor; öyleyse sizden isteneni yapın.” dedi.
69. Kalud’u lena rabbeke yubeyyin lena ma levnuha, kale innehu yekulu inneha bakaratun safrau, fakiun levnuha tesurrun nazırin: Onlar: “Bizim için Rabb’ine söyle, onun rengi nedir; bize bildirsin.” dediler. Musa: “Allah; onun parlak sarı renkte, bakanlara keyif veren bir sığır olduğunu söylüyor.” dedi.
70. Kalud’u lena rabbeke yubeyyin lena ma hiye, innel bakara teşabehe aleyna, ve inna in şaallahu le muhtedun: Yine onlar: “Bizim için Rabb’ine sor; onun niteliğini açıklasın. Zira bizce sığırların hepsi birbirine benziyorlar; eğer Allah dilerse biz doğru olanı bulmuş oluruz.” dediler.
71. Kale innehu yekulu inneha bakaratun la zelulun tusirul arda ve la teskıl hars, musellemetun la şiyete fiha kalul’ane ci’te bil hakk, fe zebehuha ve ma kadu yef’alun: Musa: “Allah, onun ekin sulayarak, çifte koşularak yıpranmamış; alacası olmayan, kusursuz bir sığır olduğunu söylüyor.” dedi. Onlar: “İşte şimdi gerçeği bildirdin.” dediler. Ve nihayet sığırı boğazladılar. Neredeyse bunu yapmayacaklardı.*
72. Ve iz kateltum nefsen feddare’tum fiha vallahu muhricun ma kuntum tektumun: Hani! Siz, bir kimseyi öldürmüştünüz de birbirinizle atışmıştınız. Oysa Allah, gizlediğiniz şeyi ortaya çıkarandır.
73. Fe kulnadribuhu bi ba’dıha kezalike yuhyillahul mevta ve yurikum ayatihi leallekum ta’kılun: “Onun bir kısmı ile ona vurun” dedik. İşte Allah, böylece ölüleri dirilterek ayetlerini size gösterir. Umulur ki gerçeği kavrarsınız.
74. Summe kaset kulubukum min ba’di zalike fe hiye kel hıcareti ev eşeddu kasveh, ve inne minel hıcareti lema yetefecceru minhul enhar, ve inne minha lema yeşşakkaku fe yahrucu minhul mau, ve inne minha lemayehbitu min haşyetillah, ve mallahu bi gafilin amma ta’melun: Sonra kalpleriniz yine katılaştı; kaya gibi, hatta kayadan da katı. Zira öyle kayalar var ki içinden nehirler fışkırır, yine öyle kayalar vardır ki yarılıp bağrından su çıkar. Yine öyleleri vardır ki Allah’a duyduğu içtenlikli saygıdan harekete geçerler. Allah, yaptıklarınızdan habersiz değildir.
75. E fe tatmeune en yu’minu lekum ve kad kane ferikun minhum yesmeune kelamallahi summe yuharrifunehu min ba’di ma akaluhu ve hum ya’lemun: Şimdi onların size inanacaklarını mı umuyorsunuz? Onlardan bir grup, Allah’ın kelamını dinleyip iyice anladıktan sonra, onu bile bile çarpıtırlar.
76. Ve iza lekullezine amenu kalu amenna, ve iza hala ba’duhum ila ba’din kalu e tuhaddisunehum bi ma fetehallahu aleykum li yuhaccukum bihi inde rabbikum e fe la ta’kılun: Onlar, iman edenlerle karşılaştıkları zaman, “Biz de iman ettik.” derler. Baş başa kaldıklarında: “Rabb’inizin size açıkladığını, size karşı delil olarak kullansınlar diye mi onlara söylüyorsunuz! Neden aklınızı kullanmıyorsunuz?” derler.
78. Ve minhum ummiyyune la ya’lemunel kitabe illa emaniyye ve in hum illa yezunnun: İçlerinde ummiler vardır. Kitabı bilmezler. Kuruntularından başka bir şey bilmezler. Ancak zanda bulunuyorlar.
79. Fe veylun lillezine yektubunel kitabe bi eydihim summe yekulune haza min indillahi li yeşteru bihi semenen kalila, fe veylun lehum mimma ketebet eydihim ve veylun lehum mimma yeksibun: Yazıklar olsun o kimselere ki: Kitabı elleriyle yazıyorlar, sonra da az bir kazanç elde etmek için “Bu Allah’ın katındandır.” diyorlar. Yazıklar olsun onlara, elleriyle yazdıklarından dolayı. Yazıklar olsun onlara, kazandıklarından dolayı.
80. Ve kalu len temessenen naru illa eyyamen ma’dudeh, kul ettehaztum indallahi ahden fe len yuhlifallahu ahdehu em tekulune alallahi ma la ta’lemun: “Sayılı günlerin dışında ateş bize dokunmaz.” dediler. De ki: “Allah’tan buna dair bir söz mü aldınız? Eğer böyle ise Allah, kesinlikle verdiği sözden dönmez. Yoksa Allah’a karşı bilmediğiniz şey mi söylüyorsunuz?”
81. Bela men kesebe seyyieten ve ehatat bihi hatietuhu fe ulaike ashabun nar, hum fiha halidun: Hayır! Kim bir kötülük kazanır da yanlışları kendisini kuşatırsa, onlar Cehennem ehlidir ve onlar, orada kalıcıdırlar.
82. Vellezine amenu ve amilus salihati ulaike ashabul cenneh, hum fiha halidun: İman edip, salihatı yapanlar Cennet ehlidirler. Ve onlar orada kalıcıdırlar.
83. Ve iz ehazna misaka beni israile la ta’budune illallahe ve bil valideyni ihsanen ve zil kurbavel yetama vel mesakini ve kulu lin nasi husnen ve ekimus salate ve atuz zekat, summe tevelleytum illa kalilen minkum ve entum mu’ridun: Hani! Bir zaman İsrailoğulları’ndan, Allah’tan başkasına kulluk etmeyin; anne ve babaya, öksüzlere, düşkünlere iyilik yapın; insanlara iyi söz söyleyin, “salatı ikame edin, zekatı yapın”, diye kesin söz almıştık. Sonra, içinizden pek azınız hariç sözünüzden döndünüz. Ve sizler, döneklik yapanlarsınız.
84. Ve iz ehazna misakakum la tesfikune dimaekum ve la tuhricune enfusekum min diyarikum summe ekrartum ve entum teşhedun: Hani! Bir zamanlar sizden, birbirinizin kanlarını dökmeyeceğinize ve birbirinizi yurtlarınızdan çıkarmayacağınıza dair kesin söz almıştık. Bu sözümüzü kabul ettiğinizin tanıkları sizlersiniz.
85. Summe entum haulai taktulune enfusekum ve tuhricune ferikan minkummin diyarihim, tezaharune aleyhim bil ismi vel udvan, ve in ye’tukum usara tufaduhum ve huve muharremun aleykum ihracuhum e fe tu’minune bi ba’dil kitabive tekfurune bi ba’d, fe ma cezau men yef’alu zalike minkum illa hızyun fil hayatid dunya, ve yevmel kıyameti yureddune ila eşeddil azab, ve mallahu bi gafilin amma ta’melun: Sonra siz o kimselersiniz ki; birbirinizi öldüren, bir kısmınızı yurtlarından çıkarıp, onlara karşı günahta ve düşmanlıkta iş birliği yapanlarsınız. Bir de esir olarak size gelirlerse, onlarla fidyeleşiyorsunuz. Oysa onları yurtlarından çıkarmak, üzerinize haram kılınmıştı. Yoksa böyle yapmakla Kitap’ın bir kısmına inanıp bir kısmını inkar mı ediyorsunuz. Sizden böyle yapanların cezası dünya hayatında aşağılanma, Kıyamet Günü’nde de en şiddetli azaba uğramaktır. Zira Allah, yaptıklarınızdan habersiz değildir.
86. Ulaikellezineşteravul hayated dunya bil ahireti, fe la yuhaffefu anhumul azabu ve la hum yunsarun: Onlar, dünya hayatına karşılık ahiret hayatını satan kimselerdir. Bundan dolayı onlardan azap hafifletilmeyecek ve onlara yardım da edilmeyecektir.
87. Ve lekad ateyna musal kitabe ve kaffeyna min ba’dihi bir rusuli ve ateyna isabne meryemel beyyinati ve eyyednahu bi ruhil kudus, e fe kullema caekum resulun bima la tehva enfusukumustekbertum, fe ferikan kezzebtum ve ferikan taktulun: Ant olsun ki Musa’ya Kitap’ı verdik. Ardı sıra resuller gönderdik. Meryem oğlu İsa’ya da Beyyinat’ı verdik ve O’nu Kudus’un Ruhu ile destekledik. Ne zaman bir elçi hoşunuza gitmeyen bir şey getirdiyse, büyüklük taslayarak kimini yalanlayıp, kimini de öldürmediniz mi?
88. Ve kalu kulubuna gulf, bel leanehumullahu bi kufrihim fe kalilen ma yu’minun: Ve onlar, “Kalplerimiz örtülüdür.” dediler. Hayır, öyle değil, Allah; onları, Küfr’lerinden dolayı lanetlemiştir. Bu yüzden çok azı inanır.
89. Ve lemma caehum kitabun min indillahi musaddikun lima meahum, ve kanu min kablu yesteftihune alellezine keferu, fe lemma caehum ma arafu keferu bihi, fe la’netullahi alel kafirin: Onlara, Allah katından yanlarındakini tasdik edici bir kitap gelince; daha önce Allah’tan kafirlere karşı üstünlük kazanmak için böyle bir şey istedikleri halde, onlara bildikleri şey gelince bu kez onu inkar ettiler. Allah’ın laneti, gerçeği yalanlayan nankörlerin üzerinedir.
90. Bi’semeşterav bihi enfusehum en yekfuru bi ma enzelallahu bagyen en yunezzilallahu min fadlihi ala men yeşau min ibadih, fe bau bi gadabin ala gadab, ve lil kafirine azabun muhin: Allah’ın, dilediği kimseye kendi lütfundan indirmesini çekemeyerek; Allah’ın indirdiğini küfretmekle kendilerini ne kötü bir şeye karşılık sattılar. Bundan dolayı art arda gelen gazabı hak ettiler. Gerçeği yalanlayan nankörler için alçaltıcı bir azap vardır.
91. Ve iza kile lehum aminu bi ma enzelallahu kalu nu’minu bi ma unzile aleyna ve yekfurune bi ma veraehu ve huvel hakku musaddikan lima meahum kul fe lime taktulune enbiyaallahi min kablu in kuntum mu’minin: Onlara, “Allah’ın indirdiklerine iman edin.” denildiğinde, “Biz, ancak bize indirilene iman ederiz.” dediler. Ve ondan başkasını kabul etmezler. Oysa O, yanlarındakini tasdik eden, hak bir kitaptır. Onlara de ki: “Madem inanıyordunuz, ne diye daha önce Allah’ın nebilerini öldürüyordunuz?”
92. Ve lekad caekum musa bil beyyinati summettehaztumul icle min ba’dihi ve entum zalimun: Gerçekten Musa size beyyinat ile geldi. Sonra siz onun arkasından buzağı figürünü yaptınız. İşte siz, o zalimlersiniz.
93. Ve iz ehazna misakakum ve refa’na fevkakumut tur, huzu ma ateynakum bi kuvvetin vesmeu kalu semi’na ve aseyna ve uşribu fi kulubihimul icle bi kufrihim kul bi’se ma ye’murukum bihi imanukum in kuntum mu’minin: Hani sizden, “Size verdiğimizi kuvvetlice alın ve dinleyin.” diye kesin söz almış ve Tur’u üzerinize kaldırmıştık. Demişlerdi ki: “Dinledik ama itaat etmiyoruz.” Küfr’leri yüzünden kalplerine buzağı sevgisi içirildi. De ki: “Eğer gerçekten inanıyorsanız, inancınız sizden ne kötü şey istiyor!”
94. Kul in kanet lekumud darul ahiretu indallahi halisaten min dunin nasi fe temennevul mevte in kuntum sadikin: De ki: “Eğer Allah katında; ahiret yurdunun, diğer insanların değil de yalnızca size ait olduğunu iddia eden sözünüzde samimi iseniz, o zaman ölümü istesenize!”
95. Ve len yetemennevhu ebeden bima kaddemet eydihim vallahu alimun biz zalimin: Ama elleriyle yaptıkları şeylerden dolayı, ölümü asla istemezler. Allah, zalimleri en iyi bilendir.
96. Ve le tecidennehum ahrasan nasi ala hayatin, ve minellezine eşraku yeveddu ehaduhum lev yuammeru elfe seneh, ve ma huve bi muzahzihıhi minel azabi en yuammer, vallahu basirun bima ya’melun: Ve sen, onları, yaşamaya karşı insanların en ihtiraslısı, hatta Allah’a ortak koşanlardan bile daha çok ihtiraslı bulacaksın. Her biri bin yıl yaşamak ister. Oysaki uzun ömürlü olmak, böyle birini azaptan kurtarmaz. Zira Allah, yaptıkları her şeyi görmektedir.
97. Kul men kane aduvven li cibrile fe innehu nezzelehu ala kalbike bi iznillahi musaddikan lima beyne yedeyhi ve huden ve buşra lil mu’minin: De ki kim Cibril’e düşmansa, Bilsin ki O, onu iki eli arasındakileri tasdik edici olarak Allah’ın izni ile senin kalbine çokça indirdi. Müminler için bir hidayet ve müjde olarak.
98. Men kane aduvven lillahi ve melaiketihi ve rusulihi ve cibrile ve mikale fe innallahe aduvvun lil kafirin: Kim Allah’a ve O’nun meleklerine, resullerine, Cibril’e, Mikal’e düşman olursa; iyi bilsin ki Allah da Kafirlere düşmandır.
99. Ve lekad enzelna ileyke ayatin beyyinat, ve ma yekfuru biha illel fasikun: Ant olsun Biz, sana apaçık ayetler indirdik. Ancak, onları, fasık olanlar Küfr eder.
100. E ve kullema ahedu ahden nebezehu ferikun minhum bel ekseruhum la yu’minun: Onlar, ne zaman bir söz verdilerse, içlerinden bir grup onu bozmadı mı? Zaten onların çoğu iman etmiyorlar.
101. Ve lemma caehum resulun min indillahi musaddikun lima meahum nebeze ferikun minellezine utul kitab, kitaballahi verae zuhurihim ke ennehum la ya’lemun: Ne zaman onlara, Allah’tan, yanlarındakini tasdik edici bir elçi gelse, Kitap Ehli’nden bir grup, sanki hiç haberleri yokmuş gibi, elçinin getirdiğine sırt çevirirler.
102. Vettebeu ma tetluş şeyatinu ala mulki suleyman ve ma kefere suleymanu ve lakinneş şeyatine keferu yuallimunen nases sihra, ve ma unzile alel melekeyni bi babile harute ve marut, ve ma yuallimani min ehadin hatta yekula innema nahnu fitnetun fe la tekfur fe yeteallemune minhuma ma yuferrikune bihi beynel mer’i ve zevcih, ve ma hum bi darrine bihi min ehadin illa bi iznillah, ve yeteallemune ma yadurruhum ve la yenfeuhum ve lekad alimu le menişterahu ma lehu fil ahireti min halakın, ve le bi’se ma şerev bihi enfusehum lev kanu ya’lemun: Ve onlar, Süleyman’ın sahip olduğu güç konusunda şeytanların uydurdukları şeylere uydular. Oysa Süleyman gerçeğe aykırı bir şey yapmadı. Ancak insanlara büyü yapmayı öğreten şeytanlar gerçeği gizliyordu; Babil’deki iki meleğe/krala; Harut ve Marut’a bir şey indirilmiş değildi. Hatta bu iki melek/kral: “Biz fitneyiz, sakın kafir olma!” demedikçe, hiç kimseye bir şey öğretmiyorlardı. Fakat onlar, o ikisinden karı ile kocanın arasını açacak şeyler öğrenmeye çalışıyorlardı. Ancak, Allah’ın izni olmadıkça bu şeyle hiç kimseye zarar veremezler. Onlar, kendilerine bir faydası olmayan, sadece zarar verecek şeyleri öğreniyorlardı. Halbuki onlar, büyü ile uğraşanların ahirette bir nasiplerinin olmayacağını biliyorlardı. Kendilerini karşılığında sattıkları şey ne kötüdür. Keşke bilselerdi.
103. Ve lev ennehum amenu vettekav le mesubetun min indillahi hayr, lev kanu ya’lemun: Eğer onlar iman edip takva sahibi olsalardı, Allah katında kazanacakları sevap hayırlı olurdu. Keşke bilselerdi.
104. Ya eyyuhellezine amenu la tekulu raina ve kulunzurna vesmeu ve lil kafirine azabun elim: Ey iman edenler! “raina” demeyin, “unzurna.” deyin ve dinleyin. Gerçeği yalanlayan nankörler için can yakıcı bir azap vardır.
105. Ma yeveddullezine keferu min ehlil kitabi ve lel muşrikine en yunezzele aleykum min hayrin min rabbikum vallahu yahtassu bi rahmetihi men yeşau, vallahu zul fadlil azim: Kitap Ehli’nin ve Müşriklerin kafirleri Rabb’inizden, size bir hayrın indirilmesini istemezler. Oysa Allah, rahmetini dilediği kimseye ayırır. Allah, Büyük Lütuf Sahibi’dir.
106. Ma nensah min ayetin ev nunsiha ne’ti bi hayrin minha ev misliha e lem ta’lem ennallahe ala kulli şey’in kadir: Biz, bir ayeti yürürlükten kaldırır veya unutturursak ya onun dengini ya da ondan daha iyisini getiririz. Sen, Allah’ın her şeye gücü yeten olduğunu bilmez misin?
107. E lem ta’lem ennellahe lehu mulkus semavati vel ard, ve ma lekum min dunillahi min veliyyin ve la nasir: Yerlerin ve göklerin egemenliğinin Allah’a ait olduğunu bilmez misin? Sizin için Allah’ın yanı sıra ne bir veli ne de bir yardımcı vardır.
108. Em turidune en tes’elu resulekum kema suile musa min kabl, ve men yetebeddelil kufra bil imani fe kad dalle sevaes sebil: Yoksa siz de daha önce Musa’yı sorguya çekenler gibi, elçinizi sorguya çekmek mi istiyorsunuz? Her kim, iman yerine küfrü tercih ederse o dosdoğru yoldan sapmış olur.
109. Vedde kesirun min ehlil kitabi lev yeruddunekum min ba’di imanikum kuffara, haseden min indi enfusihim min ba’di ma tebeyyene lehumul hakk, fa’fu vasfehu hatta ye’tiyallahu bi emrih, innallahe ala kulli şey’in kadir: Kitap Ehli’nin çoğu, Hakk kendilerine bildirildiği halde, benliklerindeki kıskançlıktan dolayı, imanınızdan sonra sizi küfre döndürmek isterler. Allah’ın emri gelinceye kadar onlara aldırış etmeyin. Onları affedin ve onlarla iyi geçinin. Kuşkusuz Allah, Her Şeye Güç Yetiren’dir.
110. Ve ekimus salate ve atuz zekat, ve ma tukaddimu li enfusikum min hayrin teciduhu indallah innallahe bi ma ta’melune basir: Salatı ikame edin ve zekatı yapın. Kendiniz için her ne iyilik yaparsanız onu Allah katında bulacaksınız. Kuşkusuz Allah, bütün yaptıklarınızı görmektedir.
111. Ve kalu len yedhulel cennete illa men kane huden ev nasar, tilke emaniyyuhum kul hatu burhanekum in kuntum sadikin: Onlar, “Yahudi ve Hıristiyanlardan başkası Cennet’e giremeyecek.” derler. Bu, onların kuruntusudur. De ki: “Eğer doğru söylüyorsanız iddianızı kanıtlayın.”
112. Bela men esleme vechehu lillahi ve huve muhsinun fe lehu ecruhu inde rabbihi, ve la havfun aleyhim ve la hum yahzenun: Bilakis, gerçekten kim iyi bir kimse olarak benliğini Allah’a teslim etmişse, onun ödülü Rabb’inin yanındadır. Onlar için hiçbir korku yoktur ve onlar üzülmeyeceklerdir.
113. Ve kaletil yahudu leysetin nasara ala şey’ ve kaletin nasara leysetil yahudu ala şey’in ve hum yetlunel kitab, kezalike kalellezine la ya’lemune misle kavlihim, fallahu yahkumu beynehum yevmel kıyameti fima kanu fihi yahtelifun: Kitap’ı okuyup durdukları halde, Yahudiler: “Hıristiyanlar geçerli bir inanç üzerinde değildirler.” derler. Hıristiyanlar da: “Yahudiler geçerli bir inanca sahip değildirler.” derler. Oysa Kitap’ı okuyorlar. Kitap’tan habersiz olanlar da onların sözlerinin aynısını söylediler. Allah, onların anlaşmazlığa düştükleri konuda Kıyamet Günü hüküm verecektir.
114. Ve men azlemu mimmen menea mesacidallahi en yuzkere fihesmuhu ve sea fi harabiha ulaike ma kane lehum en yedhuluha illa haifin lehum fid dunya hızyun ve lehum fil ahireti azabun azim: Allah’ın mescitlerinde, O’nun adının anılmasını engelleyen ve onların harap olmasına çalışan kimseden daha zalim kim olabilir? Buralara, ancak Allah’a karşı gelmekten korkularak girilebilir. Onlar için dünyada aşağılanma, ahirette de büyük bir azap vardır.
115. Ve lillahil meşriku vel magribu fe eynema tuvellu fe semme vechullah innallahe vasiun alim: Doğu da Allah’ındır, batı da. Nereye yönelirseniz yönelin, Allah’ın yönü orasıdır. Kuşkusuz, Allah, Yardımı Çok Kapsamlı Olan’dır, Her Şeyi Bilen’dir.
116. Ve kaluttehazellahu veleden, subhaneh, bel lehu ma fis semavati vel ard, kullun lehu kanitun: “Allah, çocuk edindi!” dediler. Haşa! O, bundan münezzehtir. Bilakis, gökte ve yerde ne varsa her şey O’nundur. Ve her şey O’na gönülden boyun eğmektedir.
117. Bedius semavati vel ard, ve iza kada emren fe innema yekulu lehu kun fe yekun: O, göklerin ve yerin Bedi’sidir. Bir şeyin olmasını istediğinde, ona sadece “Ol.” der, o da oluverir.
118. Ve kalellezine la ya’lemune lev la yukellimunallahu ev te’tina ayeh, kezalike kalellezine min kablihim misle kavlihim, teşabehet kulubuhum, kad beyyennal ayati li kavmin yukınun: Bilmeyen kimseler: “Allah’ın bizimle konuşması veya bize bir ayet göndermesi gerekmez mi?” dediler. Onlardan öncekiler de onların sözlerine benzer sözler söylemişlerdi. Kalpleri birbirlerine benziyor. Bilmek isteyen kimseler için ayetleri iyice açıkladık.
119. İnna erselnake bil hakkı beşiren ve neziren, ve la tus’elu an ashabil cahim: Doğrusu Biz, seni, Hakk ile müjdeleyici ve uyarıcı olarak gönderdik. Cehennem ehlinden sorumlu tutulacak değilsin.
120. Ve len terda ankel yahudu ve len nasara hatta tettebia milletehum kul inne hudallahi huvel huda ve leinitteba’te ehvaehum ba’dellezi caeke minel ilmi, ma leke minallahi min veliyyin ve la nasir: Yahudiler ve Hıristiyanlar, sen onların milletlerine uymadıkça senden asla razı olmazlar. De ki: “Gerçek şu ki; doğru yol Allah’ın yoludur.” Ve sana gelen ilimden sonra onların arzularına uyarsan; Allah’tan, sana ne bir veli ne bir yardımcı bulabilirsin.
121. Ellezine ateynahumul kitabe yetlunehu hakka tilavetih ulaike yu’minune bih, ve men yekfur bihi fe ulaike humul hasirun: Kendilerine Kitap verdiğimiz kimseler, ona uymak için gereği gibi okurlar. İşte bunlar ona inananlardır. İnanmayanlar ise, işte onlar kaybedenlerdir.
122. Ya beni israilezkuru ni’metiyelleti en’amtu aleykum ve enni faddaltukum alel alemin: Ey İsrailoğulları! Size verdiğim nimetimi ve lütufta bulunarak sizi alemlerde nimetlendirdiğimi hatırlayın.
123. Vetteku yevmen la teczi nefsun an nefsin şey’en ve la yukbelu minha adlun ve la tenfeuha şefaatun ve la hum yunsarun: Hiç kimsenin bir başkasının yerine bir şey ödeyemeyeceği, hiç kimseden fidye kabul edilmeyeceği ve hiç kimseye şefaatin fayda vermeyeceği ve hiç kimseye yardım edilmeyeceği günden korunup sakının.
124. Ve izibtela ibrahime rabbuhu bi kelimatin fe etemmehun, kale inni cailuke lin nasi imama, kale ve min zurriyyeti kale la yenalu ahdiz zalimin: Hani! Rabb’i, İbrahim’i birtakım kelimeler ile sınamış; o da onları yerine getirmişti. Allah, “Ben seni insanlara önder yapacağım.” dedi. İbrahim, “Soyumdan olanları da.” deyince; Allah, “Benim ahdim zalimlere ulaşmaz!” dedi.
125. Ve iz cealnal beyte mesabeten lin nasi ve emna, vettehizu min makamı ibrahime musalla ve ahidna ila ibrahime ve ismaile en tahhira beytiye lit taifine vel akifine ver rukkais sucud: Hani Biz, Beyt’i insanlar için toplanma yeri ve güvenli bir yer kıldık. “İbrahim’in makamından kendinize bir salat yeri edinin.” dedik. İbrahim ve İsmail’den, “Evimi tavaf edenler, kendilerini adamak amacıyla orda toplananlar, “rüku ve secde edenler” için temiz tutun.” diye söz aldık.
126. Ve iz kale ibrahimu rabbic’al haza beleden aminen verzuk ehlehu mines semerati men amene minhum billahi vel yevmil ahir, kale ve men kefere fe umettiuhu kalilen summe adtarruhu ila azabin nar, ve bi’sel masir: Hani İbrahim: “Ey Rabb’im! Bu beldeyi güvenli bir yer kıl, halkından, Allah’a ve Ahiret Günü’ne inananları, çeşitli ürünlerle rızıklandır.” dedi. O da: “Kafir olanı dahi az bir süre geçindiririm; sonra onu ateşin azabına uğratırım. Orası, varacaklar için ne kötü bir yerdir.” dedi.
127. Ve iz yerfeu ibrahimul kavaide minel beyti veismail rabbena tekabbel minna inneke entes semiul alim: Hani bir zamanlar İbrahim, İsmail ile birlikte Beyt’in temellerini yükseltirken: “Ey Rabb’imiz! Bunu bizden kabul et; kuşkusuz Sen, Her Şeyi İşiten ve Her Şeyi Bilen’sin.”
128. Rabbena vec’alna muslimeyni leke ve min zurriyyetina ummeten muslimeten leke ve erina menasikena ve tub aleyna, inneke entet tevvabur rahim: “Ey Rabb’imiz! Bizi, Sana teslim olanlardan kıl. Bizim soyumuzdan da Sana teslim olan bir toplum yap. Bize, menasikimizi göster. Tevbelerimizi kabul et. Kuşkusuz Tevbeleri Kabul Eden, Rahmeti Kesintisiz Olan yalnızca Sen’sin.
129. Rabbena veb’as fihim resulen minhum yetlu aleyhim ayatike ve yuallimuhumul kitabe vel hikmete ve yuzekkihim inneke entel azizul hakim: Ey Rabb’imiz! İçlerinden onlara Sen’in ayetlerini okuyacak, Kitap’ı ve Hikmeti öğretecek ve onları arındıracak bir elçi gönder. Kuşkusuz Sen, Mutlak Üstün Olan’sın, En İyi Hüküm Veren’sin.
130. Ve men yergabu an milleti ibrahime illa men sefihe nefseh, ve lekadistafeynahufid dunya, ve innehu filahireti le mines salihin: İbrahim’in milletinden, kendini bilmezlerden başka kim yüz çevirir? Ant olsun onu dünyada Biz seçtik; o, ahirette de iyiler arasında yer alacaktır.
131. İz kale lehu rabbuhu eslim kale eslemtu li rabbil alemin: Hani Rabb’i ona: “Müslim ol” dediğinde; o da: “Âlemlerin Rabbi için müslim oldum.” demişti.
132. Ve vassa biha ibrahimu benihi ve ya’kub, ya beniyye innallahestafa lekumud dine fe la temutunne illa ve entum muslimun: İbrahim, bunu, çocuklarına vasiyet etmişti. Yakup da: “Ey oğullarım! Şüphesiz Allah, bu dini sizin için seçti. O halde Müslimler olarak ölmenin dışında başka bir şekilde ölmeyin!” demişti.
133. Em kuntum şuhedae iz hadara ya’kubel mevtu, iz kale li benihi ma ta’budune min ba’di kalu na’budu ilaheke ve ilahe abaike ibrahime ve ismaile ve ishaka ilahen vahida ve nahnu lehu muslimun: Yoksa siz, Yakup’un ölümü anında onun yanında mıydınız? Hani oğullarına: “Benden sonra neye kulluk edeceksiniz?” demişti. Onlar da: “Senin ilahına ve ataların İbrahim, İsmail ve İshak’ın ilahı olan tek ilaha kulluk edeceğiz. Biz, O’na teslim olanlardanız.” demişlerdi.
134. Tilke ummetun kad halet, leha ma kesebet ve lekum ma kesebtum, ve la tus’elune amma kanu ya’melun: O gelip geçen bir ümmetti. Onların kazandıkları onlara; sizin kazandıklarınız sizedir. Siz, onların yaptıklarından sorumlu değilsiniz.
135. Ve kalu kunu huden ev nasara tehtedu kul bel millete ibrahime hanifa, ve ma kane minel muşrikin: Onlar, “Yahudi veya Hıristiyan olun ki, doğru yolu bulasınız.” dediler. De ki: “Hayır; biz, hiçbir zaman müşrik olmayan, hanif olan İbrahim’in milletindeniz.
136. Kulu amenna billahi ve ma unzile ileyna ve ma unzile ila ibrahime ve ismaile ve ishaka ve ya’kube vel esbatı ve ma utiye musa ve isa ve ma utiyen nebiyyune min rabbihim, la nuferriku beyne ehadin minhum ve nahnu lehu muslimun: Deyin ki: “Biz; Allah’a, bize indirilene, İbrahim’e, İsmail’e, İshak’a, Yakup’a ve onların soyundan gelenlere indirilene; Musa’ya, İsa’ya ve diğer nebilere Rabb’lerinden verilenlere, iman ettik. Onları birbirinden ayırt etmeyiz. Ve biz O’na teslim olanlardanız.”
137. Fe in amenu bi misli ma amentum bihi fe kadihtedev ve in tevellev fe innema hum fi şikak fe se yekfike humullah, ve huves semiul alim: Eğer onlar da sizin iman ettiğiniz gibi iman ederlerse, kuşkusuz doğru yolu bulmuş olurlar. Eğer yüz çevirirlerse, derin bir ayrılık ve çıkmaza düşmüş olurlar. Onlara karşı Allah sana yeter. O, Her Şeyi Duyan’dır, Her Şeyi Bilen’dir.
138. Sıbgatallah ve men ahsenu minallahi sıbgaten, ve nahnu lehu abidun: Allah’ın boyası! Allah’tan daha iyi boyası olan kim? Biz, yalnızca O’na kulluk edenlerdeniz.
139. Kul e tuhaccunena fillahi ve huve rabbuna ve rabbukum, ve lena a’maluna ve lekum a’malukum ve nahnu lehu muhlisun: De ki: “Bizimle Allah hakkında mı tartışıyorsunuz? Oysa O, bizim de Rabb’imiz sizin de Rabb’inizdir. Bizim yaptıklarımız bize, sizin yaptıklarınız sizedir. Biz ona içtenlikle bağlananlarız.”
140. Em tekulune inne ibrahime ve ismaile ve ishaka ve ya’kube vel esbata kanu huden ev nasara kul e entum a’lemu emillah, ve men azlemu mimmen keteme şehadeten indehu minallah, ve mallahu bi gafilin amma ta’melun: İbrahim’in, İsmail’in, İshak’ın, Yakup’un ve onların soyundan gelenlerin Yahudi veya Hıristiyan olduklarını mı iddia ediyorsunuz? De ki: “Siz mi daha iyi biliyorsunuz, yoksa Allah mı?” Allah’tan gelen bir gerçeği kendi yanında gizleyen kimseden daha zalim kim olabilir? Allah, yaptıklarınızdan habersiz değildir.
141. Tilke ummetun kad halet leha ma kesebet ve lekum ma kesebtum ve la tus’elune amma kanu ya’melun: Onlar, gelip geçen bir ümmetti. Onların kazandıkları onlara; sizin kazandıklarınız sizedir. Siz, onların yaptıklarından sorumlu değilsiniz.
142. Se yekulus sufehau minen nasi ma vellahum an kıbletihimulleti kanu aleyha kul lillahil meşrıku vel magrıb, yehdi men yeşau ila sıratın mustakim: İnsanlardan, birtakım beyinsizler: “Daha önce yöneldiğiniz kıbleden sizi çeviren nedir?” diyecekler. De ki: “Doğu da Batı da Allah’ındır. O, Hak eden kimseyi doğru yola iletir.”
143. Ve kezalike cealnakum ummeten vasatan li tekunu şuhedae alen nasi ve yekuner resulu aleykum şehida, ve ma cealnal kıbletelleti kunte aleyha illa li na’leme men yettebiur resule mimmen yenkalibu ala akibeyh, ve in kanet le kebireten illa alellezine hedallah ve ma kanallahu li yudia imanekum innallahe bin nasi le raufun rahim: Ve böylece, sizi vasat bir toplum yaptık ki insanlara karşı gerçeğin tanıkları olasınız; elçi de sizin üzerinizde tanık olsun. Senin arzulayıp da yönelemediğin Kıble’yi, Resul’e uyanları ökçeleri üzerinde geri dönenlerden ayırt etmek için kıble yaptık. Doğrusu, bu, Allah’ın hidayet ettiği kimselerden başkasına ağır gelir. Allah, imanınızı boşa çıkaracak değildir. Kuşkusuz Allah, insanlara karşı Çok Şefkatli ve Çok Bağışlayıcı’dır.
144. Kad nera tekallube vechike fis semai, fe le nuvelliyenneke kıbleten terdaha, fe velli vecheke şatral mescidil haram, ve haysu ma kuntum fe vellu vucuhekum şatrah, ve innellezine utul kitabe le ya’lemune ennehul hakku min rabbihim ve mallahu bi gafilin amma ya’melun: Senin, yüzünü göğe doğru çevirip durduğunu görüyoruz. Seni, razı olacağın bir kıbleye çevireceğiz. Bundan böyle yüzünü, Mescid-i Haram tarafına çevir. Ve siz de nerede olursanız olun, yüzlerinizi o tarafa çevirin. Kitap verilenler, onun Rabb’lerinden gelen bir gerçek olduğunu bilirler. Allah, onların yaptıklarından habersiz değildir.
145. Ve le in eteytellezine utul kitabe bi kulli ayetin ma tebiu kıbletek ve ma ente bi tabiın kıbletehum, ve ma ba’duhum bi tabiın kıblete ba’d, ve le initteba’te ehvaehum min ba’di ma caeke minel ilmi inneke izen le minez zalimin: Ant olsun ki Kitap verilenlere hangi ayeti getirirsen getir, yine de onlar senin kıblene uymazlar. Sen de onların kıblesine uyacak değilsin. Onlar, birbirlerinin kıblesine de uymazlar. Eğer, sana verilen bunca ilimden sonra, onların arzularına uyarsan, o zaman zalimlerden olursun.
146. Ellezine ateynahumul kitabe ya’rifunehu kema ya’rifune ebnaehum ve inne ferikan minhum le yektumunel hakka ve hum ya’lemun: Kendilerine Kitap verdiğimiz kimseler, O’nu öz oğullarını bildikleri gibi bilirler. Buna rağmen içlerinden bir zümre, bile bile gerçeği gizlemektedir.
148. Ve li kullin vichetun huve muvelliha festebikul hayrat, eyne ma tekunu ye’ti bikumullahu cemia, innallahe ala kulli şey’in kadir: Herkesin yöneldiği bir yönü vardır. Öyleyse siz de yararlı işler yapmada birbirinizle yarışın. Nerede olursanız olun Allah hepinizi bir araya getirir. Kuşkusuz, Allah Her Şeye Güç Yetiren’dir.
149. Ve min haysu harecte fe velli vecheke şatral mescidil haram, ve innehu lel hakku min rabbik, ve mallahu bi gafilin amma ta’melun: Her nereden çıkarsan çık, yüzünü Mescid-i Haram tarafına çevir. Çünkü bu Rabb’inden gelen Hakk’tır. Allah, yaptıklarınızdan habersiz değildir.
150. Ve min haysu harecte fe velli vecheke şatral mescidil haram, ve haysu ma kuntum fe velluvucuhekum şatrahu li ella yekune lin nasi aleykum hucceh, illellezine zalemu minhum fe la tahşevhum vahşevni ve li utimme ni’meti aleykum ve leallekum tehtedun: Her nereden çıkarsan çık, yüzünü Mescid-i Haram tarafına çevir. Siz de nerede olursanız olun, yüzünüzü o tarafa çevirin. Zalimler hariç, insanların size karşı bir kanıtları olmasın. Siz, onlara saygı duymayın, Bana duyun ki size olan nimetimi tamamlayayım; böylece doğru yolu bulasınız.
153. Ya eyyuhellezine amenustainu bis sabri ves salat, innallahe meas sabirin: Ey iman edenler! Sabır ve salatla yardım dileyin. Kuşkusuz, Allah, sabredenlerle beraberdir.
154. Ve la tekulu li men yuktelu fi sebilillahi emvat, bel ehyaun ve lakin la teş’urun: Allah yolunda öldürülenler için, “ölüler” demeyin. Bilakis, onlar “diri”dirler, ancak siz, bunu kavrayamazsınız.
155. Ve le nebluvennekum bi şey’in minel havfi vel cui ve naksın minel emvali vel enfusi ves semerat, ve beşşiris sabirin: Kesinlikle sizi belalandıracağız: Korku ve açlıkla; mallarınızı, canlarınızı ve ürünlerinizi kayba uğratarak. Sabredenleri müjdele.
156. Ellezine iza esabethum musibetun, kalu inna lillahi ve inna ileyhi raciun: Onlar, bir musibetle karşılaştıkları zaman, “Bizler, Allah için varız ve muhakkak O’na döneceğiz.” derler.
157. Ulaike aleyhim salavatun min rabbihim ve rahmetun ve ulaike humul muhtedun: İşte Rabb’lerinden, onlara salatlar ve rahmet vardır. İşte onlar, doğru yolu bulanlardır.
158. İnnes safa vel mervete min şeairillah, fe men haccel beyte evı’temera fe la cunaha aleyhi en yettavvefe bi hima ve men tetavvaa hayran, fe innallahe şakirun alim: Kuşkusuz Safa ile Merve Allah’ın belirlediği nişanelerdir. Kim hacc ya da umre amacıyla Beyt’i ziyaret ederse, ikisini de tavaf etmesinde bir sakınca yoktur. Ve yine kim gönülden bir iyilik yaparsa; kuşkusuz, Allah Karşılık Veren’dir, Her Şeyi Bilen’dir.
159. İnnellezine yektumune ma enzelna min el beyyinati vel huda min ba’di ma beyyennahu lin nasi fil kitabi, ulaike yel’anuhumullahu ve yel’anuhumul lainun: Bizim indirdiğimiz apaçık kanıtları ve hidayeti; insanlara Kitap’ta açıkça gösterdikten sonra, onları gizleyenler var ya! Onlara hem Allah lanet eder hem de bütün lanet edebilenler lanet ederler.
160. İllellezine tabu ve aslahu ve beyyenu fe ulaike etubu aleyhim, ve enet tevvabur rahim: Ancak tevbe edip, kendisini düzelten ve gerçeği gizlemeyenlerin tevbelerini kabul ederim. Zira Ben, Tevbeleri Kabul Eden’im, Rahmetim Kesintisiz’dir.
161. İnnellezine keferu ve matu ve hum kuffarun ulaike aleyhim la’netullahi vel melaiketi ven nasi ecmain: Kafir olup da Kafir olarak ölen kimselere gelince; işte, Allah’ın, meleklerin ve bütün insanların laneti onların üzerinedir.
162. Halidine fiha, la yuhaffefu anhumul azabu ve la hum yunzarun: Onlar, bu halde sürekli kalacaklardır. Onlardan ne azap hafifletilecek ve ne de onların yüzlerine bakılacak.
163. Ve ilahukum ilahun vahid, la ilahe illa huver rahmanur rahim: Sizin ilahınız bir tek ilahtır. O’ndan başka ilah yoktur. O, Rahmeti Bol ve Kesintisiz Olan’dır.
164. İnne fi halkıs semavati vel ardı vahtilafil leyli ven nehari vel fulkilleti tecri fil bahri bima yenfeun nase ve ma enzelallahu mines semai min main fe ahya bihil arda ba’de mevtiha ve besse fiha min kulli dabbe, ve tasrifir riyahı ves sehabil musahhari beynes semai vel ardı le ayatin li kavmin ya’kılun: Göklerin ve yerin yaradılışında, gece ile gündüzün birbirlerini ardı sıra takip etmesinde; insanların yararlanmaları için denizde yüzen gemilerde, Allah’ın gökten indirip, onunla ölü toprağa hayat vererek, orada her türlü canlının yaşamasını sağladığı suda, rüzgarın yönlendirilmesinde, emre hazır bulutların yer ile gök arasında hareket ettirilmesinde aklını kullanan bir halk için birçok kanıt vardır.
165. Ve minen nasi men yettehızu min dunillahi endaden yuhıbbunehum ke hubbillah, vellezine amenu eşeddu hubben lillah, ve lev yerallezine zalemu iz yeravnel azabe, ennel kuvvete lillahi cemian, ve ennellahe şedidul azab: İnsanlardan, Allah’ın yanı sıra başka varlıkları O’na denk tutan ve onları Allah’ı sevdiği gibi sevenler vardır. İman edenlerin Allah’ı sevmeleri ise her türlü sevgiden daha üstündür. Keşke zulmedenler, azabı gördükleri zaman bütün kuvvetin Allah’a ait olduğunu ve Allah’ın azabının çok şiddetli olduğunu daha önceden anlayabilselerdi!
166. İz teberreellezinettubiu minellezinettebeu ve reavul azabe ve takattaat bihimul esbab: Kendilerine tabi olunanlar, azabı gördükleri zaman, tabi olanlardan uzaklaşacak ve aralarındaki bütün bağlar kopacaktır.
167. Ve kalellezinettebeu lev enne lena kerreten fe neteberree minhum kema teberreu minna kezalike yurihimullahu a’malehum haseratin aleyhim ve ma hum bi haricine minen nar: Tabi olanlar, diyecekler ki: “Keşke bize, tekrar dünyaya dönüş olsaydı da onların şimdi bizden uzaklaştıkları gibi biz de onlardan uzak dursaydık.” Böylece, Allah, pişmanlıklarına sebep olan bütün bu yaptıklarının sonucunu onlara gösterir. Ve onlar ateşten çıkacak da değillerdir.
168. Ya eyyuhen nasu kulu mimma fil ardı halalen tayyiben, ve la tettebiu hutuvatiş şeytan, innehu lekum aduvvun mubin: Ey insanlar! Yeryüzünde bulunan şeylerin helal ve tayyib olanlarından yiyin. Şeytanın izinden gitmeyin, çünkü o sizin apaçık düşmanınızdır.
169. İnnema ye’murukum bis sui vel fahşai ve en tekulu alallahi ma la ta’lemun: O, size, ancak kötülüğü, fahşayı ve Allah’a karşı bilmediğiniz şeyleri söylemeyi telkin eder.
170. Ve iza kile lehumuttebiu ma enzelallahu kalu bel nettebiu ma elfeyna aleyhi abaena e ve lev kane abauhum la ya’kılune şey’en ve la yehtedun: Onlara, “Allah’ın indirdiğine uyun.” denildiği zaman, onlar: “Hayır! Biz, atalarımızdan gördüğümüz şeylere uyarız.” derler. Ya ataları akıllarını kullanmayan ve doğru yolu bulamamış kimselerse?
171. Ve meselullezine keferu ke meselillezi yen’ıku bi ma la yesmeu illa duaen ve nidaa, summun bukmun umyun fe hum la ya’kılun: Kafirlerin durumu, çağırmaktan, seslenmekten başka bir şey duymayan haykıran kimsenin durumu gibidir. Onlar; sağırdırlar, dilsizdirler, kördürler. Bu nedenle, akıllarını da kullanmazlar.
172. Ya eyyuhellezine amenu kulu min tayyibati ma razaknakum veşkuru lillahi in kuntum iyyahu ta’budun: Ey iman edenler! Eğer, sadece O’na kulluk ediyorsanız, size rızık olarak verdiğimiz şeylerin sağlıklı, temiz, ve iyi olanlarından yiyin ve Allah’a şükredin.
173. İnnema harrame aleykumul meytete ved deme ve lahmel hınziri ve ma uhille bihi li gayrillah, fe menidturra gayra bagin ve la adin fe la isme aleyh, innallahe gafurun rahim: O; size, sadece ölü hayvan etini, kanı, domuz etini ve Allah’tan başkası adına kesilenleri haram kıldı. Mecbur kalan bir kimsenin, haddi aşmamak ve istismar etmemek koşuluyla, bunları yemesinde bir günah yoktur. Kuşkusuz, Allah’ın Rahmeti Bol ve Kesintisiz’dir.
174. İnnellezine yektumune ma enzelallahu minel kitabi ve yeşterune bihi semenen kalilen, ulaike ma ye’kulune fi butunihim illen nare ve la yukellimuhumullahu yevmel kıyameti ve la yuzekkihim, ve lehum azabun elim: Allah’ın indirdiği Kitap’tan bir kısmını gizleyip, onu az bir değer karşılığında değiştirenler var ya, işte onlar, bununla karınlarına ateşten başka bir şey doldurmuyorlar. Allah, onlarla Kıyamet Günü’nde ne konuşacak ne de onları temize çıkaracaktır. Ve onlar için can yakıcı bir azap vardır.
175. Ulaikellezineşteravud dalalete bil huda vel azabe bil magfireh, fe ma asberehum alen nar: İşte onlar, hidayete karşılık sapkınlığı satın alanlardır; bağışlanmaya karşılık azabı. Ateşe ne kadar dayanıklıdırlar!
176. Zalike bi ennellahe nezzelel kitabe bil hakk, ve innellezinahtelefu fil kitabi le fi şikakin baid: İşte bu, Allah’ın Hakk olarak indirdiği Kitap hakkında, onların anlaşmazlığa düşmeleri ve derin bir ayrılık içinde olmalarındandır.
177. Leysel birre en tuvellu vucuhekum kıbelel maşrıkı vel magrıbi ve lakinnel birre men amene billahi vel yevmil ahırı vel melaiketi vel kitabi ven nebiyyin, ve atel male ala hubbihi zevil kurba vel yetama vel mesakine vebnes sebili, ves sailine ve fir rıkab, ve ekames salate ve atez zekat, vel mufune bi ahdihim iza ahed, ves sabirine fil be’sai ved darrai ve hinel be’s ulaikellezine sadaku, ve ulaike humul muttekun: Yüzünüzü doğu ve batı tarafına çevirmeniz bir değildir. Ama bir: Allah’a, Ahiret Günü’ne, meleklere, kitaplara ve nebilere iman etmek; malını sevdiği halde onu yakınlarına, yetimlere, yoksullara, yol oğluna, yardım isteyenlere, rikab olanlara vermek; “salatı ikame etmek, zekat yapmak”, söz verdiği zaman sözünü yerine getirmek, sıkıntıda, zorlukta ve felakete uğrama durumunda sabretmektir. İşte bunlar, sadık olanlardır. Ve işte bunlar, takva sahibi olanlardır.
178. Ya eyyuhellezine amenu kutibe aleykumul kısasu fil katla el hurru bil hurri vel abdu bil abdi vel unsa bil unsa fe men ufiye lehu min ahihi şey’un fettibaun bil ma’rufi ve edaun ileyhi bi ihsan, zalike tahfifun min rabbikum ve rahmeh, fe meni’teda ba’de zalike fe lehu azabun elim: Ey iman edenler! Öldürülmelerde size kısas yazıldı; hüre hür, abde abd, kadına kadın. Ancak öldüren, öldürülenin kardeşi tarafından bağışlanırsa; örfe uygun şekilde, diyeti iyilikle ödemelidir. Bu Rabb’inizden bir hafifletme ve rahmettir. Bundan sonra kim haddi aşarsa, onun için can yakıcı bir azap vardır.
179. Ve lekum fil kısası hayatun ya ulil elbabi leallekum tettekun: Ey sağlıklı düşünen, sağduyu sahipleri! Kısasta sizin için hayat vardır. Umulur ki takva sahibi olursunuz.
180. Kutibe aleykum iza hadara ehadekumul mevtu in tereke hayra, el vasiyyetu lil valideyni vel akrabine bil ma’ruf, hakkan alel muttekin: Birinize ölüm geldiği zaman; eğer geride bir hayır bırakıyorsa, anneye, babaya, yakın akrabaya örfe uygun bir şekilde vasiyette bulunmak, takva sahibi olanların üzerine bir hak olarak yazıldı.
181. Fe men beddelehu ba’de ma semiahu fe innema ismuhu alellezine yubeddiluneh, innallahe semiun alim: Her kim, bu vasiyeti duyduktan sonra onu değiştirirse, doğrusu onun günahı değiştirenin üzerinedir. Kuşkusuz Allah, Her Şeyi Duyan’dır, Her Şeyi Bilen’dir.
182. Fe men hafe min musın cenefen ev ismen fe aslaha beynehum fe la isme aleyh, innallahe gafurun rahim: Kim, vasiyet edenin yanılacağından veya günaha gireceğinden endişe ederse, taraflar arasında uzlaşma sağlamasında, ona bir günah yoktur. Kuşkusuz Allah Çok Bağışlayıcı’dır, Rahmeti Kesintisiz’dir.
183. Ya eyyuhellezine amenu kutibe aleykumus sıyamu kema kutibe alellezine min kablikum leallekum tettekun: Ey iman edenler! Sizden öncekilere yazıldığı gibi, siyam size de yazıldı. Umulur ki takva sahibi olursunuz.
184. Eyyamen ma’dudat, fe men kane minkum maridan ev ala seferin fe iddetun min eyyamin uhar ve alellezine yutikunehu fidyetun taamu miskin, fe men tatavvaa hayran fe huve hayrun leh, ve en tesumu hayrun lekum in kuntum ta’lemun: Sayılı günlerdir. Artık sizden kim hastalanır veya seferde olursa tutamadığı günler sayısınca başka günlerde tutsun. Onu tutmaya gücü yetenlerin, bir yoksulu doyuracak kadar fidye vermesi gerekir. Böyle olmakla birlikte, kim gönlünden gelerek daha fazlasını yaparsa, bu, onun için daha hayırlıdır. Eğer bilirseniz, siyam yapmanız sizin için hayırlı olandır.
185. Şehru ramadanellezi unzile fihil kur’anu huden lin nasi ve beyyinatin minel huda vel furkan, fe men şehide minkumuş şehra fel yesumh, ve men kane maridan ev ala seferin fe iddetun min eyyamin uhar yuridullahu bikumul yusra ve la yuridu bikumul usra, ve li tukmilul iddete ve li tukebbirullahe ala ma hedakum ve leallekum teşkurun: Ramazan ayı ki: İnsanlar için hidayet rehberi olan, doğru yola ileten, doğru ile yanlışı birbirinden ayıran; apaçık kanıtları içeren Kur’an o ayda indirildi. Sizden, kim bu aya erişirse savm/siyam yapsın. Kim de hasta veya yolcu olursa, tutamadığı günler sayısınca başka günlerde tutsun. Allah, sizin için zorluk değil kolaylık diler. Allah, belirlenen günlerin sayısını tamamlamanızı ve size doğru yolu gösterdiğinden, Kendisini yüceltmenizi ister ki böylece şükretmiş olursunuz.
186. Ve iza seeleke ıbadi anni fe inni karib ucibu da’veted dai iza deani, fel yestecibu li vel yu’minu bi leallehum yerşudun: Kullarım, sana, Ben’i sorarlarsa bilsinler ki Ben, yakınım. Bana dua edenin, duasına karşılık veririm. O halde onlar da Benim çağrıma uysunlar ve Bana gerçek anlamda iman etsinler. Böylece irşad olurlar.
187. Uhılle lekum leyletes sıyamir refesu ila nisaikum hunne libasun lekum ve entum libasun lehun alimallahu ennekum kuntum tahtanune enfusekum fe tabe aleykum ve afa ankum, fel ane başiruhunne vebtegu ma keteballahu lekum, ve kulu veşrabu hatta yetebeyyene lekumul haytul ebyadu minel haytıl esvedi minel fecri, summe etimmus sıyame ilel leyli, ve la tubaşiruhunne ve entum akifune fil mesacid, tilke hududullahi fe la takrabuha kezalike yubeyyinullahu ayatihi lin nasi leallehum yettekun: Siyam gecesinde kadınlarınıza yaklaşmanız sizin için helal kılındı. Onlar, sizin için örtüdür; siz de onlar için örtüsünüz. Allah, nefsinize sahip olmadığınızı bildi ve tevbenizi kabul edip sizi bağışladı. Artık onlara yaklaşın, Allah’ın sizin için yazdığı şeyi isteyin. Şafak vaktinin siyah ipliği, beyaz ipliğinden ayırt edilme anına kadar, yiyin için. Sonra da geceye dek siyamı tamamlayın. Eğer mescitlerde itikaftaysanız onlara yaklaşmayın. Bunlar, Allah’ın koyduğu sınırlardır. Bu sınırlara yaklaşmayın. İşte böylece Allah, insanlara ayetlerini açıklar. Umulur ki takva sahibi olursunuz.
188. Ve la te’kulu emvalekum beynekum bil batılı ve tudlu biha ilel hukkami li te’kulu ferikan min emvalin nasi bil ismi ve entum ta’lemun: Birbirinizin mallarını haksız şekilde yemeyin. Günah olduğunu bildiğiniz halde, başkasının bir kısım mallarına haksız yere sahip olabilmek için hukuki hileye başvurmayın.
189. Yes’eluneke anil ehilleh, kul hiye mevakitu lin nasi vel hacc, ve leysel birru bi en te’tul buyute min zuhuriha ve lakinnel birre menitteka, ve’tul buyute min ebvabiha, vettekullahe leallekum tuflihun: Sana, ayın evrelerini soruyorlar. De ki: “O, insanlar ve hacc için bir zaman ölçüsüdür.” Evlerinize arkalarından girmeniz bir değildir; bir, takvalı davranmaktır. Öyleyse evlerinize kapılarından girin. Allah’a karşı takvalı olun ki kurtuluşa erebilesiniz.
190. Ve katilu fi sebilillahillezine yukatilunekum ve la ta’tedu innallahe la yuhıbbul mu’tedin: Sizinle savaşanlara karşı siz de Allah yolunda onlarla savaşın. Ama haddi aşmayın. Kuşkusuz Allah, haddi aşanları sevmez.
191. Vaktuluhum haysu sekıftumuhum ve ahricuhum min haysu ahracukum vel fitnetu eşeddu minel katli, ve la tukatiluhum indel mescidil harami hatta yukatilukum fih, fe in katelukum faktuluhum kezalike cezaul kafirin: Onları yakaladığınız yerde öldürün. Sizi çıkardıkları yerden siz de onları çıkartın. Zaten, fitne öldürmekten daha kötüdür. Onlar, Mescid-i Haram çevresinde sizinle savaşmadıkça siz de onlarla savaşmayın. Eğer savaşırlarsa, siz de savaşın. İşte Kafirlere verilecek karşılık böyledir.
فَاِنِ انْتَهَوْا فَاِنَّ اللّٰهَ غَفُورٌ رَح۪يمٌ
192. Fe inintehev fe innallahe gafurun rahim: Eğer vazgeçerlerse, kuşkusuz, Allah, Bağışlayıcı, Rahmeti Kesintisiz Olan’dır.
193. Ve katiluhum hatta la tekune fitnetun ve yekuned dinu lillah, fe inintehev fe la udvane illa alez zalimin: Fitne kalmayıp, din tamamıyla Allah’ın oluncaya kadar onlarla savaşın. Eğer vazgeçerlerse zalimlerden başkasına düşmanlık yoktur.
194. Eş şehrul haramu biş şehril harami vel hurumatu kısas, fe meni’teda aleykum fa’tedu aleyhi bi misli ma’teda aleykum, vettekullahe va’lemu ennellahe meal muttekin: Haram ay, haram aya karşılıktır. Hürmetler de karşılıklıdır. Kim, size saldırırsa siz de onlara aynı şekilde karşılık verin. Allah’a karşı takvalı olun. Ve iyi bilin ki Allah, takvalı olanlarla beraberdir.
195. Ve enfiku fi sebilillahi ve la tulku bi eydikum ilet tehluketi, ve ahsinu, innallahe yuhıbbul muhsinin: Allah yolunda malınızı infak edin. Kendi ellerinizle kendinizi tehlikeye atmayın. İyilik yapın. Kuşkusuz, Allah, iyilik yapanları sever.
196. Ve etimmul hacce vel umrete lillah, fe in uhsirtum fe mesteysera minel hedyi ve la tahliku ruusekum hatta yeblugal hedyu mahilleh, fe men kane minkum maridan ev bihi ezen min ra’sihi fe fidyetun min sıyamin ev sadakatin ev nusuk fe iza emintum, fe men temettea bil umreti ilel haccı fe mesteysera minel hedyi, fe men lem yecid fe sıyamu selaseti eyyamin fil haccı ve seb’atin iza reca’tum tilke aşaratun kamileh, zalike li men lem yekun ehluhu hadırıl mescidil haram, vettekullahe va’lemu ennellahe şedidul ikab: Allah için Haccı ve Umreyi tam yapın. Eğer engellenirseniz, o zaman hediyeden kolayınıza gelen şeyi gönderin! Ancak hediye yerine ulaşıncaya kadar başınızı tıraş etmeyin. Sizden hasta olan veya başından bir rahatsızlığı bulunan; oruç tutmalı veya sadaka vermeli ya da nusuktan sayılacak bir fidye vermeli! Emin olduğunuz vakitte; kim, hac vaktine kadar umre ile faydalanmak isterse, hediyeden kolayına geleni göndermeli! Fakat kim bulamazsa, hac günlerinde üç, döndükten sonra da yedi gün olmak üzere toplam on gün oruç tutsun. Bu, ailesi Mescid-i Haram çevresinde oturmayanlar içindir. Allah’a karşı takvalı davranın. Ve bilin ki Allah’ın cezası çok şiddetlidir.
197. El haccu eşhurun ma’lumat, fe men farada fihinnel hacca fe la refese ve la fusuka ve la cidale fil hacc, ve ma tef’alu min hayrın ya’lemhullah, ve tezevvedu fe inne hayraz zadit takva, vettekuni ya ulil elbab: Hacc, bilinen aylardır. Kim haccı farz edinirse; o esnada, uygunsuz davranmak, fasıklık yapmak ve kavga etmek yoktur. Ne hayır işlerseniz Allah onu bilir. Azık edinin. Kuşkusuz azığın en hayırlısı takvadır. Ey selim akıl sahipleri! Bana karşı takvalı olun!
198. Leyse aleykum cunahun en tebtegu fadlan min rabbikum fe iza efadtum min arafatin fezkurullahe indel meş’aril haram, vezkuruhu kema hedakum, ve in kuntum min kablihi le mined dallin: Rabb’inizden lütuf istemenizde bir sakınca yoktur. Artık Arafat’tan ayrılıp, akın ettiğinizde Meş’ar-i Haram’da Allah’ı anın. O, size nasıl doğru yolu gösterdiyse, siz de O’nu öyle anın. Kuşkusuz, O, doğru yolu göstermeden önce siz sapkınlardandınız.
199. Summe efidu min haysu efadan nasu vestagfirullah, innallahe gafurun rahim: Sonra, insanların dağıldığı yerden siz de dağılın. Allah’tan bağışlanma dileyin. Kuşkusuz Allah, Çok Bağışlayıcı’dır, Rahmeti Kesintisiz’dir.
200. Fe iza kadaytum menasikekum fezkurullahe ke zikrikum abaekum ev eşedde zikra, fe minen nasi men yekulu rabbena atina fid dunya ve ma lehu fil ahirati min halak: Hacc menasiklerinizi bitirince, atalarınızı andığınız gibi; hatta daha güçlü bir şekilde Allah’ı anın. Kimi insanlar; “Ey Rabb’imiz, bize dünyada ver.” derler. Bu kimselerin ahirette bir payı yoktur.
201. Ve minhum men yekulu rabbena atina fid dunya haseneten ve fil ahirati haseneten ve kına azaben nar: Kimileri de: “Rabb’imiz, bize dünyada da iyilik, ahirette de iyilik ver ve bizi ateşin azabından koru.” derler.
203. Vezkurullahe fi eyyamin ma’dudat, fe men teaccele fi yevmeyni fe la isme aleyh, ve men teahhara fe la isme aleyhi, li menitteka vettekullahe va’lemu ennekum ileyhi tuhşerun: Sayılı günlerde Allah’ı anın. Kim acele edip, iki gün içinde dönerse ona günah yoktur. Kim geri kalırsa takvalı olduğu takdirde ona da günah yoktur. Allah’a karşı takvalı olun ve bilin ki O’nun huzurunda toplanacaksınız.
204. Ve minen nasi men yu’cibuke kavluhu fil hayatid dunya ve yuşhidullahe ala ma fi kalbihi, ve huve eleddul hısam: Kimi insanın, dünya hayatı ile ilgili sözü senin hoşuna gider. Kalbindekine Allah’ı şahit tutar. Oysaki o düşmanların en azılısıdır.
205. Ve iza tevella sea fil ardı li yufside fiha ve yuhlikel harse ven nesl, vallahu la yuhıbbul fesad: Senden ayrılınca, yeryüzünde bozgunculuk yapmaya, ürünü ve nesli yok etmeye çalışır. Allah ise bozgunculuğu sevmez.
206. Ve iza kile lehuttekıllahe ehazethul izzetu bil ismi fe hasbuhu cehennem, ve le bi’sel mihad: Ona, “Allah’a karşı takvalı ol.” dendiği zaman, kendisini üstün görmesi onu günaha sevk eder. İşte böylesine Cehennem yeter. O, ne kötü bir döşektir!
207. Ve minen nasi men yeşri nefsehubtigae mardatillah, vallahu raufun bil ıbad: Kimi insanlar da kendisini Allah’ın rızasını kazanmaya adar. Allah, kullarına karşı Çok Şefkatli’dir.
208. Ya eyyuhellezine amenudhulu fis silmi kaffeh, ve la tettebiu hutuvatiş şeytan, innehu lekum aduvvun mubin: Ey iman edenler! Bir bütün olarak Silm’e girin. Şeytanın izinden gitmeyin. Kuşkusuz o, sizin apaçık düşmanınızdır.
209. Fe in zeleltum min ba’di ma caetkumul beyyinatu fa’lemu ennallahe azizun hakim: Size gelen açık kanıtlara rağmen yine de ayağınız kayarsa, şunu iyi bilin ki Allah, Mutlak Üstün Olan’dır, En İyi Hüküm Veren’dir.
210. Hel yenzurune illa en ye’tiyehumullahu fi zulelin minel gamami vel melaiketu ve kudiyel emr, ve ilallahi turceul umur: Yoksa onlar, Allah’ın ve meleklerin bulut gölgeleri içinden çıkıp gelmesini ve işlerini bitirmesini mi bekliyorlar? Oysa bütün işler, yalnızca Allah’a döndürülür.
211. Sel beni israile kem ateynahum min ayetin beyyineh, ve men yubeddil ni’metallahi min ba’di ma caethu fe innallahe şedidul ikab: İsrailoğulları’na sor; Biz, onlara nice açık ayetler verdik. Kim, Allah’ın nimeti kendisine geldikten sonra onu değiştirirse; artık kuşkusuz Allah, Azabı Çok Şiddetli Olan’dır.
212. Zuyyine lillezine keferul hayatud dunya ve yesharune minellezine amenu, vellezinettekav fevkahum yevmel kıyameh, vallahu yerzuku men yeşau bi gayrihisab: Kafirlere dünya hayatı süslü gösterildi. Onlar, iman edenlerle alay ederler. Oysa takva sahibi olan kimseler, Kıyamet Günü’nde onlardan üstün durumdadırlar. Allah, dilediğine hesapsız rızık verir.
213. Kanen nasu ummeten vahıdeten fe beasallahun nebiyyine mubeşşirine ve munzirine, ve enzele meahumul kitabe bil hakkı li yahkume beynen nasi fi mahtelefu fih, ve mahtelefe fihi illellezine utuhu min ba’di ma caethumul beyyinatu bagyen beynehum, fe hedallahullezine amenu li mahtelefu fihi minel hakkı bi iznih, vallahu yehdi men yeşau ila sıratın mustakim: İnsanlar bir tek ümmetti. Allah; onlara, haber verici ve uyarıcı nebiler gönderdi. Anlaşmazlığa düştükleri konularda aralarında Hakk ile hükmetmeleri için onlarla beraber Kitap indirdi. Kitap verilenler, kendilerine apaçık kanıtlar gelmesine rağmen, aralarındaki ihtiras nedeniyle onda anlaşmazlığa düştüler. Bunun üzerine Allah, iman edenleri Kendi izni ile onların üzerinde ayrılığa düştükleri gerçeğe iletti. Zira Allah, hak edeni doğru yola iletir.
214. Em hasibtum en tedhulul cennete ve lemma ye’tikum meselullezine halev min kablikum messethumul be’sau ved darrau ve zulzilu hatta yekuler resulu vellezine amenu meahu meta nasrullah, e la inne nasrallahi karib: Sizden öncekiler gibi sıkıntı ve zorluklar çekmeden Cennet’e gireceğinizi mi sandınız? Onlara dokunan sıkıntı ve zorluklarla öylesine sarsıldılar ki Resul ve onunla birlikte olan Müminler, “Allah’ın yardımı ne zaman?” dediler. İyi bilin ki Allah’ın yardımı yakındır.
215. Yes’eluneke maza yunfikun, kul ma enfaktum min hayrin fe lil valideyni vel akrabine vel yetama vel mesakini vebnis sebil, ve ma tef’alu min hayrin fe innallahe bihi alim: Sana neyi infak edeceklerini soruyorlar. De ki: “Hayır adına ne harcayabilirseniz; o, anne ve babaya, akrabalara, yetimlere, yoksullara ve yol oğlunadır. Hayır adına her ne yaparsanız kuşkusuz Allah, Her Şeyi Bilir.”
216. Kutibe aleykumul kitalu ve huve kurhun lekum, ve asa en tekrehu şey’en ve huve hayrun lekum, ve asa en tuhıbbu şey’en ve huve şerrun lekum vallahu ya’lemu ve entum la ta’lemun: Hoşunuza gitmese de savaş üzerinize yazıldı. Olur ki, hoşunuza gitmeyen bir şeyde sizin için hayır, yine olur ki hoşunuza giden bir şeyde de sizin için şer vardır. Allah bilir, siz bilmezsiniz.
217. Yes’eluneke aniş şehril harami kıtalin fih, kul kıtalun fihi kebir, ve saddun an sebilillahi ve kufrun bihi vel mescidil harami ve ihracu ehlihi minhu ekberu indallah, vel fitnetu ekberu minel katl, ve la yezalune yukatilunekum hatta yeruddukum an dinikum inistetau ve men yertedid minkum an dinihi fe yemut ve huve kafirun fe ulaike habitat a’maluhum fid dunya vel ahireh, ve ulaike ashabun nar, hum fiha halidun: Sana, haram ayını ve onda savaşmanın durumunu soruyorlar. De ki: “O ayda savaşmak, büyük (günahtır.) ” Ancak, Allah’ın yolundan alıkoymak, onu ve Mescid-i Haram’ı küfretmek onun halkını oradan çıkarmak, Allah katında daha büyük (günahtır.) Zira fitne, öldürmekten daha kötüdür. Onlar, eğer güç yetirebilseler, sizi dininizden döndürünceye kadar, sizinle savaşmaktan vazgeçmezler. Sizden kim, dininden döner ve kafir olarak ölürse işte onların dünyada da ahirette de yaptıkları boşa gitmiş olur. İşte onlar, ateşin ehlidir. Ve orada sürekli kalacaklardır.
218. İnnellezine amenu vellezine haceru ve cahedu fi sebilillahi, ulaike yercune rahmetallah, vallahu gafurun rahim: İman edenler, hicret edenler ve Allah yolunda cihad edenler; ancak bunlar, Allah’ın rahmetini umabilirler. Allah, Çok Bağışlayıcı’dır, Rahmeti Kesintisiz’dir.
219. Yes’eluneke anil hamri vel meysir, kul fihima ismun kebirun ve menafiu lin nasi, ve ismuhuma ekberu min nef’ihima ve yes’eluneke maza yunfikun kulil afve, kezalike yubeyyinullahu lekumul ayati leallekum tetefekkerun: Sana hamrın ve şans oyunlarının hükmünü soruyorlar. De ki: “Her ikisinde de büyük günah vardır. İnsanlar için yararları olsa da. Günahları yararlarından daha büyüktür.” Sana neyi infak edeceklerini soruyorlar. De ki: “Afvı.” Allah size ayetlerini böylece açıklamaktadır. Umulur ki düşünürsünüz.
220. Fid dunya vel ahirah ve yes’eluneke anil yetama kul ıslahun lehum hayr ve in tuhalituhum fe ıhvanukum vallahu ya’lemul mufside minel muslih ve lev şaallahu le a’netekum innallahe azizun hakim: Dünya ve ahiret hakkında… Bir de sana öksüzleri soruyorlar. De ki: “Onların hayatlarını düzene sokmak, sahipsiz bırakmaya göre hayırlı olandır.” Eğer birlikte yaşayacak olursanız, onlar sizin kardeşlerinizdir. Allah, bozguncu olanla yapıcı olanı ayırt etmesini bilir. Eğer, Allah dileseydi, sizi zora koşardı. Zira Allah, Çok Güçlü ve Her Şeye Egemen’dir.
221. Ve la tenkihul muşrikati hatta yu’minn, ve le emetun mu’minetun hayrun min muşriketin ve lev a’cebetkum, ve la tunkihul muşrikine hatta yu’minu ve le abdun mu’minun hayrun min muşrikin ve lev a’cebekum, ulaike yed’une ilen nar, vallahu yed’u ilel cenneti vel magfireti bi iznih, ve yubeyyinu ayatihi lin nasi leallehum yetezekkerun: İman etmedikçe müşrik kadınlarla evlenmeyin. Beğenseniz de mü’min bir emet, müşrik bir kadına göre hayırlı olandır. İman etmedikçe, müşrik erkeklerle evlenmeyin. Beğenseniz de abd olan bir Mü’min, Müşrik bir erkeğe göre hayırlı olandır. Zira onlar ateşe çağırırlar. Allah ise izni ile Cennet’e ve bağışlanmaya çağırır. İnsanlara ayetlerini böyle açıklar. Umulur ki öğüt alıp düşünürler.
222. Ve yes’eluneke anil mahid, kul huve ezen, fa’tezilun nisae fil mahidi, ve la takrabuhunne hatta yathurn fe iza tetahherne fe’tuhunne min haysu emerekumullah innallahe yuhıbbut tevvabine ve yuhibbul mutetahhirin: Sana “adet görme durumundan” soruyorlar. De ki: “O bir rahatsızlıktır.” Kadınlar adet hali durumundayken onlardan uzak durun. Adet görme bitinceye kadar onlara yaklaşmayın. Adet hali bitince, onlara Allah’ın buyruğuna uygun şekilde yaklaşın. Kuşkusuz, Allah, tevbe edenleri sever. Ve temizlenenleri de sever.
223. Nisaukum harsun lekum, fe’tu harsekum enna şi’tum ve kaddimu li enfusikum vettekullahe va’lemu ennekum mulakuh, ve beşşiril mu’minin: Kadınlarınız sizin için ürün veren kimselerdir. O halde, ürün vereninize istediğiniz gibi varın. Kendiniz için önceden hazırlık yapın. Allah’a karşı takvalı olun. Bilin ki muhakkak O’na kavuşacaksınız. Ve müminleri müjdele.
224. Ve la tec’alullahe urdaten li eymanikum en teberru ve tetteku ve tuslihu beynen nas, vallahu semiun alim: Sakın, Allah adına ettiğiniz yeminleri; iyilik yapmanıza, takva sahibi olmanıza ve insanların arasını düzeltmenize engel kılmayın. Allah, Her Şeyi Duyan’dır, Her Şeyi Bilen’dir.
225. La yuahızukumullahu bil lagvi fi eymanikum ve lakin yuahızukum bi ma kesebet kulubukum vallahu gafurun halim: Allah, kasıtsız olarak yaptığınız yeminlerden sizi sorumlu tutmaz. Ancak, kasıtlı yaptığınız yeminlerden sizi sorumlu tutar. Allah; Çok Bağışlayan’dır, Çok Hoşgörülü’dür.
226. Lillezine yu’lune min nisaihim terabbusu erbaati eşhur, fe in fau fe innallahe gafurun rahim: Kadınlarına yaklaşmamaya yemin eden kimseler için, dört ay bekleme süresi vardır. Eğer bu yeminlerinden dönerlerse; doğrusu Allah, Çok Bağışlayan’dır, Rahmeti Kesintisiz’dir.
228. Vel mutallakatu yeterabbasne bi enfusihinne selasete kuruin, ve la yahıllu lehunne en yektumne ma halakallahu fi erhamihinne in kunne yu’minne billahi vel yevmil ahır, ve buuletuhunne ehakku bi reddihinne fi zalike in eradu ıslaha, ve lehunne mislullezi aleyhinne bil ma’ruf, ve lir ricali aleyhinne dereceh, vallahu azizun hakim: Boşanan kadınlar, evlenmeksizin üç adet dönemi beklerler. Eğer Allah’a ve ahiret gününe inanıyorlarsa, Allah’ın rahimlerinde yarattığını gizlemeleri onlara helal değildir. Eğer bu dönemde kocaları barışmak isterlerse, onlarla yeniden evlenmede daha fazla hak sahibidirler. Erkeklerin, kadınlar üzerindeki haklarına denk, kadınların da erkekler üzerinde meşru hakları vardır. Ancak erkekler, onlar üzerinde öncelik sahibidirler. Kuşkusuz, Allah; Mutlak Üstün Olan’dır, En İyi Hüküm Veren’dir.
229. Et talaku merratan, fe imsakun bi ma’rufin ev tesrihun bi ihsan, ve la yahıllu lekum en te’huzu mimma ateytumuhunne şey’en illa en yehafa ella yukima hududallah, fe in hıftum ella yukima hududallahi, fe la cunaha aleyhima fi meftedet bih, tilke hududullahi fe la ta’teduha, ve men yeteadde hududallahi fe ulaike humuz zalimun: Boşanma iki defadır. Bundan sonra evliliğinizi ya meşru bir şekilde sürdürün ya da iyilikle ayrılın. Kadınlara verdiklerinizden bir şeyi; kadın ve erkek, Allah’ın koyduğu yasaları ihlal etmedikçe geri almanız size helal olmaz. Fakat Allah’ın yasalarını çiğnemelerinden korkarsanız o zaman kadının boşanmak için fidye vermesinde her iki taraf için de sakınca yoktur. Bunlar, Allah’ın koyduğu yasalardır. Sakın bunları çiğnemeyin. Kim Allah’ın koyduğu yasaları çiğnerse işte onlar zalimlerin ta kendileridir.
230. Fe in tallakaha fe la tahıllu lehu min ba’du hatta tenkiha zevcen gayrah, fe in tallakaha fe la cunaha aleyhima en yeteracea in zanna en yukima hududallah, ve tilke hududullahi yubeyyinuha li kavmin ya’lemun: Yine de karısını boşarsa, karısı başka biriyle evlenmedikçe artık kendisine helal olmaz. Şayet ikinci koca da onu boşarsa ve her ikisi de Allah’ın koyduğu yasalara uyacaklarını umut ederlerse, birbirlerine dönmelerinde bir sakınca yoktur. Bunlar, Allah’ın, anlayan bir topluma iyice açıkladığı yasalarıdır.
231. Ve iza tallaktumun nisae fe belagne ecelehunne fe emsikuhunne bi ma’rufin ev serrihuhunne bi ma’ruf, ve la tumsikuhunne dıraran li ta’tedu, ve men yef’al zalike fe kad zaleme nefseh, ve la tettehızu ayatillahi huzuva, vezkuru ni’metallahi aleykum ve ma enzele aleykum minel kitabi vel hikmeti yeızukum bih, vettekullahe va’lemu ennallahe bi kulli şey’in alim: Boşadığınız kadınlar, iddetlerini tamamlayınca, onları ya meşru bir şekilde tutun ya da meşru bir şekilde bırakın. Haklarını çiğneyip, zarar verecek şekilde onları tutmayın. Kim böyle davranırsa, kendisine zulmetmiş olur. Allah’ın ayetlerini hafife almayın. Allah’ın üzerinizdeki nimetini; size öğüt vermek için indirdiği Kitap’ı ve Hikmet’i aklınızdan çıkarmayın. Allah’a karşı gelmekten sakının. Ve bilin ki Allah, Her Şeyi Gerçeğiyle Bilen’dir.
232. Ve iza tallaktumun nisae fe belagne ecelehunne fe la ta’duluhunne en yenkıhne ezvacehunne iza teradav beynehum bil ma’ruf, zalike yuazu bihi men kane minkum yu’minu billahi vel yevmil ahır, zalikum ezka lekum ve ather, vallahu ya’lemu ve entum la ta’lemun: Boşadığınız kadınlar, bekleme sürelerini tamamlayınca; aralarında meşru bir şekilde anlaştıkları takdirde, onların eşleriyle evlenmelerine engel olmayın. Bu, içinizden Allah’a ve Ahiret Günü’ne iman edenlere yapılan bir öğüttür. Bu sizin için daha iffetli, daha temiz bir yoldur. Allah bilir, siz bilmezsiniz.
233. Vel validatu yurdı’ne evladehunne havleyni kamileyni li men erade en yutimmer radaah, ve alel mevludi lehu rızkuhunne ve kisvetuhunne bil ma’ruf, la tukellefu nefsun illa vus’aha, la tudarra validetun bi velediha ve la mevludun lehu bi veledihi ve alel varisi mislu zalik, fe in erada fısalen an teradın min huma ve teşavurin fe la cunaha aleyhima ve in eradtum en testerdıu evladekum fe la cunaha aleykum iza sellemtum ma ateytum bil ma’ruf, vettekullahe va’lemu ennellahe bi ma ta’melune basir: Emzirme süresini tamamlamak isteyenler için; annelerin çocuklarını emzirme süresi tam iki yıldır. Onların yiyeceklerini ve giyeceklerini meşru bir şekilde temin etmek babaya aittir. Hiç kimse, gücünün yeteceğinden daha fazlasıyla sorumlu değildir. Hiçbir anne, çocuğu nedeniyle sıkıntıya sokulmasın; hiçbir baba, çocuğu nedeniyle sıkıntıya sokulmasın. Ve mirasçı da aynı şekilde sorumludur. Eğer anne ve baba anlaşarak kendi rızaları ile çocuklarını sütten kesmek isterlerse, ikisi için de bir sakınca yoktur. Eğer çocuklarınızı emzirtmek isterseniz, meşru bir ücret ödediğiniz takdirde emzirtmenizde bir sakınca yoktur. Allah’a karşı takvalı olun. Ve bilin ki Allah, yaptığınız her şeyi görür.
234. Vellezine yuteveffevne minkum ve yezerune ezvacen yeterabbasne bi enfusihinne erbeate eşhurin ve aşra, fe iza belagne ecelehunne fe la cunahe aleykum fi ma fealne fi enfusihinne bil ma’ruf, vallahu bi ma ta’melune habir: Sizden ölenlerin geride bıraktıkları eşleri, kendi kendilerine dört ay on gün beklerler. Bu süreyi tamamlayınca, kendi haklarında verecekleri meşru kararlarda sizin için bir sorumluluk yoktur. Allah yaptığınız her şeyden haberdardır.
235. Ve la cunahe aleykum fima arradtum bihi min hitbetin nisai ev eknentum fi enfusikum, alimallahu ennekum se tezkurunehunne ve lakin la tuvaıduhunne sirran illa en tekulu kavlen ma’rufa, ve la ta’zimu ukdeten nikahı hatta yeblugal kitabu eceleh, va’lemu ennallahe ya’lemu ma fi enfusikum fahzeruh, va’lemu ennallahe gafurun halim: Bekleme süresini tamamlamamış kadınlara evlenme isteğinizi sezdirmeniz veya bunu içinizden geçirmenizde bir sakınca yoktur. Allah, sizin onlara karşı olan duygularınızı bilir. Ancak onlara meşru olmayan bir istekte bulunmayın. Kitaptaki emredilen bekleme süresi sona ermeden onlarla nikah akdi yapmaya kalkışmayın. Bilin ki Allah içinizden ne geçirdiğinizi bilir, O’na karşı gelmekten sakının. Bilin ki Allah, Çok Affedici, Çok Hoşgörülüdür.
236. La cunaha aleykum in tallaktumun nisae ma lem temessuhunne ev tefridu lehunne faridah ve mettiuhunne alel musiı kaderuhu ve alel muktiri kaderuh metaan bil ma’ruf, hakkan alel muhsinin: Dokunmadığınız veya onlar için farz kılınanı henüz farz kılmadığınız kadınları boşamanızda bir sorumluluk yoktur. Ancak onları faydalandırın. Maddi durumu iyi olan kendi imkanına göre, iyi olmayan da kendi imkanına göre onları meşru bir şekilde yararlandırsın. Bu, iyi kimselerin üzerinde bir haktır.
237. Ve in tallaktumuhunne min kabli en temessuhunne ve kadfaradtum lehunne faridaten fe nısfu ma faradtum illaen ya’fune ev ya’fuvellezi bi yedihi ukdetun nikah, ve en ta’fu akrabu lit takva ve la tensevul fadla beynekum innallahe bi ma ta’melune basir: Farz kılıp ta kendilerine dokunmadığınız kadınları boşarsanız, farz kılınanın yarısı onlarındır. Ancak kendisinin veya nikah akdini elinde tutanın, bundan vazgeçmesi hariç. Bununla birlikte, mehirin tamamının verilmesi takvaya daha uygundur. Aranızda birbirinize iyilik yapmayı ihmal etmeyin. Kuşkusuz, Allah, yaptığınız her şeyi görür.
238. Hafizu alas salavati ves salatil vusta ve kumu lillahi kanitin: Salatları ve salatı vustayı koruyucu olun. Allah için içtenlikli olmaya özen gösterin.
239. Fe in hıftum fe ricalen ev rukbana, fe iza emintum, fezkurullahe kema allemekum ma lem tekunu ta’lemun: Eğer korkarsanız yaya veya binek üzerinde bulunduğunuzda da güvenlikte olduğunuz zamanda da bilmediğiniz şeyleri size öğrettiği şekilde Allah’ı anın.
240. Vellezine yuteveffevne minkum ve yezerune ezvaca, vasıyyeten li ezvacihim metaan ilel havli gayre ıhrac, fe in harecne fe la cunaha aleykum fi ma fealne fi enfusihinne min ma’ruf, vallahu azizun hakim: Sizden, ölüp de geride eşler bırakacak olan erkekler; eşlerinin evlerinden çıkarılmaksızın bir yıla kadar geçimlerinin teminini vasiyet etsinler. Eğer, kendileri çıkmak isterlerse, kendi haklarında uygun olanı yapmalarında sizin için bir sorumluluk yoktur. Allah, Mutlak Üstün Olan’dır ve En Doğru Hüküm Veren’dir.
241. Ve lil mutallakati metaun bil ma’ruf hakkan alel muttekin: Boşanmış kadınların geçimlerini meşru bir şekilde sağlamak, takva sahipleri için bir yükümlülüktür.
243. E lem tera ilellezine haracu min diyarihim ve hum ulufun hazaral mevti, fe kale lehumullahu mutu summe ahyahum innallahe le zu fadlin alen nasi ve lakinne ekseren nasi la yeşkurun: Binlerce kişi oldukları halde, ölüm korkusuyla yurtlarından çıkanları görmedin mi? Allah onlara “Ölün.” dedi; sonra, onlara hayat verdi. Allah, insanlara karşı lütuf sahibidir. Ancak insanların çoğu şükretmezler.
245. Menzellezi yukridullahe kardan hasenen fe yudaifehu lehu ed’afen kesirah, vallahu yakbidu ve yebsut ve ileyhi turceun: Kim Allah’a, Allah’ın karşılığını kat kat vereceği, karşılıksız bir borç vermek ister? Daraltan da genişleten de Allah’tır. Ve dönüşünüz yalnızca O’nadır.
246. E lem tera ilel melei min beni israile min ba’di musa, iz kalu li nebiyyin lehumub’as lena meliken nukatil fi sebilillah, kale hel aseytum in kutibe aleykumul kıtalu ella tukatil, kalu ve ma lena ella nukatile fi sebilillahi ve kad uhricna min diyarina ve ebnaina fe lemma kutibe aleyhimul kıtalu tevellev illa kalilen minhum vallahu alimun biz zalimin: Musa’dan sonra İsrailoğulları’nın meleleri, nebilerine: “Bize bir komutan tayin et de Allah yolunda savaşalım” demişlerdi. O: “Ya savaş üzerinize yazılır da savaşmazsanız.” dedi. Onlar: “Yurdumuzdan çıkarılıp çocuklarımızdan koparılmışken, niçin Allah yolunda savaşmayalım?” dediler. Fakat üzerlerine savaş yazılınca da içlerinden pek azı hariç, yüz çevirdiler. Allah, zalimleri çok iyi bilir.
247. Ve kale lehum nebiyyuhum innallahe kad bease lekum talutemelika, kalu enna yekunu lehul mulku aleyna ve nahnu ehakku bil mulki minhu ve lem yu’te seaten minel mal, kale innallahestafahu aleykum ve zadehu bestaten fil ilmi vel cism, vallahu yu’ti mulkehu men yeşau, vallahu vasiun alim: Nebileri onlara: “Allah size Talut’u komutan olarak tayin etti.” dedi. Onlar: “Biz komutanlığa ondan daha layık olduğumuz ve o fazla bir servete de sahip değilken, bize nasıl komutan olabilir?” dediler. O da: “Allah, onu üzerinize seçti, ona geniş bir bilgi ve üstün bir güç verdi.” dedi. Zira Allah, gücü hak edene verir. Allah, Her Şeyi Kuşatan ve Her Şeyi Bilen’dir.
248. Ve kale lehum nebiyyuhum inne ayete mulkihi en ye’tiyekumut tabutu fihi sekinetun min rabbikum ve bakiyyetun mimma terake alu musa ve alu harune tahmiluhul melaikeh, inne fi zalike le ayeten lekum in kuntum mu’minin: Nebileri onlara: “Onun komutanlık kanıtı, içinde Rabb’inizden bir sekine ve Musa ile Harun soyundan bakiye kalanların bulunduğu ve meleklerin taşıdığı, yüklendiği bir sandığın size gelmesidir. Eğer inanmış kimselerseniz, kuşkusuz bunda sizin için kesin bir ayet vardır.” dedi.
249. Fe lemma fesale talutu bil cunudi, kale innallahe mubtelikum bi neher, fe men şeribe minhu fe leyse minni, ve men lem yat’amhu fe innehu minni illa menigterafe gurfeten bi yedih, fe şeribu minhu illa kalilen minhum fe lemma cavezehu huve vellezine amenu meahu, kalu la takate lenal yevme bi calute ve cunudih, kalellezine yezunnune ennehum mulakullahi, kem min fietin kaliletin galebet fieten kesiraten bi iznillah, vallahu meas sabirin: Talut, askerleriyle yola çıkınca onlara: “Allah, sizi bir nehirle imtihan edecek. Kim ondan içerse benden değildir. Bir avuç kadar tatmakla yetinirse o bendendir.” dedi. Çok azı hariç, ondan doyasıya içtiler. O ve yanında yer alan inananlar, nehri geçince: “Bugün Calut’a ve askerlerine karşı savaşacak gücümüz kalmadı.” dediler. Allah’a kavuşacaklarına inananlar ise: “Nice az topluluklar, Allah’ın izni ile nice çok topluluklara galip gelmiştir. Allah, sabredenlerle beraberdir.” dediler.
250. Ve lemma berazu li calute ve cunudihi kalu rabbena efrig aleyna sabren ve sebbit ekdamena vensurna alel kavmil kafirin: Onlar, Calut ve askerleriyle karşı karşıya geldikleri zaman: “Ey Rabbimiz! Üzerimize sabır yağdır ve ayaklarımızı sabit kıl, kafir kavme karşı bize yardım et.” dediler.
251. Fe hezemuhum bi iznillahi, ve katele davudu calute ve atahullahul mulke vel hikmete ve allemehu mimma yeşau, ve lev la def’ullahin nase, ba’dahum bi ba’din le fesedetil ardu ve lakinnallahe zu fadlin alel alemin: Allah’ın izniyle onları yenilgiye uğrattılar. Davud, Calut’u öldürdü. Allah, O’na güç ve hikmet verdi. O’na dilediğinden öğretti. Eğer, Allah, insanların bir kısmını bir kısmıyla savmasaydı, yeryüzü bozguna uğrardı. Ancak, Allah, bütün alemlere karşı sınırsız lütuf sahibidir.
252. Tilke ayatullahi netluha aleyke bil hakk, ve inneke le minel murselin: İşte bunlar Allah’ın ayetleridir. Biz onları sana gerçek olarak okuyoruz. Kuşkusuz sen gönderilenlerdensin.
253. Tilker rusulu faddalna ba’dahum ala ba’d, minhum men kellemallahu ve rafea ba’dahum derecat, ve ateyna isabne meryemel beyyinati ve eyyednahu bi ruhıl kudus, ve lev şaallahu maktetelellezine min ba’dihim min ba’di ma caethumul beyyinatu ve lakinihtelefu fe minhum men amene ve minhum men kefer, ve lev şaallahu maktetelu ve lakinnallahe yef’alu ma yurid: İşte o elçiler ki her birine farklı lütuflarda bulunduk. Allah, onların kimisi ile konuşmuş, kimisinin de derecelerini yükseltmiştir. Meryem oğlu İsa’ya beyyineler verdik ve onu Kudus’un Ruhu ile destekledik. Allah dileseydi, onlardan sonra gelenler, bunca açık kanıttan sonra birbirleriyle savaşmazlardı. Yalnız onlar ihtilafa düştüler; onlardan kimisi iman etti, yine onlardan kimisi de inkar etti. Eğer Allah dileseydi birbirleriyle savaşmazlardı. Ancak, Allah neyi dilerse onu yapar.
254. Ya eyyuhellezine amenu enfiku mimma razaknakum min kabli en ye’tiye yevmun la bey’un fihi ve la hulletun ve la şefaah, vel kafirune humuz zalimun: Ey iman edenler! Size rızık olarak verdiklerimizden infak edin; İçinde hiçbir alışverişin, hiçbir dostluğun ve hiçbir şefaatin olmadığı gün gelmeden önce. Gerçeği yalanlayan nankörler, zalimlerin ta kendileridir.
255. Allahu la ilahe illa huvel hayyul kayyum, la te’huzuhu sinetun ve la nevm, lehu ma fis semavati ve ma fil ard, menzellezi yeşfeu indehu illa bi iznih ya’lemu ma beyne eydihim ve ma halfehum, ve la yuhitune bi şey’in min ilmihi illa bi ma şae, vesia kursiyyuhus semavati vel ard, ve la yeuduhu hıfzuhuma ve huvel aliyyul azim: Allah: O’ndan başka ilah yoktur. O, sürekli diridir, koruyup gözetendir. O’nda ne bir dalgınlık olur ne de O’nu bir uyku tutar. Göklerde ve yerde olan her şey O’nundur. İzni olmaksızın O’nun katında şefaatte bulunabilecek kimmiş? Onların önlerinde ve arkalarında olan her şeyi bilir. Onlar, O’nun ilminden ancak dilediği kadarını kavrayabilirler. O’nun egemenliği yeri ve göğü kuşatmıştır. Bunları korumak O’na ağır gelmez. O, Çok Yüce ve Çok Güçlü’dür.
256. La ikrahe fid dini kad tebeyyener ruşdu minel gayy, fe men yekfur bit taguti ve yu’min billahi fe kadistemseke bil urvetil vuska, lenfisame leha, vallahu semiun alim: Dinde zorlama yoktur. Artık, doğru olan yanlış olandan kesin olarak ayrılmıştır. Kim tağutu reddedip, Allah’a inanırsa, kuşkusuz ki kopması mümkün olmayan en sağlam kulpa tutunmuş olur. Allah, Her Şeyi İşiten ve Her Şeyi Bilen’dir.
257. Allahu veliyyullezine amenu, yuhricuhum minez zulumati ilen nur, vellezine keferu evliyauhumut tagutu yuhricunehum minen nuri ilaz zulumat, ulaike ashabun nar, hum fiha halidun: Allah, iman edenlerin velisidir. Onları karanlıklardan aydınlığa çıkarır. Küfredenlerin velileri ise tağutlardır; onları aydınlıktan çıkarıp karanlıklara sokar. İşte onlar ateş ehlidir ve orada sürekli kalacaklardır.
258. E lem tera ilellezi hacce ibrahime fi rabbihi en atahullahul mulk, iz kale ibrahimu rabbiyellezi yuhyi ve yumitu, kale ene uhyi ve umit, kale ibrahimu fe innallahe ye’ti biş şemsi minel maşrıkı fe’ti biha minel magribi fe buhitellezi kefer, vallahu la yehdil kavmez zalimin: Allah, kendisine mülk verdi diye İbrahim’le Rabb’i hakkında tartışanı görmedin mi? Hani İbrahim: “Benim Rabb’im diriltir ve öldürür.” demişti. O da: “Ben de diriltir ve öldürürüm.” demişti. İbrahim: “Öyleyse, Allah Güneş’i doğudan çıkarıyor, sen de batıdan çıkar.” deyince, küfreden şaşırıp kaldı. Allah, zalim olan halka doğru yolu göstermez.
259. Ev kellezi merra ala karyetin ve hiye haviyetun ala uruşiha, kale enna yuhyi hazihillahu ba’de mevtiha, fe ematehullahu miete amin summe beaseh, kale kem lebist, kale lebistu yevme ev ba’da yevm, kale bel lebiste miete amin fenzur ila taamike ve şerabike lem yetesenneh, venzur ila hımarike ve li nec’aleke ayeten lin nasi venzur ilal izami keyfe nunşizuha summe neksuha lahma, fe lemma tebeyyene lehu, kale a’lemu ennallahe ala kulli şey’in kadir: Veya temelleri üzerine yıkılıp, harap olmuş beldeye uğrayan kimse gibi: “Ölümünden sonra Allah bunu nasıl diriltecek? Demişti. Bunun üzerine Allah, onu öldürüp yüz yıl ölü bıraktıktan sonra diriltti. Ona: “Ne kadar süre ölü kaldın?” dendi. O da: “Bir gün veya bir günden daha az.” dedi. Allah, “Hayır yüz yıl kaldın.” dedi. Buna rağmen yiyeceğine ve içeceğine bak, henüz bozulmamış. Ve eşeğine de bak. Bu, insanlara ayet olman içindir. Şu kemiklere bir bak, onları nasıl düzenleyip sonra et giydiriyoruz.” Ona bu detaylı açıklama yapıldıktan sonra: “Artık anladım ki, kuşkusuz Allah, Her Şeye Güç Yetiren’dir.” dedi.
260. Ve iz kale ibrahimu rabbi erini keyfe tuhyil mevta kale e ve lem tu’min kale bela ve lakin li yatmainne kalbi kale fe huz erbeaten minet tayri fe surhunne ileyke summec’al ala kulli cebelin minhunne cuz’en summed’uhunne ye’tineke sa’ya, va’lem ennallahe azizun hakim: Hani bir zamanlar İbrahim: “Ey Rabbim! Bana ölüleri nasıl dirilttiğini göster.” demişti. Allah: “İnanmıyor musun?” deyince; İbrahim: “Hayır, inanıyorum; ancak kalbimin yatışmasını istiyorum.” dedi. Allah: “Kuşlardan dört tane tut, onları iyice tanı, sonra her dağın başına onlardan bir parça koy, sonra onları kendine çağır, koşarak sana gelecekler.” dedi. Allah, Mutlak Üstün Olan ve En Doğru Hüküm Veren’dir.
261. Meselullezine yunfikune emvalehum fi sebilillahi ke meseli habbetin enbetet seb’a senabile fi kulli sunbuletin mietu habbeh, vallahu yudaifu li men yeşau, vallahu vasiun alim: Mallarını Allah yolunda infak edenlerin durumu, yedi başak bitiren ve her bir başakta yüz dane olan bir tohum tanesi gibidir. Allah hak edene kat kat verir. Allah, Yardımı Çok Kapsamlı Olan’dır, Her Şeyi Bilen’dir.
262. Ellezine yunfikune emvalehum fi sebilillahi summe la yutbiune ma enfeku mennen ve la ezen lehum ecruhum inde rabbihim, ve la havfun aleyhim ve la hum yahzenun: Mallarını Allah yolunda infak edip de ardından yaptığı iyiliği başa kakmayarak yardımcı oldukları kimseleri incitmeyenlerin ödülleri Rabb’leri katındadır. Onlara korku yoktur, onlar üzülmeyeceklerdir.
263. Kavlun ma’rufun ve magfiretun, hayrun min sadakatin yetbeuha eza, vallahu ganiyyun halim: Ma’ruf bir söz ve bağışlayıcı olmak, ardından başa kakılarak eziyete dönüşen bir sadakadan daha hayırlıdır. Allah, Hiçbir Şeye Muhtaç Olmayan’dır, Çok Şefkatli’dir.
264. Ya eyyuhellezine amenu la tubtılu sadakatikum bil menni vel eza, kellezi yunfiku malehu riaen nasi ve la yu’minu billahi vel yevmil ahır, fe meseluhu ke meseli safvanin aleyhi turabun fe esabehu vabilun fe terakehu salda, la yakdirune ala şey’in mimma kesebu vallahu la yehdil kavmel kafirin: Ey iman edenler! Allah’a ve Ahiret Günü’ne inanmadığı halde, insanlara malını gösteriş yapmak için harcayan kimse gibi; sadakalarınızı başa kakarak ve inciterek boşa çıkarmayın. Böylelerinin durumu üzeri toprakla örtülü kaygan bir kayaya benzer. Sağanak bir yağmur yağınca, kaya çırılçıplak ortaya çıkar. Onlar, yaptıklarından hiçbir şey elde edemezler. Allah, Kafir halka doğru yolu göstermez.
265. Ve meselullezine yunfikune emvalehumubtigae mardatillahi ve tesbiten min enfusihim ke meseli cennetin bi rabvetin esabeha vabilun fe atet ukuleha dı’feyn, fe in lem yusıbha vabilun fe tall, vallahu bima ta’melune basir: Allah’ın rızasına kavuşmak için, içten gelerek malını harcayan kimsenin durumu; kuvvetli yağmur yağdığında kat kat ürün veren, kuvvetli yağmur olmasa da çisentisinin yeteceği yüksek bir yerdeki cennete benzer. Allah, yaptığınız her şeyi görendir.
266. E yeveddu ehadukum en tekune lehu cennetun min nahilin ve a’nabin tecri min tahtihel enharu, lehu fiha min kullis semarati ve esabehul kiberu ve lehu zurriyyetun duafau fe esabeha ı’sarun fihi narun fahterakat kezalike yubeyyinullahu lekumul ayati leallekum tetefekkerun: Sizden biriniz ister mi ki: Kendisi yaşlanmış ve bakıma muhtaç çocukları da varken, içinde nehirler akan, her türlü meyvesi olan, hurma ve üzüm ağaçları bulunan bahçesini ateşten bir kasırga gelip yaksın. İşte, Allah, düşünesiniz diye ayetlerini böyle açıklıyor.
267. Ya eyyuhellezine amenu enfiku min tayyibati ma kesebtum ve mimma ahracna lekum minel ard, ve la teyemmemul habise minhu tunfikune ve lestum bi ahızihı illa en tugmidu fih, va’lemu ennallahe ganiyyun hamid: Ey iman edenler! Kazandığınız şeylerin temiz ve iyi olanlarından ve sizin için yerden çıkardıklarımızdan infak edin. Gözünüz kapalı kendinize almayacağınız, uygun görmediğiniz kötü şeyleri infak etmeyin. Bilin ki: Allah, Hiçbir Şeye Muhtaç Olmayan’dır, Övgüye Değer Yegane Varlık’tır.
268. Eş şeytanu yeidukumul fakra ve ye’murukumbil fahşai vallahu yeidukum magfireten minhuve fadla, vallahu vasiun alim: Şeytan, yoksullukla size fahşayı telkin eder. Allah ise sizi bağışlama ve bol nimet söz veriyor. Allah, Yardımı Çok Kapsayıcı Olan’dır, Her Şeyi Bilen’dir.
269. Yu’til hikmete men yeşau, ve men yu’tel hikmete fe kad utiye hayran kesira, ve ma yezzekkeru illa ulul elbab: O hikmeti dilediğine verir. Kime hikmet verilmişse ona pek büyük bir hayır verilmiş demektir. Bunu ancak sağlıklı düşünen akıl sahipleri anlar.
270. Ve ma enfaktum min nafakatin ev nezertum min nezrin fe innallahe ya’lemuh, ve ma liz zalimine min ensar: Nafaka olarak neyi infak eder veya adak olarak neyi adarsanız, Allah onu bilir. Zulmedenlerin hiçbir yardımcısı yoktur.
271. İn tubdus sadakati fe niimma hiy, ve in tuhfuha ve tu’tuhal fukarae fe huve hayrun lekum ve yukeffiru ankum min seyyiatikum vallahu bi ma ta’melune habir: Sadakaları açıktan vermeniz güzeldir. Ancak fakirlere yapacağınız yardımı gizliden yaparsanız bu sizin için daha hayırlıdır. Bu, kötülüklerinizin bir kısmının kapanmasını sağlar. Allah yaptığınız her şeyden haberdardır.
272. Leyse aleyke hudahum ve lakinnallahe yehdi men yeşau, ve ma tunfiku min hayrin fe li enfusikum, ve ma tunfikune illebtigae vechillah, ve ma tunfiku min hayrin yuveffe ileykum ve entum la tuzlemun: Onları hidayete iletmek sana düşmez. Allah, hak edeni doğru yola iletir. Hayır olarak her ne infak ederseniz, kendiniz içindir. Zaten siz, ancak Allah’ı hoşnut etmek için infak yaparsınız. Yapacağınız her hayrın karşılığı size tam olarak verilir ve size asla haksızlık yapılmaz.
273. Lil fukaraillezine uhsiru fi sebilillahi la yestatiune darben fil ardı, yahsebuhumul cahilu agniyae minet teaffuf, ta’rifuhum bi simahum, la yes’elunen nase ilhafa, ve ma tunfiku min hayrin fe innallahe bihi alim: Yardımlar Allah yolunda mahsur olan, çalışmaya güç yetiremeyen yoksullar içindir. Bilmeyenler, utangaçlıklarından dolayı onları zengin sanır. Sen, onları yüzlerinden tanırsın. Yüzsüzlük ederek kimseyi rahatsız etmezler. Hayır olarak ne infak ederseniz muhakkak Allah, onu bilir.
274. Ellezine yunfikune emvalehum bil leyli ven nehari sirran ve alaniyeten fe lehum ecruhum inde rabbihim, ve la havfun aleyhim ve la hum yahzenun: Mallarını gece ve gündüz, gizli ve açık infak edenlerin ödüllerini Rabb’leri verecektir. Ve onlar için korku yoktur ve onlar üzülmeyeceklerdir.
275. Ellezine ye’kuluner riba la yekumune illa kema yekumullezi yetehabbetuhuş şeytanu minel mess, zalike bi ennehum kalu innemal bey’u mislur riba, ve ehallallahul bey’a ve harramer riba fe men caehu mev’izatun min rabbihi fenteha fe lehu ma selef, ve emruhu ilallah, ve men ade fe ulaike ashabun nar, hum fiha halidun: Riba yiyenler, ancak şeytanın dokunuşuyla çarptığı kimselerin kalktığı gibi kalkarlar. Bu, onların, “Alışveriş de riba gibidir.” demelerindendir. Oysa Allah, alışverişi helal, ribayı haram kılmıştır. Kim Rabb’inden gelen öğüde uyarak, ribadan vazgeçerse, geçmişte aldığı onundur. Onun kararı Allah’a kalmıştır. Kim tekrar ribaya dönerse, işte onlar ateş ehlidirler ve orada sürekli kalacaklardır.
276. Yemhakullahur riba ve yurbis sadakat, vallahu la yuhıbbu kulle keffarin esim: Allah, ribayı eksiltir, sadakaları da artırır. Allah, nankörlük ederek günahta ısrar edenleri sevmez.
277. İnnellezine amenu ve amilus salihati ve ekamus salate ve atevuz zekate lehum ecruhum inde rabbihim, ve la havfun aleyhim ve la hum yahzenun: İman edip, salihatı yapanların, salatı ikame edenlerin ve zekatı yapanların ödülleri kuşkusuz Rabb’lerinin yanındadır. Onlara korku yoktur ve onlar üzülmeyeceklerdir.
278. Ya eyyuhellezine amenuttekullahe ve zeru ma bakiye miner riba in kuntum mu’minin: Ey iman edenler! Allah’a karşı takvalı olun. Eğer Mümin’seniz, ribadan geriye kalanı almayın.
279. Fe in lem tef’alu fe’zenu bi harbin minallahi ve resulih, ve in tubtum fe lekum ruusu emvalikum, la tazlimune ve la tuzlemun: Eğer bırakmazsanız, o zaman Allah ve Resul’ünün size savaş açacağını bilin. Eğer tevbe ederseniz, ana malınız sizindir. Böylece ne haksızlık etmiş ne de haksızlığa uğramış olursunuz.
280. Ve in kane zu usratin fe naziratun ila meysereh ve en tesaddeku hayrun lekum in kuntum ta’lemun: Eğer borçlu dardaysa ona ödemede kolaylık sağlayın, eğer alacağınızı bağışlarsanız, bunun sizin için daha hayırlı olduğunu bilin.
281. Vetteku yevmen turceune fihi ilallahi summe tuveffa kullu nefsin ma kesebet ve hum la yuzlemun: Allah’a döndürüleceğiniz gün için takvalı olun. O gün, hiç kimseye haksızlık yapılmaksızın, yaptıklarının karşılığı tam olarak verilecektir.
282. Ya eyyuhellezine amenu iza tedayentum bi deynin ila ecelin musemmen fektubuh, velyektub beynekum katibun bil adl, ve la ye’be katibun en yektube kema allemehullahu felyektub, velyumlilillezi aleyhil hakku velyettekıllahe rabbehu ve la yebhas minhu şey’a, fe in kanellezi aleyhil hakku sefihan ev daifen ev la yestatiu en yumille huve felyumlil veliyyuhu bil adl, vesteşhidu şehideyni min ricalikum, fe in lem yekuna raculeyni fe raculun vemraetani mimmen terdavne mineş şuhedai en tedılle ıhdahuma fe tuzekkire ıhdahumal uhra ve la ye’beş şuhedau iza ma duu, ve la tes’emu en tektubuhu sagiran ev kebiran ila ecelih, zalikum aksatu indallahi ve akvemu liş şehadeti ve edna ella tertabu illa en tekune ticareten hadıraten tudiruneha beynekum fe leyse aleykum cunahun ella tektubuha ve eşhidu iza tebaya’tum, ve la yudarra katibun ve la şehid, ve in tef’alu fe innehu fusukun bikum, vettekullah, ve yuallimukumullah, vallahu bi kulli şey’in alim: Ey iman edenler! Belli bir süre için birbirinize borç verdiğiniz zaman onu yazın. Yazan her kimse, onu adaletle yazsın. Allah’ın kendisine öğrettiği şekilde yazmaktan kaçınmasın, yazsın. Borçlu olan da yazdırsın. Rabb’i olan Allah’a karşı takvalı olsun, ondan hiçbir şeyi eksik bırakmasın. Eğer borçlu aklı ermez, aciz veya kendi söyleyip yazdıramayacak durumda birisi ise, velisi, onu adaletli bir şekilde yazdırsın. Erkeklerinizden de iki tanık tutun. Eğer iki erkek bulunmazsa, o zaman razı olacağınız tanıklardan bir erkek ve biri şaşırdığında diğeri ona hatırlatacak iki kadın tanık tutun. Tanıklar, çağrıldıkları zaman kaçınmasınlar. Az olsun çok olsun onu vadesiyle birlikte yazmaktan üşenmeyin. Bu, Allah katında en adil, tanıklık için daha sağlam ve şüphe etmemeniz için daha uygundur. Ancak, aranızda hemen devredip durduğunuz ve peşin olarak yaptığınız ticaret başka, bunu yazmamanızda sizin için bir sakınca yoktur. Alışveriş yaptığınız zaman tanık bulundurun. Tanık olana da yazana da zarar verilmesin. Eğer bunu yaparsanız kendinize kötülük yapmış olursunuz. Allah’a takvalı olun. Allah, size gerekli olanı öğretiyor. Ve Allah, Her Şeyi Bilen’dir.
283. Ve in kuntum ala seferin ve lem tecidu katiben fe rihanun makbudah, fe in emine ba’dukum ba’dan felyueddillezi’tumine emanetehu velyettekıllahe rabbeh, ve la tektumuş şehadeh, ve men yektumha fe innehu asimun kalbuh, vallahu bi ma ta’melune alim: Eğer yolculukta olup da yazıcı bulamazsanız, alınan rehinler yeterlidir. Eğer, birbirinize güveniyorsanız, güvenilen kimse, üzerindeki emaneti ödesin. Rabb’i olan Allah’a takvalı olsun. Ve tanık olduğunuz şeyi gizlemeyin. Kim onu gizlerse kalben günah işlemiş olur. Allah, yaptığınız her şeyi bilir.
284. Lillahi ma fis semavati ve ma fil ard, ve in tubdu ma fi enfusikum ev tuhfuhu yuhasibkum bihillah, fe yagfiru limen yeşau ve yuazzibu men yeşau, vallahu ala kulli şey’in kadir: Gökte ve yerde olan her şey, Allah’ındır. İçinizde olanı açıklasanız da gizleseniz de Allah, sizi onunla hesaba çeker. Allah hak eden kimseyi bağışlar, hak eden kimseye de azap eder. Allah, Her Şeye Güç Yetiren’dir.
285. Amener resulu bima unzile ileyhi min rabbihi vel mu’minun, kullun amene billahi ve melaiketihi ve kutubihi ve rusulih, la nuferriku beyne ehadin min rusulih, ve kalu semi’na ve ata’na gufraneke rabbena ve ileykel masir: Resul, Rabb’inden kendisine indirilene iman etti, Mü’minler de. Hepsi; Allah’a, meleklerine, kitaplarına ve resullerine iman ettiler: “Biz, O’nun resullerinden hiçbirini diğerinden ayırt etmeyiz. İşittik ve itaat ettik. Rabb’imiz! Bizi bağışla, dönüşümüz ancak Sana’dır.” dediler.
286. La yukellifullahu nefsen illa vus’aha leha ma kesebet ve aleyha mektesebet rabbena la tuahızna in nesina ev ahta’na, rabbena ve la tahmil aleyna ısran kema hameltehu alellezine min kablina, rabbena ve la tuhammilna ma la takate lena bih, va’fu anna, vagfir lena, verhamna, ente mevlana fensurna alel kavmil kafirin: Allah, hiç kimseye gücünün yeteceğinden fazla yük yüklemez. Herkesin yaptığı iyilik lehine, kötülük de aleyhinedir. “Rabb’imiz! Unutur veya yanlış yaparsak, bizi sorumlu tutma. Rabb’imiz! Bize daha öncekilere yüklediğin gibi zor şeyler yükleme. Rabb’imiz! Bize gücümüzün üzerinde bir sorumluluk yükleme. Bizi affet, bizi bağışla, bize merhamet et. Sen, Mevlamız’sın. Gerçeği yalanlayan nankörler toplumuna karşı bize yardım et.
Fenomen astrologlar tarafından yapılan günlük burç yorumları; gazete, kitap, dergi, televizyon ve dijital medya içeriklerinde popülariteyi yakaladı. Bireylerin ve toplumun inançlarını, kültürel yapısını, sistemli ve disiplinli bir şekilde değiştirdi. Modern çağın insanları hangi burcun sahibi olduğunu bilmekle beraber kendi hayatlarını, arkadaşlarını, eşini, işini, kariyer hedeflerini, yıldızların astronomik hareketlerine ve konumlarına göre planlayarak yaşamaya başladı.
Astroloji falı geleceğin sırlarını görebilir mi?
Klaudlos Ptolemalos, ”Tetrabiblios” adlı eserinde ”güneş, ay ve gezegenlerin insan davranışı üzerindeki etkilerini” kaleme aldı. Astroloji’nin bir bilim dalı olarak algılanmasında önemli bir rol oynadı. Marcus Manlius Capitolinus, adında bir Romalı şair tarafından 1473 yılında ”Astronomicon” eseri yayınladı. Batı dünyasında astroloji bir bilim dalı olarak kabul görmeye başladı. İsaac Newton, Aristoteles fiziğini bilimsel bir zeminde yıkmasıyla beraber akademik dünya da ortaya çıkan keşifler sayesinde Astroloji’nin bilimsel bir dayanağı kalmadı.
5 Aralık 1985 yılında Shawn Carlson’ın Nature dergisinde yayınladığı makalesinde bilgi türüyle uyumlu bilimsel deney standartlarında Astrologların doğum haritalarına karşılık gelen kişilik testlerini eşleme performansı ölçüldü. Avrupa ve Amerika Birleşik Devletlerinden gelen astrologlar gerçekleştirilen bilimsel deneyin adil bir sisteme dayandığı düşüncedesinde hemfikirdi. Shawn Carlson, yapılan testin neticesinde ‘astrolojik hipotezi açıkça çürüttüğü’ sonucuna vardı.
Girişimci, politikacı, yazar, yayıncı, sirk ve illüzyon ustası olan ünlü şovmen Phineas Taylor Barnum: ”Herkese uygun bir gösterimiz var!” sloganıyla psikoloji sahnesinde psikolog Bertram Robin Forer’in dikkatini çekmişti. 1948 yılında öğrencilerine psikolojik değerlendirme testi çözdürdü. Test sonuçlarına özel olarak bireysel kişilik tahlilleri hazırladığını açıkladı. Zarfın içinde psikoloji öğrencilerine dağıttı. Kişilik tahlillerinin uyumluluğunu ve doğruluğunu 0 ile 5 puan sisteminde değerlendirmelerini istedi. Öğrenciler, ortalama 4.26 puan kullandı. Gerçek şu ki; psikolog Bertram Robin Forer’in çalışmasındaki kişilik tahlilleri, rast gelecek şekilde astroloji sayfalarından alınan burç yorumlarıydı. Bunun yanı sıra; öğrencilerine ayrı değil aynı yıldız falı yorumlarını vermişti. Psikoloji öğrencileri içinde bulundukları bu durumdan habersizdi. Tahlil edilen kişilik tanımlamalarının kendi kişiliklerine özel hazırlandığını düşünüyorlardı.
İnsanların algılarına ve duygularına yakın bir konumda, özenle hazırlanmış genel ve belirsiz kişilik betimlemeleri tasarlanır. İnsanlar; astroloji, grafoloji, tarot, falcılık türlerinde kabul görmüş inanışları ve tanımlamaları kendilerine has bir dokunuşla sahiplenerek eşsiz kişiliklerine yakıştırır. Psikoloji de insanların içinde bulunduğu bu duruma ”Forer – Barnum etkisi” denir. Örnek olarak aşağıdaki yazımızı inceleyebilirsiniz.
Özgür bir düşünür olmayı tercih ediyorsunuz. İnsanların sizi sevmesini, değer vermesini, saygı göstermesini istiyorsunuz. Bu konuda hassas bir tavrınız var. İnsanların sizin için düşündüklerini zekice onlara itiraf ettirmeyi seviyorsunuz. İnsanların endişelerine bağlı kalarak verdiğiniz doğru kararların kabul görmemesi yüzünden kendinizi kısıtlanmış hissediyorsunuz. Fazla efor sarf etmeden kendi içinizde değişme eğiliminiz var. Bu durumda sonuca ulaşamıyorsunuz. Güçlü yönlerinizi insanlara gösteriyor, zayıf yönlerinizi ise; içe dönük ve sessiz bir şekilde gizleyip geliştiriyorsunuz.
Astronomi: ”Astron ve nomos” sözcüklerinden türetilmiştir. Eski yunan dilinde ”yıldızların yasası” anlamına gelir. Yaşadığımız Dünya’nın atmosferi dışında kalan gökcisimlerinin kökenlerini, dağılımlarını, hareket kabiliyetlerini, kimyasal bileşenlerini, fiziksel özelliklerini, evrimlerini, birbirleriyle etkileşimlerini gözlemleyen ve analiz eden, kanıtlarla beslenen doğa bilim dalına; ”Astronomi” yani ”Gökbilim” denir. Astroloji ile bilimsel bir ilişkisi yoktur.
Astroloji ve Burçların İslam’da yeri var mı?
Astroloji: gökyüzündeki yıldızların hareket diliyle özenle tasarlanmış bir geleceğin insan yaşamındaki yerini, olay ve olguların fiziksel ve psikolojik etkilerini önceden bildirmeye dayanmış kadim bir inanış sistemidir. Astroloji ”yıldız falcılığı” anlamında tanımlanır. Oysa ki, gelecek zamanın görünümü tam olarak bilinmeyen, görülmeyen, algılanamayan, yaşanılmamış bir alemdir. Astrologlar tarafından gerçekleşmesi kesin hükmünde verilen bu mitolojik iddiaların kehanet olarak kabul görülmeden terkedilmesi gerekir.
Zeyd ibni Halid el Cühenî Radiyallahu Anh şöyle dedi: ”Rasulullah Hz. Muhammed Hudeybiye’de gece yağan yağmurun ardından sabah namazını kıldırdı. Namazı bitirince insanlara yöneldi ve şöyle buyurdu: “Rabbinizin ne dediğini biliyor musunuz?” Sahabeler: ”Allah ve Resulü daha iyi bilir dediler.” Hz. Muhammed şöyle buyurdu: Allah-u Teâlâ dedi ki; Kullarımdan bazıları bana inanmış, bazıları da inkâr etmiş oldu. Kim Allah’ın kerem ve rahmetiyle bize yağmur yağdı derse o kimse inanmış ve burçların tesirini inkâr etmiştir. Kim de şu ve şu yıldızın etkisiyle bize yağmur yağdı derse o kimse beni inkâr etmiş ve burçların tesirine inanmıştır.
İslam âlimleri ”astroloji, grafoloji, tarot, falcılık” türlerinin küfür ve şirk olduğu hususunda ittifak etmişlerdir. Yıldızların astronomik hareketlerinin insanlar üzerinde bir tesiri yoktur. Hz. Muhammed (s.a.s.) şöyle buyurmuştur: ”Bir kimse gider de verdiği haber konusunda kâhini tasdik ederse, Allah’ın Muhammed’e indirdiğini inkâr etmiş olur.”
Yüce Allah: And olsun biz, gökyüzünde burçlar yarattık. Gökyüzüne ibretle bakan kimseler için yıldızlarla süsledik. Göğe burçlar yerleştiren, orada bir ışık kaynağı (güneş) ve aydınlatıcı bir ay yaratanın şanı çok yücedir. Göktekiler ve yerdekiler gaybı bilemezler, ancak Allah bilir. Onlar öldükten sonra ne zaman diriltileceklerinin de bilemezler. Hamd, gökleri ve yeri yaratan, karanlıkları ve aydınlığı var eden Allah’a mahsustur. Böyle iken inkâr edenler başka şeyleri Rablerine denk tutuyorlar. Gaybın anahtarları yalnızca O’nun katındadır. Onları ancak O bilir. Karada ve denizde olanı da bilir. Hiçbir yaprak düşmez ki onu bilmesin. Yerin karanlıklarında da hiçbir tane, hiçbir yaş, hiçbir kuru şey yoktur ki apaçık bir kitapta Allah’ın bilgisi dâhilinde, Levh-i Mahfuz’da olmasın.” buyurur.
02:00
News
